เมื่อเห็นผีดูดเลือดสาวน้ำลายฟูมปาก เซียนกระบี่ชิงเหอก็ตกอยู่ในภวังค์ความเงียบ
ผ่านไปพักใหญ่ กว่าเขาจะพูดอย่างตกตะลึงว่า
“สหายอันหลิน วางยาในเลือด…สุดยอดไปเลย! นายทำได้ยังไงกันน่ะ!”
อันหลินได้ยินก็เลือดขึ้นหน้า “อย่ามาถามฉัน! ฉันไม่ได้ทำ!”
แน่นอนว่าเซียนกระบี่ชิงเหอไม่เชื่อ ยังคงจ้องอันหลินอึ้งๆ ไม่วางตา
อันหลิน “…”
พวกเขารู้ดีว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ ไม่ใช่สงสัยว่าอันหลินวางยาหรือไม่ แต่ยืนยันการตายของผีดูดเลือดสาว
พวกเขาเดินไปยืนตรงหน้าผีดูดเลือดสาว พบว่าเธอเบิกตาโพลง น้ำลายฟูมปาก ร่างกายไร้ความอบอุ่น เริ่มเย็นชืดแล้ว ลมหายใจมลายสิ้นแล้ว…
“ช่างเป็นยาพิษที่ร้ายแรงนัก ถึงทำให้ผีดูดเลือดที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้…ตายในคำเดียว!”
เซียนกระบี่ชิงเหอพูดด้วยความแปลกใจ จากนั้นก็หันมองอันหลิน ใบหน้าฉายความนับถืออย่างเต็มเปี่ยม
ปากของอันหลินกระตุก “อย่ามามองฉันด้วยสายตาแบบนั้น ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไร!”
เซียนกระบี่ชิงเหอยิ้ม “ถ้างั้นสหายอันหลินช่วยอะไรอย่างสิ”
อันหลินกะพริบตาปริบๆ “ช่วยอะไร”
เซียนกระบี่ชิงเหอ “ขอยืมเลือดหน่อย!”
อันหลิน “…”
ยืมเลือดงั้นเหรอ
ยืมเลือดกับผีน่ะสิ! เลือดยืนไปยังคืนได้อีกงั้นเหรอ!
เซียนกระบี่ชิงเหอ “สหายอันหลิน เลือดของนายอาจมีผลทำให้เผ่าพันธุ์ผีดูดเลือดถึงตาย ฉะนั้น…เพื่อชัยชนะในศึกนี้ ขอร้องล่ะ!”
เมื่อเห็นท่าทางเด็ดเดี่ยวของเซียนกระบี่ชิงเหอ อันหลินก็เงียบ
จากนั้นเขาก็มองไปทางเซียนจิ้งจอกแดง ศึกดุเดือดทางนั้นยังไม่จบสิ้น
อันหลินถอนหายใจเบาๆ สุดท้ายก็ยอมให้ความร่วมมือกับเซียนกระบี่ชิงเหอ ทำการถ่ายเลือดแต่โดยดี
เขากรีดแขนของตัวเองด้วยความปวดใจ ปล่อยให้เลือดสัมผัสคมกระบี่ของเซียนกระบี่ชิงเหอ
เขารู้สึกหน้ามืดเล็กน้อย
อืม…เพิ่งถูกผีดูดเลือดดูดเลือดไปเมื่อครู่นี้
คราวนี้เป็นฝ่ายถ่ายเลือดด้วยตัวเอง จะไม่เวียนหัวได้อย่างไร…
เซียนกระบี่ชิงเหอจ้องคมกระบี่ของตัวเองอย่างพึงพอใจ ระเบิดเสียงหัวเราะแล้วพูดว่า
“นี่เป็นคมกระบี่ที่อาบพิษร้ายแรง!”
พออันหลินได้ยินประโยคนี้ ก็เลือดขึ้นหน้า ตะโกนในใจว่า
พิษรุนแรงบ้าบออะไร!
นี่มันเลือดของฉัน พลังชีวิตของฉันเชียวนะ!
เขาพยายามสงบสติอารมณ์ ท่องในใจไม่หยุดว่า
เพื่อความรักและสันติภาพของโลก เราถึงต้องบริจาคเลือด…เพื่อความรักและสันติภาพของโลก เราถึงต้องบริจาคเลือด…
ตามที่คาดไว้
เมื่อท่องหลายๆ ครั้งเข้า อารมณ์ก็ดีขึ้นเยอะโข
เซียนกระบี่ชิงเหอก็เริ่มเคลื่อนไหวแล้ว เขาเหาะไปทางเซียนจิ้งจอกแดง เพื่อเข้าร่วมศึก!
ผีดูดเลือดหนุ่มกลางอากาศ ถูกเซียนจิ้งจอกแดงกำราบอยู่แล้ว ตอนนี้เมื่อเขาลองสังเกตรอบตัวแล้ว ในใจก็พรั่นพรึง
เขารู้สึกตัวทันทีว่า ราชาปีศาจทระนงกับผีดูดเลือดสาวถูกกำจัดไปแล้ว!
ราชาปีศาจทระนงบาดเจ็บสาหัสอยู่ก่อนแล้ว ถูกกำจัดไม่นับว่าแปลกมากนัก
แต่ผีดูดเลือดสาวนั้นมีไพ่ตายมากมาย ซ้ำยังเป็นบุคคลที่แข็งแกร่งยิ่งนัก ใครกันแน่ที่มีปัญญากำจัดนาง
ขณะที่ผีดูดเลือดหนุ่มกวาดสายตามองสถานการณ์รอบทิศ เซียนกระบี่ชิงเหอก็เหาะมาทางเขาอย่างน่าเกรงขาม!
“หรือจะเป็นฝีมือเขา เขามีพลังขนาดนี้เลยหรือ!”
ต่อให้ผีดูดเลือดสาวอยู่ในมือของนักพรตหล่อเลี้ยงวิญญาณขั้นปลายยังสามารถเอาตัวรอดได้ จะถูกเซียนกระบี่ระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณขั้นต้นสังหารได้อย่างไร
แม้ในใจผีดูดเลือดหนุ่มจะฉงนสนเท่ห์ แต่เขารู้ดีว่า ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาโอ้เอ้อีกแล้ว
สิ่งที่สำคัญในตอนนี้คือ…หนี!
ผีดูดเลือดหนุ่มเรียกค้างคาวดูดเลือดนับพันตัวออกมา พุ่งไปหาเซียนจิ้งจอกแดงกับเซียนกระบี่ชิงเหอ
แต่ตัวเขากลับอาศัยโอกาสนี้ใช้พลังโล่โลหิตหนีเตลิดเปิดเปิง!
เมื่อเซียนจิ้งจอกแดงเห็นผีดูดเลือดหนุ่มคิดหลบหนี ก็ง้างธนูสุดแรงโดยพลัน ปล่อยศรสีแดงที่กระจายพลังอันน่ากลัวออกไป กลายเป็นลำแสง ทะลวงค้างคาวดูดเลือด จากนั้นก็ทะลุอกของผีดูดเลือดหนุ่ม
ผีดูดเลือดหนุ่มกระอักเลือด ร่างหยุดชะงัก แต่ไม่นานก็ฟื้นฟูกลับเป็นเช่นเดิม จากนั้นก็หลบหนีสุดชีวิต
เขารู้ว่าศรอานุภาพร้ายแรงเช่นนั้นไม่มีทางยิงครั้งที่สองได้ในเวลาอันสั้น ขอเพียงเขาหนีต่อไป จะไม่มีใครตามเขาทัน!
แต่ทว่า ชั่วขณะที่ร่างของเขาหยุดชะงัก
เซียนกระบี่ชิงเหอก็ข้ามผ่านสิ่งกีดขวางอย่างค้างคาวดูดเลือดมาได้ เหาะมาอยู่ด้านหลังเขา ลำแสงสีเขียวดุจธารน้ำไหล พุ่งไปเฉือนแผ่นหลังของเขา
ผีดูดเลือดหนุ่มไม่หลบไม่หลีก ยังคงเหาะไปข้างหน้า
เขาแสยะยิ้ม แม้ลำแสงจะรวดเร็ว แต่อานุภาพไม่รุนแรงมากนัก
กระบวนท่าแบบนี้ ต่อให้ถูกเซียนกระบี่ฟันเข้าอย่างจังแล้วอย่างไร
ด้วยพลังฟื้นฟูอันแข็งแกร่งของเขา บาดแผลต้องสมานกันในชั่ววินาทีแน่นอน
กระบี่เฉือนแผ่นหลังของผีดูดเลือดหนุ่มจนเกิดรอยแผล
เซียนกระบี่ไม่ตามแล้ว หลังเขาพยายามเร่งความเร็ว ก็หมดเรี่ยวแรงจะไล่ตามเจ้าแห่งผีดูดเลือดแล้ว ทำได้เพียงคาดหวังกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้น…
ผีดูดเลือดหนุ่มเห็นตัวเองหลุดพ้นจากการไล่ล่าของสองคนนั้นแล้ว ก็ประกาศกร้าวว่า “พวกเจ้าคอยดูเถอะ สักวันข้าจะกลับมา ดูดเลือดพวกเจ้าให้หมดตัว!”
เมื่อพูดจบ ก็มีเสียงร้องโหยหวนดังแว่วมา
“อ๊าก…” ผีดูดเลือดหนุ่มกรีดร้องอย่างเจ็บปวด ราวกับว่าเลือดทั้งตัวของเขาเริ่มแปรสภาพ พลังชีวิตกำลังถูกพรากไปอย่างต่อเนื่อง
“เจ้าทำอะไรข้า!”
ผีดูดเลือดหนุ่มหันกลับมามองเซียนกระบี่ชิงเหอ ตะโกนลั่นด้วยความหวาดผวา
เซียนกระบี่ชิงเหอยิ้งบางๆ ยกกระบี่ขึ้น แววตาฉายความกระหยิ่มใจ
“นี่เป็นคมกระบี่ที่อาบพิษร้ายแรง…”
ปากของผีดูดเลือดหนุ่มกระตุก จ้องเซียนกระบี่ชิงเหอไม่วางตา สุดท้ายน้ำลายก็ฟูมปาก ร่วงหล่นลงพื้น…
เซียนจิ้งจอกแดงขี่เปลวไฟเหาะมาอยู่ตรงหน้าเซียนกระบี่ชิงเหอ ใบหน้างามออกอาการแปลกใจ
จากนั้น เธอก็ชี้ไปที่กระบี่ในมือของเซียนกระบี่ชิงเหอด้วยความงุนงง เอียงหัวเล็กน้อย
เซียนกระบี่ชิงเหอกระตุกยิ้ม ชี้อันหลินที่นั่งหมดแรงอยู่บนพื้น เพราะเสียเลือดมากไป พูดว่า
“ฉันใช้เลือดของสหายอันหลินป้ายทั่วกระบี่ ในเลือดมีพิษ!”
เซียนจิ้งจอกแดงได้ฟัง แววตาก็เป็นประกาย เหาะไปหาอันหลินทันที!
เมื่ออันหลินเห็นผีดูดเลือดตนสุดท้ายถูกกำจัดแล้ว ก็ทรุดตัวนั่งลงอย่างโล่งอก
“ให้ตายเถอะ! รู้สึกเหมือนร่างกายว่างเปล่า!”
อันหลินพูดอย่างเจ็บใจ ศึกดุเดือดระหว่างเขากับราชาปีศาจทระนงไม่ใช่ปัญหา เรื่องที่ถูกผีดูดเลือดดูดเลือด ถูกเซียนกระบี่ชิงเหอยืมเลือดต่างหากที่ทำเอาเกือบตาย!
เขาในตอนนี้ อยากซื้อยาบำรุงมากินสักสองขวดจริงๆ
ทว่า เขายังไม่ทันได้เพลิดเพลินกับช่วงเวลาที่ดีหลังผ่านศึก เซียนจิ้งจอกแดงก็วิ่งเข้ามา จากนั้นจ้องเขาราวกับมองตัวประหลาด…
“เธอมองอะไร” อันหลินชะงักเล็กน้อยแล้วเอ่ยถาม
เซียนจิ้งจอกแดงชี้ไปที่แขนที่ถูกกรีดเพื่อถ่ายเลือดของอันหลินอย่างกระดากอาย ใบหน้าแดงระเรื่อ
อันหลินกะพริบตามองแขนของตัวเอง
บาดแผลบริเวณนั้นเริ่มสมานกันแล้ว แต่ยังสมานกันไม่สนิท
เซียนจิ้งจอกแดงอยากช่วยรักษาสินะ…
เมื่อนึกถึงตรงนี้ ใจของอันหลินก็อุ่นวาบ
ในโลกย่อมมีรักแท้อยู่!
ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าให้เซียนจิ้งจอดแดงอย่างซึ้งใจ เป็นเชิงบอกว่าตกลง
เซียนจิ้งจอกแดงยิ้มกว้าง เขยิบเข้ามาใกล้อันหลินอย่างตื่นเต้น ยื่นมือขาวปลอดออกมา…
แขนที่เพิ่งจะสมานกันของอันหลิน ฉีกขาดอีกครั้ง เลือดพรั่งพรูออกมา…
ด้วยเหตุนี้ อันหลินจึงเสียเลือดมากไป…
จบบริบูรณ์
………………………………….