พูดเองเออเอง?
เย่เฉินเล่นดนตรีเป็นด้วยเหรอ?
หวังเจียเหยาและฟางเชาต่างชะงักนิ่งไปพร้อมกัน
ฟางเชาถาม “เจียเหยา เย่เฉินเล่นเปียโนหรือกีตาร์เป็นด้วยเหรอ?”
หวังเจียเหยาส่ายหน้า ในบ้านหล่อนมีเปียโนอยู่หลังหนึ่ง แต่สามปีที่ผ่านมาก็ไม่เคยเห็นเขาแตะต้องมันมาก่อน
อีกอย่างเย่เฉินเกิดในชนบท ฐานะทางบ้านก็ไม่ค่อยดีคงยากที่จะมีเงินไปเรียนดนตรี
เทพนักร้องยินดีเป็นอย่างมาก “ต้องได้อยู่แล้ว มือคีย์บอร์ดของพวกเราก็เล่นดนตรีจนเหนื่อยแล้วจะได้พักผ่อนพอดี เชิญขึ้นบนเวทีมาได้เลยครับ”
เทพนักร้องเสนอตัวยื่นมือรับเย่เฉินขึ้นเวที
“เพื่อนๆ ในคอนเสิร์ตขอเสียงปรบมือให้เขาหน่อยดีไหมครับ?”
เทพนักร้องกระตุ้นแฟนเพลงในงานคอนเสิร์ตให้กำลังใจเย่เฉิน ด้วยกลัวว่าเมื่อเย่เฉินเผชิญหน้ากับผู้ชมจะตื่นเต้นแต่ตอนนี้เย่เฉินไหนเลยจะรู้สึกตื่นเต้น
ความผิดหวังและเสียใจยึดครองเต็มหัวใจเขา
เย่เฉินเดินตรงมาแล้วทรุดนั่งลงตรงหน้าเปียโนท่ามกลางเสียงกู่ร้องของผู้ชม
เขากำลังคิดว่าจะร้องเพลงอะไรดี
‘Xin ru dao ge[1]’ เป็นเพลงที่เหมาะสมกับอารมณ์ของเย่เฉินในวินาทีนี้โดยไม่ต้องสงสัยแต่เขาไม่อยากร้องเพลงนี้
เพลงนี้ฟังดูแล้วต่ำต้อยอาจจะทำให้ฟางเชากับหวังเจียเหยาเยาะเย้ยเขาได้
เขาเลือกเพลงที่ฮิตที่สุดของเทพนักร้องที่คืนนี้เจ้าตัวยังไม่ได้ร้อง
‘Thousand Sad Reasons’[2]
ชื่อเพลงเองก็เป็นการปกปิดอย่างหนึ่ง
หากว่าเธอมองเห็นฉันเสียใจ เหตุผลมีนับพัน ก็ไม่แน่ว่าจะเป็นเพราะ
สูญเสียเธอ!
เพราะถึงช่วงขอเพลงและเป็นช่วงท้ายของงาน ไฟในสนามกีฬาถูกเปิดจนหมด
ไม่เพียงแค่แสงไฟบนเวทีแต่ไฟตรงบริเวณผู้ชมก็ถูกเปิดจนสว่างเช่นกัน
แต่ในวินาทีนี้ ไฟในบริเวณผู้ชมก็ดับลงอีกครั้งแล้วส่องไฟทั้งหมดไปบนเวทีอีกครั้ง
เย่เฉินบรรจงพรมนิ้วลงบนคีย์บอร์ด มือซ้ายเล่นคอร์ด ส่วนมือขวาบรรเลงทำนอง ลักษณะมือถูกต้องตามมาตรฐาน นิ้วมือขวาพริ้วไหวราวสายน้ำ
ทันทีที่ทำนอง ‘Thousand Sad Reasons’ ดังขึ้นเสียงโห่ร้องของแฟนเพลงในงานก็ดังขึ้น!
เพิ่งได้ยินทำนองไม่กี่วินาที หวังเจียเหยาที่อยู่ด้านล่างก็ตกตะลึง!
ต้องรู้ว่าหวังเจียเหยาเรียนเปียโนตั้งแต่เด็กความสามารถในการเล่นเปียโนอยู่ในระดับสูงมาก เจ้าหล่อนย่อมมองความสามารถในการเล่นเปียโนของเย่เฉินออก!
ทั้งท่านั่งที่ถูกต้องได้มาตรฐาน คีย์เปียโนที่หมดจด ทำนองที่แม่นยำ
สามารถเล่นอินโทรของเพลงนี้ได้สมบูรณ์แบบเช่นนี้ เขาต้องเรียนเปียโนอย่างน้อยๆ เป็นเวลาสามปี!
“เขาเริ่มเรียนเปียโนหลังจากแต่งเข้าบ้านฉันเหรอ? สวรรค์ ทำอะไรตั้งมากตั้งมายทุกวันยังเล่นเปียโนได้ดีขนาดนี้! เย่เฉินคนสารเลว ทำไมไม่บอกฉันล่ะว่านายเล่นเปียโนเป็น!”
หวังเจียเหยาเสียใจภายหลังอย่างมากที่เพิ่งรู้ว่าเย่เฉินเล่นเปียโนเป็น
เมื่อช่วงอินโทรจบลง เย่เฉินก็ค่อยๆ เปิดปากร้องเพลง
“ฉันไม่มีคนที่เคยรักอีกต่อไป”
แค่เริ่มร้องก็ต้องคุกเข่าให้!
เสียงร้องของเย่เฉินต่างกับเสียงตอนพูดราวกับคนละคน!
“สวรรค์ ทำไมถึงได้เพราะแบบนี้!”
หวังเจียเหยารวมไปถึงคนในคอนเสิร์ตต่างก็ตะลึงค้างไปแล้วส่งเสียงปรบมือดังกึกก้อง
จะต้องรู้ว่านี่คือคอนเสิร์ตของเทพนักร้อง!
คนอื่นร้องเพลงในคอนเสิร์ตของเขา เสมือนหนึ่งสอนหนังสือให้สังฆราช!
เหมือนโชว์ดังค์บาสเก็ตบอลให้ Vince Carter [3]และ Zach LaVine [4]ดู!
เพราะไม่มีทางที่จะเทียบเคียงพวกเขาได้!
แต่เสียงของเย่เฉินถึงจะไม่เพราะกว่าเทพนักร้อง แต่กลับทำให้คนสนใจ
เป็นเพราะครูสอนดนตรีของเขาคือ Seth Riggs [5]โค้ชเสียงของไมเคอล แจ็คสัน ‘ราชาเพลงป็อป’ และราชาเพลงจีนเช่นหลินจวิ้นเจี๋ย[6]
เย่เฉินเรียนกับเขาตอนอายุหกขวบดังนั้นราชาเพลงจีนพวกนี้ยังต้องเรียกเย่เฉินว่าศิษย์พี่!
และแน่นอนว่าตอนนี้เย่เฉินไม่ได้สนใจจะโชว์สกิลเสียงแต่อย่างใด เขาแค่ร้องเพลงตามอารมณ์ตนเองเท่านั้น
“ครั้งนี้ความรักของฉันไม่ไปถึงตราบจนฟ้าดินสลาย”
“เส้นทางที่เคยเดินมานั้นไม่อาจหยุดนิ่ง”
“พันเหตุผลที่เสียใจ พันเหตุผลที่เสียใจ จนสุดท้ายความรักของฉันจะค่อย ๆ กลายเป็นอดีตไป!”
ในท่อนฮุคนั้นมีแค่เสียงเปียโนที่เย่เฉินบรรเลงด้วยตนเอง
แต่พอถึงช่วงคอรัส ก็มีเสียงกลองและดนตรีอื่นๆ ร่วมบรรเลงด้วย!
ถึงขนาดที่ว่าเทพนักร้องยังประสานเสียงกับเขา!
การแสดงทั้งหมดไปจนถึงขั้นที่สามารถทำให้คนดื่มด่ำไปกับการแสดงได้!
“สวรรค์…”
หวังเจียเหยาดื่มด่ำไปกับการแสดง หล่อนไม่อยากจะเชื่อว่าชายหนุ่มคนที่อยู่ภายใต้แสงไฟนั้นจะเป็นอดีตสามีของตนเอง!
เป็นอดีตสามีที่ถูกคนทั้งครอบครัวหล่อนเรียกว่าคนไร้ประโยชน์!
“ทำไมเขาถึงได้เก่ง…เก่งขนาดนี้?”
หวังเจียเหยาเพิ่งจะค้นพบว่าเย่เฉินนั้นนอกจากฐานะทางบ้านไม่ค่อยดีแล้ว ด้านอื่นๆ ทั้งนิสัย คำพูดคำจา มารยาทและความสามารถพิเศษต่างๆ ดีกว่าทายาทลูกเศรษฐีทั่วไปหลายเท่าตัว!
“พันเหตุผลที่เสียใจ พันเหตุผลที่เสียใจ สุดท้ายแล้วในเรื่องราวของคนอื่น ฉันก็เป็นคนที่ถูกลืม!”
พอร้องเพลงจบ เสียงปรบมือก็ดังกึกก้องราวเสียงสายฟ้าฟาด!
คนจำนวนมากต่างก็พูดว่าด้วยรูปลักษณ์ ทักษะในการเล่นเปียโนและความสามารถในการร้องเพลงของเย่เฉินพูดได้ว่าสามารถเดบิ้วท์เป็นดาราได้เลย!
แต่พอร้องจบเขาก็เดินลิ่วๆ ลงจากเวทีไป
ทว่าเขาไม่ได้เดินกลับไปยังที่นั่งแต่เดินไปยังทางออก
“เย่เฉิน!”
หวังเจียเหยาควบคุมตนเองไม่ได้ หล่อนสะบัดมือฟางเชาแล้วเดินตามเย่เฉินไปที่ประตูทางออก
ในระยะเวลาสี่นาทีเมื่อครู่ หล่อนตกหลุมเสน่ห์อดีตสามีของตนเองจนโงหัวไม่ขึ้น!
“เจียเหยา!” ฟางเชาเองก็อยากจะเดินตามไปแต่กลับถูกฉินหงเหยียนขวางเอาไว้
ฉินหงเหยียนกล่าว “คุณชายฟาง คอนเสิร์ตยังไม่จบเลยดูให้จบก่อนแล้วค่อยไปเถอะค่ะ”
ฟางเชาร้อนรน “เจียเหยาไปหาเย่เฉินแล้ว!”
ฉินหงเหยียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “แล้วมันจะทำไม? หล่อนตกลงรับปากจะแต่งงานกับคุณแล้ว คุณยังจะกังวลอะไรอีก? หรือคุณคิดว่าหล่อนจะเลือกเย่เฉินไม่เลือกคุณ?”
ฟางเชาหัวเราะ “ฮ่าๆ ถ้าเทียบกับเย่เฉินแล้ว ผมต้องมั่นใจอยู่แล้วก็ดีผมไม่ตามไปดีกว่า”
“เย่เฉิน! นายหยุดเดี๋ยวนี้นะ!”
เย่เฉินสาวเท้าเดินอย่างรวดเร็ว หวังเจียเหยาวิ่งเหยาะๆ ตามเขาไปตลอดทางจนถึงบริเวณทางออก หล่อนถึงจะตามเขาทันแล้วดึงเขาไว้
หวังเจียเหยาหายใจหอบถึงจะดูอ่อนล้าแต่ก็ยังคงงามล้ำเลิศเช่นเดิม
หลังจากหยุดลงแล้ว หวังเจียเหยาก็พบว่าในดวงตาเขามีหยดน้ำตาแปลว่าเขาเพิ่งจะร้องไห้มา!
“เย่เฉิน!”
หวังเจียเหยาโผเข้าหาอ้อมกอดอีกฝ่าย!
หล่อนตื้นตันใจจริงๆ เพลงเมื่อครู่นี้เย่เฉินถ่ายทอดความสัมพันธ์ระหว่างเขาและหวังเจียเหยาต่อหน้าผู้คนนับหมื่น!
หล่อนฟังออก!
“อย่าทำแบบนี้ อีกเดี๋ยวคุณก็จะกลายเป็นภรรยาของคนอื่นแล้ว” เย่เฉินผลักหวังเจียเหยาออกเบาๆ
หวังเจียเหยาถามด้วยใบหน้าที่เปี่ยมด้วยอารมณ์ “คนโง่ ในเมื่อนายรักฉันขนาดนี้ ทำไมตอนนั้นถึงได้วู่วามแบบนั้นจะหย่ากับฉันให้ได้?”
“ฉันรู้ว่าผู้ชายพอเจอเรื่องแบบนั้นก็มักจะรับไม่ได้แต่ไม่ใช่ผู้ชายทุกคนที่จะมีสิทธิ์เลือกจะหย่า!”
เย่เฉินรู้สึกว่าช่างน่าขันจึงกล่าวถาม “ผู้ชายแบบไหนกันที่มีสิทธิ์ แล้วผู้ชายแบบไหนไม่มีสิทธิ์?”
หวังเจียเหยากล่าวว่า “ผู้ชายที่มีเงินมีอำนาจไงล่ะที่มีสิทธิ์ ผู้ชายที่ไม่ได้อยู่ในครอบครัวที่ดีก็ควรจะรู้จักอดทนอดกลั้น เย่เฉินถ้าตอนนั้นนายอดทนได้ทำเหมือนว่าเรื่องนั้นไม่ได้เกิดขึ้น ตอนนี้ฉันคง…ฉันคงยังเป็นภรรยาของนายอยู่…”
[1] 心如刀割 (xīn rú dāo gē ) โดยจางเสวียโหยว เป็นเพลงที่ออกในปี 1999
[2] Thousand Sad Reasons หรือ 一千个伤心的理由 ( yī qiān gè shāng xīn de lǐ yóu) โดยจางเสวียโหยว เป็นเพลงที่ออกในปี 1999
[3] Vince Carter นักบาสเกตบอลอาชีพ ที่ยังลงเล่นแม้อายุเยอะ (อายุ 41 ปีจากสถิติแล้วถือเป็นนักบาสเก็ตบอลเกษียณอายุมากเป็นลำดับ 8 )
[4] Zachary LaVine เป็นนักบาสเก็ตบอลอาชีพชาวอเมริกัน เขาได้รับการเสนอชื่อเป็นผู้NBA All-Star ใน 2021
[5] Seth Riggs คือครูสอนร้องเพลงชาวอเมริกันระดับตำนาน เขาเป็นผู้คิดค้นเทคนิคการร้องเพลงแบบ Speech Level Singing นักเรียนของเขาเช่น วูปปี้ โกลด์เบิร์ก ไมเคิล แจ๊คสัน กาลิล วิลสัน เรย์ ชารลส์ จอร์ช กรอแบน ฟิลิป เวบ เป็นต้น
[6] หลิน จวิ้นเจี๋ย หรือ เจเจ หลิน (林俊杰) Lín Jùn jié เป็นนักร้องและนักแสดงชาวสิงคโปร์ที่มีชื่อเสียง มีผลงานเป็นที่รู้จักมากมาย ทั้งในไต้หวัน จีน ฮ่องกง สิงคโปร์ มาเลเซีย แถมการันตีด้วยการเป็นเจ้าของรางวัลมากมายจากหลายประเทศ