ตอนที่ 79 ศูนย์พักพิงสัตว์นางฟ้า
หลังจากที่ได้รับซองอั่งเปาในแอปฯ จากเผยอวี่ถัง หลินเยียนก็อารมณ์ดีขึ้น
แต่ความสุขนั้นอยู่กับเธอไม่นาน
เพราะผู้จัดการส่วนตัว จ้าวหงหลิง เพิ่งส่งบทสัมภาษณ์ของหลินซูหย่าและหลินเยว่ทงให้เธอ
ทั้งคู่ให้สัมภาษณ์ที่คฤหาสน์สุดหรูของหลินเยว่ทง
หลินซูหย่าสวมชุดตัวยาวสีขาวที่สวยสง่า เธอนั่งอยู่ด้านหน้าโต๊ะในระหว่างการสัมภาษณ์
ส่วนผู้เป็นพ่อคอยจ้องมองเธอจากอีกมุมหนึ่งอย่างรักใคร่เอ็นดู
นักข่าวถามว่า “คุณซูหย่า คุณได้ชื่อว่าเป็นนักแสดงหญิงเบอร์หนึ่งของไทรอัมพ์ เอนเตอร์เทนเมนต์ และยังได้รับฉายาว่าเป็นนางฟ้าของวงการบันเทิงอีกด้วย คงผ่านอะไรมามากมายเลยใช่ไหมคะกว่าจะถึงจุดนี้”
หลินซูหย่าตอบ “แน่นอนค่ะว่าต้องผ่านความยากลำบากระหว่างทางมามากมาย แต่ฉันเลือกเก็บเฉพาะเรื่องราวที่ดีเพื่อนำไปช่วยเหลือคนอื่นที่ต้องการเช่นเดียวกันค่ะ”
หลินเยียนเบ้ปากเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้น
เธอผ่านความยากลำบากมามากมาย?
หลินเยียนต่างหากที่เป็นคนยินดีแลกที่กับหลินซูหย่าเพื่อให้น้องได้อยู่กับพ่อและมีชีวิตที่ดี
แม้ในช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดในชีวิต เธอและแม่ก็ไม่เคยปล่อยให้น้องต้องทนทุกข์เลยแม้แต่น้อย และเมื่อเวลาผ่านไป หลินซูหย่าก็ยังมีหันอี้เซวียน หลินเยว่ทง และบรรดาแฟนๆ คอยประคบประหงมเธออยู่
ชีวิตของเธอโรยด้วยกลีบกุหลาบมาตลอด แล้วเธอพูดถึงเรื่องความลำบากอะไรกัน?
นักข่าวถามต่อ “จริงสิ ซูหย่า ได้ยินมาว่าคุณมีพี่สาว”
หลินเยว่ทงปิดปากสื่อไม่ให้แพร่งพรายเรื่องที่หลินเยียนคือลูกสาวของเขา และแม้ว่าหลินเยียนจะถูกหยามเกียรติเช่นนี้ แต่โดยนิสัยแล้ว เธอเองก็ไม่ใช่คนปากโป้งเช่นกัน
ดังนั้น แม้ว่านักข่าวจะรู้เรื่องที่หลินเยว่ทงมีลูกสาวอีกคน แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าเป็นหลินเยียน
หลินซูหย่าหน้าถอดสีเล็กน้อยและมีท่าทีลำบากใจ “ค่ะ พี่สาวของฉันออกจากโรงเรียนแล้วออกไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศแทนที่จะกลับบ้าน ขนาดตอนที่แม่ฉันล้มป่วยเธอยังไม่กลับมาเยี่ยมด้วยซ้ำ ทันทีที่เธอกลับมาเหยียบบ้าน…เธอก็แบมือขอเงินจากเรา…”
แม้ว่าหลินเยียนจะคุ้นเคยกับมารยาของหลินซูหย่าดี แต่เธอก็อดชื่นชมในความสามารถของผู้เป็นน้องไม่ได้
เมื่อครั้งที่แม่ล้มป่วย หลินเยียนถึงขนาดยอมถอนตัวจากการแข่งครั้งสำคัญแล้วตรงดิ่งกลับบ้านเพื่อดูแลแม่อย่างรวดเร็ว ในขณะที่หลินซูหย่าเลือกไปออกทริปท่องเที่ยวกับบรรดาเพื่อนร่วมชั้นแทน
อันที่จริง คนที่แบมือขอเงินมาตลอดคือหลินซูหย่า เธอใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายอยู่เสมอโดยใช้เรื่องเรียนเป็นข้ออ้าง ถึงกระนั้น เธอยังมีหน้าไปบอกหลินเยว่ทงว่าเธอทำงานพาร์ทไทม์และใช้เงินอย่างประหยัด
“ตายแล้ว! พี่สาวคุณนี่แย่จริงๆ! เธอร้ายมาก!”
นักข่าวพากันหน้าซีดเผือดและแสดงอาการขุ่นเคืองแทนหลินซูหย่าเมื่อได้ยินเรื่องเล่า
นักข่าวคนหนึ่งถามว่า “ฉันได้ยินมาว่าคุณเป็นผู้ก่อตั้งศูนย์พักพิงสัตว์ที่ใหญ่ที่สุดในเมืองใช่ไหมคะ”
หลินซูหย่ายิ้มอย่างถ่อมตัว “ค่ะ ฉันชอบสัตว์ตัวเล็กๆ”
“ว้าว คุณซูหย่าก่อตั้งศูนย์พักพิงสัตว์ด้วยเหรอคะ?” นักข่าวคนหนึ่งอุทาน
หลินเยว่ทงพูดแทรกอย่างภาคภูมิใจ “ใช่แล้ว ซูหย่าก็บอกเองนี่ เธอเป็นคนก่อตั้ง ‘ศูนย์พักพิงสัตว์นางฟ้า’ ไงล่ะครับ”
ทุกคนแสดงอาการประหลาดใจเมื่อได้รู้ข่าวใหม่ ศูนย์พักพิงสัตว์นางฟ้าเป็นมูลนิธิที่โด่งดังและมีอิทธิพลกว้างขวาง แต่ชื่อของผู้ก่อตั้งกลับไม่เป็นที่รู้จักเท่าที่ควร และเจ้าตัวก็ไม่เคยให้สัมภาษณ์เลยแม้แต่ครั้งเดียว
และความจริงก็ปรากฏว่าผู้ก่อตั้งคือหลินซูหย่า!
หลินเยียนรู้สึกตลกและอารมณ์เสียในเวลาเดียวกัน
ทั้งๆ ที่ตัวเธอเองใช้เวลาหลายปีในการก่อตั้งศูนย์พักพิงสัตว์นางฟ้า แต่ทำไมตอนนี้ถึงกลายเป็นความดีความชอบของหลินซูหย่า?
หลินซูหย่าเกลียดสัตว์เล็ก และทุกครั้งที่หลินเยียนขอความช่วยเหลือจากน้องสาว เธอมักจะขอเสื้อผ้าหรือกระเป๋าเป็นการแลกเปลี่ยนเสมอ
และท้ายที่สุด หลินซูหย่าก็ฮุบเอาผลงานที่หลินเยียนลงแรงสร้างขึ้นไปจนหมดเพื่อเสริมสร้างภาพลักษณ์ที่ดีงามของเธอ
หลินเยียนหยุดดูการสัมภาษณ์นั้นแล้วส่งข้อความหาจ้าวหงหลิง
‘นครในสายหมอกยามอาทิตย์อัสดง’ : [ดูจบแล้วค่ะ พี่ส่งมาให้ฉันทำไม]
‘จ้าวหงหลิง’ : [ฉันอยากให้เรียนรู้จากหล่อนหน่อยน่ะ เนี่ยคือวิธีสร้างภาพพจน์ให้ดูดี]
‘นครในสายหมอกยามอาทิตย์อัสดง’ : [พี่แน่ใจนะว่าไม่ได้กำลังยั่วโมโหฉัน?]
‘จ้าวหงหลิง’ : [นี่เปลี่ยนชื่อกับรูปโปรไฟล์แล้วเหรอ ดีมาก หายากนะที่เธอจะว่าง่ายแบบนี้]
‘นครในสายหมอกยามอาทิตย์อัสดง’ : […]
หลินเยียนนึกไม่ออกเลยว่าจ้าวหงหลิงจะทำหน้าอย่างไรถ้าได้รู้สาเหตุที่ทำให้เธอต้องเปลี่ยนรูปโปรไฟล์…
ตอนที่ 80 โลกใบใหม่
หลินเยียนตัดสินใจโทรหาจ้าวหงหลิงในที่สุด
นับตั้งแต่วันที่จ้าวหงหลิงติดต่อเธออีกครั้ง หญิงสาวก็เชื่อมั่นในตัวผู้จัดการและไว้ใจให้เธอประสานงานกับกองถ่าย
หลินเยียนถาม “พี่หลิง การถ่ายทำจะเริ่มวันไหน เขากำหนดวันกันหรือยัง”
หญิงสาวไม่แน่ใจว่าเธอจะมีเวลาว่างมากพอที่จะช่วยทีมแข่งรถของคุณตาหรือเปล่า
จ้าวหงหลิงตอบกลับมาว่า “พรุ่งนี้ก็มาออฟฟิศสิ มาคุยกันต่อหน้าดีกว่า”
หลินเยียนพยักหน้า “ได้ค่ะ”
จ้าวหงหลิงพูดต่อ “อย่าลืมปลอมตัวให้ดีด้วย พวกแฟนคลับน่าจะเดือดจัดจนพร้อมซุ่มโจมตีเธออยู่”
หลินเยียนตอบ “โอ้…”
ในขณะที่ดาราคนอื่นๆ มักได้เห็นแฟนๆ ยืนถือป้ายและของขวัญรอศิลปินผู้เป็นที่รักอยู่ที่หน้าบริษัทเสมอ
แต่หลินเยียนไม่เคยมีกลุ่มแฟนคลับอะไรแบบนั้นนับตั้งแต่เริ่มเป็นดารา เท่าที่เธอเคยเห็นคือกลุ่มคนที่รอเธอพร้อมถืออาวุธ ไข่เน่า และผักเ**่ยวๆ ไว้ในมือ…
เรียกได้ว่าเป็นการต้อนรับขับสู้ที่มีเอกลักษณ์เป็นอันดับหนึ่งของวงการบันเทิงเลยทีเดียว
ช่วงนี้มีเรื่องราวมากมายประดังประเดเข้ามาไม่หยุดหย่อนและแต่ละเรื่องก็ชวนปวดหัวไม่แพ้กัน ถ้าเรื่องพวกนี้เกิดขึ้นกับหลินเยียนเมื่อตอนที่เธอตัดสินใจกลับบ้าน เธอคงสติแตกและยอมยกธงขาวไปแล้ว
เมื่อครั้งที่เธอถูกแบนจากการแข่งขัน เธอรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบพังทลายลงจนไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรทั้งสิ้น
สาเหตุที่ทำให้หลินเยียนยอมให้หลินซูหย่าบงการชีวิตและไม่ทันได้นึกถึงการทรยศของหลินซูหย่าและหันอี้เซวียนนั้นเป็นเพราะจิตใจและสติของเธอไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
ถ้าโลกของเธอพังทลายอีกรอบในคราวนี้ เธอก็แค่สร้างโลกใหม่ขึ้นมา!
ต่อให้อนาคตข้างหน้าจะดูมืดมัว แต่หลินเยียนจะไม่หวาดหวั่นตราบใดที่จิตใจของเธอแน่วแน่
…
วันรุ่งขึ้นที่สตาร์ เอนเตอร์เทนเมนต์…
หลินเยียนรีบเดินทางมาที่บริษัทโดยทำตามคำสั่งของจ้าวหงหลิงทุกอย่าง
แม้ว่าบริษัทสตาร์ เอนเตอร์เทนเมนต์จะไม่ได้ใหญ่โตแต่ก็บริหารงานได้คืบหน้าอย่างมั่นคง หลังจากที่จ้าวหงหลิงเคยปั้นดาราให้ดังเป็นพลุแตกได้คนหนึ่ง บริษัทจึงมีชื่อเสียงขึ้นมาบ้าง
หลินเยียนจำคำเตือนของจ้าวหงหลิงได้เป็นอย่างดี เธอจึงเตรียมพร้อมด้วยการสวมผ้าปิดปากและแว่นกันแดดขนาดใหญ่ก่อนออกจากบ้าน
และคำเตือนนั้นเป็นจริง เมื่อหลินเยียนมาถึงที่บริษัท เธอก็เห็นกองทัพแฟนคลับจำนวนมหาศาลก็กำลังรออยู่อย่างเป็นระเบียบที่ด้านนอก
ถ้าเปรียบเทียบกับข่าวฉาวเมื่อคราวก่อนแล้ว ‘กองทัพ’ รอบนี้ใหญ่กว่าคราวนั้นถึงสิบเท่าได้
จำนวนแอนตี้แฟนของหลินเยียนในตอนนี้น่าจะมากกว่าแฟนคลับของดาราทุกคนในบริษัทรวมกันเสียอีก
หลินเยียนเห็นว่ากลุ่มคนเหล่านี้มีป้ายประท้วงติดมือมาด้วย…
บนป้ายนั้นมีข้อความที่อ่านออกได้อย่างชัดเจนว่า ‘หลินเยียน ออกจากวงการไปซะ’ และ ‘หลินเยียน นังคนแพศยา นังหน้าด้านบ้องตื้น’
หลินเยียนรู้สึกประทับใจและภาคภูมิใจที่กองทัพแอนตี้แฟนจำนวนมหาศาลมีความเป็นระเบียบเรียบร้อยดีมาก เธอคร่ำครวญกับตัวเองเงียบๆ ก่อนแอบย่องเข้าสู่ภายในอาคารผ่านทางประตูด้านข้าง
พนักงานหลายคนตกใจที่เห็นเธอแต่ไม่ลืมแสดงสีหน้าจงเกลียดจงชัง พวกเขาเริ่มกระซิบกระซาบและนินทาหลินเยียนในทันทีทันใด
“นั่นหลินเยียนใช่มั้ย? ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้? นี่กล้าออกจากบ้านด้วยเหรอ?”
“ก็ยัยนี่มันหน้าด้านแบบนี้แหละ ชอบใช้มารยาว่าตัวเองอ่อนแอบอบบาง หารู้ไม่ว่าเจ้าเล่ห์ซะไม่มี”
“ไม่รู้ว่ายังเป็นดาราของบริษัทเราอยู่ได้ยังไง ฉันล่ะอายจริงๆ ถ้าต้องบอกใครต่อใครว่าทำงานอยู่ที่เดียวกับหล่อน!”
หลินเยียนเมินทุกคำครหา เธอมีภูมิคุ้มกันคำนินทาว่าร้ายแล้ว
ขณะที่กำลังเดินอยู่นั้นเอง เธอสังเกตเห็นคนคุ้นหน้าคุ้นตากำลังเดินสวนมา นั่นคือ ตัวตัว ผู้ช่วยของจ้าวหงหลิงนั่นเอง
หลินเยียนรีบคว้ามือเธอเอาไว้ “ตัวตัว…”
ตัวตัวปิดปากอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นหลินเยียน “พี่เยียน! ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้? สุดยอดเลย! รอดตายจนมาถึงที่นี่ได้ยังไงเนี่ย?”