บทที่ 113
เด็กนั้นย่อมสามารถสั่งสอนได้
“บ้าน่า มันจะล้มเหลวได้อย่างไรกัน” ใบหน้าของเจิ้งซีดูมืดมน
เจิ้งเว่ยส่ายหัว “ไม่รู้เจ้าค่ะ ถึงจะไม่รู้สึกถึงการต่อต้านแต่มันก็ล้มเหลว”
เจิ้งซีเร่งเร้า “ลองอีกครั้งสิ”
เจิ้งเว่ยพยักหน้าและกระตุ้นพลังวิญญาณในร่างกายของนางอีกครั้ง พลังแห่งพันธสัญญาก่อตัวขึ้นอีกครั้งเพื่อสร้างสะพานแห่งพันธสัญญา
มันเป็นสะพานเชื่อมระหว่างมนุษย์และสัตว์วิญญาณ
“แกร่ก …”
สะพานวิญญาณหักลงอย่างกะทันหัน
ไม่น่าแปลกใจที่พลังของพันธสัญญาสลายไปอีกครั้ง
ใบหน้าของเจิ้งซีน่าผิดหวังมาก มันเกิดเรื่องแบบนี้ได้อย่างไรกัน
ลั่วอู๋พูดอย่างสบาย ๆ “ เมื่อไหร่กันที่เจ้าถึงจะทำสำเร็จ ข้าเริ่มเบื่อที่จะรอที่นี่แล้วนะ ช่วยรีบลงมือที”
“อืมเจ้าจะมาเร่งรีบอะไรกัน การทำพันธสัญญาไม่ใช่เรื่องง่ายนะ”
เจิ้งซีสามารถใช้ข้ออ้างนี้เพื่อปิดปากลั่วอู๋ได้
แน่นอนว่าการทำพันธสัญญาไม่ใช่เรื่องง่าย
อย่างไรก็ตามการทำพันธสัญญากับสัตว์วิญญาณที่บาดเจ็บสาหัสนั้นง่ายกว่ามาก
เพราะความแข็งแกร่งในการต้านทานต่อพลังวิญญาณของสัตว์วิญญาณที่ได้รับบาดเจ็บนั้นจะอ่อนแอลงมาก
“ท่านเฉิน โปรดใช้วิธีบังคับทำพันธสัญญาพลังวิญญาณกับราชานกตัวนี้ที” เจิ้งซีกล่าว
สีหน้าของชายชราในชุดสีน้ำเงินดูประหลาดใจ
เจิ้งเว่ยเรียกเขาด้วยเสียงต่ำ “ท่านพี่!”
“ไม่ต้องกังวลไปหลังจากทำพันธสัญญา แล้วสติของราชานกน่าจะกลับมาเชื่องอีกครั้ง เพียงแค่ว่าเจ้าจะไม่สามารถฝึกซ้อมมันได้ไประยะหนึ่ง” เจิ้งซีกล่าว
มันเป็นเรื่องที่ดีมากที่จะได้เจอสัตว์วิญญาณที่ต้องการ แต่ก็เป็นเรื่องยากมากเช่นกันที่จะทำพันธสัญญาได้สำเร็จ
เป็นเวลาหลายพันปีมาแล้วที่ผู้คนนับไม่ถ้วนได้ศึกษาเรื่องที่เกี่ยวข้องกับสัตว์วิญญาณ
พันธสัญญาบังคับเองก็เป็นหนึ่งในหัวข้อที่มีการค้นคว้ามากที่สุด
เมื่อสองพันปีก่อนมีเคยมีคนคิดวิธีบังคับทำพันธสัญญา ซึ่งยังคงใช้อยู่ในปัจจุบัน
แน่นอนวิธีบังคับทำพันธสัญญาจะต้องปฏิบัติตามกฎพื้นฐานด้วย ช่องว่างระหว่างระดับพลังวิญญาณเองก็ไม่ควรห่างกันเกินไป
การดำเนินการของวิธีนี้คือการใช้พลังวิญญาณอันทรงพลัง เพื่อสลายพลังวิญญาณของสัตว์วิญญาณ ในช่วงเวลาสั้น ๆ แน่นอนว่าสิ่งนี้ต้องการพลังและทักษะในการควบคุมพลังวิญญาณที่ยอดเยี่ยม
เพราะหากควบคุมพลังวิญญาณได้ไม่ดี พลังวิญญาณของสัตว์วิญญาณจะถูกสั่นคลอนอย่างสมบูรณ์และสัตว์วิญญาณตัวนั้นก็จะหมดสภาพจนถูกทอดทิ้ง
หลังจากแรงสั่นสะเทือนทางแก่นวิญญาณระยะสั้น ๆ พันธสัญญาจะได้รับการลงนามอย่างรวดเร็ว
เนื่องจากความแข็งแกร่งพลังวิญญาณของสัตว์วิญญาณ ถูกทำให้กระจัดกระจายออก มันจึงง่ายมากที่จะทำพันธสัญญาได้ในกรณีนี้
อย่างไรก็ตามมีปัญหาอยู่อย่างหนึ่งก็คือ ความมั่นคงของพันธสัญญานั้นต่ำมาก เมื่อสัตว์วิญญาณตื่นขึ้น มันจึงเป็นเรื่องง่ายที่จะทำให้สัญญาย้อนกลับ
ดังนั้นหลังจากเสร็จสิ้นการทำพันธสัญญา จะต้องใช้เวลานานในการสร้างพันธสัญญากับสัตว์วิญญาณใหม่ ในช่วงเวลาสั้นๆนี้ ผู้ใช้พลังวิญญาณจำเป็นต้องรักษาพันธสัญญาด้วยพลังวิญญาณเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีปัญหากับสัญญาในภายหลัง
สถานการณ์ที่น่าอึดอัดจะเกิดขึ้นเพราะพลังวิญญาณทั้งหมดจะถูกนำไปใช้เพื่อรักษาพันธสัญญา และในช่วงเวลานั้นสัตว์วิญญาณที่ใช้การทำพันธสัญญาด้วยวิธีนี้จะมีพลังต่อสู้เหลือเพียงเล็กน้อย
“ว้าว ถึงขั้นยอมที่จะใช้วิธีน่าเกลียดแบบนี้เพื่อไม่ให้ตัวเองเสียหน้าเลยเหรอ ?” ฉูจงฉวนเยาะเย้ย
เจิ้งซีจ้องมองเขาอย่างดุดัน“เจ้าจะบอกว่าข้าใช้วิธีนี้ไม่ได้งั้นเหรอ?”
ฉูจงฉวนก็อยากจะพูดอะไรบางอย่างอีก แต่ก็ถูกลั่วอู๋หยุดเอาไว้ เขาพูดกับเจิ้งซีด้วยเสียงแผ่วเบา “จะใช้วิธีการไหนมันก็เรื่องของเจ้า ถ้าคิดว่าทำได้ก็ทำต่อไปเถอะ”
ฉูจงฉวนไม่เข้าใจว่าลั่วอู๋กำลังคิดอะไรอยู่
แต่ด้วยความศรัทธาในตัวเพื่อนเขาจึงไม่พูดอะไรอีก
“หึ” เจิ้งซีตะคอก
เนื่องจากพี่ชายของนางร้องเร่ง เจิ้งเว่ยจึงกัดริมฝีปากด้วยความลังเล แต่ก็ยังพยักหน้า
เพราะการใช้วิธีนี้จะทำให้ขาดความไว้วางใจกับระหว่างสัตว์วิญญาณและผู้ใช้พลังวิญญาณ หากจะต้องการให้มันเชื่องด้วยตัวเองอีกครั้งหรือได้รับการยอมรับจากตัวสัตว์วิญญาณ ด้วยวิธีนี้มันจะเป็นเรื่องยากขึ้นมาก
แต่เมื่อพี่ชายของนางพูดมาอย่างนั้นก็ให้เขาทำไปเถอะ
ชายชราในเปล่งพลังวิญญาณสีเขียวออกมาจากฝ่ามือ
พลังวิญญาณควบแน่นอยู่ในมือของเขาราวกับว่าเป็นเส้นไหมนับไม่ถ้วนค่อยๆตกลงบนนกหน้าโง่
นกหน้าโง่ไม่แม้แต่จะตอบสนองต่อมัน มันรู้สึกหน้ามืดและเริ่มจะเป็นลม
“รีบลงมือ เดี๋ยวราชานกกลายพันธุ์ก็จะฟื้นได้ในไม่ช้า” ชายชราชุดสีน้ำเงินกล่าวอย่างรีบร้อน
เจิ้งเว่ยพยักหน้า
สะพานวิญญาณแห่งพันธสัญญาถูกสร้างขึ้นอีกครั้ง
พลังของพันธสัญญาเข้าสู่ร่างกายของนกหน้าโง่ โดยไม่มีสิ่งกีดขวางอีกต่อไป ดวงดาวหกดวง ซึ่งสว่างเกินไปกว่าสองครั้งก่อน ปรากฏขึ้นพร้อมกับเปล่งแสงสีฟ้าอ่อน
“ครั้งนี้แหละ สำเร็จแน่” เจิ้งเว่ย มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนาง
แต่ในช่วงเวลาต่อมาใบหน้าของนางก็เปลี่ยนไปเป็นตกตะลึง
ได้อย่างไรกัน
หลังจากที่พลังวิญญาณของพันธสัญญาไหลเข้าสู่ร่างกายของราชานกกลายพันธุ์จนกำลังจะครบวงจร มันก็แตกสลายลงอีกครั้ง
“ท่านพี่ …”
เจิ้งเว่ยมีดวงตาแดงก่ำดวงความกังวล
นางเริ่มสงสัยว่าปัญหาคือตัวของนางเอง
เจิ้งซีคำราม “นี่มันเกิดอะไรขึ้น”
ไม่มีใครสามารถให้คำตอบได้
แม้แต่ชายชราในชุดสีน้ำเงินก็ยังสับสนเล็กน้อย เขาไม่เคยเห็นหรือได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อน
หลังจากพลังวิญญาณของพันธสัญญาไหลเข้าไปในสัตว์วิญญาณ สัญญาก็ถูกทำลายลงและไม่สามารถทำต่อได้
นกหน้าโง่ตื่นอย่างช้าๆ
พันธสัญญาสัตว์วิญญาณนั้นมีอายุสั้นมาก
มันดูเหมือนจะเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วโบกปีกที่ได้รับบาดเจ็บด้วยความโกรธ มันส่งเสียงแหบแห้งออกมา
ช่างน่าเสียดายที่หลังจากการวิวัฒนาการแล้ว แม้ว่าร่างกายของมันจะมีเกียรติภูมิมากขึ้น แต่เสียงของมันนอกจากจะสูงแล้วก็ยังไม่ได้ดีอะไรเช่นเคย
มันไม่สามารถที่จะแสร้งทำเป็นซื่อสัตย์ได้อีก
ความโกรธในดวงตาของมันกำลังฉายออกมา
เจิ้งเว่ยเห็นดวงตาของนกหน้าโง่ นางก็รู้สึกกลัวจึงถอยหลังออกไปสองสามก้าว
“ลองเสร็จหรือยัง” ลั่วอู๋กล่าวอย่างร่าเริง
ใบหน้าของเจิ้งซีขุ่นมัวและเคร่งเครียด “ต้องมีบางอย่างผิดปกติกับสัตว์วิญญาณตัวนี้แน่ ใช่แล้ว ในฐานะที่มันเป็นสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์อีกทั้งยังเป็นราชาของเหล่าเหยี่ยวหยกขาว มันจึงเย่อหยิ่งโดยธรรมชาติและไม่สามารถถูกสยบได้ในเวลาอันสั้น”
ก็ถูกที่พูดว่ามันเย่อหยิ่ง
แต่นกหน้าโง่ตัวนี้ไม่ใช่ราชาของเหยี่ยวหยกขาวแต่อย่างใด มันคือราชาของแร้งทรายต่างหาก
ท้องของลั่วอู๋เขย่า เขาเองก็ไม่รู้ว่านกหน้าโง่ตัวนี้กลายเป็นราชาเหยี่ยวหยกขาวกลุ่มนี้ได้อย่างไร
“ออกไปให้พ้นถ้าเจ้าทำไม่ได้” ฉูจงฉวนกล่าวอย่างเศร้าใจ
เจิ้งซีพูดด้วยความโกรธ “แล้วเจ้าทำรึไง”
เขาตอบออกมาได้สอดคล้องกันกับที่ ฉูจงฉวนคิดไว้
“ก็นั่นสิเนอะ ดีกว่าเจ้าแน่ ๆ” ฉูจงฉวนดูถูกจากนั้นก็ถามลั่วอู๋ด้วยเสียงต่ำ “เจ้าทำได้ใช่ไหมข้าไม่อยากเผยตัวว่าข้าเป็นใคร”
ลั่วอู๋กลอกตา ข้าก็คงไม่ยอมให้เจ้าเผยตัวหรอก
เพื่อสร้างความมั่นคงให้กับจิตใจของเขาเล็กน้อย ลั่วอู๋หยิบกริชลงตราธาตุไม้อันน่าหลงใหลที่มีร่องรอยของสีเขียวเป็นลักษณะเฉพาะออกมา
กริชนี้ไม่ได้ใช้เพื่อสังหารศัตรู แต่มีไว้เพื่อช่วยชีวิตผู้คน
ลั่วอู๋ใช้กริชของเขากับนกหน้าโง่ กระแสพลังวิญณาณรักษาค่อย ๆ หลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของนกโง่และบาดแผลของมันก็ค่อยๆหายดี
เจิ้งซีรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
ความสามารถแบบนี้คืออะไรกัน ?
เมื่อพลังงานหมดลงเครื่องหมายตราธาตุบนกริชก็กะพริบสองสามครั้งและมืดลงโดยสิ้นเชิง
กริชนี้สามารถใช้ซ่อมแซมต้นกำเนิดของสัตว์วิญญาณได้ พลังวิญญาณสำหรับกริชลงตราธาตุไม้นี้อยู่ในระดับเงิน
กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือเพื่อกริชนี้ ลั่วอู๋ได้ใช้หินวิญญาณไปหลายพันก้อน
แน่นอนว่าผลของมันน่าพึงพอใจ
อาวุธนี้เปี่ยมด้วยพลังธาตุไม้และมีความสามารถในการรักษาระดับสูง
“แกว๊ก!”
นกหน้าโง่กระพือปีกด้วยความยินดี
ลั่วอู๋กล่าว “แม้ว่าข้าจะไม่สนใจที่จะทำพันธสัญญากับเจ้า และเจ้าก็แทบไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นสัตว์วิญญาณของข้า แต่ถ้าเจ้าต้องการที่จะทำพันธสัญญาข้าก็จะยอม”
เจิ้งซีและพรรคพวกตกใจ
สัตว์ที่ไหนมันจะยอมเชื่องให้
ยิ่งด้วยที่ว่านกตัวนี้คือราชาแห่งเหยี่ยวหยกขาว มันจะไปยอมเขาได้อย่างไร เพราะแค่คำพูดไม่กี่คำของเขาก็ยังหยาบคายได้ขนาดนี้
สัตว์วิญญาณที่มีความเคารพตัวเองจะไม่มีทางยอมสยบแน่
นกหน้าโง่จ้องมองลั่วอู๋อย่างโกรธเคือง
เจ้ามนุษย์น่าเกลียด
แต่สำหรับมันแล้วตัวลั่วอู๋ให้ความรู้สึกเหมือนสีอ่อน ๆ
ถ้าเขาไม่มาที่นี่อีก มันก็คงจะถูกคนกลุ่มนี้พาไปและพยายามทำให้เชื่องทุกวิถีทาง มันจะไม่มีทางได้เป็นอิสระอีกในอนาคต
นกหน้าโง่ลุกขึ้นอย่างทำอะไรไม่ถูกแล้วเดินไปที่ด้านข้างของ ลั่วอู๋ด้วยความอัปยศอดสูและก้มหัวอย่างภาคภูมิ
ลั่วอู๋สัมผัสนกที่เงอะงะและพูดอย่างมีความสุขว่า “ถ้างั้นก็ได้เลยข้าจะฝึกฝนเจ้าเอง”