บทที่ 102 ปืนชีพจรสายฟ้า![รีไรท์]
สังคมภายนอกได้เริ่มเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันต่าง ๆ ขึ้นบนโลกอินเทอร์เน็ตต่างก็พากันวิจารณ์ในด้านการเมืองไปต่าง ๆ นานา
ในปีนั้นฮาเอ่อร์ได้ก่อกรรมทำชั่วเอาไว้มากจนไม่อาจให้อภัยได้ หากไม่ตายประชาชนก็คงไม่ยอมเป็นแน่ แต่ทว่าพวกที่คุมอำนาจอยู่นั้นกล้าเสี่ยงกับโลกและหลอกลวงโลก
ณ เมืองหลวง ด้านหลังกำแพงสูงนั้นกลุ่มผู้คุมอำนาจต่าง ๆ เริ่มอยู่ไม่สุข
เรื่องนี้อาจเป็นเรื่องใหญ่หรือเล็กก็ได้ จุดสำคัญก็คือตอนที่หมาป่าเลือดนำเรื่องนี้ขึ้นมาในเวลานี้โดยเห็นได้ชัดว่าเป็นการใช้แรงกดดันจากความคิดเห็นของสาธารณชนเพื่อสร้างความอับอายให้กับรัฐบาลจีน ชายชราท่าทางใจดีรีบวิ่งไปที่ลานบ้านหลังหนึ่งในเขตชานเมืองของเมืองหลวง
“หลงอ๋าว มีเรื่องอะไร?” ชายชราหน้าตาใจดีมีสีหน้าซีดเผือดและเป็นกังวล แต่ชายชราอีกคนที่กำลังรดน้ำต้นไม้ใส่ปุ๋ยนั้นไม่มีท่าทางกระวนกระวายใด ๆ
“อย่ากังวลไป กลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าทองคำกระโดดโลดเต้นดีใจได้ไม่นานหรอก ผู้หญิงของไอ้หนูนั้นถูกจับไว้ จากนิสัยของเขา กลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าทองคำคงไม่ได้เจอแสงแดดของวันพรุ่งนี้แล้วล่ะ” ชายชราเอ่ยขึ้นเบา ๆ ฟังอย่างไรก็ดูเป็นการพูดหยอกเล่นมากกว่า
“เขาสุดยอดขนาดนั้นเชียวหรือ?” ชายชราผู้ใจดีรู้สึกสงสัย
“วางใจเถอะ! นี่มันแค่เรื่องเล็กน้อยไม่ต้องพูดต่อแล้ว สงบจิตใจแล้วดื่มชาต่อเถอะ สังเกตการณ์เขาไว้ก็แล้วกัน” ชายชราเช็ดมือแล้วเทชา
……
……
มังกรเขียวและคนอื่น ๆ ต่างตกใจจนเหงื่อตกกันเป็นแถว
“ตอบตกลงเขาไป แล้วถามเงื่อนไขข้อสอง” ฉู่ชวิ๋นพูดขึ้น สายตาเย็นชาแต่ทุกคนต่างก็รู้ว่าภายใต้ความเย็นชานั้นกำลังเก็บซ่อนระเบิดเวลาที่พร้อมระเบิดออกมาและพร้อมที่จะแผดเผาทุกสิ่งได้
ลิงทองคำไม่กล้าพูดอะไรมากนักหันไปพูดกับหมาป่าเลือด
“ดี เงื่อนไขข้อแรกนั้นพวกเราตกลง บอกเงื่อนไขข้อที่สองมาได้แล้ว”
“ฮ่าฮ่า คนของจีนนี่รู้จักเวล่ำเวลาจริง ๆ” หมาป่าเลือดแสยะยิ้มกว้างแววตาเหยียดหยาม อะไรคือความลึกลับของทางตะวันออก มักจะมีคนมาเตือนเขาบ่อย ๆ ว่าอย่าทำให้จีนโกรธง่าย ๆ ไม่งั้นอาจจะรับไม่ไหวในภายหลัง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจีนผู้มีเกียรตินั้นตอนนี้ไม่มีอะไรดีเลย
“ห้ามเอาตัวฮาเอ่อร์ไปแลกเด็ดขาด ไปฆ่าไอ้เวรนั้นกันเถอะ”
“ทุกคนใจเย็น ๆ ก่อน ตัวประกันอยู่ในมือพวกก่อการร้ายเยอะขนาดนั้น เอาตัวฮาเอ่อร์ไปแค่คนเดียวก็สามารถแลกกับชีวิตคนทั้งหมดได้นะ”
“ใช่ ช่วยชีวิตคนก่อน ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าชีวิตคนแล้ว”
เมื่อลิงทองคำพูดออกมา ชั่วพริบตาโลกอินเทอร์เน็ตก็เริ่มถกเถียงกันขึ้นอีกครั้ง มีส่วนหนึ่งคิดว่าควรฆ่าฮาเอ่อร์ไปซะ อีกส่วนหนึ่งก็คิดว่าควรจะช่วยชีวิตพี่น้องท้องเดียวกันไว้ก่อน ถกเถียงกันจนไม่รู้ใครถูกใครผิด
“เอาล่ะ ทุกคนหยุดเถียงกันได้แล้ว มาดูว่าเงื่อนไขข้อที่สองของกลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าทองคำคืออะไร?” มีคนพูดแบบนี้บนอินเทอร์เน็ต ทำให้ผู้คนหยุดเถียงกันไปชั่วคราว
“ท่านลิงที่รัก เงื่อนไขข้อที่สองของฉันก็ยังต้องการคนจากพวกคุณอีกคน”
“เจ้าหลานชาย บอกท่านลิงมาว่าต้องการใคร?”
ทุก ๆ คนต่างรอคอยคำตอบ สิ่งแรกคือฮาเอ่อร์ ข้อที่สองจะเป็นข่าวที่รุนแรงมากหรือเปล่า?
“คนที่ผมต้องการชื่อฉู่ชวิ๋น เขาอยู่ในเมื่องกู่เจียงประเทศจีน ให้เขาคนเดียวพาฮาเอ่อร์มาแลกกับตัวประกัน” หมาป่าเลือดพูดเสียงดัง
บนอินเทอร์เน็ตล้วนตกใจระคนประหลาดใจ ฉู่ชวิ๋นคนนี้คือใครกัน? มังกรเขียวและคนอื่น ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองฉู่ชวิ๋นแล้วทำสีหน้าประหลาดใจ
สายตาของฉู่ชวิ๋นเย็นยะเยือก แผ่รังสีที่ทำให้คนถูกมองรู้สึกหนาวสั่น การที่เขาสงบนิ่งมันไม่ได้หมายความว่าเขาไม่สบายใจ ตอนนี้ในหัวเขากำลังใช้ความคิดอย่างหนัก เขาและหมาป่าเลือดไม่เคยเจอกันมาก่อน แต่อีกฝ่ายกลับเอ่ยถึงเขาด้วยตัวเอง ยิ่งไปกว่านั้นตอนที่หมาป่าเลือดเอ่ยชื่อเขาผ่านหน้าจอ เขาจับได้ว่ามีเจตนาฆ่ากะพริบผ่านดวงตาของหมาป่าเลือด
สิ่งเดียวที่สามารถอธิบายได้คือมีคนอยู่เบื้องหลัง ช่างเป็นการกระทำที่ยิ่งใหญ่โจ่งแจ้งจริง ๆ เพื่อที่จะรับมือถึงกับต้องเรียกใช้ทหารรับจ้าง ด้วยเหตุนี้จึงพิสูจน์ได้ว่าฝั่งตรงข้ามมีอิทธิพลอำนาจมืดที่น่าเกรงขามอยู่เช่นกัน
“ถามเขาเรื่องเวลาส่งมอบและสถานที่” ฉู่ชวิ๋นเอ่ยขึ้นเพื่อให้ลิงทองคำถาม
ถ้าหากลองฟังอย่างละเอียดจะพบว่าน้ำเสียงของฉู่ชวิ๋นแฝงไปด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย เพราะทุกครั้งที่ผู้อยู่เบื้องหลังยื่นมือออกมาจัดการนั้นก็แสดงว่าเขาเริ่มขยับเข้าใกล้ความจริงที่จะตามหาพ่อแม่มากยิ่งขึ้น
“เงื่อนไขข้อที่สองพวกเราก็ตกลงแล้ว แต่นายต้องรักษาความปลอดภัยของตัวประกันไว้ มิฉะนั้น สัญญาจะถูกยกเลิกและฉันขอสาบานว่านายจะถูกไล่ล่าและฆ่าโดยเราอย่างไม่มีที่สิ้นสุด” เสียงของลิงทองคำเย็นยะเยือก
“ฮ่าฮ่า….ท่านลิง พวกเรากลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าทองคำพูดคำไหนคำนั้นอยู่แล้ว” หมาป่าเลือดพูดจบเพียงพริบตาสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นบึ้งตึง ยิ้มเย็นยะเยือกแล้วเอ่ยขึ้น “แต่ว่าผมไม่พอใจกับการกระทำของคุณเลย คุณคิดว่ากลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าทองคำเป็นหมูที่รอเชือดหรือไง? อย่าลืมล่ะ ตอนนี้ฉันเป็นคนตัดสินใจทุกอย่าง ขอเตือนให้พวกคุณอย่าคิดตุกติก ฉันจะแสดงให้เห็นถึงพลังของพวกเรากลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าทองคำเอง”
เมื่อมองไปที่รอยยิ้มที่ติดเป็นนิสัยของหมาป่าเลือด ใจของทุกคนก็ล้วนเริ่มอยู่ไม่สุข
ทันใดนั้น จอภาพก็เปลี่ยนไป ภาพที่นำหน้าขึ้นนั้นเป็นภาพผู้คนนั้นนับร้อย ทั้งหญิงชายคนแก่เด็กมีหมด ถูกสมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าทองคำที่กำลังถือปืนลากมากองรวมกัน ทุกคนล้วนนั่งกลัวจนตัวสั่น
ในมือของหมาป่าเลือดก็มีอาวุธรูปร่างแปลกประหลาดเหมือนกัน ลักษณะคล้ายปืนฉีดน้ำที่เด็กเล่นกัน แต่กลับมีแผ่นคล้ายแม่พิมพ์ใส่อยู่
“จะเลือกใครล่ะ?”หมาป่าเลือดเลือกราวกับกำลังเลือกซื้อของในร้านค้าก็ไม่ต่าง
“งั้นแกก็แล้วกัน”
หมาป่าเลือดชีไปที่หนุ่มหน้าตาตะวันออกคนหนึ่งที่สวมแว่นตา สมาชิก 2 คนของกลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าทองคำเดินผ่านไป ลากชายหนุ่มคนนั้นไปไว้ในระยะห่าง 10 เมตร
เมื่อเผชิญหน้ากับผู้ก่อการร้ายผู้เหี้ยมโหด ดวงตาเรียวเล็กของชายหนุ่มดูกลัวเสียแล้ว และไม่มีทางที่จะต่อต้านขัดขืนได้ แต่ไม่ว่าใครก็ดูออกทั้งนั้น ไม่ว่าจะต่อต้านอย่างไรไปก็ไร้ประโยชน์ เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชายร่างใหญ่อยู่แล้ว แค่ความแข็งแกร่งก็แตกต่างกันมากเกินไป
หมาป่าสีเลือดยกปืนหน้าตาประหลาดใส่ชายที่สวมแว่นตา แสยะยิ้มฟันขาวและหันหน้าเข้าหากล้องแล้วพูดว่า “เพื่อนรักชาวจีนผู้มีเกียรติ และเพื่อน ๆ จากทั่วโลก ตอนนี้ฉันกำลังจะจัดแสดงให้เห็นถึงอาวุธรุ่นใหม่ล่าสุดของพวกเรา ปืนชีพจรสายฟ้า”
เมื่อเห็นหมาป่าโลหิตยกปืนขึ้น สมาชิก 2 คนของกลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าทองคำก็รีบซ่อนตัวไปด้านข้างด้วยดวงตาที่ตกใจเล็กน้อย วินาทีต่อมา ปากกระบอกปืนก็มีลำแสงสีน้ำเงินพุ่งออกมา แต่จริง ๆ แล้วมันเป็นกระแสไฟฟ้าสีน้ำเงินที่อยู่รอบ ๆ
เปรี้ยงง….!
หนุ่มแว่นทำได้เพียงกรีดร้องอย่างน่าเวทนา หลังจากนั้นทั้งร่างก็แห้งไปอย่างรวดเร็วราวกับต้นไม้แก่ที่ขาดน้ำ ผิวหนังของเขาดำคล้ำและกระแสไฟฟ้าที่กำลังปะทุก็พุ่งไปทั่วร่างกายของเขา
เพียงแค่พริบตาเดียว หนุ่มแว่นก็สิ้นลมแล้ว อีกทั้งยังเป็นการตายที่ช่างน่าเวทนา มังกรเขียวและคนอื่น ๆ เส้นเลือดข้างขมับถึงกับเต้นตุบ ๆ ในใจโกรธแค้นราวกับมีพายุไฟโหมกระหน่ำอยู่ภายใน
ในขณะเดียวกันกับที่พวกเขากำลังโกรธแค้นนั้น ยังมีอีกความกลัวหนึ่งที่พวกเขาไม่อาจยอมรับได้ อานุภาพของปืนนั้นน่ากลัวเกินไป หากพวกเขาลุกขึ้นมาต่อต้านก็คงตายสถานเดียว
ทว่า เรื่องน่าหวาดกลัวนี้ยังไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่สุด กลุ่มทหารรับจ้างเล็ก ๆ ทำไมถึงสามารถสร้างอาวุธที่มีอานุภาพร้ายแรงขนาดนี้ได้กัน?
ไม่แน่ว่าเบื้องหลังหมาป่าทองคำจะต้องมีบางประเทศคอยหนุนหลังอยู่แน่นอน มิฉะนั้นพวกเขาคงไม่กล้าที่จะมายั่วยุต่อกรกับประเทศผู้คุมอำนาจใหญ่ขนาดนี้
“ไอ้สัตว์นรก! ฆ่าผู้ชายคนนั้นให้กลายเป็นผงไปแล้ว!”
“เป็นแค่ไอ้กลุ่มลูกหมา ยังจะกล้ามาเห่ากับชาวจีนอีก ฆ่ามันให้ตายเถอะ”
“ให้ฉันยืมทหาร 3,000 นายที ฉันจะไปทำลายพวกมันให้สิ้นซาก!”
“ทำผิดต่อชาวจีน เราไม่ให้อภัยเด็ดขาด”
หมาป่าเลือดฆ่าหนุ่มแว่นไปแล้ว ทำให้ทั่วโลกอินเทอร์เน็ตเริ่มปั่นป่วน ลิงทองคำเงียบไม่ปริปาก ร่างกายเริ่มสั่นสะท้าน เขาไม่คาดไม่ถึงว่าคำพูดของตัวเองจะทำให้หนุ่มแว่นที่ไม่มีความผิดกลับต้องมาตายลงเช่นนี้
“พวกมันใช้อุปกรณ์บางอย่างมารบกวนสัญญาณ ทำให้ฉันไม่สามารถหาสถานที่ที่แน่ชัดได้” กระต่ายหยกที่ใบหน้าขาวเนียนนั้นกำลังแดงด้วยความโกรธ
“ไม่ต้องค้นหาแล้ว” ฉู่ชวิ๋นพูดเย็นชา
เขาหยิบอุปกรณ์สื่อสารมา สายตาก็จ้องไปที่หมาป่าเลือดในจอ
“สถานที่ส่งมอบล่ะ?”
หมาป่าเลือดแสดงอาการตกใจออกมา เพราะเสียงที่พูดตอนนี้ไม่เหมือนกับเสียงก่อนหน้า
“แกเป็นใคร?” หมาป่าเลือดขมวดคิ้วถาม
เพราะเสียงนี้ทำให้เขาสัมผัสได้ถึงความไม่ปลอดภัยไปจนถึงก้นบึ้งของหัวใจ มันเป็นแค่ความรู้สึกอย่างหนึ่ง แต่ไอ้ความรู้สึกนี้มันมีเคยมีผลต่อชีวิตเขามานับครั้งไม่ถ้วนเช่นกัน
แต่ไม่นานเขาก็พยักหน้ารับ แสยะยิ้มร้ายออกมา แค่เสียงเองเหรอที่สร้างความหวาดกลัวให้เขา นี่มันน่าตลกเกินไปแล้วนะ
“ฉันเป็นใครไม่สำคัญ สำคัญที่ว่าเงื่อนไขของแกทั้งหมดฉันตกลง สถานที่ส่งมอบล่ะที่ไหน?”
หมาป่าเลือดรู้สึกเหมือนไม่สบายใจเมื่อได้ยินเสียงนี้ จึงสบถด่าในใจแล้วเอ่ยขึ้นเสียงดัง “ให้ฉู่ชวิ๋นพาฮาเอ่อร์มาที่เมืองหยุนกุ้ยก่อน หลังจากนั้นฉันจะบอกอีกทีว่าจะให้ทำอะไรต่อ”
เสียงของหมาป่าเลือดหยุดลงชั่วครู่และพูดต่อ “ยังมีอีกนิดหน่อย ตอนที่ฉู่ชวิ๋นพาตัวฮาเอ่อร์มาจะต้องถ่ายทอดสดตลอดทาง จะต้องให้ฉันมองเห็นด้วย”
“ไม่มีปัญหา! เดี๋ยวเราเจอกันที่เมืองหยุนกุ้ย”
ฉู่ชวิ๋นพูดจบก็ปิดอุปกรณ์สื่อสารอย่างชำนาญ
เมื่อมองจากจอจะเห็นได้ว่าหมาป่าเลือดนิ่งอึ้งไป ปากอ้าค้างไปเล็กน้อย เดาว่าคงจะต้องสบถอย่างหัวเสียเป็นแน่ ฉู่ชวิ๋นหันไปทางมังกรเขียว ท่าทางของมังกรเขียวดูหวาดกลัว หยิบโทรศัพท์ที่ข้างเอวออกมาแล้วเริ่มโทรสั่งการ
ผ่านไปประมาณ 10 นาที มังกรเขียวก็ได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง หลังจากนั้นจึงเดินกลับมาทำความเคารพแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโส ตอนนี้ทุกอย่างเตรียมการพร้อมหมดแล้วครับ”
“งั้นก็ออกเดินทาง!”
ฉู่ชวิ๋นไม่ได้เอ่ยอะไรมาก เพียงลุกขึ้นและเดินออกไป มังกรเขียวโบกไม้โบกมือให้คนอื่น ๆ จากนั้นสิบสองนักษัตรก็เดินออกไปพร้อมกับฉู่ชวิ๋น
เหลือเพียงแค่ฉีหวง ฉินหวนยวี่และชวีห่าวเลี่ยง ดวงตาของฉีหวงเปล่งประกายระยิบระยับ เรียกทั้งสองที่อยู่ข้างหลัง และเดินออกไปด้วยกัน
……
……
จากเมืองกู่เจียงจนถึงเมืองหยุนกุ้ยโดยนั่งเครื่องบินพลเรือน ต้องใช้เวลาถึง 5 ชั่วโมง มังกรเขียวและคนอื่น ๆ ไม่สามารถนั่งเครื่องบินพลเรือนได้ หากแต่เป็นเครื่องบินทหารที่มีความเร็วสูง แค่ 4 ชั่วโมงก็ถึงเมืองหยุนกุ้ยแล้ว
ฮาเอ่อร์ถูกพาตัวมาด้วย ความเป็นปรปักษ์ของอันธพาลตะวันตกผู้นี้ที่อยู่ในคุกลับมา 3 ปีเห็นได้ชัดว่ายังไม่จบสิ้นดังที่เห็นได้จากการแสดงออกที่หยิ่งยโสของเขา
ความต้องการของหมาป่าเลือดก็คือให้ถ่ายทอดสดไปให้ทั่วโลก ดังนั้นกระต่ายหยกจึงกลายเป็นผู้ถ่ายทอดสด การถ่ายทอดสดแพร่กระจายไปทั่วโลกผ่านดาวเทียม
“เร็ว ๆๆ…..เอาจอมาให้ฉัน” ฮาเอ่อร์เอะอะโวยวาย ร่างสูงราว 2 เมตรขยับเข้าใกล้จอภาพ
“เฮ้อ! เพื่อนรักของฉัน นายยังดีอยู่ใช่ไหม?” หมาป่าเลือดทักทายผ่านทางจอภาพ
ฮาเอ่อร์เห็นท่าทีของหมาป่าเลือด จึงแสยะยิ้มแล้วพูดว่า “หมาป่าเพื่อนรัก ฉันรู้ว่านายจะต้องมาช่วยพาฉันออกไป น่าขำพวกจีนนี่อ่อนแอชะมัด ฉันกินอิ่มนอนหลับสบายตลอด 3 ปีที่ผ่านมาเลย พวกมันปฏิบัติกับฉันเหมือนปู่ไม่มีผิด ฮ่าฮ่า…”
มังกรเขียวและคนอื่น ๆ สีหน้าคล้ำโกรธ ซึ่งกระต่ายหยกโกรธจนดึงจอภาพกลับคืนมา
“เฮ้สาวน้อย รีบเอาจอภาพมาให้ฉันสิ ไม่อย่างงั้นฉันจะให้หมาป่าเลือดเพิ่มเงื่อนไขเข้าไปอีกข้อ ให้เธอไปนอนกับฉันคืนหนึ่ง ให้เธอได้สัมผัสรสชาติอันยอดเยี่ยม ฮิฮิ”
ใบหน้าของฮาเอ่อร์เต็มไปด้วยความคิดต่ำช้าเลวทราม และแสยะยิ้มแบบแปลก ๆ ออกมา สายตาหยาบโลนจ้องมองไปที่กระต่ายหยกที่ทำหน้าหยิ่งทระนงอยู่
กระต่ายหยกเป็นคนรูปร่างหน้าตาน่ารัก หุ่นเพรียวบาง ใบหน้าคล้ายกับตุ๊กตายามยิ้มก็น่ารักมาก สิ่งสำคัญคือความมีน้ำใจของเธอนั่นทำให้ผู้หญิงคนอื่น ๆ สู้เธอไม่ได้ ทั้งยังเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับเด็กและสร้างชื่อเสียงให้วงศ์ตระกูลของไม่เคยทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียง
กระต่ายหยกถลึงตามองเขาด้วยความรังเกียจ แล้วเอาจอภาพส่งให้ฉู่ชวิ๋นเก็บไว้
หมาป่าเลือดหยิบภาพหนึ่งขึ้นมาดู แล้วหยิบให้ล่ามข้างกายดู ในที่สุดเมื่อแน่ใจแล้วว่าเป็นฉู่ชวิ๋นแล้วจึงแสยะยิ้มแล้วพูดขึ้น “ฉู่ชวิ๋น ยินดีต้อนรับ”
“ขอบใจ!” ฉู่ชวิ๋นเอ่ยเสียงเย็น
หมาป่าเลือดแสดงอาการตกใจอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นจึงจ้องไปที่จอและเอ่ยว่า “น่าสนใจ ฉันจะรอนายนะ!”
พูดจบเขาก็ไม่ปิดบังสิ่งที่ตนกำลังคิดเลยสักนิด ท่วงท่าถือปืนเตรียมพร้อม หลังจากนั้นจึงยิงไปที่หน้าผากของฉู่ชวิ๋นในจอ แล้วหัวเราะชอบใจอย่างบ้าคลั่งขึ้นมา ราวกับฉู่ชวิ๋นถูกเขาฆ่าไปแล้วอย่างนั้น