บทที่ 91
กลับมา
“ท่านเป็นใครกัน พวกเราเคยรู้จักกันมาก่อนงั้นหรือ?” ฮ่าวเค่อนั่งพิงเฟยเอ๋อและถามขึ้นด้วยความงุนงง ในความทรงจำของเขาไม่เคยพบเจออีกฝ่าย ฮ่าวเค่อสงสัยว่าหลินเว่ยนั้นจำคนผิด เขาจึงถูกช่วยเอาไว้
“อา! ช้าก่อน! ท่านคือคุณชายหลิน เฟยเอ๋อร้องขึ้นและจ้องมองไปที่หลินเว่ยสักพัก จากนั้นก็ยื่นมือมาชี้ไปที่หลินเว่ยและพูดด้วยความประหลาดใจ
“ฮ่า ๆ!” หลินเว่ยหัวเราะเบา ๆ พยักหน้าและพูดว่า “อะไรกัน….เพียงไม่ได้พบกันสองปี ก็ลืมเลือนเสียแล้ว?”
“เป็นเจ้าจริง ๆ! ในเมืองเฮยสุ่ยตอนนี้กำลังวุ่นวายมาก เมื่อถึงจุดนี้ คำพูดของเฟยเอ๋อก็หยุดชะงักลง
“อืม….นั่นเป็นการพูดเกินจริงหรือไม่?” เมื่อฟังน้ำเสียงของอีกฝ่าย ราวกับว่ามีระเบิดเกิดขึ้นที่เมืองเฮยสุ่ย
“เจ้ารู้อะไรมาบ้าง……ข้านั้นไม่ได้กลับไปที่เมืองหนึ่งปีแล้ว” สายตาของหลินเว่ยจับจ้องไปที่เฟยเอ๋อ และถามขึ้น พร้อมกับคิ้วที่ผูกเป็นปม
“โอ้….เมื่อรู้ว่าหลินเว่ยไม่ได้กลับไปที่เมืองเฮยสุ่ยนานกว่าหนึ่งปี เฟยเอ๋อพยักหน้าและกล่าวว่า” เมืองเฮยสุ่ยนั้นวุ่นวายมาก ครึ่งปีที่ผ่านมากองกำลังหลายแห่งของเมืองเฮยสุ่ย ได้ร่วมมือกันเพื่อโค่นล้มการปกครองของตระกูลไป๋
อย่างไรก็ตาม ตระกูลไป๋ไม่ใช่สิ่งที่สามารถจัดการได้โดยง่าย พวกเขายังรวบรวมกองกำลังพันธมิตร ทำให้เกิดการปะทะกันทั้งสองฝ่าย ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา จู่ ๆ ก็มีการเสียชีวิตและบาดเจ็บล้มตายเป็นอันมาก “เฟยเอ๋อกล่าวด้วยใบหน้าเศร้าหมอง
“เจ้าสามารถบอกได้หรือว่า กองกำลังนั้นมีขนาดใหญ่เพียงใด” หลินเว่ยถามพร้อมกับขมวดคิ้ว
“โอ้! ใช่! ในแง่หนึ่งพันธมิตรที่ต่อต้านเจ้าเมืองเฮยสุ่ยนั้น ส่วนใหญ่ประกอบด้วยกองกำลังหลักสามกลุ่ม ได้แก่ ตระกูลซุย ตระกูลหลิว และชิวหลิงถัง รวมทั้งกองกำลังขนาดเล็กและขนาดกลาง
อีกด้านหนึ่ง พันธมิตรของเจ้าเมืองเฮยสุ่ย มีกองกำลังหนึ่งในแปดกองกำลังมี: ตระกูลเย่ และหอการค้าหรูหยุน รวมถึงกลุ่มทหารรับจ้างโลกันตร์ ซึ่งตระกูลเย่เป็นพันธมิตรกัน ส่วนอีกสองกองกำลัง พวกเขากระทำตนราวกับเป็นคนกลางไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด
“หลินเว่ยพยักหน้า พร้อมกับมองหน้าเฟยเอ๋ออย่างจริงจัง
“อันที่จริง! ความแข็งแกร่งของพันธมิตรกับตระกูลหลิวนั้นแข็งแกร่งขึ้น เพราะกองกำลังขนาดเล็กและขนาดกลางที่เข้าร่วมกับพวกเขา ทำให้เกิดการแบ่งฝ่ายขึ้นมา ส่วนใหญ่ของเมืองเฮยสุ่ย ตระกูลไป๋สามารถดึงกองกำลังขนาดเล็กและขนาดกลางมาเข้าร่วมได้เพียงครึ่งเท่านั้น ในที่สุดคนที่เหลือทั้งหมดนั้น เลือกที่จะไม่ฝักใฝ่แบ่งข้างกันอย่างชัดเจน เช่นเดียวกับกองทหารรับจ้างปฐพีของเรา แค่ก ๆ ในทางกลับกัน ตระกูลไป๋ที่มีกำลังคนที่น้อยนิด รวมกับหอการค้าหรูหยุนไม่เก่งกาจในเรื่องการต่อสู้
โชคดีที่ได้รับความสนับสนุนจากตระกูลเย่ นอกจากนี้กลุ่มทหารรับจ้างโลกันตร์ของเจ้ายังทรงพลังมาก และมีแนวโน้มว่าสถานการณ์ในเมืองเฮยสุ่ย กำลังจะถึงทางตัน ”
เมื่อเฟยเอ๋อพูดจบฮ่าวเค่อก็กล่าวเสริม โดยมองไปที่ดวงตาของหลินเว่ย ด้วยร่องรอยของความหมายที่อธิบายไม่ได้ เพราะเขารู้ว่าสาเหตุที่กองทหารรับจ้างโลกันตร์รุ่งเรืองถึงเพียงนี้เป็นเพราะ ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขา
“ตอนนี้กองทหารรับจ้างโลกันตร์ร้ายกาจขนาดนั้นเชียวหรือ?” จู่ ๆ หลินเว่ยที่เคร่งเครียดก็คลายหัวคิ้วออก และถามด้วยความประหลาดใจ
“นั่นสินะ เจ้าไม่ได้กลับมา ข้าเพิ่งได้ยินมาว่าผู้นำของกองทหารรับจ้างโลกันตร์มีความแข็งแกร่ง ระดับขุนศึกขั้นห้า ภายใต้คำสั่งของเขามีผู้ใต้บังคับบัญชา 18 คน ทั้งหมดนี้เป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในระดับนักรบขั้นสี่
จำนวนสมาชิกของค่ายทหารนั้นมากกว่า 20,000 คน…ว่ากันว่าพวกเขายังมีผู้บัญชาการกิตติมศักดิ์ลึกลับ ซึ่งมีความแข็งแกร่งที่ไม่อาจคาดเดาได้ บางคนกล่าวว่า เขาอาจมีความแกร่งไปถึงระดับขุนศึกแล้ว “ฮ่าวเค่อพยักหน้าและกล่าวด้วยความยินดี ความแน่นอน ในที่สุดเขาก็มองไปที่ดวงตาของ หลินเว่ย และแน่ใจมากขึ้นเรื่อย ๆ ด้วยความแข็งแกร่งของสัตว์อสูร ในอีกด้านหนึ่งความแข็งแกร่งของหลินเว่ยนั้นจะไม่มีทางต่ำไปกว่านี้
“ขุนศึกขั้นห้าหรือ? หลินเว่ยเมื่อได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายพูด หลินเว่ยก็ถอนหายใจ
เขาอยู่ในม่อเทียนหลิงมานานกว่าหนึ่งปี แต่เขายังไม่ได้รับพลังงานมากกว่าครึ่งหนึ่งในการเลื่อนระดับพื้นที่มิติ นับประสาอะไรกับการเลื่อนระดับพลังของตนเอง สำหรับความสำเร็จของเขาได้รับการเลื่อนขั้นเป็นระดับขั้นที่ห้าเมื่อครึ่งปีก่อน
เนื่องจากเขานั้นไม่สามารถเลื่อนระดับได้เพิ่มขึ้น เขาจึงตัดสินใจที่จะกลับไปที่เมืองเฮยสุ่ยเพื่อตรวจดูสิ่งต่าง ๆ จากนั้นเขาก็กลับไปที่ม่อเทียนหลิงอีกครั้ง เพื่อตามล่าสัตว์อสูรและสะสมแก่นคริสตัลต่อไป ตามการคาดการณ์ของเขา
ถ้าทุกอย่างราบรื่นในช่วงเวลาภายในห้าปี เขาจะสามารถยกระดับพลังทักษะศิลปะการคืนชีพโครงกระดูก และพื้นที่มิติ และระดับพลังของเขานั้นจะทะลวงถึงขุนพลขั้นหกอย่างแน่นอน
“เอาล่ะ ที่นี่ปลอดภัยแล้ว ท่านสามารถอยู่ที่นี่เพื่อรักษาตัวได้! ข้ามีเรื่องอื่นต้องรีบไปทำ ขอตัวก่อน” หลังจากรู้ข้อมูลพื้นฐานแล้ว หลินเว่ยก็มองไปรอบ ๆ และพูดกับฮ่าวเค่อ และไม่รีรอให้อีกฝ่ายพูดคุยอะไร ในพริบตาเขาก็หายตัวไป
“อะไรกัน! บิดากับหลินเว่ยพูดคุยกันนานเกินไป ข้ายังไม่ได้กล่าวขอบคุณเลย” หลินเว่ยจากไปอย่างเรียบง่าย ดังนั้นแผนของเฟยเอ๋อจึงพังครืนลงในพริบตา นางต้องการกลับไปที่เมืองเฮยสุ่ยพร้อมกับหลินเว่ย ด้วยวิธีนี้จะสามารถรับประกันความปลอดภัยได้
“อย่าพูดเรื่องไร้สาระ….เราต้องขอบคุณเขาอยู่แล้ว และนี่เป็นครั้งที่สองที่เขาช่วยเราเอาไว้” เมื่อได้ยินดังนั้น ฮ่าวเค่อจึงตำหนิเฟยเอ๋ออย่างรวดเร็ว
“ข้าแค่พูดเล่น อย่าถือเป็นจริงจังไปเลย” เฟยเอ๋อกล่าว
“อย่าคิดว่า บิดาไม่รู้ว่าเจ้าคิดอะไรอยู่! เจ้าและเขาเหมือนอยู่กันคนละโลก ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ เจ้าควรหาผู้ชายดีและเรียบง่ายมาแต่งงานด้วยดีกว่า!” ฮ่าวเค่อถอนหายใจ
“ห๊ะ! บิดาพูดถึงเรื่องอะไร?” เมื่อได้ยินคำพูดของฮ่าวเค่อ ใบหน้าของเฟยเอ๋อก็เปลี่ยนเป็นสีแดงและพูดด้วยใบหน้าเขินอาย จากนั้นนางก็มองไปที่ทิศทางการจากไปของหลินเว่ย
ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา หลินเว่ยได้กลับไปที่เมืองเฮยสุ่ยและเฝ้าดูการหลั่งไหลของผู้คนที่เข้าและออกจากประตูเมือง เมื่อตอนที่เขาออกจากเมืองไป ดูเหมือนจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด แต่ตอนนี้กลับมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่
ไร้ซึ่งทหารยามที่เฝ้าประตู สิ่งนี้พิสูจน์ได้ว่าสิ่งที่ฮ่าวเค่อและลูกสาวของเขาพูดเป็นความจริง
หลังจากสอบถามผู้คนที่สัญจรไปมาแล้ว ค่ายของทหารรับจ้างโลกันตร์ยังคงอยู่ในค่ายผู้ลี้ภัยตามเดิม อย่างไรก็ตามสถานที่นี้ได้ถูกขยายความใหญ่โตออกไป โดยครอบครองเกือบครึ่งหนึ่งของค่ายผู้ลี้ภัย และขอบเขตอิทธิพลครอบคลุมค่าย ผู้ลี้ภัยทั้งหมด
“จวนหยางฝู?” เมื่อมองไปที่ประตูคฤหาสน์ซึ่งใหญ่กว่าที่อยู่อาศัยของตระกูลเย่ มีทหารยามสองคนยืนอยู่ทั้งสองข้างของประตู ซึ่งเหนือประตูประดับด้วยแผ่นป้ายที่มีคำว่า “หยางฝู”
ประตูใหญ่ตรงกลางถูกปิด ในขณะที่ประตูเล็กทั้งสองด้าน มีนักรบเข้าออกจำนวนมาก
“เจ้าเป็นใคร?” หลินเว่ยถูกทหารยามเอ่ยถาม ขณะถูกทหารยามพิจารณาเสื้อผ้าของเขามาพักหนึ่งแล้ว แต่เขาไม่ต้องอธิบาย ได้เพียงเอ่ยขึ้นว่า
“ให้เถาจุนออกมาหาข้า!” หลินเว่ยวางมือของเขา ไพล่หลัง เขามองไปที่ทหารยาม ด้วยใบหน้าเรียบเฉย เขากล่าวด้วยน้ำเสียงสงบ
“อะไรนะ?”
เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเว่ย ไม่เพียงแต่ทหารยามที่ตกตะลึง แต่สมาชิกที่ผ่านไปของทหารรับจ้างก็หยุดด้วยความประหลาดใจ และล้อมรอบกันด้วยความคิดว่าหลินเว่ยมาที่นี่เพื่อทำอะไรบางอย่าง