เสียงรถตำรวจวิ่งใกล้เข้ามา เพียงไม่นานก็มาถึงทะเลสาบแห่งรัก จากนั้นก็มีตำรวจเดินลงมาจากรถ
ฮ่อเฉียนมองเห็นตำรวจ ก็ก้าวเข้าไปหาแล้วชี้ไปทางซูฉิง”เป็นเธอ เป็นเธอ! เป็นซูฉิงที่ผลักเซี่ยซิงซิงตกน้ำค่ะ”
ตำรวจมองตามมือฮ่อฉิงที่ชี้ไปทางซูฉิงที่กำลังคุกเข่าอยู่ที่พื้น กำลังตั้งใจช่วยเซี่ยซิงซิงทำCPR อยู่
“ไปดูหน่อย”ตำรวจที่มีอายุแล้วเอ่ยสั่ง
“รับทราบครับ ตำรวจหวัง”นายตำรวจคนหนึ่งก็พยักหน้า จากนั้นก็เดินตามนายตำรวจหวังไป
“เกิดอะไรขึ้น “ตำรวจหวังมองดูเซี่ยซิงซิงที่นอนอยู่ที่พื้นแล้วเอ่ยถามเสียงเรียบ
“เธอzลักตกลงทะเลสาบแห่งรัก”
เฉินจุนเหยียนที่พึงพูด ฮ่อเหยียนก็รีบเข้ามาพูดแทรก “เซี่ยซิงซิงไม่ได้พลักตกลงไปเอง! แต่เป็นซูฉิงเธอผลักเธอตกลงน้ำ ฉันกับเพื่อนของฉันก็เห็นแล้ว!”
พอพูดจบ ฮ่อเฉียนก็หันไปส่งสายตาให้กับหลี่เทียนฉิง
หลี่เทียนฉิงก็รู้ได้ทันที แล้วก็ก้าวขึ้นไปพูดเสริมว่า”ใช่แล้ว ผมก็เห็นด้วย พวกเราเป็นพยานได้”
นายตำรวจสองนายมองหน้าสบตากัน คุณตำรวจหวังพูดเสียงนิ่ง”เป็นอย่างนั้นหรอ”
“ไม่ใช่แน่นอน”เฉินจุนเหยียนคิ้วขมวดเล็กน้อย
“เฉินจุนเหยียน ตอนที่คุณมา เซี่ยซิงซิงตกน้ำไปแล้ว คุณไม่เห็นเหตุการณ์อะไร มีสิทธิ์อะไรมาบอกว่าซูฉิงไม่ได้ผลักเซี่ยซิงซิงตกน้ำได้ยังไง “ฮ่อเฉียนถามอย่างสงสัย
เฉินจุนเหยียนพูดเสียงเรียบ พร้อมกับผายมือไปทางซูฉิงพร้อมกับชี้ไปทางซูฉิง “ก็สิทธิ์ที่ตอนนี้ซูฉิงพยายามช่วยชีวิตเซี่ยซิงซิงอยู่ตอนนี้ไง! ถ้าหากซูฉิงตั้งใจจะผลักเซี่ยซิงซิงตกน้ำ แล้วเธอจะช่วยหล่อนตอนนี้ทำไม”
“พวกคุณยังดูไม่ออกอีกหรอว่าซูฉิงกำลังแสดงละคร เซี่ยซิงซิงจมน้ำตายแล้ว ซูฉิงก็แค่แสร้งเล่นละครทำเป็นช่วยชีวิต เพื่อที่เธอจะได้หลุดพ้นจากผู้ต้องสงสัยไง “ฮ่อเฉียนพูดเย็นชา “ทำซีพีอาร์ให้กับคนที่ตายไปแล้ว ช่างน่าขำจริงๆ!”
“หยุดวุ่นวายแล้ว หล่อนยังไม่ตาย จะต้องช่วยหล่อนได้ “ซูฉิงคิ้วขมวด ตอนที่เธอทำซีพีอาร์ให้อีกครั้งเซี่ยซิงซิงก็กระอักน้ำออกมา
ฮ่อเฉียนตกใจอึ้ง เซี่ยซิงซิงคงจะไม่ใช่ยังไม่ตายหรอกใช่มั้ย
ก็คิดอยู่ในใจว่า ในเมื่อเซี่ยซิงซิงมีใจคิดที่จะกำจัดซูฉิงให้ตาย แม้เธอจะฟื้นขึ้นมาก็คงไม่เอาซูฉิงไว้แน่
ไม่ว่าเซี่ยซิงซิงจะเป็นหรือตาย ซูฉิงจะต้องตายแน่!
และตอนนั้นเอง รถพยาบาลก็มาถึง คุณหมอเตรียมอุปกรณ์ช่วยชีวิตรีบเดินเข้ามา
“คุณตำรวจ ตอนนี้สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง”คุณหมอถามอย่างรีบร้อน
“ผู้หญิงคนนี้ตกน้ำ “ตำรวจหวังชี้ไปที่เซี่ยซิงซิง
ซูฉิงที่เห็นคุณหมอมาแล้วก็ลุกขึ้น หลังจากที่ทำCPR อยู่นาน ก็รู้สึกเหนื่อยมาก
ซูฉิงที่หายใจหอบก็ค่อยๆ เบาลง
เธอเดินไปหาคุณบอกแจ้งอาการของเซี่ยซิงซิง”ตกน้ำและจมอยู่ในน้ำนาน ฉันได้ทำCPR ให้แล้วประมาณครึ่งชั่วโมง ตอนนี้ชีพจรเต้นอ่อนมาก แต่ก็ยังไม่น่าวางใจเท่าไหร่”
“โอเค ผมเข้าใจแล้ว “คุณหมอชี้นิ้วสั่งให้พยาบาลที่มาด้วยเอาเปลมาหามเซี่ยซิงซิงแล้วยกขึ้นรถพยาบาล
จากนั้นรถพยาบาลก็วิ่งไปโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว
ในที่สุดซูฉิงก็ถอนหายใจโล่ง เธอทำสุดความสามารถแล้ว
จะช่วยเซี่ยซิงซิงได้มั้ยนั้นก็ต้องดูที่ตัวเธอแล้ว
“คุณซู คุณสามารถเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้เราฟังได้มั้ย “ตำรวจหญิงมองซูฉิงอย่างเป็นมิตรแล้วเอ่ยถาม
เท่าที่รู้สึก ผู้หญิงที่พยายามช่วยคนที่ใกล้จะตาย ไม่น่าจะเป็นฆาตกรได้
ซูฉิงพยักหน้า อยากจะพูดแต่กลับถูกฮ่อเฉียนพูดแทรกขึ้นก่อน “เมื่อกี้ฉันก็บอกแล้วไง ว่าซูฉิงเป็นคนผลักซิงซิงตกน้ำ รอจนเห็นว่าเซี่ยซิงซิงจมน้ำตายแล้วก็ถึงทำเป็นแกล้งเล่นละครช่วยเธอขึ้นมา แล้วก็ทำCPRอะไร”
“ฮ่อเฉียน หุบปากเน่าๆ ของเธอซะ !”ซูฉิงหันไปพูดพร้อมกับแววตาเย็นเยือก
ฮ้อเฉียนเห็นอย่างนั้นก็ตัวสั่น แววตาที่น่ากลัวของซูฉิงที่ส่งมาทำให้ฮ่อเฉียนต้องหุบปากลงทันที
“คุณตำรวจทั้งสอง เรื่องคืออย่างนี้ค่ะ วันนี้พวกเรามาถ่ายโฆษณาที่ทะเลสอบแห่งรัก ฉันเดินมาหาทำเลดีๆที่จะถ่ายโฆษณา เซี่ยซิงซิงก็โผล่เข้ามา แล้วเธอคิดจะผลักฉันให้ตกลงไปในน้ำ แต่ไม่ทันระวังตัวเองเลยพลาดตกลงไป”
ซูฉิงเล่าเรื่องทั้งหมดด้วยสีหน้านิ่งขรึม
“เธอพูดเหลวไหล “ฮ่อเฉียนกลัวว่าตำรวจจะเชื่อซูฉิงเลยรีบพูดว่าตนเป็นพยาน”คุณตำรวจคะ พวกคุณอย่าเชื่อเธอนะคะ มีฆาตกรที่ไหนจะยอมรับว่าฆ่าคน ฉันกับเพื่อนของฉันเห็นกับตา ว่าซูฉิงเป็นคนผลักเซี่ยซิงซิงตกน้ำ พวกเราเป็นพยานได้”
เห็นฮ่อเฉียนพูดยืนยันว่าซูฉิงเป็นคนผลักเซี่ยซิงซิงตกน้ำ ตำรวจหวังก็เลยกระแอมลำคอแล้วพูดว่า”ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นขอเชิญพวกคุณไปให้ปากคำที่โรงพักด้วยคำ”
……….
ตอนที่ฮ่อหยุนเฉิงตื่นขึ้นมานั้นก็เป็นเวลาสิบโมงกว่าแล้ว
พอลืมตาขึ้นก็เห็นโคมไฟคริสตอลสีขาว
นี่ไม่ใช่ห้องของเขานี่
ฮ่อหยุนเฉิงก็ลุกขึ้นมองอย่างระวังตัว แววตาแหลมคมมองไปรอบๆ เขาอยู่ที่ไหนกัน
และทันใดนั้นเอง ก็ได้ยินเสียงเปิดประตู
จากนั้นก็เห็นผู้หญิงสวมชุดนอนลายลูกไม้สีแดงเซ็กซี่หุ่นน่าขยี้ ดูมีสไตล์เดินเข้ามา และก็คือสวีหว่านเอ๋อร์นั่นเอง
“หยุนเฉิง ตื่นแล้วหรอ ฉันทำอาหารเช้ามาให้คุณ “สวีหว่านเอ๋อร์ทำตาใสซื่อมองไปที่ฮ่อหยุนเฉิง
“สวีหว่านเอ๋อร์? ทำไมถึงเป็นเธอล่ะ แล้วเธออยู่ที่นี่ได้ยังไง”ฮ่อหยุนเฉิงถามด้วยใบหน้านิ่งขรึม
สวีหว่านเอ๋อร์ยิ้มหน้าบาน “ที่นี่เป็นห้องของฉันเอง ฉันไม่อยู่ที่นี่แล้วจะให้ฉันไปอยู่ที่ไหนล่ะ”
“ห้องของเธอ”ฮ่อหยุนเฉิงยกคิ้วขมวดเป็นปมอย่างแปลกใจ
ล้อเล่นน่า เขาจะมาอยู่ที่ห้องของสวีหว่านเอ๋อร์ได้ยังไง
“เมื่อคืนคุณดื่มจนเมา ฉันเป็นคนพาคุณกลับมาเอง”สวีหว่านเอ๋อร์เดินส่ายเอวมาที่เตียงแล้วก็นั่งลงข้างๆ ฮ่อหยุนเฉิง
ฮ่อหยุนเฉิงนวดที่ขมับ ความจำเมื่อคืนก็ค่อยๆ กลับมา
เมื่อวานเป็นวันครบรอบการจากไปของพ่อเขา ฮ่อหยุนเฉิงเลยไปไหว้หลุมศพพ่อของเขา
ก่อนที่จะไปไหว้หน้าป้ายหลุมศพของพ่อเขา ก็ได้ดื่มเหล้ามาเยอะ จนเมาไม่ได้สติ
แต่ต่อมา……ต่อมาเกิดอะไรขึ้น
ใช่แล้ว เมื่อคืน เหมือนเขาจะเห็นถังถัง
“ถังถัง……”ฮ่อหยุนเฉิงนึกขึ้นได้ก็พึมพำกับตัวเอง
สวีหว่านเอ๋อร์เม้มปาก ทำสีหน้าเหนียมอาย มองฮ่อหยุนเฉิง”หยุนเฉิง ที่จริงแล้ว…..ที่จริงแล้วฉันก็คือถังถัง”
“เธอคือถังถังงั้นหรอ?!”ฮ่อหยุนเฉินหน้าตึงขึ้นมาทันที มองสวีหว่านเอ๋อร์ด้วยสายตาเย็นชาและสอบสวน
สวีหว่านเอ๋อร์คือถังถัง??
จะเป็นไปได้ยังไง!
สวีหว่านเอ่อร์พยักหน้าอย่างไม่ลังเล สบตามองแววตาสงสัยของฮ่อหยุนเฉิง”ใช้แล้ว ตอนนั้นพวกเราถูกจับเรียกค่าไถ่ด้วยกัน คุณยังจำได้มั้ย”