บังเอิญว่าขณะนี้เป็นเวลาที่สวนสัตว์เพิ่งเปิดดังนั้นที่จุดขายตั๋วเข้าสวนสัตว์ตอนนี้จึงคราคร่ำไปด้วยผู้คนมากมายที่ต่อแถวรอเข้าไปซื้อตั๋วและเข้าไปด้านใน
แทบจะในทันทีที่ หลี่หรง อุ้ม ถวนถวนไปต่อแถว หญิงสาวอายุราว20ปลาย ๆ ที่ยืนต่อแถวอยู่ข้างหน้า เมื่อเห็นหน้าตาที่น่ารักของ ถวนถวน เธออดไม่ได้ที่จะเอ่ยขึ้นชมด้วยแววตาเป็นประกาย
“ลูกของคุณน่ารักมาก ๆ เลย! ฉันขออุ้มหน่อยจะได้ไหม?”
หลี่หรง เขินเล็กน้อยเมื่อมีคนทักว่า ถวนถวน เป็นลูกของเธอ แต่เธอก็ไม่คิดจะปฏิเสธอะไรเพราะทุกวันนี้ ถวนถวน ก็เรียกเธอว่า ‘แม่’ อยู่แล้วและเธอก็รักถวนถวนเหมือนลูก
หลังจากูกคะยั้นคะยอด้วยสายตาจริงใจอยู่ครู่หนึ่ง หลี่หรง ก็ตกลงยอมหญิงสาวแปลกหน้าอุ้ม ถวนถวน ชั่วคราว
ทางด้านของ ถวนถวน เองเมื่อถูกคนแปลกหน้าอุ้ม เธอไม่มีท่าทีหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย เธอกลับเล่นกับหญิงสาวแปลกหน้าอย่างเป็นธรรมชาติอีกต่างหาก
“หนูนี่น่ารักจริง ๆ เลยรู้ไหม? อาอวี้ พวกเรามีลูกน่ารัก ๆ แบบนี้สักคนในอนาคตจะได้ไหม?”
หญิงสาวชื่นชมความน่ารักของ ถวนถวน อยู่พักหนึ่งจากนั้นเธอก็หันกลับไปหาผู้ชายที่ยืนต่อคิวอยู่ข้างหน้าเธอซึ่งจากคำพูดที่เธอเพิ่งเอ่ย ชายคนนี้น่าจะเป็นแฟนหนุ่มของเธอเอง
ชายหนุ่มรูปร่างสมส่วนสูงราว170หันกลับมาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของแฟนสาวตัวเอง เขามองไปที่ ถวนถวน ด้วยสายตาหงุดหงิดเล็กน้อย
“เด็กผู้หญิงแบบนี้น่ารักตรงไหน?”
เมื่อพูดจบชายหนุ่มดูดบุหรี่ในมือและพ่นควันบุหรี่ใส่หน้า ถวนถวน เพื่อแกล้งเด็กน้อย
“แค่ก ๆ ๆ ง…แง…”
แน่นอนว่าเมื่อถูกพ่นควันบุหรี่ใส่ ถวนถวน สำลักทันทีและจากนั้นเธอร้องไห้เสียงดัง
หลี่หรง ที่เห็นภาพเหตุการณ์ทั้งหมดเธอขมวดคิ้วแน่นและก้าวเข้ามาดึงตัว ถวนถวน มาอุ้มทันทีด้วยสีหน้าโมโห
“ทำไมคุณถึงทำแบบนี้?!”
ชายหนุ่มหัวเราะไม่ได้สนใจอะไรกับคำถามของ หลี่หรง
“ฮ่าฮ่า ตลกจริง ๆ วะ แค่นี้ก็ร้องไห้แล้วเด็ก ๆ นี่แม่งแกล้งง่ายจริง ๆ”
“อาอวี้ คุณทำไมแบบนี้ทำไม? คุณอย่าสร้างปัญหาจะได้ไหม!” หญิงสาวบ่นขึ้นเช่นกันด้วยสีหน้าไม่พอใจ
เมื่อเห้นว่าชายหนุ่มคนนี้มีแนวความคิดที่น่ารังเกียจ หลี่หรง จึงไม่สนใจเขาและหันไปปลอบ ถวนถวน แทน
“โอ๋ ๆ ถวนถวน ไม่ต้องร้องนะลูกแม่หรงอยู่นี่แล้ว เดี๋ยวแม่หรงจะพาหนูไปดูเสื้อตัวใหญ่ ๆ นะ เสื้อตัวใหญ่เบ้อเร่อเลย…”
“เกิดอะไรขึ้น!”
แต่แล้วในขณะที่ หลี่หรง กำลังปลอบ ถวนถวน น้ำเสียงที่ฟังดูเดือดดาลก็ดังขึ้น
แน่นอนว่าคนถามคือ อวี้ฮ่าวหราน ซึ่งเพิ่งจอดรถเสร็จและเดินมาถึง!
ทำไมลูกสาวของเขาถึงร้องไห้แบบนี้?
“ผู้ชายคนนั้นทำตัวแย่มาก จู่ ๆ เขาก็พ่นควันบุหรี่ใส่หน้าถวนถวนเพราะแค่อยากทำให้เด็กร้องไห้!”
เมื่อเห็นว่าพี่เขยของเธอมาแล้ว หลี่หรง ฟ้องทันทีเพื่อระบายความโมโห ตอนนี้เธออยากให้พี่เขยของเธอสั่งสอนไอ้ผู้ชายสันดานแย่คนนั้นให้หนัก!
“เฮ้! เธอโยนความผิดให้ฉันคนเดียวแบบนี้ได้ยังไงกัน? ทำไมเธอไม่โทษลูกของเธอบ้างที่อ่อนแอเองถูกฉันแกล้งแค่นี้ก็ร้องไห้โวยวายทำเป็นเรื่องใหญ่โต!”
ชายหนุ่มตวาดกลับทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของ หลี่หรง
“อาอวี้ อย่าทำตัวแบบนี้สิ พ่อของเด็กผู้หญิงเขาโมโหมากแล้วนายเห็นไหม อย่ามีเรื่องเลย!”
เมื่อเห็นว่า อวี้ฮ่าวหราน จ้องเขม็งมาที่แฟนของตัวเอง หญิงสาว ก็รีบปรามแฟนของเธอ เธอไม่อยากให้เรื่องราวมันบานปลายมากไปกว่านี้
“แล้วไง? คนอย่างฉันไม่เคยกลัวใครหน้าไหนอยู่แล้วโว๊ย โดยเฉพาะกับไอ้ไก่อ่อนนี่ยิ่งแล้วใหญ่!”
เมื่อเห็นท่าทางอวดเบ่งของชายหนุ่มตรงหน้า อวี้ฮ่าวหราน ก็ยิ่งโมโหมากกว่าเดิม
ไอ้เวรนี่รังแกลูกเขาแท้ ๆ ไม่ใช่แค่มันไม่ยอมรับผิดแต่มันยังดูถูกเขาอีก?
วอนหาเรื่องเจ็บตัวซะแล้วไอ้มดแมลง!
“ถ้าแกขอขมาลูกสาวฉันตอนนี้ ฉันจะปล่อยให้เรื่องผ่านไป วันนี้วันดีฉันยังไม่อยากมีเรื่องกับใคร!”
“ขอขมา? ฮ่าฮ่าฮ่า! นี่แกบ้ารึเปล่าให้ฉันขอขมาลูกสาวของแกเนี่ยนะ? แกพูดแบบนี้แกอยากโดนฉันต่อยจนฟันร่วงหมดปากรึไง?”
ชายหนุ่มหัวเราะเสียงดังพร้อมกับแสดงสีหน้าเยาะเย้ยใส่ อวี้ฮ่าวหราน ราวกับว่า อวี้ฮ่าวหราน เพิ่งเล่นมุกตลกให้เขาฟัง
“ฉันไม่อยากจะอวดสักเท่าไหร่ แต่ฉันจะบอกแกให้เอาบุญ ฉันฝึกมวยมาตั้งแต่เด็กและครึ่งชีวิตของฉันที่ผ่านมาก็โลดแล่นอยู่แต่ในวงการนักเลง ผ่านความตายมาแล้วหลายครั้ง! แต่ตอนนี้แก ไอ้ไก่อ่อนกลับบอกให้คนอย่างฉันขอขมาลูกสาวแกเนี่ยนะ? น่าตลกวะ!”
เมื่อพูดจบชายหนุ่ม มองไปที่ อวี้ฮ่าวหราน ด้วยสายตาเหยียดหยามอยู่สักพักเพื่อรอให้ อวี้ฮ่าวหราน ตอบอะไรกลับมาบ้าง
อย่างไรก็ตามเมื่อรอไปได้สักและเห็นว่า อวี้ฮ่าวหราน ยังคงไม่ตอบกลับเอาแต่จ้องหน้าเขาอย่างเดียว เขาจึงนึกว่า อวี้ฮ่าวหราน คงกลัวจนพูดอะไรไม่ออก
“เฮ้ย! ถ้าแกกลัวนักก็ไปให้ไกล ๆ หน้าฉันซะ รำคาญลูกตาว่ะ!”
ในระหว่างที่พูดชายหนุ่มเดินเข้าไปผลักอก อวี้ฮ่าวหราน
“เหอะ! รนหาที่จริง ๆ ไอ้มดแมลง!”
ก่อนที่มืองของฝั่งตรงข้ามจะมาถึง อวี้ฮ่าวหราน พ่นลมหายใจด้วยสีหน้าเย็นชา
“พลั่ก!”
อวี้ฮ่าวหราน ถีบสวนฝั่งตรงข้ามไปตรงช่องท้องทันทีจนฝั่งตรงข้ามไถลไปไกล3เมตรและนอนคุดคู้อยู่กับพื้น
แน่นอนว่าแค่นี้ยังไม่สาสมใจ อวี้ฮ่าวหราน เดินเข้าไปหาฝั่งตรงข้ามที่กำลังนอนอยู่และคว้าคอฝั่งตรงข้ามและยกร่างขึ้นมา!
“ไหนแกเมื่อกี้แกไล่ให้ฉันไปไหนนะ?”
แววตาของ อวี้ฮ่าวหราน มันเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมเหมือนกับเทพแห่งความตายไม่มีผิด
เมื่อครู่นี้ชายหนุ่มรู้สึกเดือดดาลเป็นอย่างมากที่เขาโดน อวี้ฮ่าวหราน ถีบจนกระเด็นต่อหน้าแฟนสาวของเขา แต่แล้วในตอนนี้เมื่อเขาถูก อวี้ฮ่าวหราน คว้าคอขึ้นมาและถูกจ้องมองด้วยสายตาที่โหดเหี้ยมแบบที่เขาไม่เคยเจอมาก่อนในชีวิต
จากความเดือดดาลจึงเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัวแทบจะในทันใด!
สายตาแบบนี้ มันคือสายตาของคนที่เคยฆ่าคนมาแล้วชัดๆ!
จริง ๆ แล้วชายหนุ่มเดาผิดไปอยู่พอสมควรเพราะ อวี้ฮ่าวหราน ไม่ได้ฆ่าแต่คนเท่านั้น ตอนที่เขาอยู่ดินแดนแห่งเทพเขาฆ่ามาแล้วแทบจะทุกเผ่าพันธ์ที่มีชีวิตและจำนวนที่เขาฆ่าไปนั้นมันมากมายจนเลือดที่หลั่งมันพอที่จะกลายเป็นทะเลได้เลย!
“ผ…ผม….”
เมื่อเผชิญกับสายตาที่ดูน่ากลัวจนสุดจะหยั่งถึง ชายหนุ่มพูดจาตะกุกตะกักและออกอาการสั่นไปทั้งร่างจากความหวาดกลัว
“คุณคะ คุณคะ! ฉันขอโทษ ฉันขอโทษแทนแฟนของฉันจริง ๆ โปรดยกโทษให้กับการกระทำแย่ ๆ ของเขาด้วยเถอะ ฉันขอโทษ ๆ คุณปล่อยพวกเราไปจะได้ไหม ฉันสัญญาว่าฉันจะพาเขาไปทันที!”
ในขณะที่ชายหนุ่มพูดอะไรไม่ออกเนื่องจากความกลัว หญิงสาวก็รีบคุกเข่าพูดขึ้นแทรกขอร้องให้ อวี้ฮ่าวหราน ปล่อยตัวแฟนหนุ่มของเธอ
เมื่อเห็นสีหน้าอ้อนวอนของหญิงสาวที่ดูไม่ได้เสแสร้ง อวี้ฮ่าวหราน พ่นลมหายใจด้วยความหงุดหงิดจากนั้นเขาโยนร่างชายหนุ่มออกไปจากมือราวกับโยนขยะชิ้นหนึ่ง เขาเองก็ไม่อยากจะทำให้ทริปสวนสัตว์วันนี้ของลูกสาวเขาล่มเพราะมดแมลงไร้ค่าเหมือนกัน
ทางด้านของหญิงสาวเมื่อเห้นว่า อวี้ฮ่าวหราน ยอมปล่อยแฟนของเธอแล้ว เธอก็รีบไปช่วยพยุงแฟนหนุ่มของเธอเองและรีบพากันจากไปทันที
อวี้ฮ่าวหราน น่ากลัวเกินไปสำหรับพวกเขาจนไม่กล้าจะอยู่ต่อ
หลังจากคิดบัญชีกับคนที่แกล้งลูกสาวของตัวเองเสร็จแล้ว อวี้ฮ่าวหราน เดินกลับมาอุ้ม ถวนถวน ออกจากอกของ หลี่หรง เพื่อเอามาอุ้มเองและพูดว่า “ถวนถวน พ่อมาแล้วไม่ต้องร้องไห้แล้ว คนเลวเมื่อกี้นี้พ่ออัดมันไปเรียบร้อยหนูเห็นแล้วใช่ไหม? เอาล่ะ โอ๋ ๆ ไม่ต้องร้องแล้วเดี๋ยวพ่อจะพาไปดูเสื้อ ไปดูฮิปโป ไปดูลิงสีทองนะโอเคไหม?”
สีหน้าของ อวี้ฮ่าวหราน ในตอนนี้ไม่หลงเหลือประกายของความเย็นชาที่มีเมื่อครู่เอาไว้เลย
“ห..เห็น หนูเห็นแล้ว พ่อของถวนถวนสุดยอดที่สุด!”
ถวนถวน ซึ่งยังคงสะอึกสะอื้นอยู่เล็กน้อยมีสีหน้าที่ดีขึ้นเมื่อพ่อของเธออุ้มปลอบเธอ
อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ อวี้ฮ่าวหราน หลี่หรง และถวนถวน กำลังจะเดินเข้าไปในสวนสัตว์ สายตาคู่หนึ่งที่มีแต่ความอาฆาตแค้นก็จ้องพวกเขาอย่างไม่กระพริบ!
“เหอะ! ขอบคุณสวรรค์จริง ๆ ที่ประทานโอกาสนี้ให้กับฉัน ครั้งนี้พี่เซี่ยจะต้องพอใจแน่นอน!”
เขาผู้นี้คือ อู่ปิง เขาคือคนที่ได้รับภารกิจมาจากหัวหน้าแก็งค์นักเลงที่ถูกเรียกว่าพี่เซี่ย ให้มาจัดการกับ อวี้ฮ่าวหราน เนื่องจาก อวี้ฮ่าวหราน ขัดขวางการทวงหนี้ของพวกเขาต่อ สวีรุ่ย หลายต่อหลายครั้งแล้ว
ก่อนหน้านี้เขาติดตาม อวี้ฮ่าวหราน มาโดยตลอดแต่เขาไม่มีโอกาสลงมือเลยเพราะ อวี้ฮ่าวหราน เอาแต่ขลุกตัวอยู่ในคอนโดหรือไม่ก็ขับรถไปกลับบริษัท
แต่ตอนนี้ สวนสัตว์แห่งนี้มันอยู่ภายใต้อิทธิพลของเขาพอดี ดังนั้น อู่ปิง จึงอดไม่ได้ที่จะดีใจจนเนื้อเต้น!