แสนรักนวดคิ้วอยู่นาน ดวงตาคู่แดงก่ำจึงจะมองไปยังกระดาษที่มีข้อความบนโต๊ะ
กระดาษที่เขียนข้อความคือกระดาษทิชชู่ที่หยิบบนโต๊ะ ซึ่งลายมือสวยมาก ดูแล้วน่าจะเป็นลายมือของเด็ก แต่ภาพรวมแล้วคือเขียนทีเดียวรวบได้สวยและสง่างามมาก
“ตัวหนังสือนี้？”
“เหมือนลายมือผู้ชาย？”
เคอ้าปากลั่นประโยคนี้ออกมา
แววตาของแสนรักยิ่งน่าสะพรึงกลัวกว่าเดิม ดวงตาแดงจัดจ้านคล้ายกับจะฆ่าคนอย่างไรอย่างนั้น
“ผู้ชาย？ชายชู้ของเธอ？”
“……”
คิก！
เรียกชายชู้ได้ยังไง？เพราะบอสกับคุณนายเก่าไม่มีความสัมพันธ์ใด ๆ กันแล้ว ต้องเรียกว่าแฟนหนุ่มหรือคนรักสิ ทำไมถึงเรียกชายชู้ไปได้？
เคที่ไม่เคยโดนกระทืบมาก่อน รีบพูดตามความคิดของตน “ท่านประธานพูดตลกแล้วครับ จะเป็นชายชู้ได้ยังไงครับ？คงจะเป็นแฟนหนุ่มของคุณนายหรือไม่ก็สามี……”
“ปัง——”
ยังไม่ทันกล่าวจบประโยค ผู้ช่วยที่แกว่งเท้าหาเสี้ยนถูกปาของใส่แบบไม่ยั้งมือ
“สามีคืออะไร？ดีนี่ ถ้าวันนี้นายไม่ลากตัวคนนี้ออกมา ผมก็จะทิ้งคุณอยู่ตรงนี้ แล้วเป็น ‘สามี ’ของคนอื่นตลอดชีวิต！！”
ผู้ชายที่อารมณ์เสียถึงขีดสุด จ้องเขม็งผู้ช่วยด้วยดวงตาแดงก่ำ น่ากลัวเหมือนปีศาจที่หลุดออกมาจากขุมนรกเลย
“หา？”
สองขาเคสั่นระริก สมองค่อย ๆ กลับมาหมุนทันอีกครั้ง
“ไม่เอาครับท่านประธาน ผมพูดผิดแล้วครับ ผมไม่ได้หมายความแบบนั้นครับ ท่านประธาน……”
“ไสหัวไป！！”
“……”
เครีบเผ่นหนีออกจากโรงแรมชั้นสูงสุด จากนั้นก็เริ่มออกตามหาคนต่อ
และเมื่อเขาเดินออกไปก็มีผู้หญิงสวมกระโปรงสั้นสีชมพูยืนอยู่หลังโรงแรม เธอเห็นเขาออกไป ดวงตาก็ฉายแสงอำมหิตและอาฆาตแค้นขึ้นมาในบัดดล
เส้นหมี่แกยังไม่ตายอีกหรือ？!
ห้าปีแล้ว เพราะการตายของแก แป้งร่ำอย่างฉันไม่อาจแต่งเข้าบ้านตระกูลหิรัญชา เพราะผู้ชายคนนั้นไม่เอ่ยถึงเรื่องนี้อีกเลย เดิมทีคิดว่าผ่านไปไม่กี่ปี เวลาจะชำระล้างทุกอย่างให้จืดจาง แต่ตอนนี้แกกับบอกฉันว่าแกยังไม่ตาย？ไม่เพียงไม่รู้จักไปผุดไปเกิด เสนอหน้ามาให้เห็นอีกทำไม？！！
ความเคียดแค้นทำให้ใบหน้าผู้หญิงบิดเบี้ยว เธอกัดฟันเสียงดังกรอบแกร๊อบ
เสมือนอยากลากตัวเส้นหมี่มาสับเป็นหมื่น ๆ ชิ้นเลย
เส้นหมี่ ฉันไม่ปล่อยแกไปแน่！！
——
การเดินทางของเส้นหมี่วันนี้เป็นไปอย่างราบรื่น ตอนพลบค่ำ เธอกับลูกทั้งสองคนเดินทางไปถึงบ้านคุณป้าการีน่าในชนบท
คุณป้าการีน่าคือหนึ่งในคนไข้ที่เธอรักษาเมื่อมาตั้งรกรากในประเทศ M
ตอนนั้นการีน่าเป็นโรคประหลาดอย่างหนึ่ง รักษาด้วยแพทย์แผ่นปัจจุบันเช่นไรก็ไม่หายเสียที ต่อมาเมื่อได้เจอกับเส้นหมี่แล้ว จึงให้ดื่มยาสมุนไพรจีนและฝังเข็มให้อีกฝ่าย
ซึ่งคิดไม่ถึงว่าคนไข้รายนี้จะหายเป็นปลิดทิ้ง
หลังจากนั้นเป็นต้นมา การีน่าก็ดีต่อเส้นหมี่เป็นอย่างมาก เธอทำฟาร์มเกษตรอยู่บนชนบท มักจะหิ้วผักและผลไม้สดมาเยี่ยมเธอกับลูกสาวทั้งสองคนประจำ
เมื่อเวลาล่วงเลยไปนาน อีกฝ่ายก็กลายเป็นคนสนิทชิดเชื้อในต่างแดนของพวกเธอสามแม่ลูก
“สวยใส เก่งจังเลย คุณพาเด็ก ๆ มาแล้ว！”
พึ่งเดินทางมาถึงฟาร์ม คุณป้าการีน่าที่ได้รับสายจากเส้นหมี่ก็รีบวิ่งออกมาต้อนรับพวกเธอสามแม่ลูกด้วยความดีใจ
“คุณป้า หนูรินจัง ก็มาแล้วนะคะ รีบอุ้มรินจังเร็วสิค่ะ”
รินจังชื่นชอบสถานที่แบบนี้ที่สุด ทันทีที่เห็นคุณป้า เธอก็รีบอ้าแขนของตัวเองให้คุณป้า
คุณป้าการีน่าเห็นก็รู้สึกน่ารักจนหัวใจจะละลายอยู่แล้ว
คุณป้าการีน่าอุ้มรินจังออกมา ส่วนเส้นหมี่ก็จูงมือลูกชายคิวคิวของตนเดินเข้าไปด้านใน ครอบครัวพวกเธอสามชีวิตจึงพักอยู่ที่นี่ชั่วคราว
สองวันให้หลัง ตอนที่เส้นหมี่กับลูกรักยังคงอยู่ในฟาร์มแห่งนี้ ซึ่งคิดว่าจะสามารถหลบหน้าได้อย่างราบรื่น ทว่ากลับได้รับสายจากผู้อื่น
“สวยใส คุณพิมแสงโทรหาบอกว่าจะคุยกับคุณ”
คุณพิมแสง？พิมแสง？
เส้นหมี่ที่นั่งอยู่ด้านข้างลูกสาวได้ยินก็ไม่ได้คิดมาก ลุกเดินเข้าไปรับโทรศัพท์ด้านในบ้าน
“ฮัลโหล พิมแสง？”
“ปัง ขอ……ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจหักหลังเธอ พวกเขาบอก…….บอกว่าจะโยนฉันไปเป็นอาหารปลาปังฉันยังไม่อยากตาย…….”
คาดไม่ถึงว่าเมื่อรับสายก็ได้ยินเสียงร้องไห้ฟูมฟายของพิมแสง พูดแต่คำว่ายังไม่อยากตายซ้ำ ๆ
เส้นหมี่หน้าถอดสีกะทันหัน
ใครจะโยนเธอไปป้อนอาหารปลา？
หรือว่าเป็นแสนรัก？ไอ้คนสวะถึงกับไปหาเพื่อนของเธอเชียวหรือ?!
เธอจับมือถือแทบไม่ไหว รู้สึกเดือดดาลจนหน้าเขียว “ตอนนี้เธออยู่ไหน？”
พิมแสง：“ฉัน……”
“คุณบอกเพื่อนไปว่า ต้องปรากฏตัวภายในสามสิบนาที หากยังไม่มา คุณเตรียมตัวถูกโยนได้เลย”
พิมแสงยังไม่ทันกล่าวจบหนึ่งประโยคก็มีเสียงดุร้ายของผู้ชายแทรกเข้ามา แม้จะพูดผ่านมือถือ แต่เส้นหมี่ก็สามารถรับรู้กลิ่นอายสังหารและความโหดเหี้ยมได้！
เป็นไอ้ผู้ชายระยำจริง ๆ
แล้วตอนนี้จะทำยังไง？เธอคงทิ้งเพื่อนคนนี้โดยไม่สนใจไยดีไม่ได้？เพราะเพื่อนไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้
เส้นหมี่รู้สึกโกรธจนตัวสั่น สุดท้ายก็กดสายทิ้ง ทิ้งไว้เพียงเสียง“ตู๊ด ๆ”
แสนรักไอ้ชาติชั่ว！！