บทที่ 89 เอาคืนได้ไม่สาแก่ใจ![รีไรท์]
เสียงดังลอดออกมาจากห้องใหญ่กลางสวนดอกไม้ เป็นชายร่างสูงใหญ่ที่มีใบหน้าเด็ดเดี่ยว เขาคือราศีมังกรในกลุ่มจักรราศี นอกจากนี้ยังมีกลุ่มคนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับมังกรเขียว เป็นผู้นำชายที่มีปากกว้าง ในมือของเขามีดาบ มันกว้างครึ่งเมตรและสามารถใช้เป็นโล่ป้องกันตัวได้
“มังกรเขียว แกอย่าลืมตัว จักรราศีของแกเป็นเพียงแค่นักษัตร แต่จักรราศีของพวกเราคือดวงจันทร์ จริง ๆ แล้ว แกเป็นแค่ลูกน้อง แกกล้ามาสั่งฉันได้ยังไง?” แคนเซอร์ปาดาบลงบนพื้นจนเกิดเสียงดัง ปัง พื้นสั่นสะเทือน 2-3 ครั้ง จะเห็นได้ว่าน้ำหนักของดาบนั้นน่ากลัวมาก
“เราแค่รังเกียจที่จะใช้วิธีสกปรกเหล่านั้น เพื่อแลกกับความดีความชอบ เดือนนี้พวกแกใช้วิธีเหมือนเดรัจฉานเพื่อบรรลุเป้าหมายมากี่ครั้งแล้ว ฆ่าแม้กระทั่งเด็กที่ไม่เกี่ยวข้อง ไม่รู้เรื่อง ไม่ต่างอะไรกับหมูกับหมา”
ด้านหลังจักรราศีมังกร ชายร่างสูงและแข็งแรงที่มีใบหน้าที่หยาบกร้านนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึก อันตราย เขาเป็นเสือของจักรราศี นักรบเสือ
ใบหน้าของแคนเซอร์นั้นมืดมน เขาอ้าปากแล้วพูดขึ้นว่า “เราคำนึงถึงผลลัพธ์ ถ้ามัวแต่คิดหน้าคิดหลัง เมื่อไหร่จะทำงานใหญ่สำเร็จ”
“ยังกล้าพูดเรื่องงานใหญ่อีกน่ะ ไม่โดนฟ้าผ่าตายก็ดีแค่ไหนแล้ว?” ลิงทองคำเยาะเย้ย
“ไอ้ลิง แกอยากตายเหรอ?” แคนเซอร์กล่าวอย่างน่ากลัวด้วยสายตาที่โหดร้าย
“ถ้าอยากจะสู้ ก็มาเลย ฉันเองก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน!”
นักรบเสือตะโกนขึ้นแล้วก้าวไปด้านหน้า ตามร่างกายของเสือเต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหาร ในแต่ละก้าวนั้นหนักแน่นจนพื้นสั่น
“เป็นแค่ดาวดวงเล็ก ๆ ยังกล้ามาทำซ่า ฉันจะแบ่งเวลาเสี้ยววินาทีมาสั่งสอนแกเอง“
ผู้คนในกลุ่มดาวทั้งสิบสองราศีต่างร้องโวยวายเช่นกัน แม้ว่าจำนวนพวกเขาจะน้อยกว่าฝ่ายตรงข้าม แต่พลังการต่อสู้ของพวกเขานั้นแข็งแกร่งกว่ามาก
“มังกรเขียวมาลองดูสิ!” แคนเซอร์พูดยียวน
“แค่นาทีเดียว จะทำให้ต้องร้องไห้โทรหาแม่เลย ฮ่าๆ” นักรบเสือโกรธมาก เขาจะเริ่มคำรามด้วยเสียงต่ำ
มังกรเขียวขมวดคิ้วรั้งนักรบเสือไว้ เขาจ้องมองไปที่ แคนเซอร์ พูดว่า “กล้าตัวต่อตัวไหมล่ะ?”
พวกเขาทำงานให้กับความมั่นคงของชาติ ห้ามฆ่ากันเอง แต่พวกเขามักลงมือกันบ่อยๆ
“มีอะไรจะต้องกลัว?” แคนเซอร์ยิ้มด้วยสายตาดุร้าย
“ถ้าฉันชนะ ฉันจะเรียกพวกแกกลับมาลงโทษเพราะพวกแกฆ่าหญิงสาวที่ไม่เกี่ยวข้องไปคนหนึ่งแล้ว ถ้าฉันแพ้ ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก” มังกรเขียวพูดด้วยเสียงนุ่มลึก
แคนเซอร์ยื่นมือออกมาและแกว่งมันอย่างโอ้อวด
“ถ้าแพ้แกต้องคุกเข่าขอโทษฉันแล้วเรียกฉันว่าปู่”
“ไอ้เวร ฉันจะสู้กับแกเอง!” นักรบเสือโกรธ และคำรามเสียงต่ำ
มังกรเขียวหยุดเขาแล้วส่ายหัว หันมามองแคนเซอร์ และเอ่ยขึ้นว่า
“โอเค ฉันสัญญา!”
“ตกลง!” แคนเซอร์หัวเราะ หันไปหยิบดาบและก้าวออกมาอย่างหยิ่งผยอง “มังกรเขียว รีบมาให้ฆ่าเร็ว”
เมื่อสิ้นเสียงก็ได้ยินแคนเซอร์ตะโกนอีกครั้งว่า “เดี๋ยว….ไอ้เด็กน้อย แกเป็นใครกัน?”
ทุกคนในห้องรีบมองไปทางสายตาของแคนเซอร์อย่างรวดเร็ว และเห็นร่างหนึ่งยืนอยู่บนกำแพงสูง 2 เมตรของลานบ้านเล็กๆ ดวงตาของเขาเย็นชา นั่นคือฉู่ชวิ๋นแน่นอน
ทุกคนตกใจมาก ระดับต่ำสุดของคนฝึกฝนที่นี่คือ ขั้นนักสู้พลังชีพจรระดับ 8 มันแย่มากที่ไม่มีใครรู้ว่าชายคนนี้เข้ามาในสนามตั้งแต่เมื่อไหร่
พวกเขารู้สึกระแวดระวัง ใบหน้าของพวกเขาดูเครียดมากขึ้นจนหายใจแทบไม่ออก ตอนนี้พวกเขาเริ่มไม่แน่ใจ คิดว่าอีกฝ่ายอาจจะเป็นคู่ต่อสู้ที่เก่งกาจ ผู้ที่ไปมาอย่างไร้ร่องรอย
“แกเป็นใคร?” แคนเซอร์ถามอีกครั้งอีกด้านหนึ่งเงียบกริบ
“เวรเอ๊ย ไอ้หนูนี่โผล่มาจากไหน ทำตัวแปลกๆ”
สคอร์พิโอตะโกนขึ้นจากด้านหลังของแคนเซอร์ด้วยความไม่พอใจ บนร่างกายของเขาสักแมงป่องขนาดใหญ่ไว้ หัวของแมงป่องอยู่ตำแหน่งหัวใจ ลำตัวอยู่แถวคอ และหางพันคอไว้
“กลุ่มสิบสองจักรราศี?” ฉู่ชวิ๋นพูดขึ้นอย่างเย็นชา สายตาจ้องมองไปที่แคนเซอร์
มีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างในตัวแคนเซอร์ ตัวตนของพวกเขาคือความลับขั้นสุดยอด เป็นการยากที่บุคคลภายนอกจะล่วงรู้ยกเว้นพวกเดียวกันเอง อย่างไรก็ตามอีกฝ่ายหนึ่งล่วงรู้ถึงตัวตนของพวกเขาแล้ว
มันทำให้แคนเซอร์ตื่นตัว แม้ว่าปกติเขาจะเป็นคนที่หยาบและรุนแรง แต่เขาก็เป็นคนละเอียดคนหนึ่ง “แกเป็นใคร?”
ดวงตาของฉู่ชวิ๋นหรี่ลงเล็กน้อย ดวงตาของเขาเย็นชา เขาไม่ได้ตอบคำถาม แต่ถามต่อว่า “พวกแกคือสิบสองจักรราศี?”
“อย่าโง่หน่อยเลย พวกเราคือสิบสองจักรราศี” สคอร์พิโอจ้องไปที่ฉู่ชวิ๋นอย่างดูถูก
ฉู่ชวิ๋นยกมุมปากขึ้น ดวงตาเยือกเย็นแล้วพูดว่า “งั้นก็….ตาย!”
เมื่อคำว่า ‘ตาย’ จบลง เขาก็พุ่งเข้าใส่กลุ่มดาวทั้งสิบสอง
“รนหาที่ตาย!” น้ำเสียงของสคอร์พิโอเต็มไปด้วยคำเสียดสี เขาตรงไปหาฉู่ชวิ๋น
ดวงตาของแคนเซอร์เป็นประกายและไม่ได้หยุดสคอร์พิโอไว้ ดวงตาของสคอร์พิโอเต็มไปด้วยการดูถูก ระหว่างการวิ่งเขาหยิบตะปูแหลมออกมาแล้วขว้างมันไปที่ฉู่ชวิ๋น
เคร้ง!
ฉู่ชวิ๋นทำลายกองทัพของหนามแหลมคมด้วยลมปราณ ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว หมัดของเขาถูกห่อด้วยลมปราณ กำปั้นของเขาเหวี่ยงขึ้นมาหลายครั้งและกระแทกมันอย่างดุเดือด
สคอร์พิโอตกตะลึง ความเร็วของคู่ต่อสู้เร็วเกินไป มันสายเกินไปแล้วที่เขาจะล่าถอย ตอนนี้เขาใช้กำลังภายในอย่างเต็มที่เพื่อสกัดกั้นหมัดและส่งเสียงคำรามของเขาออกมา เพื่อระเบิดร่างของฉู่ชวิ๋น
ตู้ม!
พลังปะทุกระจายออกมา ทั่วทั้งสวนดอกไม้ถูกทำลายลง! เสียงของกระดูกร้าวและเสียงกรีดร้องดังสนั่น เลือดมากมายสาดกระเซ็นไปบนผนัง
ทุกคนได้แต่ยืนนิ่ง แต่ไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้ ได้แต่สูดอากาศเย็นเข้าไป และดวงตาของพวกเขาก็ตื่นตะลึง แขนของสคอร์พิโอบิดเบี้ยว หน้าอกของเขายุบลงไป เขาอาเจียนออกมา
มีลิ่มเลือดอยู่ในนั้น มันเป็นอวัยวะภายในที่ถูกทำลาย สคอร์พิโอจ้องมองไปที่แคนเซอร์พลางร้องขอความช่วยเหลือ น่าเสียดายที่ก่อนแคนเซอร์จะตอบสนอง หัวของสคอร์พิโอก็งอห้อยตกลงมาแล้ว!
ทุกคนหวาดกลัว ขั้นนักสู้เส้นชีพจรระดับ 9 ถูกฆ่าตายในกระบวนท่าเดียวมันน่ากลัวเกินไป!
“ตาย!”
ฉู่ชวิ๋นระบายความโกรธที่ไม่สิ้นสุดของเขาออกมา
ใบหน้าของแคนเซอร์หนาวเหน็บ พวกเขายังมีเหลืออีก 8 คน แต่อีกฝ่ายก็มาถึงที่นี่โดยไม่สนใจอะไรเลย มันบ้าเกินไป นี่คิดว่าพวกเขาเป็นแกะให้เชือดจริง ๆ เหรอ?
สมาชิกคนอื่น ๆ ก็ดูไม่พอใจเช่นกัน แบบนี้มันจองหองเกินไป คิดว่าพวกเขาจะถูกสังหารเหมือนหมูและแกะอ้วนง่าย ๆ เชียว?
ตู้ม!
พื้นระเบิดภายใต้เท้าของแคนเซอร์ เขารีบพุ่งเข้าใส่แล้วพลางเงื้อดาบกว้างในมือหมายสับไปที่ศีรษะของฉู่ชวิ๋น
ในเวลาเดียวกันนั้นฉู่ชวิ๋นกระโดดหลบดาบใหญ่ได้อย่างไม่น่าเชื่อ
ตู้ม!
ดาบใหญ่ฟาดใส่อากาศที่ว่างเปล่าและปักลงพื้นอย่างแรง ดินและหินทรุดตัวลง พื้นดินถูกกระแทกเป็นหลุมลึกขนาดใหญ่ แคนเซอร์หันหลังกลับและเห็นว่ามือของฉู่ชวิ๋นทะลุเกราะป้องกันของลิบร้า และคว้าคอของอีกฝ่ายเอาไว้แล้ว
กึก!
หัวของลิบร้าห้อยลงอย่างแรงและคอของเขาก็บิดผิดรูป
ปัง!
ร่างถูกสะบัดออก ร่อนตกลงในสวนผัก แม่ไก่ที่หวาดกลัวบินไปรอบ ๆ ในขณะที่ฝุ่นกำลังฟุ้งกระจาย ร่างกายของลิบร้าถูกปกคลุมไปด้วยขี้ไก่และดิน
ความตายแบบนี้ ช่างไร้ประโยชน์เหลือเกิน
ใบหน้าของแคนเซอร์มืดครึ้มและน่ากลัว เขาส่งเสียงคำรามดังก้อง โบกดาบกว้างแล้วยกไปทางฉู่ชวิ๋น ดาบของเขาดุร้ายหมายจะผ่าร่างฉู่ชวิ๋นออกเป็นสองส่วน ฉู่ชวิ๋นเหวี่ยงกำปั้นออกไปเพื่อต่อต้าน
เคร้ง!
การกระทบของโลหะน่ากลัวจนเกือบจะทำให้หูอื้อ
ครืด!
แคนเซอร์ถอยร่น พร้อมกับดาบที่ส่งเสียงดังหึ่ง ๆ
ทุกคนหวาดกลัวมาก อีกฝ่ายแข็งแกร่งจนเกินไป แม้แต่ดาบยังสั่นสะท้านเมื่อปะทะกับกำปั้นของเขา อาจพูดได้ว่ากำปั้นของอีกฝ่ายนั้นเหนือกว่ามาก
แคนเซอร์เองก็ไม่เชื่อ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
ฟิ้วว!
เพียงชั่วพริบตา ฉู่ชวิ๋นหายไป
แอรีส หนึ่งในกลุ่มจักรราศีหรี่ตาและเขากำลังมองไปที่กำปั้นที่ขยายใหญ่ขึ้น ตรงหน้าเขาด้วยความสยองขวัญ มันสายเกินไปที่เขาจะหลีกเลี่ยง
ฟึ่บ!
ราวกับมีแรงสะเทือนในหัวใจของทุกคน
พบเพียงแอ่งเลือดขนาดกำปั้นบนหน้าอก ร่างกายทั้งหมดถูกเจาะจากทางด้านหน้าทะลุด้านหลัง
ปัง!
ร่างกายล้มลงกับพื้น ฝุ่นละอองกระจัดกระจาย แอรีสจ้องมองราวกับไม่เชื่อว่าเขาตายไปแล้ว มันเกิดขึ้นภายในชั่วพริบตา! ทุกคนต่างหวาดกลัว แอรีสที่เป็นขั้นนักสู้พลังชีพจรระดับ 9 ถูกฆ่าตายทันที
มันน่ากลัวเกินไป
มังกรเขียวและนักรบเสือมองหน้ากัน ภายในดวงตาของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
“เราควรจะช่วยไหม?” ลิงทองคำถามด้วยเสียงต่ำ
ทันทีที่ฉู่ชวิ๋นปรากฏตัว เขาฆ่าคน 3 คนติดต่อกัน ซึ่งทำให้ลิงทองคำต้องคิดให้มากขึ้นว่า พวกเขาจะเป็นรายต่อไปหรือไม่?
มังกรเขียวส่ายหัวแล้วพูดว่า “อย่า ก่อนที่เขาจะลงมือ ผู้ชายคนนี้ถามถึงกลุ่มจักรราศี เห็นได้ชัดว่าเป้าหมายคือพวกแคนเซอร์โดยเฉพาะ”
คนอื่นพยักหน้าเห็นด้วย
“ไอ้บ้านี่ไปทำให้ใครไม่พอใจอีกล่ะเนี่ย” ไก่ทองคำหดคอของเขาและดูซีดเซียว
“พวกมันคร่าชีวิตคน ทำเรื่องชั่วร้ายเพื่อผลประโยชน์ เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นก็ปกตินั่นแหละ อยู่ที่เร็วหรือช้าเท่านั้น” มังกรเขียวพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม
“อ้ากก…!”
แคนเซอร์ใกล้จะเป็นบ้าเต็มที อีกด้านหนึ่ง คู่ต่อสู้ของเขาฆ่าคน 3 คนในเวลาเดียวกันซึ่งเป็นการดูถูกเหยียดหยามเขา ขั้นปรมาจารย์จะต้องไม่ถูกทำให้อับอายขายหน้า!
แคนเซอร์เต็มไปด้วยลมหายใจที่น่ากลัว เมื่อดาบถูกยกขึ้นมาลมปราณก็เริ่มเคลื่อนไหวอย่างดุเดือด เมื่อลมปราณประสานเข้ากับดาบใหญ่ ดาบก็เต็มไปด้วยพลังลมปราณที่เต็มเปี่ยม
สวบ!
ดาบที่คมเฉือนออกไปและออร่าของดาบก็ระเบิดออกมาตัดผ่านอากาศ โจมตีฉู่ชวิ๋นด้วยการระเบิดอย่างรุนแรง ใบหน้าของฉู่ชวิ๋นเต็มไปด้วยความเย็นชา และยังคงเหวี่ยงหมัดออกไป
รอยประทับของกำปั้นสีขาวพุ่งออกมาตามหมัดและโจมตีเข้ากับรัศมีดาบ
ตู้ม!
พลังการปะทะที่ดุเดือดแผ่กว้างออกไปเช่นระลอกคลื่น และดอกไม้ที่เติบโตในสวนก็ถูกกวาดไปด้วยความแข็งแกร่งราวกับมีด
มังกรเขียวและคนอื่น ๆ ถอยกลับเพื่อหลีกเลี่ยงความแหลมคมของมัน ดวงตาของฉู่ชวิ๋นเย็นชา เขาต่อยหมัดออกไปหลายสิบครั้งติดต่อกัน
นับ ๆ ดูเหมือนมีหมัดมากกว่าหนึ่งโหล และมีพลังที่โจมตีแคนเซอร์จนน่าตกใจ ใบหน้าของแคนเซอร์ดูไม่ได้อย่างยิ่ง ดาบหนาใหญ่ของเขาก็วางอยู่ตรงหน้าเขาเพื่อเป็นเกราะป้องกัน
ปังปัง!
รอยประทับของกำปั้นโจมตีดาบจนเกิดเป็นเสียงอึกทึก มันเป็นอะไรที่น่าตื่นตาตื่นใจมาก
แคนเซอร์ตกตะลึง พื้นดินใต้ฝ่าเท้าของเขาถูกบดขยี้
หลังจากโจมตีมากกว่า 10 ครั้ง แคนเซอร์ก็ถูกกระแทกออกไปไกลมากกว่า 10 เมตร มีรอยแตกร้าวเต็มไปหมดบนดาบใหญ่ แขนของเขาสั่นเล็กน้อย
จิตใจเขามีคลื่นถาโถมขนาดใหญ่ ดาบนี้ทำจากโลหะผสมพิเศษ มันยังผสมเหล็กอุกกาบาต แม้แต่กระสุนปืนเจาะเกราะก็ไม่สามารถทะลุทะลวงได้ กลับถูกทำให้แตกร้าวในหมัดเดียวเนี่ยนะ?
เขาเงยหน้าขึ้นมองฉู่ชวิ๋น
แต่ดวงตาข้างหนึ่งถูกเลือดจับตัวกันเป็นก้อนเหมือนอยู่ในนรก ใบหน้าของเขาไร้สีเลือดไปในทันที เพราะคนของเขาทั้งหมดเสียชีวิตลงแล้ว
ในช่วงเวลาที่เขาหวั่นไหว ห่างออกไป 10 เมตร อีกฝ่ายเข่นฆ่าคนของเขาทั้งหมดโดยไม่ทันตั้งตัว แคนเซอร์เต็มไปด้วยความโกรธแค้นและความหวาดกลัว
“ทำไม?” แคนเซอร์ไม่เข้าใจว่าทำไมอีกฝั่งหนึ่งถึงพุ่งเป้าโจมตีมายังเขา
“เพื่อน้ำยาเทวะ ถึงกับฆ่าผู้บริสุทธิ์ ฆ่าคนของฉันแค่คนเดียว ฉันจะเอาคืน 10 เท่า 100 เท่า” ฉู่ชวิ๋นพูดอย่างเฉยเมย
น้ำยาเทวะ?
แคนเซอร์ตกตะลึง
ทุกคนที่นี่เข้าใจถึงสาเหตุเรื่องทั้งหมดได้เป็นอย่างดี ก่อนหน้านี้หนูโทรกลับมาและบอกว่า จอมยุทธ์ไร้นามที่เป็นคนของแคนเซอร์ฆ่าผู้หญิงบริสุทธิ์เพื่อที่จะได้สูตรน้ำยาเทวะ
ถ้าไม่เพราะฉู่ชวิ๋นปรากฏตัวมา มังกรเขียวกับแคนเซอร์ก็จะสู้กันเพราะเรื่องนี้
กลุ่มจักรราศีนั้นโหดร้ายและไม่เชื่อฟังคำสั่ง พวกเขาสนใจแค่ผลลัพธ์และอย่าถามถึงวิธีการ ตอนนี้สาเหตุและผลที่เกิดขึ้นมาจากสิ่งที่ทำไว้แล้ว
“จอมยุทธ์ไร้นามกับคนอื่น ๆ…”
“มันตายแล้ว ฉันจะส่งแกตามไปเจอกับพวกมันในนรกเอง” เมื่อสิ้นเสียง เขาก็ก้มลงและกระทืบพื้น
ตู้ม!
พื้นดินระเบิดจนผู้คนลอยสูงกว่า 10 เมตร
“ฝ่ามือจอมเชือด—พังพินาศ!”
ฉู่ชวิ๋นลอยอยู่ในอากาศและพุ่งลงมาอย่างรวดเร็วแคนเซอร์คำราม เขาไม่อยากตายและดาบของเขาก็ยังปักพื้นเพื่อเป็นโล่กันไว้อยู่
ตู้ม!
ดาบใหญ่ถูกฝ่ามือของฉู่ชวิ๋นทำลายโดยตรง
แคนเซอร์กรีดร้อง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด ฉู่ชวิ๋นฟาดร่างกายครึ่งหนึ่งของแคนเซอร์ลงบนพื้น เขาไม่รู้ว่ามีกระดูกหักกี่ท่อนกันแน่
ฉู่ชวิ๋นลงมายังพื้นและเตะชิ้นส่วนของดาบขึ้น
ฉึบ!
หัวของแคนเซอร์ทิ่มลงพื้นจนเลือดพุ่งกระฉูด!