ตอนที่ 63 แม่และเด็กปลอดภัยแล้ว!
จี้เจี้ยนอวิ๋นตื่นขึ้นทันทีและปลอบซูตานหงก่อนเป็นอย่างแรก จากนั้นก็เปิดไฟ ตอนนี้ที่บ้านมีไฟฟ้าใช้แล้วจึงไม่ต้องสำลักควันจากตะเกียงน้ำมันแต่อย่างใด
“ตานหง อดทนไว้ก่อนนะ ผมจะไปเรียกคุณแม่นะ!” จี้เจี้ยนอวิ๋นพูดรัวเร็ว
“ค่ะ!” ซูตานหงพยักหน้า
แม้ว่าเจี้ยนอวิ๋นของครอบครัวเธอจะมีความสามารถ แต่พอเป็นเรื่องผู้หญิงที่กำลังคลอดบุตรแล้วเขากลับลนลานทำอะไรไม่ถูก ในเมื่อนี่เป็นครั้งแรก เขาจะรู้เรื่องอะไรได้อย่างไร?
อย่างไรเสียก็ต้องพึ่งคุณแม่จี้อยู่ดี!
จี้เจี้ยนอวิ๋นมาเคาะประตูบ้านหลักตระกูลจี้เป็นครั้งแรก ซึ่งคุณแม่จี้ก็ตื่นแล้วเช่นกัน นางเองคาดว่าอีกไม่กี่วันจะเกิดเรื่องนี้ขึ้นเหมือนกัน แต่ไม่คิดเลยว่าจะเกิดเร็วขนาดนี้
“เจี้ยนอวิ๋น อย่ากังวลไปเลย นี่เพิ่งจะเป็นสัญญาณเริ่มคลอด แกไปตามคุณป้ากู้มา คุณป้ากู้เป็นหมอตำแยฝีมือดีที่สุดในหมู่บ้านเรา ซึ่งพวกพี่ ๆ ของแกล้วนคลอดมาได้ด้วยฝีมือหล่อนทั้งนั้น” คุณแม่จี้เอ่ยด้วยอาการสงบ
นางได้ตกลงกับคุณป้ากู้ไว้แล้ว ซึ่งคุณป้ากู้ก็ไม่ว่าอะไร
จี้เจี้ยนอวิ๋นจึงรีบวิ่งจนแทบจะเหาะไปที่บ้านของคุณป้ากู้และเคาะประตูถี่รัว “คุณป้ากู้ คุณป้ากู้ ได้โปรดเปิดประตูด้วยครับ!”
ด้วยเสียงอันดังขนาดนี้ คนในครอบครัวตระกูลกู้ก็ไม่อาจแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินได้
“ดึกดื่นป่านนี้แล้ว ใครมาเคาะวะ?” คุณลุงกู้อดสบถออกมาไม่ได้ เขากำลังจะนอนแล้วก็ต้องสะดุ้งตื่นในทันที
“ฟังเสียงนี้สิคุณ เหมือนจะเป็นเสียงของเจี้ยนอวิ๋นนะ?” คุณป้ากู้เองก็ตื่นขึ้นเช่นกันและเอ่ยด้วยน้ำเสียงงัวเงีย “หรือว่าภรรยาของเจี้ยนอวิ๋นกำลังจะคลอดแล้ว?”
“งั้นคุณก็รีบไปเถอะ ถ้าเขาพังประตูบ้านขึ้นมาพรุ่งนี้เราต้องเปลี่ยนประตูนะ” คุณลุงกู้เอ่ยรัวเร็ว
คุณป้ากู้ไม่อาจอยู่เฉยได้ นี่เป็นเรื่องใหญ่ทีเดียว
นางใช้เวลาแต่งตัวไม่นานก็ออกมา
“เจี้ยนอวิ๋น ภรรยาเธอกำลังจะคลอดลูกงั้นเหรอจ๊ะ?” คุณป้ากู้ถามขณะเปิดประตูรับ
“ครับ คุณป้า มากับผมเร็วครับ หล่อนต้องการคุณป้าด่วนมาก!” จี้เจี้ยนอวิ๋นเอ่ยอย่างรวดเร็ว
“รอเดี๋ยวนะ ขอป้าไปเอาของ…”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมมีทุกอย่างที่บ้านแล้ว!” จี้เจี้ยนอวิ๋นเอ่ยละล่ำละลัก
คุณป้ากู้ได้ยินแล้วก็รีบเดินตามเขามาทันที
“แม่ ทำไมมาอยู่ข้างนอกล่ะครับ? ไม่ไปอยู่เป็นเพื่อนตานหงเหรอ?” จี้เจี้ยนอวิ๋นอดไม่ได้ที่จะเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นแม่ของตนยืนอยู่นอกบ้านทันทีที่เขามาถึงบ้านแล้ว
“แค่คลอดลูกคนเดียว แกอย่าตื่นตูมไปหน่อยเลย” คุณแม่จี้พูดอย่างไม่สบอารมณ์ ทารกในครรภ์อยู่ในท่าทางที่ถูกต้อง ถือว่าวางใจได้สนิท แล้วนางก็หันไปยิ้มให้คุณป้ากู้ “เธอรีบมาดูตานหงเร็ว”
“จ้ะ” คุณป้ากู้พยักหน้าและเดินเข้าห้องไป
จี้เจี้ยนอวิ๋นทำท่าจะเดินตามโดยไม่เอ่ยอะไร แต่คุณแม่จี้ก็ห้ามไว้เสียก่อน “ออกไป ผู้ชายตัวใหญ่อย่างแกจะเข้ามาทำอะไรได้? ตานหงกำลังจะคลอดลูก เมื่อกี้ฉันเพิ่งจะสุมไฟต้มน้ำอยู่ในครัว แกเข้าครัวไปดูน้ำนู่นว่าเดือดหรือยัง ถ้าเดือดแล้วก็รีบยกมา!”
เมื่อคุณแม่จี้พูดจบก็ปิดประตูทันที
จี้เจี้ยนอวิ๋นที่อยู่นอกห้องถึงกับลนลานอยู่ไม่สุข บุคลิกท่าทางยามปกติหายวับ ตอนนี้เขาเอาแต่ยืนโดยไม่นั่งแม้ขณะเดียว ต้องขอบคุณการฝึกร่างกายในกองทัพเป็นเวลาหลายปีที่ทำให้เขายังยืนอยู่ได้!
หลังยืนโง่อยู่ด้านนอกห้องเป็นเวลานานขณะหนึ่ง คุณแม่จี้ก็ออกมาเตือน “เจี้ยนอวิ๋น น้ำเดือดหรือยัง?”
ชายหนุ่มได้สติกลับคืนมาในทันที “ผมจะไปดูครับ!”
หลังพูดจบเขาก็รีบวิ่งเข้าไปในครัว
คุณแม่จี้ที่ยืนตรงประตูถึงกับอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนรีบหันมายิ้มให้คุณป้ากู้ “ดูเด็กคนนี้สิ มันน่าตบเรียกสติสักฉาด”
“ทุกคนที่เป็นพ่อคนครั้งแรกก็เป็นแบบนี้แหละจ้ะ ก่อนหน้านั้นตาเฒ่าของเธอก็เป็นแบบนี้เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?” คุณป้ากู้ยิ้ม
“เรื่องมันก็นานนมมาแล้ว เธอยังจะขุดมาพูดอีก” คุณแม่จี้กลอกตามองนาง
ซูตานหงที่นอนอยู่บนเตียงอยากจะร้องไห้แต่ก็ไม่มีน้ำตาออกมา และบ่นในใจ ‘คุณแม่ คุณป้า ช่วยจริงจังกันหน่อยได้ไหมคะ? ฉันกำลังจะคลอดลูกอยู่นะคะ!’
ราวกับรับรู้ในความคิดของเธอ คุณป้ากู้ก็หยุดคุยเล่นและยิ้มให้ “ภรรยาเจี้ยนอวิ๋น ไม่ต้องกังวลนะ ตอนนี้ลูกของเธออยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้องแล้ว และอุ้งเชิงกรานก็กำลังคลายตัว เธอไม่ต้องเป็นห่วง อีกไม่นานลูกของเธอก็จะออกมาแล้วจ้ะ”
“เมื่อไหร่ฉันจะคลอดเหรอคะ? ฉันเจ็บท้องมากเลย” ซูตานหงเอ่ยขณะกัดฟันอดทน ท้องของเธอปวดมวนและหน่วงไปหมดราวกับตกลงมาจากที่สูง
“ตอนนี้เธอต้องทนไปก่อนจ้ะ นี่เพิ่งจะเป็นระยะแรกคลอด ต่อให้อยากคลอดเร็ว ๆ ก็ไม่อาจเร่งให้เร็วกว่านี้ได้ ถ้าได้คลอดเวลานี้ในวันพรุ่งนี้ก็นับว่าเร็วแล้วล่ะจ้ะ” คุณป้ากู้ยิ้ม
คุณแม่จี้ก็ยิ้มออกมาเช่นกัน นางมีลูกมา 5 คนแล้ว จะไม่มีประสบการณ์แบบนี้ได้อย่างไร?
“แต่ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะคลอดออกมาตลอดเลยค่ะ!” ซูตานหงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยออกมา
“ปกติก็เป็นแบบนี้แหละจ้ะ” คุณป้ากู้ตอบด้วยอาการสงบอย่างยิ่ง
คุณแม่จี้เองก็พูดปลอบใจ “มันไม่เร็วขนาดนั้นหรอก ปกติแล้วต้องนับหนึ่งถึงสิบก่อนที่จะคลอดน่ะจ้ะ”
“งั้นคุณแม่นับนิ้วให้ฉันด้วยนะคะ ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะคลอดออกมาแล้ว!” ซูตานหงเอ่ยรัวเร็ว
ได้ยินดังนี้แล้วคุณแม่จี้ก็เหลือบมองอย่างสงสัย เมื่อเห็นสภาพเธอแล้วนางก็อึ้งไปเช่นกัน และรีบเรียกคุณป้ากู้ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ “พี่กู้ มาดูเร็วจ้ะ ตานหงเหมือนจะคลอดแล้วจริง ๆ หรือเปล่า?”
คุณป้ากู้อึ้งไป พอได้มาเห็น นางเองก็ตกใจไปเหมือนกัน มันหมายความว่าอย่างไรหรือที่ว่ากำลังจะคลอด? นี่มันกำลังคลอดอยู่ชัด ๆ!
“สวรรค์เถอะ ฉันทำคลอดเด็กมาเกือบทั้งชีวิต แต่ปากมดลูกเธอเปิดเร็วกว่าใครเพื่อนอีก!” หลังคุณป้ากู้พูดจบ เธอก็เข้าสู่ระยะเบ่งคลอดอย่างรวดเร็ว
“เจี้ยนอวิ๋น น้ำร้อนได้หรือยัง? ภรรยาแกกำลังคลอดแล้วนะ!” คุณแม่จี้เอ่ยรัวเร็ว
“ได้แล้วครับ ได้แล้วครับ!” จี้เจี้ยนอวิ๋นตอบในทันที เขาตักน้ำร้อนใส่อ่างแล้วก็ยกเข้ามา
คุณแม่จี้รับอ่างน้ำร้อนไว้ แต่เมื่อเห็นว่าจี้เจี้ยนอวิ๋นจะเข้ามาด้วย นางก็เอ่ยห้าม “แกรอก่อน อย่าเข้าไปรบกวนตานหง!”
จี้เจี้ยนอวิ๋นถูกตำหนิดังนั้นจึงไม่กล้าเข้าไป เขาได้แต่ตะโกนออกมาจากด้านนอกห้อง “ภรรยา คุณอดทนไว้นะ คุณอดทนไว้แล้วมันจะผ่านไป หลังคลอดคนนี้แล้วเราจะไม่มีอีกคนแล้ว!”
“ไม่มีอีกคนก็ไม่มีค่ะ” ซูตานหงตอบกลับ
“ภรรยาเจี้ยนอวิ๋น เบ่งแรงกว่านี้หน่อย เด็กจะออกมาแล้ว!” คุณป้ากู้เอ่ยรัวเร็ว
คุณแม่จี้ซับเหงื่อตามใบหน้าของซูตานหง ใบหน้างดงามของเธอแดงก่ำและบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด
แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ต้องใช้พละกำลังในการเบ่งคลอดอย่างมาก
“เจี้ยนอวิ๋น คุณอยู่ไหนคะ เจี้ยนอวิ๋น?” ซูตานหงเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสจนอดไม่ได้ที่จะเพ้อเรียกชื่อจี้เจี้ยนอวิ๋น
จี้เจี้ยนอวิ๋นตะโกนตอบผ่านประตูทันที “ภรรยา ภรรยา ผมอยู่นี่แล้ว คุณเป็นยังไงบ้าง?”
“ฉันเจ็บเหลือเกินค่ะ เจ็บเสียจนจะทนไม่ไหวแล้ว! อ๊า!” ซูตานหงเอ่ยและกรีดร้องออกมาอีกครั้ง
จี้เจี้ยนอวิ๋นพยายามจะดันประตูเข้ามาหลายครั้ง แต่คุณแม่จี้ก็ยืนขวางไว้ “ตอนที่ผู้หญิงกำลังเบ่งคลอดลูกจะถูกรบกวนไม่ได้ แกอย่าสร้างปัญหา คอยดูตานหงอยู่ข้างนอกพอ”
“เจี้ยนอวิ๋น ไม่ต้องกังวลหรอกจ้ะ ภรรยาเธอเป็นแบบนี้ถือว่าคลอดเร็วแล้ว ปกติผู้หญิงคนอื่นต้องเบ่งกันเป็นวันกว่าจะออก” คุณป้ากู้เอ่ยเช่นกัน
“ตอนกำลังจะเข้านอนเธอเจ็บท้องบ้างไหม?” คุณแม่จี้ถามซูตานหง
“ฉันไม่รู้ค่ะ ตอนที่ฉันนอนหลับอยู่ จู่ ๆ ฉันก็เจ็บท้องแล้ว” ซูตานหงเอ่ยพลางสะอื้น
หน้าตาของเธอตอนนี้ดูเหมือนหญิงสูงศักดิ์ที่กำลังงอแงคนหนึ่ง คุณป้ากู้เดาว่าหากปากมดลูกของเธอเปิดเร็วเกินไป ก็เกรงว่าความไร้ประสบการณ์ของเธอจะทำให้เธอเจ็บปวดจนสลบไปได้
แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังเป็นเรื่องน่ายินดี
ไม่อย่างนั้นมันคงจะเป็นเรื่องยุ่งยาก
อย่างไรก็ตามมันก็ใช้เวลาตั้งแต่ตีสามจนถึงตีห้า เมื่อท้องฟ้าเริ่มเป็นสีเทาและสว่างขึ้น เสียงร้องไห้จ้าของทารกก็ดังออกมาจากในห้อง
“เจี้ยนอวิ๋น ทั้งแม่และเด็กปลอดภัยแล้ว!”
……………………………………………