บทที่ 35 ความลับแตก(1)
ลมหายใจที่เยือกเย็นเปล่งออกมาจากบนตัวของเฉินโม่ อุณหภูมิทั่วทั้งร้านอาหารลดลงทันที
เพื่อนนักเรียนต่างก็รู้สึกเย็นสันหลังวาบ ลมหายใจที่เยือกเย็นในอากาศพุ่งใส่ในใจของคนเขา ราวกับเทวดาก้มลงมองสรรพสิ่งทั้งหลาย กษัตริย์เสด็จมาเยือนโลก
นี่แม้แต่ชายหัวล้านและลูกสมุนเหล่านั้น ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่น มองไปยังเฉินโม่
ชายหัวล้านจางหู่แอบตกใจ : “ไอ้หมอนี่ ออร่าแข็งแกร่งมาก!”
เฉินโม่โมโหจริงๆแล้ว เจตนาฆ่าที่เยือกเย็นกดขี่โจวหาวเลย ในเวลานี้โจวหาวเหมือนว่าอยู่กลางน้ำวน ความรู้สึกที่เปรียบเทียบกับโจวหาว เพิ่มความแข็งแกร่งสิบเท่าอย่างต่อเนื่อง
คิดไม่ถึงโจวหาวไม่สงสัยเลยสักนิด ถ้าหากเขากล้าที่จะพูดมาอีกประโยคเดียว เฉินโม่ก็กล้าฆ่าเขาภายใต้การถูกจับจ้องอยู่!
แม้ว่าโจวหาวยังคงไม่ยอมเฉินโม่ แต่ตอนนี้น่องของเขากลับว่าสั่นคลอน ไม่พูดออกมาสักประโยคเดียว
ในเวลานี้ ข้างนอกมีหนุ่มวัยรุ่นเข้ามาอีก5-6คน พอเข้ามาก็ล้อมรอบข้างกายชายหัวล้านไว้ หนึ่งในนั้นชายวัยรุ่นที่มีรอยแผลเป็นบนคิ้วพูดว่า : “พี่เสือ เรียกพี่น้องทั้งหลายมามีเรื่องอะไร?”
ชายหัวล้านลุกขึ้นยืน มองไปยังพ่อแม่ของเจี่ยงหยาว ยิ้มอย่างมุ่งร้ายพร้อมพูดว่า : “มีคนไม่อยากเคารพกฎของพวกเรา นายว่าจะทำไงดี?”
ชายวัยรุ่นคนนั้นมองไปยังพ่อแม่ของเจี่ยวหยาวด้วยใบหน้าที่ชั่วร้ายทันที : “ง่ายมาก กฎเดิมสิ!”
ชายหัวล้านหันหน้า มองด้วยสายตาที่โหดเหี้ยม : “ฉันถามเป็นครั้งสุดท้ายอีกครั้ง ปีละหนึ่งหมื่น จ่ายไม่จ่าย?”
แม่ของเจี่ยงหยาวแอบร้อนใจ ตำรวจก็ช้าเกินไปแล้ว จนถึงตอนนี้ไม่เห็นร่างเงาคนเลย
แต่ว่า ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เธอก็ไม่เชื่อว่าคนเหล่านี้กล้าที่จะทำเรื่องที่ไม่มีขื่อไม่มีแปอะไร คนสองคนที่ซื่อสัตย์และเที่ยงตรง เชื่อมาตลอดว่าตอนนี้เป็นสังคมที่ปฏิบัติตามกฎหมาย
“ไม่จ่าย!พวกแกยอมแพ้ซะเถอะ!”
กล้ามเนื้อบนหน้าของชายหัวล้านกระตุกครู่หนึ่ง ยกมือพูดตะโกนว่า : “พี่น้องทั้งหลาย!”
แก๊งๆ ก๊องแก๊ง ชายหนุ่มสิบกว่าคนลุกขึ้นยืนทั้งหมดเลยทันที รอฟังคำสั่ง
สายตามองไปยังผู้ชายเหล่านี้ ที่จะลงไม้ลงมือ
พ่อแม่ของเจี่ยงหยาวตกใจจนถอยลงไปเล็กน้อย “พวกแกคิดจะทำอะไร!”
เจี่ยงหยาวสีหน้าวิตกกังวล สายตากวาดมองระหว่างพ่อแม่ของเธอและชายวัยรุ่นเหล่านั้นไปๆมาๆ แต่กลับว่าไม่มีวิธีเลยสักนิด สุดท้าย ทำได้เพียงมองไปยังโจวหาวอย่างร้องขอความช่วยเหลือ
นักเรียนทุกคนก็ตึงเครียดครู่หนึ่ง กลั้นลมหายใจ มีพวกขี้ขลาดบางคน ถึงขั้นเผยความหวาดกลัวออกมา
ก็แม้แต่เฉินโม่ ก็ระงับการข่มขู่เป็นการชั่วคราว มองไปยังชายหัวล้านและพวกอย่างเยือกเย็น
โจวหาวรู้ ในเวลานี้ ถึงคราวที่เขาจะออกโรงแล้ว
“ช้าก่อน!”
จู่ๆโจวหาวเปิดเผยตัวเองออกมา เดินไปตรงหน้าของชายหัวล้านอย่างสงบนิ่ง ส่งบุหรี่ให้หนึ่งมวน ยิ้มเล็กน้อยพร้อมพูดว่า : “พี่เสือ ผมชื่อโจวหาว ฉันรู้ว่าพี่ไม่รู้จักผมแน่นอน แต่ว่าพี่น่าจะรู้จักพ่อของผม ร้านเครือข่ายค้าเนื้อสกุลโจว โจวต้าฝู!”
มือที่ยกขึ้นของชายหัวล้าน หยุดอยู่กลางอากาศ ไม่ได้รับบุหรี่ของโจวหาว หรี่ตาลง มองดูที่โจวหาวอย่างละเอียด : “โจวต้าฝู?เจ้าแล่เนื้อที่มุมถนนนั่น?กลับว่ามีมิตรภาพที่ดีกับฉันอยู่บ้าง”
ถูกจางหู่พูดเปิดเผยฉายาพ่อของตัวเอง โจวหาวค่อนข้างอึดอัด แต่โชคดีที่จางหู่ยังจำพ่อของเขาได้ งั้นก็ได้แล้ว
โจวหาวค่อนข้างได้ใจ : “ถูก นั่นแหละพ่อของผม!”
“แกมาหาฉันมีธุระอะไร?”จางหู่พูดอย่างหงุดหงิดนิดหน่อย
“พี่เสือ เรื่องของวันนี้ ปล่อยผ่านมันไปได้ไหม?ที่นี่ เป็นร้านของเพื่อนผม ขอให้พี่เสือได้โปรดไว้หน้าหน่อย!”โจวหาวพูดพร้อมใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
มือที่หยุดอยู่กลางอากาศของจางหู่ ค่อยๆลดลง ตบเข้าไปที่หน้าของโจวหาว เสียงดังเปรี๊ยะ พูดพร้อมยิ้มอย่างเจิดจรัสว่า : “เห็นแก่หน้าแกใช่ไหม?”
“ใช่ ขอพี่เสือได้โปรดให้เข้าใจ!”โจวหาวอดทนกับกลิ่นควันที่เหม็นฉุนนั่นบนมือของจางหู่ พูดด้วยรอยยิ้ม
เปรี๊ยะ!
จางหู่ออกแรงที่ฝ่ามือทันที โจวหาวที่โดนตบฉาดหนึ่งล้มลงไปกับพื้นเลย พูดด่าทอว่า : “เห็นแก่หน้าแก?แกก็ไม่ตักน้ำใส่กะโหลก ชะโงกดูเงาตัวเองเลย แกคู่ควรเหรอ?ถึงแม้ว่าพ่อของแกเจ้าแล่เนื้ออยู่ที่นี่ ก็ไม่กล้าถามฉันให้ไว้หน้า!”
“ถุ้ย ของเล่นขยะๆ!”
จางหู่พูดจบ ยังพ่นน้ำลายใส่โจวหาวแล้ว
กลุ่มคนประหลาดใจมากทันที เดิมทีคิดว่าโจวหาวออกหน้าไปด้วยความมั่นใจอย่างมาก บอกชื่อของพ่อตัวเองออกไป อีกอย่างจางหู่ก็ยอมรับว่ารู้จักพ่อของโจวหาว ทำไมพูดว่าโกรธก็โกรธเลยล่ะ?
นี่ถือว่าอะไรล่ะ?ถือว่าริเริ่มเอาหน้าไปให้คนเขาตบถึงที่ไหม?
บทที่ 34 เสแสร้ง(2)
บทที่ 36 ความลับแตก(2)