หลินมั่นหรูเป็นคนที่มีความกระตือรือร้นสูง เมื่อเธอตัดสินใจทำแล้ว เธอก็จะเริ่มงานอย่างรวดเร็ว ดังนั้น คืนหนึ่งหลังจากผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ เธอลักลอบเข้าไปในวิลล่าของถังเฮ่าได้สำเร็จ
วิลล่าของถังเฮ่าชื่อว่าวิลล่าชิงฉยง ตั้งอยู่ริมแม่น้ำและภูเขา นอกจากบอร์ดี้การ์ดและสาวใช้แล้ว มีเขาอยู่คนเดียวเท่านั้น เขาไม่ได้อยู่ที่บ้านหลังเดิมมานานแล้ว พ่อของเขาสุขภาพร่างกายไม่แข็งแรง แม่ของเขาเป็นแม่บ้านที่มีความเป็นกุลสตรีสูง ด้วยเหตุนี้เขาจึงเป็นคนดูแลธุรกิจยาของถังซื่อ
วิลล่าชิงฉยงมีขนาดใหญ่มาก เป็นอาคารสามชั้น ภายในมีห้องมากมาย หลินมั่นหรูสวมชุดสีดำรัดหุ่น เธอใส่รองเท้าคัทชูและหน้ากากสีดำ ผมของเธอมัดขึ้นด้วยความเป็นระเบียบ มองดูแล้วกระฉับกระเฉงมาก ก่อนหน้านี้เธอเคยศึกษาแผนที่ของวิลล่าชิงฉยง หลินมั่นหรูเดาว่าห้องทดลองของถังเฮ่าน่าจะอยู่ที่ชั้นสอง ซึ่งเป็นห้องขนาดใหญ่ซึ่งอยู่ตรงข้ามห้องนอนของเขา
หลินมั่นหรูกลัวว่าตรงทางเดินจะมีกล้องวงจรปิด เธอจึงปีนขึ้นไปบนกำแพงหลังวิลล่า แล้วไต่ขึ้นไปตรงระเบียงชั้นสอง จากนั้นลักลอบเข้าไปในห้อง ประจวบเหมาะ ห้องนี้เป็นห้องทดลองที่เธอตามหา
ห้องทดลองมีขนาดใหญ่มาก เครื่องมือที่ใช้ในการทดลองวางเอาไว้บนชั้นอย่างเป็นระเบียบ ด้านในห้องทดลองมีห้องที่ถูกสร้างขึ้นมา เมื่อผลักประตูเดินเข้าไป จะเห็นเป็นห้องขนาดใหญ่ เป็นตู้ยาเรียงยาวนับสิบตู้ กล่องที่อยู่ในตู้ทุกกล่องมีตราประทับ ในกล่องบรรจุยาต่างๆ เอาไว้
นี่คือห้องเก็บยาของถังเฮ่าอย่างไม่ต้องสงสัย หลินมั่นหรูคลายยิ้ม รีบพุ่งตัวเข้าไป เธอยืนอยู่ตรงตู้ขนาดใหญ่นับสิบตู้ หายาถอนพิษจากกล่องยาทีละกล่องๆ
แต่ตู้เก็บยามีจำนวนมากเกินไป กล่องที่ใช้บรรจุยาเองก็มีมากเกินไป เธอไม่สามารถหาสิ่งที่ต้องการได้ในระยะสั้นๆ เวลาค่อยๆ ผ่านไป หลินมั่นหรูร้อนใจจนเหงื่อแตก
ขณะที่เธอกำลังหาไปถึงตู้ที่สาม ด้านนอกห้องทดลองมีเสียงดังขึ้น ตามด้วยเสียงฝีเท้าคนเดินเข้ามา
หลินมั่นหรูรีบกระดูดไปที่ประตูทันที แล้วซ่อนตัวอยู่ที่ประตูเพื่อมองดูสถานกาณ์ เห็นผู้ชายตัวสูงเดินเข้ามา ใบหน้าหล่อเหลา เป็นชายหนุ่มอายุราวยี่สิบห้ายี่สิบหก เขาเดินเข้ามาตรงโต๊ะทดลอง สีหน้าของเขาดูนิ่งสงบมาก นิ้วมือเรียวยาวจับอุปกรณ์ทดลอง เขาสวมชุดสูทสีขาว ดูดีเหมือนเจ้าชาย ตรงหน้าผากมีผมสีดำชี้ออกมา ทำให้เขาดูเซ็กซี่ขึ้นมา
หลินมั่นหรูขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอเคยเห็นผู้ชายคนนี้ตรงหน้าหนังสือพิมพ์ เขาคือถังเฮ่าคุณชายน้อยของตระกูลถัง
จากที่ได้ยินมา ถังเฮ่าเป็นคนที่ภายนอกดูหล่อไร้ที่ติ แต่เขาได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี ไม่เคยใจอ่อนให้ศัตรู แค่ขยับเล็กน้อยก็สามารถฆ่าศัตรูได้
หลินมั่นหรุคิดไม่ถึง ตนเองที่เพิ่งลักลอบเข้ามาวิลล่าชิงฉยงก็จะได้เจอกับถังเฮ่า เป็นงานที่หนักจริงๆ เธอไม่เคยสู้กับถังเฮ่ามาก่อน เธอไม่รู้ว่าเขาเก่งแค่ไหน ดังนั้นเธอจึงไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม ทำได้เพียงซ่อนตัวอยู่ในห้องยาเงียบๆ รอให้ถึงเวลาที่เหมาะสม หรือไม่ก็รอให้ถังเฮ่าออกไป
ทว่าถังเฮ่าเป็นคนคลั่งยา เวลาที่เขาทำการทดลองก็แทบจะลืมวันลืมเวลา ผ่านไปเกือบชั่วโมงแล้ว เขายังคงยุ่งอยู่กับการจัดวางอุปกรณ์ทดลองต่างๆ ไม่มีท่าทีจะออกไปแม้แต่น้อย
หลินมั่นหรูยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกา เธออดไม่ได้ที่จะเป็นกังวลขึ้นมา ตานี่คงไม่คิดจะทำการทดลองตลอดทั้งคืนใช่ไหม ถ้ารอจนฟ้าสว่าง เธอจะไปจากที่นี่ยังไง
เมื่อเริ่มเป็นกังวล เท้าของเธอจึงอยู่ไม่นิ่ง เธอก้าวเท้าผิดไปครึ่งก้าว ทำให้ชนเข้ากับชั้นวางยาที่อยู่ด้านข้าง ขวดแก้วตกลงพื้น ถึงแม้ขวดแก้วที่ตกลงมาจะไม่แตกเพราะเป็นแก้วอย่างดี แต่เสียงที่ตกลงพื้นนั้นไม่เบาแม้แต่น้อย
หลินมั่นหรูตกใจ เธอรีบมองไปทางถังเฮ่า จากนั้นเข้าไปซ่อนตัวอยู่ตรงตู้ยาแถวที่สาม มองเหตุการณ์ด้านนอกผ่านช่องว่างของตู้
เมื่อได้ยินเสียง มือของถังเฮ่าหยุดนิ่ง ดวงตาคมกริบเงยหน้าขึ้นมา ดวงตาของเขาคมเหมือนมีด สีหน้าของเขาเย็นยะเยือกเหมือนเหล็ก ใครกล้าบุกเข้ามาให้ห้องยาของเขา คงไม่อยากมีชีวิตแล้วสินะ?
ผ่านไปสิบวินาที ถังเฮ่าวางอุปกรณ์ในมือลง เขาเดินเข้าไปในห้องยาช้าๆ ถึงแม้เขาจะค่อยๆ เดินเข้าไป แต่ทุกย่างก้าวของเขาเหมือนฟ้าที่ผ่าลงมา
หลินมั่นหรูกำหมัดแน่น พยายามกลั้นหายใจ ดวงตาคู่สวยจ้องมองไปยังเท้าของถังเฮ่า
สุดท้าย ถังเฮ่าหยุดยืนตรงหน้าประตูห้องยา ปรายตามองดูขวดยาที่ตกลงพื้น แล้วหันไปมองเส้นผมที่อยู่ด้านหลังตู้ยา เขารู้ว่าคนที่อยู่ตรงนั้นเป็นผู้หญิง แววตาของเขาฉายความโหดเหี้ยม คำรามเสียงดัง “ออกมา!”
หลินมั่นหรูไม่ขยับ ดวงตาคู่สวยมองไปมาด้วยความรวดเร็ว เธอกำลังคิดหาวิธี ถ้าหากปะทะกับเขาขึ้นมาจริงๆ เธอควรจะไปทางไหนถึงจะหนีรอดได้ง่ายที่สุด ห้องยานี้ไม่มีหน้าต่าง ทางเดียวที่จะออกไปได้คือประตู แต่เขากลับยืนขวางประตูเอาไว้
ทุกอย่างเงียบกริบนานกว่าห้าวินาที
ถังเฮ่าเริ่มก้าวมาด้านหน้า เขาจ้องมองมาที่เงาดำหลังตู้ตาไม่กระพริบ เหตุเพราะตู้บังเอาไว้เขาจึงไม่เห็นตัวเธอ เห็นแค่หน้าด้านข้างของเธอเท่านั้น มองจากส่วนสูง เธอน่าจะสูงประมาณหนึ่งร้อยหกสิบเซนติเมตร จากใบหน้าด้านข้าง เธอเป็นผู้หญิงหน้าตาดี ถึงแม้จะใส่หน้ากากเอาไว้ แต่โครงหน้าของเธอดูสวยมีเสน่ห์ โดยเฉพาะดวงตากลมโตคู่นั้น เหมือนพวกเอลฟ์ที่มีแสงกระพริบในตอนกลางคืน
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร จู่ๆ เขานึกอยากเล่นสนุกขึ้นมา ตอนที่เดินไปถึงตู้ยาแถวที่สาม เขายืนนิ่ง มุมปากของเขากระตุกยิ้ม พูดด้วยเสียงเย็นยะเยือก “ให้เวลาเธอสามวินาที ออกมา!”
หลินมั่นหรูรู้ดีว่าตนเองไม่สามารถซ่อนตัวได้อีกแล้ว เธอจึงตัดสินใจปะทะกับเขา เธอพุ่งตัวออกมาจากตู้เหมือนกระต่าย มือเรียวยาวโยนผงยาบางอย่างมาตรงหน้าถังเฮ่า ซึ่งยืนอยู่ตรงตู้ยาแถวที่สอง
ถังเฮ่าระมัดระวังตัวอยู่ตลอดเวลา ทำให้ก่อนที่ผงยาจะโดนใส่หน้าเขา เขาได้กลิ่นส่วนผสมของยาแล้ว ถังเฮ่าอดไม่ได้ที่จะตกใจขึ้นมา ผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่เชี่ยวชาญด้านยาพิษ! ไม่รอให้เขาได้ครุ่นคิด ผงยาฟุ้งกระจายเหมือนควัน เขารีบหันหน้าเข้าหาตู้ เพื่อหลบผงยาที่กำลังฟุ้งมาตรงหน้า
หลินมั่นหรูอาศัยโอกาสนี้ รีบวิ่งไปที่ประตู
ถังเฮ่าหมุนตัวหันหลัง เขารีบวิ่งไปทันที ยืนอยู่ตรงประตูห้องทดลองเพื่อขวางทางเธอเอาไว้ เวลานี้เขาเห็นหน้าตาของเธอแล้ว เธอสวมชุดรัดรูปสีดำ เหตุเพราะชุดที่เธอใส่เป็นชุดรัดรูป จึงเผยให้เห็นหุ่นของเธออย่างชัดเจน เธอไม่ได้เป็นแค่ผู้หญิงที่หน้าตาดี แต่เธอยังเป็นผู้หญิงที่หุ่นดีมาก ผู้หญิงที่สวยแบบนี้ แต่กลับเป็นคนที่ใช้ยาพิษเก่ง น่าค้นหาจริงๆ
ถังเฮ่ารู้สึกสนใจเธอขึ้นมาทันที เมื่อเทียบกับผู้หญิงแล้วดอกกุหลาบอาบยาพิษยังน่าสนใจยิ่งกว่า
ถังเฮ่ากระตุกมุมปาก คำพูดของเขาเคล้าไปด้วยความนึกสนุก “มาถึงนี่แล้ว ยังอยากกลับไปอีกหรอ”
เวลานี้หลินมั่นหรูไม่รู้สึกกลัวรู้ เธอมองดูเขาด้วยความเย้ยหยัน “ต้องดูว่าคุณจะมีปัญญาจับฉันได้หรือเปล่า”
“หึๆ…” ถังเฮ่าหัวเราะ “แสบไม่เบาหนิ ตอบมาสิว่าจะถอดหน้ากากออกเอง หรือจะให้ผมช่วยคุณถอด”
“อยากเห็นหน้าของฉัน ก็ต้องดูว่าคุณมีปัญญารึเปล่า!”
“อื้ม ดีมาก! ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าคุณจะเก่งสักแค่ไหน”
ทั้งสองไม่พูดพร่ำทำเพลง เริ่มต่อสู้กันทันที ภายในห้องทดลองเต็มไปด้วยเสียงตีกันดังกระหึ่มทันที กลิ่นดินปืนฟุ้งไปทั้งห้อง เสียงเคร้งคร้างดังไม่หยุด ใช้เวลาไม่นาน โต๊ะเก้าอี้ปลิวไปคนละทิ้ง ขวดแก้วกลิ้งหล่นบนพื้น ทั้งยังมีผงยาต่างๆ ฟุ้งออกมาด้วย
ทั้งสองมีความรู้เรื่องยาอย่างเชี่ยวชาญ ถ้าจะบอกว่ากำลังสู้กันอยู่นั้น ให้ใช้คำว่าใช้ยาพิษสู้กันเสียยังดีกว่า ดูกันว่าสุดท้ายแล้วยาของฝ่ายไหนจะสามารถเอาชนะอีกฝ่ายได้
สู้กันอย่างสูสี ทั้งสองเริ่มหายใจหืดหอบ หยุดสู้แล้วยืนหอบหายใจคนละทาง หยุดพักหายใจ ทว่าสายตาของทั้งสองฝ่ายยังคงจ้องมองกัน
แววตาของถังเฮ่าฉายความอารมณ์ดี เขาจ้องมองไปที่หลินมั่นหรูแล้วหัวเราะออกมา “มันส์มาก!” เขารู้สึกเจอคนประเภทเดียวกัน คนที่ใช้ยาพิษเก่งไม่ต่างกับเขา เป็นคนที่พูดภาษาเดียวกัน
ทางด้านหลินมั่นหรูกลับกังวลจนเหงื่อแตก เธออยากจะหนีออกไปจากที่นี่ แต่สะบัดถังเฮ่าทิ้งยากมาก เธอดูออกว่าเขากำลังเล่นกับเธอ เพราะจากฝีมือการต่อสู้ เห็นชัดว่าเขาเก่งกว่าเธอ ถ้าเขาคิดอยากจะเอาชนะเธอ เขาทำมันได้แน่ๆ แต่เขาไม่ยอมสู้กับเธอเต็มกำลัง เขาเพียงแค่ใช้ยาพิษเล่นกับเธอเท่านั้น เห็นได้ชัดว่าเขามีความสุขกับการเล่นแบบนี้ เธอต้องรีบออกไปจากที่นี่ ให้เขารู้ไม่ได้เด็ดขาดว่าตนเป็นใคร ไม่อย่างนั้นมีเพียงความตายเท่านั้นที่จะสามารถไถ่โทษกับซือคงอวี้ได้
คนหนึ่งอยากจะเล่นต่อ อีกคนอยากจะรีบหนีไป ทว่าผลที่เกิดขึ้นก็คือถังเฮ่ายิ่งอยู่ก็ยิ่งมั่นใจมากขึ้น ส่วนหลินมั่นหรูยิ่งอยู่ก็ยิ่งเสียเปรียบ ต่อสู้กันอีกครั้ง หน้ากากของเธอถูกถังเฮ่ากระชากออกมา
วินาทีที่หน้ากากหล่นลงมา ทั้งสองตัวแข็งทื่อ หยุดการกระทำในมือโดยไม่ได้ตั้งใจ
หลินมั่นหรูเป็นผู้หญิงที่สวยมาก คามสวยของเธอดูยั่วยวนและอาบยาพิษ สำหรับผู้ชายแล้ว เธอคือดอกกุหลาบอาบยาพิษ ที่สวยและชวนมอง ทั้งๆ ที่รู้ว่ามีพิษ แต่ผู้ชายเหล่านั้นก็อดไม่ได้ที่จะเด็ดมัน ยินดีที่จะลองพิษนั้นด้วยตนเอง
ถังเฮ่าไม่ใช่ผู้ชายที่จะยอมทำทุกอย่างเพราะความสวยของผู้หญิง แต่หลินมั่นหรูเป็นข้อยกเว้น การใช้ยาพิษของเธอดึงดูดเขาเข้าเต็มๆ เมื่อบวกกับหน้าตาที่สวยงามชวนมองของเธอ เขาก็ยิ่งไม่สามารถควบคุมหัวใจตนเองไม่ให้เต้นแรงได้ ผู้หญิงแบบนี้ เขาเพิ่งเคยเจอเป้นครั้งแรก เธอปลุกเซลล์ในร่างกายของเขาออกมา
เสียงของถังเฮ่าแปรเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน “บอกผมมา คุณเป็นใคร”
ถึงแม้หลินมั่นหรูจะเป็นคนที่เลือดเย็นและโหดเหี้ยม แต่เธอเป็นคนฉลาด แค่มองก็รู้แล้วว่าถังเฮ่าสนใจตนเอง เธอจึงกระตุกยิ้มมุมปาก “คุณถังปล่อยฉันไปได้ไหมคะ”
“ฮ่าๆๆ…” ถังเฮ่าหัวเราะ “คุณคิดว่าไงละ”
หลินมั่นหรูมองไปที่ถังเฮ่าด้วยแววตาหวานชื่น “ต้องทำยังไงคุณถังถึงจะยอมปล่อยฉันไปคะ ฉันแค่อยากมาขโมยยาที่ทำให้ผิวพรรณสวยงามเท่านั้น คุณถังถึงกับจะเอาชีวิตฉันเลยหรอคะ”
ถังเฮ่ามองดูริมฝีปากแดงเหมือนกุหลาบของเธอ เขาไม่เชื่อในสิ่งที่เธอพูด ริมฝีปากของเธอเหมาะแก่การจูบเท่านั้น ไม่เหมาะแก่การพูด “คุณมีสิทธิ์อะไรที่จะให้ผมปล่อยคุณไป”
“ใช้ร่างกายของฉันเป็นข้อแลกเปลี่ยนดีไหมคะ” น้ำเสียงของหลินมั่นหรูเคล้าไปด้วยความยั่วยวน สิ้นเสียงของเธอ มือเรียวยาวรูดซิบลง เผยให้เห็นหน้าอก
ไม่ว่าผู้ชายคนไหน เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้หญิงที่ตนเองสนใจ ไม่มีทางปฏิเสธเธอได้ ถังเฮ่าไม่ใช่พระอิฐพระปูน เขาเองก็ไม่สามารถปฏิเสธได้เหมือนกัน เขามองไปที่หลินมั่นหรูด้วยความเหม่อลอย หัวใจของเขาเต้นแรง
หลินมั่นหรูเหมือนแมวเปอร์เซีย เธอค่อยๆ เดินเข้ามาหาถังเฮ่า มือเรียวยาวกอดคอของเขาเอาไว้ เธอพ่นลมหายใจตรงแก้มของเขา “คุณถัง ยินดีจะทำข้อตกลงนี้ไหมคะ”
การอยู่ใกล้กัน ตัวของเธอมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ของยา เป็นกลิ่นหอมเหมือนดอกกุหลาบ สองกลิ่นนี้คละคลุ้งไปด้วยกัน หอมเตะจมูกถังเฮ่า ทำให้เขาร้อนไปทั้งตัว เขายอมรับ เขาหวั่นไหวกับเธอแล้ว นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาหวั่นไหวกับผู้หญิงคนหนึ่ง