บทที่ 22 ฆ่าอสูรเสือ
“ตึ้ง！”
อสูรเสือสะบัดหาง หางที่แข็งเหมือนเล็กกวัดแกว่งบนอากาศจนทำให้เกิดเสียงฟึ่บๆๆดังขึ้น
ชายร่างยักษ์ที่ถือขวานคู่ผู้เป็นหัวหน้า ปลิวไปไกลดังตึ้ง ด้านหลังชนเข้ากับต้นไม้ใหญ่ มุมปากมีเลือดไหลออกมา
“พี่ใหญ่！” เห็นชายร่างยักษ์คนแข็งแกร่งที่สุดถูกโจมตีจนปลิวไปไกล คนอื่นๆที่เหลืออีกสี่คนต่างร้องตะโกนด้วยความตกใจ
“ทุกคน ระวังหางของสัตว์เดรัจฉานตัวนั้นให้ดี！” ชายร่างยักษ์ร้องตะโกน จากนั้นพุ่งตัวไปฆ่าอสูรเสือหางเหล็กอีกครั้ง
ความสามารถของชายร่างยักษ์คนนี้คือการกลั่นร่างขั้น8 ยกขวานคู่ขึ้นมา แล้วสู้กับอสูรเสือหางเหล็ก
“ฟิ้ว！ฟิ้ว！ฟิ้ว！……”
ลูกดอกธนูสีดำพุ่งตัวออกไปดอกแล้วดอกเล่า พุ่งไปยังคอของอสูรเสือหางเหล็ก
ทว่าอสูรเสือหางเหล็กรวดเร็วมาก นอกจากลูกดอกธนูดอกแรกที่ยิงลอบยิงโดนแล้วนั้น ลูกดอกธนูที่เหลือไม่ก็ยิงไม่โดน ไม่ก็ยิงโดนอสูรเสือแล้ว แต่ก็ไม่อาจทะลุเข้าไปในตัวของอสูรเสือได้
“ผวัะ！”
อสูรเสือตะครุบเข้าไปหาด้วยความโมโห นักยุทธ์คนหนึ่งล้มลงบนพื้น ใช้กรงเล็บ ฉีกร่างของคนคนนั้น ตายคาที่ทันที
สำหรับการโจมตีของคนอื่นๆ โดนหางเหล็กที่มันกวัดแกว่งไปมา กันเอาไว้ทั้งหมด
“อาเฟย！”
พวกชายร่างยักษ์เบิกตากว้างด้วยความเกรี้ยวโกรธ
“พี่ใหญ่ ระวัง！”
เสียงหนึ่งดังขึ้นกะทันหันจากในป่าที่อยู่ไม่ไกล เห็นชัดว่าเป็นเสียงร้องเตือนของมือธนูที่ซ่อนตัวเอาไว้
เห็นเพียงหลังจากอสูรเสือหางเหล็กตะครุบฆ่าไปหนึ่ง ก็กระโจนเข้าหาชายร่างยักษ์ที่แข็งแกร่งที่สุดกะทัหัน
“อ๊าก……”
อสูรเสือหางเหล็กเหี้ยมโหดอย่างมาก กรงเล็บสามารถฉีกต้นไม้ใหญ่ได้อย่างง่ายได้ ถึงแม้ชายร่างยักษ์คนนั้นจะเป็นผู้ฝึกยุทธ์การกลั่นร่างขึ้น8 แต่อยู่ตรงหน้าอสูรกายกลับไม่มีความอันตรายแต่อย่างใด
การจู่โจมของคนอื่นๆ ส่งผลต่ออสูรเสือหางเหล็กเพียงเล็กน้อยเท่านั้น อาวุธธรรมดาฟันลงไปบนตัวมัน ส่งเสียงติ๊งติ๊งตึ้งตึ้ง ไม่สามารถทำลายเขาได้มากพอ
นอกจากลอบยิงโดนบริเวณคอที่อ่อนแอของอสูรเสือในตอนแรกแล้ว มือธนูที่ซ่อนตัวเอาไว้ ก็ไม่ได้สร้างความดีความชอบอะไรอีกเลย
“ทุกคนหนีแล้ว สัตว์เดรัจฉานตัวนี้เก่งกาจเกินไปแล้ว！” ชายร่างยักษ์ร้องตะโกนด้วยความโมโห เคลื่อนปราณในรอบตัวไปยังขึ้นสูงสุด “ฉันระวังหลังให้เอง！”
“ขวานเปิดเขา！”
ชายร่างยักษ์ร้องตะโกนเสียงดังด้วยความโมโห ขวานคู่ปรากฏแสงเยือกเย็น พร้อมกับเสียงทำลายลมที่แสบแก้วหู ฟันไปยังหน้าผากของอสูรเสือหางเหล็กอย่างแรง
ขวานนี้ทรงพลังอย่างมาก ทั้งยังบรรลุถึงวิชายุทธ์ระดับสาม
“ตึ้ง！”
อสูนเสือหางเหล็กที่แข็งแกร่งเหมือนโดนฟ้าผ่า ตัวของมันกระโจนออกไป หน้าผากมีเลือดรินไหล
แต่ว่าชายร่างยักษ์เองก็ไม่ได้สบายเท่าไหร่ ถูกหางเสือสะบัดโดน กระดูกบริเวณเอวหักแผลเปิดจนเห็นเนื้อ ผิวหนังเต็มไปด้วยเลือด
“พี่ใหญ่！” คนอื่นๆ ร้องด้วยความตกตะลึง
“ไม่ต้องสนใจฉัน รีบไปเร็วเข้า！” ชายร่างยักษ์กัดฟันแล้วเหยียดตัวลุกขึ้น ไม่ว่ายังไงก็ต้องปกป้องพวกพ้องคนอื่นๆของตนให้หนีรอด
ฟิ้ว！ฟิ้ว！ฟิ้ว！……
มือธนูยังคงรับผิดชอบโจมตีอสูรเสือหางเหล็กจากที่ไกลๆ เมื่อเป็นแบบนี้ ทำให้ชายร่างยักษ์ที่คอยระวังหลังโล่งอกเล็กน้อย
“ตึ้ง！”
ชายร่างยักษ์และอสูรเสือหางเหล็กเผชิญหน้ากันอีกครั้ง ชายร่างยักษ์ปลิวไปไกลเพราะพลังที่รุนแรง กระอักเลือดออกมา
อสูรเสือหางเหล็กเพิกเฉยลูกดอกธนูที่ยิงมาหาตน ดวงตาแดงก่ำเปี่ยมไปด้วยความเหี้ยมโหด กระโจนเข้าหาชายร่างยักษ์ที่กำลังบาดเจ็บสาหัส
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ตั้งแต่คนที่ชื่ออาเฟยถูกอสูรเสือหางเหล็กฆ่าตาย ใช้เวลาสั้นๆเพียงสูดลมหายใจเข้าออกสิบกว่าครั้งเท่านั้น
แม้ว่าตั้งแต่หลัวซิวมาฝึกการล่าสัตว์ในเขาสุ่ยวู่จะเห็นเลือดนองไม่น้อย แต่เห็นคนถูกฆ่าตาย กลับเป็นครั้งแรก
“สัตว์เดรัจฉานสมควรตาย！”
วิชาท่าร่างก้าวสั้นแสดงออกมา ร่างของหลัวซิวราวกับแสงที่แล่นผ่านแวบหนึ่ง เท้าทั้งสองข้างแตะไปที่หัวอสูรเสือหางเหล็ก
“ตึ้ง！”
พลังมหาศาลส่งมายังฝ่าเท้า ร่างของหลัวซิวกระโดดกลับหลัง พลิกตัวกลางอากาศ แล้วตกลงมาห่างจากที่นั่นหลายเมตร
“โฮ่ก！”
อสูรเสือหางเหล็กส่งเสียงร้องคำรามด้วยความเจ็บปวด ดวงตาเหี้ยมโหดจ้องเขม็งมนุษญ์ที่อยู่ห่างออกไปหลายเมตร
เขารู้สึกว่าเมื่อกี้กระโหลกของตน เกือบจะแหลกละเอียดเพราะลูกเตะของมนุษย์คนนี้
ช่างร่างยักษ์คิดว่าตนต้องตายแน่นอน ทว่าเวลานี้กลับเห็นอสูรเสือหางเหล็กที่แข็งแกร่งมองชายหนุ่มที่ปรากฎตัวมากะทันหันด้วยความหวาดกลัว รู้สึกตกตะลึงไปครู่หนึ่ง
เวลานี้ความสนใจของอสูรเสือหางเหล็กถูกหลัวซิวดึงดูดไปหมดแล้ว อสูรกายเหนือชั้นกว่าอสูรป่าไม่เพียงแค่ความสามารถ สิ่งสำคัญคือพวกมันมีปฏิภานขั้นต้นแล้วสัญชาตญาณบอกมันว่า มนุษย์หนุ่มคนนี้อันตรายต่อมัน
ชายร่างยักษ์รอดจากอันตรายไปหนึ่งครั้ง รีบวิ่งไปหาหลัวซิว เผชิญหน้ากับอสูรเสือหางเหล็ก
“น้องชายคนนี้ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉันเอาไว้ ฉันชื่อหยวนต้าซาน” ชายร่างยักษ์ประสานมือพูด
“จัดการอสูรเสือตัวนี้ก่อนค่อยว่ากัน” หลัวซิวพยักหน้า
“โฮ่ก！”
ทั้งสองอยู่ทางนี้เพิ่งพูดไปแค่หนึ่งประโยค อสูรเสือหางเหล็กกระโจนเข้ามา หลัวซิวฝึกวิชาท่าร่างก้าวสั้นได้สำเร็จแล้ว หลบอย่างรวดเร็ว
“ขวานเปิดเขา！”
หยวนต้าซานใช้ทักษะยุทธ์ที่เชี่ยวชาญอีกครั้ง ขวานคู่ฟันลงไปบนตัวอสูรเสือ ด้วยผลการฝึกตนการกลั่นร่างขั้น8ของเขา ก็เพียงทำให้เกิดบาดแผลที่ไม่ยี่หระเท่าไหร่
ใช้วิชาท่าร่างก้าวสั้น ในสายตาหลัวซิว ผังลายเส้นชีวิตของอสูรเสือหางเหล็กอยู่ในการมองเห็นทั้งหมด
“ท่าเสือพิฆาต！”
เห็นเขากระโจนขึ้นไปกะทันหัน ปราณในร้องคำรามพร้อมกับลมกระโชกแรง
“ตึ้ง！”
หมัดนี้ต่อยโดนหัวของอสูรเสืออีกครั้ง เสียงกรึกดังขึ้น อสูรเสือร้องคำรามโอดครวญด้วยความเจ็บปวด ก้าวถอยหลังหลายครั้งติดต่อกัน เท้าอ่อนแรง หน้ามืดตามัว
หยวนต้าซานเบิกตาโตด้วยความตกตะลึง เขาใช้ขวานฟันลงไปด้วยแรงทั้งหมดที่มีทำให้สัตว์เดรัจฉานตัวนี้ได้รับบาดเจ็บแค่เล็กน้อยเท่านั้น แต่หนุ่มคนนี้แค่มองก็น่าจะอายุประมาณสิบสี่สิบห้า ใช้แค่หมัด ทว่าพลังโจมตีกลับมากกว่าตนเนี่ยนะ?
“ท่ามังกรทะยาน！” หลัวซิวเปลี่ยนกระบวนท่า หมุนตัวอยู่กลางอากาศ หมัดทั้งสองพุ่งทะยานไปที่หัวของอสูรเสืออีกครั้ง
“ตึ้ง！”
การโจมตีในครั้งนี้ อสูรเสือหางเหล็กตั้งตัวไม่ทัน ถูกหมัดเสือมังกรท่ามังกรทะยานที่ทรงพลังที่สุดชกเข้าให้ ผังลายเส้นชีวิตบาบริเวณหัวได้รับบาดเจ็บสาหัส กะโหลกที่แข็งแกร่งแหลกละเอียดทันที
“อว๊าก！” อสูรเสือหางเหล็กแผดเสียงโอดครวญ ร่างใหญ่ล้มลงบนพื้น สิ้นใจ
“สมกับที่เป็นอสูรกายระดับหนึ่งขั้นสูง ผมต้องชกที่เดียวกันสามครั้ง กว่าจะทำให้มันตายได้”
หลัวซิวรู้ดี ถ้าแค่ความสามารถ ตนไม่อาจเทียบกับอสูรเสือตัวนี้ ที่สามารถฆ่ามันได้ โดยมากเป็นเพราะวิชาท่าร่างก้าวสั้น บวกกับความสามารถพิเศษในการทำลายผังลายเส้นชีวิต
เห็นอสูรเสือหางเหล็กตาย พวกคนที่เดิมทีหนีไปไม่ไกลเท่าไหร่ ต่างขยับใกล้เข้ามาด้วยความระมัดระวัง รวมตัวกับหยวนต้าซาน
ในเวลานี้เอง หลัวซิวขมวดคิ้ว สัมผัสได้ถึงลมปราณอันตราย
หลังจากประสานรวมเข้ากับลูกแก้วอัญมณีแห่งความตาย การสัมผัสของเขาอ่อนไหวยมาก เขามั่นใจว่ามือธนูที่ซ่อนตัวอยู่ในที่มืดเล็งลูกดอกมาที่ตน
“พี่ใหญ่ ดูเหมือนว่าปราณในของเด็กหนุ่มคนนี้แค่การกลั่นร่างขั้น6เท่านั้น”
“เพื่ออสูรเสือตัวนี้ อาเฟยตายไปแล้ว อย่าให้ศพของอสูรเสือตกเป็นของคนอื่น” พวกเขาซุบซิบกัน พูดกับหยวนต้าซาน
หลัวซินพอจะได้ยินคร่าวๆ สีหน้าเยือกเย็นทันที หัวเราะในลำคอด้วยเสียงเยือกเย็น ： “อสูรเสือตัวนี้ ผมเป็นคนฆ่า”
“หึ นายเป็นคนฆ่า แต่ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ใหญ่ของพวกเรา อาศัยการกลั่นร่างขึ้น6ของนายจะเอาชนะอสูรเสือหางเหล็กได้เหรอ?” มีคนหัวเราะเยือกเย็นแล้วพูด
“หวางหยุน หุบปาก！ เมื่อกี้ถ้าไม่ใช่เพราะน้องชายคนนี้ ฉันตายในกรงเล็บของสัตว์เดรัจฉานตัวนั้นแล้ว” หยวนต้าซานตำหนิ
เห็นเขาเดินออกไป ประสานมือให้กับหลัวซิว พูด “น้องชายช่วยชีวิตฉันหยวนต้าซานเอาไว้ บุญคุณครั้งนี้ไม่มีวันลืม อสูรเสือตัวนี้เชิญน้องชายจัดการตามสะดวก”
หลัวซิวพยักหน้า มองหยวนต้าซานคนนี้ด้วยความชื่นชม ถึงอย่างไรอสูรเสือหางเหล็กตัวนี้ก็มีราคา อย่างน้อยก็หมื่นตำลึง
ถ้าคนพวกนี้ลงมือจริงๆ ถึงแม้หลัวซิวจะไม่กลัว แต่ก็เป็นเรื่องยุ่งยาก ไม่ต้องลงมือ ย่อมเป็นเรื่องที่ดีที่สุด