“คือว่า…สหายทั้งหลาย พวกเราลองคิดหาวิธีอื่นก่อนดีไหม”
อันหลินจะร้องไห้อยู่รอมร่อแล้ว เขาเกิดความคิดชั่ววูบอยากบีบคอเสี่ยวหง
ทุกคนได้ยินก็ส่ายหน้าอย่างพร้อมเพรียงกัน แววตาเปี่ยมด้วยความคาดหวัง
“จนถึงตอนนี้ นี่เป็นวิธีเดียวที่ทำได้แล้ว” นักพรตทั่นอวิ๋นพูดเอื่อยๆ
“อันหลิน พวกเราเชื่อว่าคุณทำได้!” บนใบหน้าสวยงามเกลี้ยงเกลาของเซียนหญิงเมิ่งอินขึ้นสีแดงจางๆ พูดด้วยเสียงที่น่าฟังอย่างยิ่ง
“มันเกี่ยวข้องกับแผนการของจักรพรรดิปีศาจ…สันติภาพของโลก ต้องพึ่งนายแล้วล่ะ!” เซียนกระบี่ชิงเหอพูดอย่างนอบน้อม
“แต่ว่า…”
หลังอันหลินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จู่ๆ ดวงตาก็เป็นประกาย นึกถึงเหตุผลที่ดีมากประการหนึ่งในการบอกปัด “เราหารูปหญิงงามในอินเตอร์เน็ตได้นี่นา”
เสี่ยวหงได้ฟังก็ส่ายหน้าหวือ “นายท่าน ภาพลวงตาพลังวิเศษของข้า ต้องใช้สิ่งมีชีวิตตัวเป็นๆ เป็นต้นแบบเท่านั้นถึงจะสร้างจินตนาการได้”
อันหลินยังไม่ยอมถอดใจ “แต่ข้าไม่มีชุดผู้หญิงที่พอดีตัวเลย!”
เขาเพิ่งพูดจบ นอกจากเถียนหลิงหลิงแล้ว นักพรตหญิงสูงระหงหลายคนก็พากันหยิบชุดผู้หญิงรูปแบบต่างๆ ออกมา ยื่นมาตรงหน้าเขากันระนาว
ความรวดเร็วนี้ ช่างน่าตกตะลึง!
สวีเสี่ยวหลานถึงขั้นหยิบชุดออกมาสามตู้เสื้อผ้าจากแหวนมิติ แสดงท่าทางเหมือนให้เลือกได้ตามใจชอบ!
หวงซานซานหยิบชุดว่ายน้ำออกมา!
ชุดว่ายน้ำที่ค่อนข้างวาบหวิว…
ชุดว่ายน้ำบ้าบออะไรกัน!
อันหลินโมโหจนจะเป็นหอบหืดแล้ว เมื่อครู่นี้นักพรตหญิงคนไหนที่บอกว่าไม่อยากใส่ชุดวาบหวิวกันนะ
ตอนนี้ยังมีหน้ายื่นชุดว่ายน้ำวาบหวิวให้เขาอีก!
เธอไม่รู้สึกละอายใจบ้างหรือไง!
นักพรตหญิงก้มหัวเล็กน้อย ราวกับกำลังบอกว่า ยอมก้มหัวให้บิ๊กบอส!
ส่วนนักพรตชายทำหน้าสงบเสงี่ยม มองอันหลินด้วยสายตาเจือความจริงใจ เสมือนกำลังบอกว่า ขอแสดงความนับถือบิ๊กบอสอย่างสูง!
อันหลิน “…”
อันหลินยังอยากดิ้นรน แต่เขาในตอนนี้ เหมือนถูกบีบคั้นจนถึงทางตัน หมดหนทางรอดอย่างสิ้นเชิง
หลังทะเลาะกับความคิดตัวเองอยู่พักหนึ่ง สุดท้ายเขาก็กัดฟัน ตัดสินใจครั้งที่สำคัญที่สุดของชีวิตนี้
ให้ตายเถอะ!
ก็แค่ชุดผู้หญิงไม่ใช่หรือไง ใส่ก็ใส่!
เราใส่เพื่อสันติภาพของโลก เราใส่เพื่อความปลอดภัยของมนุษยชาติ!
อันหลินให้กำลังใจตัวเองไม่หยุด เพื่อลดความกดดัน จากนั้นก็เริ่มเลือกเสื้อผ้า
เมื่อเห็นชุดผู้หญิงแต่ละสไตล์แล้ว มือของเขาก็สั่นระริก
บัดซบ ทำไมชุดพวกนี้ถึงได้…
ก่อนหน้านี้ก็ไม่เห็นคนไหนเอาออกมาใส่เลยนี่นา พวกเธอซื้อชุดพวกนี้มาทำอะไรกันแน่!
เก็บไว้ดูหรือไง
…
สุดท้าย เขาก็เลือกชุดที่รัดกุมที่สุดในบรรดาเสื้อผ้าพิเศษ
มันเป็นเสื้อยืดสีดำ คู่กับมินิสเกิร์ตสีดำ
ใบหน้าคมสันของอันหลินขึ้นสีเล็กน้อย
ให้ตายเถอะ ต่อให้คนอื่นมาเปลี่ยนชุดผู้หญิงต่อหน้าคนอื่นก็ต้องหน้าแดง!
แม้ทุกคนจะหันหลังให้อันหลิน สายตาทอดมองทางอื่นอย่างรู้ตัวก็ตาม
แต่ว่า…ใครบอกเขาได้บ้างว่า…
ทำไมเซียนหญิงทั้งหลายถึงต้องหยิบกระจกขึ้นมาเติมหน้า
ได้ จู่ๆ พวกเธอก็อยากจะแต่งหน้าพร้อมๆ กัน อันหลินพูดอะไรไม่ได้
แต่ผู้ชายพวกนี้ ทำไมถึงยกกระจกขึ้นมาด้วยล่ะ!
ถือกระจกไม่พอ…
มีหลายคนที่ทำเกินเหตุยิ่งกว่า ยกมือถือขึ้นมาเซลฟี่เสียอย่างนั้น!
รูปภายในมือถือ อันหลินเป็นภาพพื้นหลังที่งดงามปานนี้ ควรค่าให้ถ่ายเก็บไว้อย่างยิ่ง…
อันหลินน้ำตารื้นขอบตา เจียนจะไหลออกมาแล้ว
เขาแต่งตัวจนเสร็จด้วยความกระดากอาย
เมื่อเสื้อยืดสีดำอยู่บนตัวเขา ก็เผยให้เห็นหน้าอกแกร่ง
เพราะขนาดของเสื้อยืด จึงทำให้เห็นช่วงเอวของเขา
มินิสเกิร์ตก็เปิดเผยท่อนขาของเขาท้าแสงแดด
ภาพแบบนั้นมัน…
เฮ้อ ไม่พูดแล้ว…
“เสี่ยวหง เจ้ารีบทำให้ไวเลย!” แววตาของอันหลินฉายความอำมหิต
ชุดนี้แค่เขาใส่นานอีกแค่วินาทีเดียว ก็นับว่าเป็นความทรมานอย่างใหญ่หลวงแล้ว!
ร่างของเสี่ยวหงสั่นเทา เริ่มสร้างภาพของเซียนหญิงอันผู้เย้ายวนใจโดยมีอันหลินเป็นต้นแบบอย่างรวดเร็วตามคำสั่ง
ภาพมายาถูกสรรสร้างแล้ว เริ่มบันทึกต้นแบบ…
เอวคอดสักหน่อย สะโพกต้องผาย ทรวดทรงต้องงดงาม…
ท่อนขาต้องเรียวและเรียบเนียน แขนเล็กได้สัดส่วน ดวงตาสุกใส…
เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า ราวกับหนึ่งศตวรรษ
…
หลังบันทึกภาพเสร็จ ได้เวลาอันหลินเปลี่ยนกลับเป็นชุดปกติแล้ว
นักพรตก็พากันหันกลับมา
นักพรตชายมองอันหลินอย่างขัดเขิน ส่วนนักพรตหญิงก็หน้าแดงก่ำ หลบหลีกสายตา
พับผ่าสิ! สายตาพวกนี้มันอะไรกัน!
อันหลินรู้สึกว่าตัวเองถูกทำร้ายเป็นหนที่สอง…
เซวียนหยวนเฉิงเดินเข้ามาตบไหล่ ส่งสายตาให้กำลังใจ
สวีเสี่ยวหลานก็ยืนอยู่ข้างเขา พูดเสียงเบาว่า “ไม่เป็นไรนะ ทุกอย่างจะเลือนหาย ทุกอย่างจะผ่านไป (แม้ว่าภาพลักษณ์นั่น จะน่าจดจำมากก็ตาม)”
เถียนหลิงหลิงก็ปลอบใจว่า “ไม่เป็นไรนะ เมื่อกี้ฉันแอบดูนิดหน่อย หน้าอกนายใหญ่กว่าฉันซะอีก”
อันหลิน “…”
เขาเกิดความคิดชั่ววูบอยากบีบคอเถียนหลิงหลิง
นักพรตทั้งหลายต่างก็ปลอบใจอันหลิน หวังอยากให้กำลังใจเขาสักหน่อย เพื่อให้เขาลืมความเจ็บปวดที่เคยพบพาน
แต่เรื่องที่ใส่ชุดผู้หญิง…อันหลินคิดว่าชั่วชีวิตนี้เขาก็ไม่มีทางลืม…
หลังบันทึกต้นแบบและสร้างภาพมายาเรียบร้อยแล้ว เสี่ยวหงก็ใช้เวทมนตร์กับราชาปีศาจอำมหิต
ราชาปีศาจอำมหิตเพิ่งได้สติจากการสอบปากคำก่อนหน้านี้ ตอนนี้ดวงตาเริ่มเลือนรางอีกครั้ง จากนั้นเขาก็เห็นเซียนหญิงอัน…
ใบหน้าของราชาปีศาจอำมหิตมีรอยยิ้มชั่วร้าย ท่าทีเริ่มไม่เหมือนเดิม
เหล่านักพรตต่างก็คาดเดาได้จากอากัปกิริยาของราชาปีศาจอำมหิตว่า พลังวิเศษสำเร็จขั้นแรกแล้ว
จากนั้น ลมหายใจของราชาปีศาจปัญญาก็เริ่มถี่กระชั้น
ในความฝัน เขากำลังไล่ตามเซียนหญิงอันของเขา
แต่ว่า เซียนหญิงอันกลับเป็นสตรี (บุรุษ) ที่เขาไม่มีวันได้มาครอบครอง
มันช่างสิ้นหวังเสียนี่กระไร เปลวไฟแห่งราคะเริ่มลุกโชนขึ้นมา
สีหน้าของราชาปีศาจอำมหิตละลานตามาก ละลานตาถึงขั้นที่อันหลินทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว
เมื่อไม่สมดังใจปอง ความลุกโหมของราคะก็เหมือนกับไร้ที่สิ้นสุด ลุกลามไปทั่วร่างกายของราชาปีศาจอำมหิต
ราชาปีศาจอำมหิตปรารถนายิ่งนัก แต่กลับไม่มีวิธีดับไฟราคะ
มันช่างเป็นความทรมานและสิ้นหวังอย่างสุดซึ้ง
สีหน้าของเขาเริ่มบิดเบี้ยว เนื้อตัวเริ่มสั่นเทา
…
“ใครก็ได้ช่วยข้าที ช่วยข้าด้วย…ข้ายอมทุกอย่างแล้ว ขอร้องล่ะ…”
ราชาปีศาจอำมหิตคร่ำครวญ ร้องขอไม่หยุด
ราชาปีศาจอำมหิตที่เด็ดเดี่ยวอย่างยิ่งแม้เผชิญหน้ากับการสอบปากคำ ตอนนี้เริ่มอ่อนข้อแล้ว ยอมก้มหัวให้บิ๊กบอสแต่งหญิงแล้ว!
“ช่วยเจ้าได้ แต่เจ้าต้องเชื่อฟังข้า!” เสี่ยวหงพูดเสียงหวาน
ใบหน้าของราชาปีศาจอำมหิตฉายความขัดขืน แต่ไม่นานก็อ่อนลง “ข้ารับปาก…”
เมื่อสิ้นประโยคนี้ของราชาปีศาจอำมหิต จู่ๆ สีหน้าของเขาก็ไร้อารมณ์ กลายเป็นความเรียบเฉย
อากัปกิริยานี้บ่งบอกว่า คาถามหาเสน่ห์เข้าสู่ขั้นที่สาม ขั้นยอมจำนนแล้ว!
………………………………