ศิลปินหนุ่มชื่อดังถูกรับเชิญมาให้เป็นพรีเซนเตอร์ของอีเวนต์ดังกล่าว เมื่อชายหนุ่มปรากฏตัวบนพรมแดง แฟนคลับจำนวนหนึ่งก็ร้องออกมาด้วยความตื่นเต้นตามที่คาดไว้ แต่ไม่มีใครคิดเลยว่าน้ำหอมยี่ห้อดังเจ้านี้มีคู่ค้าคนสำคัญอย่างถังซื่อกรุป
ดังนั้นร่างงามร่างหนึ่งจึงมาปรากฏตัวต่อหน้าสื่อมวลชนและสาธารณชนในเวลาต่อมา ทีแรกทุกคนพากันตกตะลึงแต่ก็ตอบโต้อย่างรวดเร็วด้วยการถ่ายภาพด้วยกล้องของพวกเขาอย่างบ้าคลั่ง
“ทำไมถังหนิงถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ เขาลือกันไม่ใช่เหรอว่าเธอถูกทั้งวงการแบน เธอได้รับอนุญาตให้มาที่นี่ได้ยังไงกัน”
“ข่าวลือน่ะเชื่อถือไม่ได้หรอก ดูจากสีหน้าของถังหนิงแล้ว เธอไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลยนะเนี่ย”
“ถังหนิงต้องมาที่นี่เพื่อขจัดข่าวลือแน่ๆ”
“ถังหนิง มองมาทางนี้แล้วยิ้มให้พวกเราหน่อยครับ!”
“ถังหนิง…”
…
ไม่มีใครคาดคิดว่าถังหนิงจะมาปรากฏตัว และเนื่องจากไม่ได้เห็นเธอมาสักพักแล้ว พวกเขาจึงอดไม่ได้ที่จะไล่ตามเธอ ทุกคนอยากได้ยินจากปากของหญิงสาวว่าข่าวลือในช่วงนี้นั้นเป็นเรื่องจริงหรือไม่
โลกอินเทอร์เน็ตตามข่าวนี้กันอย่างรวดเร็ว พวกเขาถึงกับโพสต์ภาพถังหนิงที่โพสท่าได้อย่างสมบูรณ์แบบในชุดเดรสยาวสีชมพู
แน่นอนว่าซ่งซินตาโตเมื่อได้เห็นข่าวนั้น หลังจากที่แน่ใจแล้วว่านั่นคือถังหนิงจริงๆ เธอจึงโทรหาต้วนจิ่งหง “เธอได้ข่าวหรือยัง วันนี้ถังหนิงไปร่วมงานเปิดตัวสินค้าของน้ำหอมยี่ห้อดังแบรนด์หนึ่ง ยังมีใครกล้าเชิญมันอีกได้ยังไงเนี่ย”
ต้วนจิ่งหงไม่รู้เหตุผลนั้นเช่นกัน เธอเพียงแต่เชื่อในความสามารถของถังหนิง
“ไม่ ฉันจะไม่ปล่อยให้นังสารเลวนั่นได้คืนวงการอย่างรวดเร็วแบบนี้!”
เมื่อเผชิญหน้ากับความหวาดกลัวศัตรูของซ่งซิน ต้วนจิ่งหงก็นิ่งเงียบ เธอเชื่อว่าถังหนิงนั้นกล้าหาญและไม่มีอะไรต้องกลัว
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ เป็นไปได้ยังไง ฉันจะไปถามคุณปู่!”
ขณะเดียวกัน ถังหนิงกำลังให้สัมภาษณ์อยู่
“คุณถังครับ พักนี้มีข่าวลือกันว่าคุณไปลบหลู่ข้าราชการระดับสูงท่านหนึ่งและต้องเผชิญกับวิกฤตทางอาชีพครั้งใหญ่ นั่นเป็นเรื่องจริงไหมครับ”
“ขอโทษด้วยค่ะ แต่วันนี้ฉันไม่ได้มาร่วมงานในฐานะนักแสดงหรือศิลปิน อย่าลืมสิคะว่าฉันยังเป็นประธานบริษัทถังซื่อกรุป ฉันมาร่วมงานในวันนี้เพียงเพราะแบรนด์แบรนด์นี้เป็นคู่ค้าของถังซื่อกรุปเท่านั้นค่ะ ดังนั้นฉันจึงควรแสดงการสนับสนุนสักหน่อย…”
ในอีกความหมายหนึ่งก็คือ เธอมาที่นี่ใฐานะประธานบริษัทของถังซื่อกรุป ไม่ใช่ในฐานะนักแสดงของไห่รุ่ย!
มันอาจเป็นเรื่องง่ายสำหรับซ่งซินที่จะข่มเหงถังหนิงที่เป็นนักแสดง แต่หากเธอต้องการจะข่มเหงถังหนิงที่เป็นประธานบริษัทละก็ เธออาจจะต้องติดสินบนข้าราชการหลายๆ คนที่ประจำอยู่ในกรมเศรษฐกิจ
ขณะที่ซ่งซินดูฉากนี้บนแท็บเล็ตของเธอ หญิงสาวก็อยากจะขว้างมันลงกับพื้นจนแทบขาดใจ
ถังหนิง แกนี่มันร้ายจริงๆ!
“แปลว่าจากนี้ไปคุณจะเข้าร่วมอีเวนต์ต่างๆ ในฐานะประธานบริษัทถังซื่อกรุปใช่ไหมครับ” ในเมื่อถังหนิงเปลี่ยนเรื่อง เหล่านักข่าวก็ปรับเปลี่ยนคำถามของพวกเขาเช่นกัน ในความเป็นจริงแล้ว สิ่งเดียวที่พวกเขาต้องการจะรู้ก็คือถังหนิงได้ไปลบหลู่ข้าราชการระดับสูงคนหนึ่งจริงๆ หรือไม่
“อย่างน้อยก็งานนี้นั่นล่ะค่ะ” ถังหนิงเลี่ยงตอบคำถาม หญิงสาวไม่ได้ยอมรับหรือปฏิเสธว่าตัวเองถูกข่มเหง และนั่นทิ้งหลายสิ่งให้เหล่านักข่าวเก็บเอาไปคิด “ในฐานะประธานบริษัทถังซื่อกรุป ฉันยังสามารถรับใช้ทุกคนได้อยู่ค่ะ”
หลังจากนั้น ถังหนิงก็ออกจากบริเวณให้สัมภาษณ์และก้าวเข้าไปในสถานที่จัดงานอย่างรวดเร็ว
แน่นอนว่าการปรากฏตัวของถังหนิงนั้นมอบความมั่นใจให้เหล่าแฟนคลับของเธอได้มากมาย มันเป็นเรื่องดีที่ได้เห็นเธอปลอดภัย เพราะถึงอย่างไร ข่าวลือเหล่านั้นก็น่ากลัวเกินไปจริงๆ
[หนิงของฉันปลอดภัยล่ะ…]
[โชคร้ายที่เธอไม่สามารถชี้แจงได้ว่าเธอถูกรังแกหรือเปล่า ศัตรูคงไม่ได้คิดถึงข้อเท็จจริงที่ว่าถึงถังหนิงจะไม่ใช่นางแบบหรือนักแสดง เธอก็ยังเป็นประธานบริษัทอยู่]
[ฉันคิดว่าหนิงของฉันกำลังถูกรังแกนะ ไม่อย่างนั้นเธอจะพูดเรื่องตัวตนในฐานะนักแสดงอย่างชัดเจนทำไมล่ะ]
[อันที่จริงมันไม่แย่เลยนะที่หนิงของฉันจะเป็นประธานบริษัท ไม่ว่าเธอจะเป็นอะไร เธอก็ยังเป็นหนิงของฉันอยู่!]
[หนิงของฉันน่าอัศจรรย์ที่สุดเลย!]
[ที่พูดๆ ว่าเธอถูกข่มเหงและกักตัวไว้มันอะไรกัน หนิงของฉันกำลังไปได้ดีกับการเป็นประธานบริษัทต่างหากล่ะ]
ไม่ว่าในกรณีไหน การปรากฏตัวของถังหนิงก็ทำให้เหล่าแฟนคลับสงบสติลงอย่างรวดเร็วและเลิกคาดเดาไปเรื่อยว่าเธอกำลังตกอยู่ในอันตรายหรือไม่
ที่สำคัญที่สุด ต้วนจิ่งหงสัมผัสได้ว่าถังหนิงกำลังประกาศสงครามกับซ่งซินผ่านจอภาพ หากซ่งซินต้องการข่มเหงเธอ มันก็เห็นได้ชัดแล้วว่าตระกูลซ่งยังไม่มีความสามารถที่จะทำเช่นนั้น
ด้วยเหตุนี้ ต้วนจิ่งหงจึงอดยิ้มออกมาไม่ได้
ผู้หญิงคนนี้คือถังหนิงจริงๆ ไม่มีใครสามารถบดบังรัศมีอันเจิดจ้าของเธอได้ เธอทำให้ผู้คนทั้งอิจฉาและเลื่อมใสเธอได้ในเวลาเดียวกัน
ผู้อาวุโสซ่งรู้สึกโกรธกับอีเวนต์ในวันนั้น ดังนั้นชายชราจึงโทรหาชายคนหนึ่งที่ทำงานให้เขา
แต่ชายคนนั้นกลับตอบมาเพียงว่า “นอกเหนือจากการเป็นนางแบบหรือนักแสดงแล้ว ถังหนิงมีตัวตนอื่นๆ อีกมากมาย และหนึ่งในนั้นก็คือประธานบริษัทถังซื่อกรุป”
เขาสามารถควบคุมการกระทำของถังหนิงในวงการบันเทิงได้ แต่เขาไม่สามารถจำกัดอิสรภาพของเธอ เขาไม่ได้มีอำนาจมากขนาดนั้น
“พูดอีกอย่างก็คือ จากนี้ไปคุณไม่สามารถควบคุมการไปร่วมอีเวนต์ต่างๆ ของถังหนิงในฐานะที่เป็นประธานบริษัทถังซื่อกรุปได้อย่างนั้นหรือ”
“ท่านครับ อย่าบังคับให้ผมทำสิ่งที่อยู่เหนืออำนาจของผมเลย ผมมีเบอร์โทรศัพท์ของคนที่ท่านควรจะคุยด้วยอยู่ ลองโทรหาเขาแล้วดูว่าเขายินดีที่จะทำลายบริษัทชั้นนำแห่งหนึ่งให้ท่านหรือเปล่า ขอผมเตือนท่านหน่อยนะครับว่าถังซื่อกรุปน่ะเป็นอาณาจักรน้ำหอมที่อยู่มานานนับศตวรรษและบริจาคเงินจำนวนมากให้กรุงปักกิ่ง…”
ผู้อาวุโสซ่งรู้สึกอับอายเป็นอย่างยิ่ง เขาสิ้นท่าให้กับนักแสดงเพียงคนเดียวได้อย่างไร และเขาจะอธิบายสถานการณ์นี้กับซ่งซินอย่างไร
“ยัยถังหนิงนี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆ”
อย่างไรก็ตาม ชายชราไม่คิดเลยว่าคนที่เจ้าเล่ห์จริงๆ นั้นคือหลานสาวของเขาเอง
ลูกตบของถังหนิงนั้นกระแทกเข้าที่หน้าของชายชราอย่างจัง เพราะถึงอย่างไรชายชราก็ไม่สามารถรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับหลานสาวของเขาได้ ทีนี้ความภาคภูมิใจของเขาจะเป็นอย่างไรกันล่ะ
แน่นอนว่านี่คือผลลัพธ์ที่โม่ถิงและถังหนิงอยากให้เกิดขึ้น ถังหนิงคือคนที่โดนข่มเหงได้ง่ายๆ อย่างนั้นหรือ น่าขำสิ้นดี!
ทว่าหากซ่งซินคิดว่าทุกอย่างจบลงอย่างเรียบง่ายเช่นนั้น ศัตรูของเธอก็คงจะไม่ใช่ถังหนิง ถังหนิงตัวจริงนั้นกำลังจะทำให้ซ่งซินได้ชดใช้ให้กับการตัดสินใจอันโง่เง่าของตัวเอง!
ถังหนิงกำลังจะคลอดลูก ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องปกติที่เธอจะลาจากวงการบังเทิง แต่…เธอยังมีตัวเลือกในการทำให้ต้วนจิ่งหงมีชื่อเสียงขึ้นมา
ซ่งซินจะรู้สึกอย่างไรหากผู้จัดการของเธอประสบความสำเร็จมากกว่าตัวเอง
นี่เป็นบางสิ่งที่ต้วนจิ่งหงเองก็ไม่ได้คาดคิดเอาไว้เช่นกัน หญิงสาวไม่เคยคิดเลยว่าถังหนิงจะเสนอสิ่งที่กล้าและบ้าบิ่นเช่นนี้
“ไปคิดมาแล้วให้คำตอบกับฉันนะ”
“แต่ทุกคนในวงการนี้ต่างก็มีจุดแข็งเป็นของตัวเองนะ ฉันจะไปเดบิวต์ได้ยังไงล่ะ” ต้วนจิ่งหงไม่รู้ว่าควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “อีกอย่าง ถ้าคุณทำให้ฉันมีชื่อเสียง คุณจะปล่อยให้ฉันก้าวข้ามคุณไปด้วยอย่างงั้นเหรอ”
“ถ้าเธอมีความสามารถ ฉันก็ไม่กลัวการถูกก้าวข้ามหรอกนะ” ถังหนิงตอบ “เธอไม่จำเป็นต้องมาห่วงฉันหรอก เมื่อถึงเวลาที่ฉันได้กลับไป ฉันก็จะกลับ!”