ในที่สุดความวุ่นวายก็จบลง กลับมาสงบสุขอีกครั้ง
หลังผ่านไปห้าวัน ป่าลึกเขาซีซาน สายลมพัดเบาๆ สายน้ำไหลริน
ลู่ฝานย่อตัวลงอย่างมั่นคง ยืนอยู่ด้านล่างน้ำตก สายลมปะทะใบหน้า น้ำกระทบลงบนตัว นิ่งไม่ไหวเอน
ทันใดนั้น ลู่ฝานลืมตาขึ้น แววตาเป็นประกาย
ใช้แรงเหยียบตรงเท้า เด้งตัวขึ้นสูงได้เก้าเมตรกว่า
กระแสลมพลุ่งพล่าน สายลมใต้เท้า ทำให้เขาลอยตัวกลางอากาศได้ครู่หนึ่ง หลังจากนั้น ลู่ฝานเหยียบลงบนน้ำตกเบาๆ พุ่งขึ้นไปด้านบนเรื่อยๆ
ลู่ฝานพุ่งขึ้นไปด้านบนน้ำตก โดยไม่ต้องใช้มือทั้งสองข้างเลย
ความเร็วของเขา เร็วจนน่าอัศจรรย์ น้ำที่ไหลลงมา ไม่สามารถขัดขวางเขาได้แม้แต่น้อย ขณะที่เขากำลังพุ่งขึ้นไปด้านบนเขา ทันใดนั้นน้ำตก ม้วนเป็นเกลียว กระแสน้ำกลายเป็นเสือดุร้าย คำรามออกมา อ้าปากใส่ลู่ฝาน
ลู่ฝานไม่กลัวแม้แต่น้อย เปลวไฟพุ่งออกมาจากตัว ซัดหมัดเข้าไปหาเสือดุร้ายอย่างรวดเร็ว
หมัดไฟถล่มเขา
เสียงกระแทกดังขึ้นกลางอากาศ เสือดุร้ายโดนหมัดซัด จนกลายเป็นน้ำสาดกระเซ็น มือข้างหนึ่งของลู่ฝาน เข้าไปในหน้าผา ไม่ได้ตกลงมา
จากนั้นพลิกตัว เด้งตัวขึ้น ลู่ฝานมาถึงด้านบนสุดของน้ำตก
“ดีมาก ครั้งนี้เร็วกว่าเมื่อวานมาก ดูเหมือนว่าการฝึกที่น้ำตก จะสิ้นสุดลงแล้ว”
ไม่รู้ว่าหวูเฉินมาอยู่ด้านบนน้ำตกตั้งแต่เมื่อไร
ลู่ฝานหอบหายใจ แล้วพูดว่า “อาจารย์ อย่ารุนแรงขนาดนี้เลย น้ำกลายเป็นสัตว์ ยิ่งรุนแรงขึ้นทุกครั้ง ครั้งก่อนเป็นแค่รูปกวาง แต่ครั้งนี้กลายเป็นเสือ”
หวูเฉินหัวเราะ แล้วพูดว่า “ถ้าไม่รุนแรงสักหน่อย จะเห็นระดับสุดยอดของนายได้อย่างไร เอาหินผนึกกำลังที่อกนายมาให้ฉัน”
ลู่ฝานถอดหินผนึกกำลังยื่นให้หวูเฉิน แล้วพูดว่า “อาจารย์ ทำไมเหรอ ต่อไปไม่ต้องใช้หินผนึกกำลังแล้วเหรอ”
หวูเฉินพูดว่า “เครื่องมือฝึกฝนดีขนาดนี้ ต้องใช้อยู่แล้ว แต่หินผนึกกำลังอันนี้ มีประโยชน์กับนายไม่มากแล้ว ต้องทำให้นายใหม่อีกครั้ง แต่ยังขาดวัตถุดิบอีกบางส่วน นายเอาอันนี้ไป”
หวูเฉินเอาดอกไม้สีขาวต้นหนึ่ง วางไว้บนมือลู่ฝาน
มีกลิ่นหอมเบาๆ เป็นยาวิเศษที่ตระกูลโม่แพ้ และมอบให้ตระกูลลู่ ขณะเดียวกันยังมีหนังสือหมัดทำลายล้างด้วย จนถึงตอนนี้ลู่ฝานยังจำได้ วันต่อมา สีหน้าศิษย์ตระกูลโม่ตอนเอาของสองอย่างนี้มาให้ แทบจะกินคนเข้าไปได้
ไม่ต้องพูดถึงดอกอำพันมังกร แม้เป็นยาวิเศษ แต่ประโยชน์เพียงอย่างเดียวคือ เมื่อกินเข้าไป จะทำให้หน้าไม่โทรม งดงาม ถ้ามอบให้ผู้หญิง นับว่าเป็นของขวัญที่ไม่เลวชิ้นหนึ่ง แต่สำหรับลู่ฝาน
วิชาหมัดทำลายล้างที่ส่งมาให้ ก็ไม่เพียงพอ ส่วนสำคัญที่สุด ไม่ได้เขียนเอาไว้ เห็นได้ชัดว่าเป็นเล่มที่ชำรุด แน่นอนว่า ไม่ว่าอย่างไรท่าทีของตระกูลโม่ ยังดีกว่าตระกูลจางมาก จนกระทั่งลู่ฝานกลับมาฝึกฝนที่เขาซีซาน เหมือนตระกูลจาง ยังไม่มีท่าทีว่าจะให้เงิน
ด้วยเหตุนี้ แม้ลู่ฝานได้ของสองสิ่งนี้ แต่กลับไม่ได้ใช้ หวูเฉินเห็นว่าดอกอำพันมังกร น่าสนใจเล็กน้อย ลู่ฝานจึงให้เขาทันที ทำไมตอนนี้ ถึงเอามันออกมาอีกล่ะ
“อาจารย์ จะใช้มันทำอะไร”
เมื่อเอาไปผสมยา จะไม่มากนัก ทำได้เพียงยาอ่อนเยาว์ แต่ประโยชน์อีกอย่างของมันกลับมีคนรู้น้อยมาก นั่นก็คือดึงดูดสัตว์อสูร ฉันเพิ่มความหอมให้ดอกอำพันมังกรแล้ว เพียงพอที่จะเอาประโยชน์สูงสุดของมันออกมาได้ ตอนนี้การฝึกฝนของนายอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ ต้องการการต่อสู้เป็นตายที่แท้จริง นายอย่าคิดว่าการต่อสู้บนเวทีเมื่อสองสามวันก่อน คือการต่อสู้แบบเป็นตาย แม้ฉันไม่ได้ไปดู แต่รู้ว่านั่นยังห่างอีกมาก ต่อไปหน้าที่ฝึกฝนของนาย
ลู่ฝานพูดว่า “ของอะไรครับ”
หวูเฉินพูดว่า “อุกกาบาตจิตเย็น”
ลู่ฝานอ้าปากค้าง เหมือนเขาเคยได้ยินของสิ่งนี้ เมื่อไม่กี่ปีก่อน เหมือนจะมีตระกูลเล็กๆ หาสิ่งนี้เจอที่เขาซีซาน ขายได้ราคาสูงเสียดฟ้าในงานประมูล
“คิดว่านายคงเคยได้ยิน ฉันบอกได้เพียงว่า อุกกาบาตจิตเย็น ไม่ได้ปรากฏออกมาเดี่ยวๆ อย่างน้อยจะกระจายไปทั่วเขตพื้นที่ ถ้าหาไม่เจอ แสดงว่าโดนสัตว์อสูรกินไปแล้ว สิ่งที่นายต้องทำ คือฆ่าสัตว์อสูรพวกนั้น
ลู่ฝานพยักหน้า “เข้าใจแล้วครับ ฟังแล้วดูท้าทายดีครับ”
หวูเฉินพูดว่า “ท้าทายมาก แต่ถ้าประมาทเพียงเล็กน้อย นายจะถึงแก่ชีวิต ก่อนที่นายจะเริ่มฝึกฝน ต้องเตรียมของบางส่วนก่อน อันดับแรก นายรับสิ่งนี้ไป”
หวูเฉินเอาหม้ออันเล็ก ออกมาจากอก ยื่นให้ลู่ฝาน
ลู่ฝานมองอยู่ครู่หนึ่ง จึงจำได้ แล้วพูดว่า “นี่คือ……หม้อไฟบุ๋น”
หวูเฉินพูดว่า “ถูกต้อง มีหม้อไฟบุ๋น ความเร็วในการกลั่นยาของนาย จะเพิ่มขึ้นไม่น้อย ช่วงเวลาวิกฤต ก็สามารถซ่อนในหม้อเพื่อเอาชีวิตรอดได้ วิธีการใช้งาน คือใช้ชี่ในร่างกายกระตุ้นมัน ตอนนี้นายน่าจะสามารถทำได้”
อู่ฝานรับมาอย่างจริงจัง และเก็บเข้าไปในแหวน