ตอนที่ 187 พิสูจน์ให้เธอเห็น
เหนียนเสี่ยวมู่ตะลึงงันอยู่ที่เดิม ลมหนาวพัดเอื่อยอยู่ข้างหู
ลมพัดหน้าม้าตรงหน้าผากเธอขึ้นบางครั้ง เผยให้เห็นหน้าผากเนียนใสเอิบอิ่ม
เธอกลับเหมือนเปิดดวงตาสวรรค์ และถอยหลังไปก้าวหนึ่ง
ถ้าเป็นเวลาปกติ มีรถสปอร์ตรุ่นลิมิเต็ดแบบนี้มารับ แถมคนขับรถยังเป็นหนุ่มหล่ออีก คาดว่าเธอคงจะลุ่มหลงไปกับค่ำคืนนั้นราวกับคนบ้า
แต่ตอนนี้ เป็นเวลาหลังจากที่ได้เผชิญกับคำถาม ‘คุณชายหาน คุณชอบผู้ชายหรือผู้หญิง’ มาแล้ว
เธอมองรถสปอร์ตตรงหน้า รู้สึกแค่ว่าเหมือนรถวิญญาณที่กำลังมุ่งหน้าไปสู่นรก…
แบบยังเป็นเที่ยวส่วนตัวอีกด้วย!
เธอกลัวแต่ว่าเมื่อครู่ดื่มเหล้าไม่ได้ดื่มเหล้าไปแค่หนึ่งหรือสองแก้ว ตอนนี้แกล้งเมา ขึ้นรถแล้วหลับไปเลยก็ได้！
ดื่มจนเมา…
คำนี้ผุดขึ้นมาในหัว ทำเอาเธอตาเป็นประกายทันที
หญิงสาวเดินโซเซไปข้างหน้า “คุณชาย เมื่อกี้คุณดื่มเหล้า ขับรถไม่ได้นะ!”
ขับรถไม่ได้ ก็ไปส่งเธอไม่ได้
พวกเขาต่างคนต่างกลับบ้าน พอตื่นขึ้นมาพรุ่งนี้ ไม่แน่ว่าเขาอาจจะลืมเรื่องในวันนี้ไปแล้ว
ฉลาดมาก!
เหนียนเสี่ยวมู่กำลังวางแผนด้วยความสุขอยู่ในใจ วินาทีต่อมาก็เห็นอวี๋เยว่หานที่นั่งอยู่ในรถยิ้มเยาะออกมา
มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย ราวกับว่ากำลังหัวเราะเยาะความไร้เดียงสาของเธอ
เขากวาดสายตามองเธอ ก่อนจะหลุบตามองนาฬิกาข้อมือเรือนหรูของตัวเอง
เหนียนเสี่ยวมู่ยังไม่ทันเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ก็เห็นรถมินิแวนที่คุ้นตามากๆ คันหนึ่งขับมาทางพวกเขา
ก่อนจะจอดลงตรงริมถนนอย่างมั่นคง
คนขับรถลงมา จากนั้นก็ก้าวไปข้างหน้ารถสปอร์ต แล้วเปิดประตูให้เขาอย่างนอบน้อม “คุณชาย”
“…”
เหนียนเสี่ยวมู่มองเขาก้าวขาออกมาจากรถด้วยความงุนงง
ที่เขาบอกให้ขึ้นรถเมื่อครู่ ไม่ใช่ว่าจะส่งเธอกลับ แต่จะให้เธอขึ้นไปรอคนขับรถบนรถต่างหากเหรอ
“คุณคิดจะยืนต่อไปอีกนานไหม” ตอนอวี๋เยว่หานก้าวขาขึ้นไปบนรถมินิแวน ดวงตาสีดำขลับของเขาชำเลืองมองมาทางเหนียนเสี่ยวมู่ ทำเอาเธอหนาวสั่นด้วยความกลัวขึ้นมาทันควัน แต่ก็เดินตัวแข็งทื่อขึ้นรถตามไป
ระหว่างทาง เหนียนเสี่ยวมู่ขดตัวอยู่ในมุม อยากจะลืมไปว่าอวี๋เยว่หานอยู่ตรงนี้ด้วย
เกมอะไรเนี่ย ทำร้ายคนจริงๆ
หรือตอนนี้เธอควรขอโทษเขา?
บอกว่าเมื่อกี้เธอนึกขึ้นได้ ไม่ได้สงสัยรสนิยมทางเพศของเขาดีไหม
อวี๋เยว่หานพิงเบาะรถ หลุบตาลงเล็กน้อย แต่ไม่นานก็สังเกตเห็นว่าคนที่นั่งตรงข้ามตัวเองขดตัวจนจะเป็นก้อนอยู่แล้ว
คืนนี้เธอดื่มไวน์ไปเยอะทีเดียว ใบหน้าขาวผ่องจึงเป็นสีแดงระเรื่อเล็กน้อย
เมื่อไฟริมถนนส่องโดนใบหน้าเธอ ผิวพรรณละเอียดจนมองเห็นได้แม้กระทั่งขนอ่อน พร้อมกับดวงตาที่เหม่อลอยเล็กน้อย ดูแล้วไม่มีเล่ห์เหลี่ยมอยู่บ้าง
ราวกับดื่มมามากจริงๆ
ท่าทางของเธอดูเคร่งเครียดมาก เธอกัดริมฝีปากจนเป็นสีแดงหมดแล้ว
เธออ้าปากอยู่หลายครั้ง เหมือนคิดจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็กลืนคำพูดกลับไปเงียบๆ
มีสีหน้า ‘ฉันอยากยอมรับผิด แต่ก็ไม่กล้า’
บรรยากาศกดดันในรถดำเนินต่อไป
ไม่มีใครพูดอะไร
“เอี๊ยด” รถจอดที่หน้าประตูคฤหาสน์
คนขับรถหันหน้ามา “คุณชาย ถึงแล้วครับ”
เหนียนเสี่ยวมู่รีบร้อนยื่นมือไป คิดจะเปิดประตูเป็นคนแรก ท่าทางอึดอัดแทบแย่แล้ว
แต่วินาทีต่อมาก็ถูกคว้าข้อมือเอาไว้
เธอเงยหน้าขึ้นด้วยความงุนงง ก่อนจะสบสายตาจากดวงตาสีดำของเขา ที่ค่อยๆ ปรากฏระลอกคลื่นขึ้นมา
นั่นทำเอาเธอกลัวจนต้องหดคอ “คุณชาย อารมณ์ชั่ววูบไม่ใช่เรื่องดี ฆ่าคน…”
“ผิดกฎหมาย” คำนี้ยังไม่ทันหลุดออกจากปาก นิ้วเรียวยาวก็เชยคางเธอขึ้นมาเสียแล้ว
จากนั้นเขาก็ก้มหน้าลงมาหาเธอ
ตอนที่ 188 ความลับที่ไม่อยากให้ใครรู้
ริมฝีปากบางเฉียบหยุดเคลื่อนไหว เมื่ออยู่ห่างกับเธอเพียงแค่หนึ่งเซนติเมตร
ดวงตาสีดำจับจ้องมาที่เธอ
ทั้งสองคนอยู่ใกล้กันมาก ใกล้จนเขาได้กลิ่นหอมหวานเป็นธรรมชาติมาจากตัวเธอ
ดวงตาที่เหมือนกวางของเธอใสแจ๋วเหมือนหยดน้ำ กำลังมองเขาอย่างระแวดระวัง ราวกับเด็กที่ทำผิดก็ไม่ปาน
ในหัวของเขามีคำถามที่เธอถามในห้องจัดเลี้ยงส่วนตัวผุดขึ้นมา
เธอสนใจเรื่องรสนิยมทางเพศของเขามากเลยเหรอ
หรือในสายตาของเธอ เขาดูเหมือนคนที่ชอบผู้ชาย…
เมื่อคิดได้ถึงตรงนี้ อวี๋เยว่หานก็หลุบตาลง ริมฝีปากเม้มเข้าหากันเป็นเส้นตรง…
“…”
เหนียนเสี่ยวมู่เหลือบเห็นสีหน้าของเขาเปลี่ยนไป ทำเอาเธอกลัวจนต้องหดตัวหลับไป
เธอมองอวี๋เยว่หานล็อกเธออยู่ระหว่างเบาะหลังรถและหน้าอกของเขาตาปริบๆ รู้สึกเพียงว่ายมทูตเข้าใกล้ตนขึ้นเรื่อยๆ
เธอไม่น่าเล่นเกมอะไรนั่นเลย
จบสิ้นแล้ว
ถามผู้ชายว่าชอบเพศตรงข้ามหรือเพศเดียวกัน ก็เท่ากับถามว่าเขาเก่งหรือเปล่า
เป็นการรนหาที่ตายทั้งนั้น…
กลิ่นหอมสดชื่นบนตัวชายหนุ่มนำพาความข่มขู่เข้มข้นมาด้วย
พวกเขาอยู่ในท่าชายอยู่บน หญิงอยู่ล่าง บวกกับเขาจับคางเธอไว้ไม่ยอมปล่อย นอกจากอันตรายแล้ว ในรถคันนี้เหมือนจะมีความอบอุ่นเพิ่มขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก…
“ผู้หญิง” เสียงน่าหลงใหลของเขาดังขึ้นในทันใด
แถมยังแหบพร่าเล็กน้อย
เขาทิ้งท้ายไว้อย่างเย็นชา ก่อนจะผละจากตัวเธอไป และลงจากรถ เดินเข้าไปในคฤหาสน์ก่อนโดยไม่หันหน้ากลับมาด้วยซ้ำ
เหนียนเสี่ยวมู่ “…”
ตอนที่ประธานบริษัทอธิบายกับคุณด้วยสีหน้าจริงจัง ว่าตัวเขาชอบผู้หญิง คุณคิดว่าเขาจะให้อภัยคุณ หรือเตรียมตัวจะฆ่าคุณให้ตายกันแน่
เหมือนอยู่บนเส้นเชือก ทุกอย่างดูเร่งด่วนไปหมด!
หลังจากเหนียนเสี่ยวมู่ถามคำถามนี้ออกไป เธอก็กอดโทรศัพท์มือถือนอนคว่ำอยู่บนเตียงด้วยความกระสับกระส่าย
สุดท้ายหลับไปเมื่อไหร่ เธอก็ไม่รู้ตัว
เมื่อตื่นขึ้นมาก็เป็นตอนเที่ยงของอีกวันหนึ่งแล้ว
เหนียนเสี่ยวมู่ขดตัวอยู่ในผ้าห่ม เหมือนกุ้งฝอยที่กำลังตัวสั่นด้วยความกลัว มือที่อยู่ใต้ผ้าห่มกำลังควานหาโทรศัพท์มือถือ ซึ่งเธอโยนไปไว้ตรงไหนก็ไม่รู้
ครั้นหาโทรศัพท์มือถือเจอ หญิงสาวถึงจะลุกขึ้นจากเตียงโดยไม่เต็มใจนัก
เรื่องแรกก็คือตามหากระทู้เกี่ยวกับคำถามที่เธอถามไปเมื่อวานบนเว็บไซต์หนึ่ง
เธอพบคำตอบอยู่มากมาย มีทุกรูปแบบเลยด้วยซ้ำ
[ถูกเข้าใจผิดแล้ว แต่คำอธิบายง่ายมาก เจ้าของกระทู้ไม่ต้องกังวลไป]
[ถึงแม้จะไม่พอใจอยู่บ้าง แต่เวลาผ่านไปแล้วน่าจะไม่เป็นไรแล้วมั้ง?]
[กลัวอะไร กระทู้นี้ไม่ทำ กระทู้อื่นก็ต้องทำ เจ้าของกระทู้สู้ๆ!]
นี่ถือเป็นการตอบกระทู้ทั่วไป
การตอบกระทู้ที่ไม่ค่อยปกติมีมากกว่าอีก
[233333 ประธานใหญ่ถูกความจริงตอกหน้าก็คงโกรธใหญ่เลยใช่ไหม]
[ฉันเดาว่า 80% ของคำอธิบายเป็นเรื่องโกหก มีคำพูดหนึ่งอยู่นี่นา ผู้ชายสิบคน เก้าคนรวย คนสุดท้ายเป็นเกย์!]
[มีแค่ฉันที่คิดว่าประธานชอบเจ้าของกระทู้ใช่ไหม ไม่อย่างนั้นทำไมต้องอธิบายกับเธอด้วย ฉันนี่ฉลาดทีเดียว พบความลับที่ไม่อยากให้ใครรู้เข้าแล้วใช่ไหม ฮ่าๆๆๆๆ]
[ฉันขอยืนยัน คนนี้แหละใช่เลย เดินผ่านไปแล้วก็พลาดไม่ได้…]
อย่างนี้เป็นต้น
ใต้หล้าวิปริตไปหมดแล้ว
เหนียนเสี่ยวมู่วางโทรศัพท์มือถือไว้บนชั้นวางตรงหัวเตียง ก่อนจะสะบัดหัวอย่างแรง
คำตอบตั้งมากมาย แต่ไม่มีประโยชน์สักอัน
โชคดีที่วันนี้เป็นวันหยุด ไม่ต้องไปทำงาน
เพราะเดี๋ยวออกไปแล้วก็ต้องเจออวี๋เยว่หาน…
เหนียนเสี่ยวมู่ตัวสั่นไปหมด แล้วขดตัวกลับเข้าไปอยู่ในผ้าห่ม
เธออยากจะขลุกอยู่ในห้องตัวเอง ไม่ออกไปไหนเลยทั้งวัน
“พี่สาวคนสวย ตื่นมากินข้าวเถอะ” เสียงเจื้อยแจ้วดังขึ้นข้างนอกประตู
วินาทีต่อมา ประตูห้องก็เปิดออก เงาร่างเล็กและใหญ่สองสายยืนอยู่หน้าประตู