ตอนที่ 247 เฟิงหรูชิงถูกเสือลากไปแล้ว (2)
เพียงแต่ตอนที่มันหันมาทางเฟิงหรูชิง แววตาที่อ่อนโยนนั้นก็เปลี่ยนเป็นระมัดระวังร้องคำรามใส่นางอย่างดุร้าย
“เจ้าอยากให้ข้าช่วยพวกเขา?” เฟิงหรูชิงเอ่ยถามอย่างอึ้งๆ
สัตว์วิเศษนั้นค่อนข้างเข้าใจมนุษย์ แม้พวกมันจะกีดกันมนุษย์แต่ทว่ามันฉลาดมาก
เสือโคร่งรู้ว่าลูกเสือตัวน้อยได้รับบาดเจ็บ มันไม่สามารถรักษาลูกเสือตัวน้อยได้จึงไปหามนุษย์มาช่วยมัน
ใจมันรู้ดีว่ามนุษย์มีวิชาแพทย์สามารถรักษาลูกของมันได้
การรักษาเหตุใดต้องเลือกเฟิงหรูชิง…
เฟิงหรูชิงอยู่กับยาวิเศษเป็นเวลานาน ร่างกายย่อมมีกลิ่นยาวิเศษเข้มข้น เสือโคร่งจึงเลือกนางมาช่วยลูกน้อยในทันที
เพียงแต่…
เฟิงหรูชิงกวาดตามอง เห็นว่าหนึ่งในบรรดาลูกเสือตัวน้อยมีตัวหนึ่งเป็นลูกเสือสีแดงบาดเจ็บหนัก แม้แต่ลมหายใจยังแผ่วเบาเต็มที
เสือโคร่งกลายพันธุ์!
อีกทั้งเสือโคร่งตัวนี้เป็นเพียงทารกแท้ๆ กลับมีพลังถึงระดับสามแล้ว หากมันสามารถเติบโตได้เต็มที่จะต้องเป็นเจ้าแห่งป่าสัตว์วิเศษแน่
คิดไม่ถึงว่านางจะโชคดีถึงเพียงนี้ ได้มาเห็นสัตว์วิเศษกลายพันธุ์ที่นี่!
“ข้าสามารถช่วยลูกเสือเหล่านี้ได้” เฟิงหรูชิงตาเป็นประกาย “แต่ว่าข้าต้องการเครื่องมือบางอย่าง…”
ดีที่เฟิงหรูชิงนำกระดาษดินสอติดมาด้วย นางนำกระดาษดินสอออกมาแล้วเขียนสิ่งของที่ต้องการลงไปก่อนจะยื่นให้เสือโคร่ง
ถึงผลของยาวิเศษจะยอดเยี่ยม แต่ในนั้นก็มีสิ่งแปลกปลอมอยู่มาก หากสามารถกำจัดสิ่งแปลกปลอมเหล่านั้นออกได้ก็จะได้ผลเป็นเท่าตัว
อาหารบำรุงสุขภาพก็เป็นการกำจัดสิ่งแปลกปลอมวิธีหนึ่ง บวกกับยาวิเศษอีกหลายอย่างทำให้เพิ่มประสิทธิภาพยิ่งขึ้น
เสือโคร่งมองเฟิงหรูชิงเป็นเชิงเตือนก่อนจะหันหลังเดินออกนอกถ้ำไป
รอจนมันจากไปแล้วประตูหน้าถ้ำก็ปิดลงดังปึ้ง
เฟิงหรูชิง “…”
เสือโคร่งตัวนี้ร้ายกาจนัก กลัวว่านางจะหนีก็เลยขังนางไว้ในถ้ำ?
ที่จริงนางไม่ได้คิดจะหนีเลย หลังจากเสือโคร่งจากไปนางก็นั่งย่อตัวลงหยิบเอายาวิเศษที่ต้องใช้ออกมา
ป่าสัตว์วิเศษแม้จะกว้างใหญ่แต่ความเร็วของเสือโคร่งเร็วยิ่งนัก เวลาเพียงครึ่งก้านธูปมันก็นำเอาสิ่งของที่เฟิงหรูชิงต้องการมาทิ้งไว้ตรงหน้านางแล้ว
เฟิงหรูชิงมองอุปกรณ์ตรงหน้าด้วยความตะลึงก่อนจะเอ่ยถาม “ของพวกนี้เจ้าไปเอามาจากไหน?”
สัตว์ป่าก็ต้องทำอาหาร?
เสือโคร่งทำเสียงหึ๊ ไม่ตอบคำถามของเฟิงหรูชิง
ของพวกนี้มันก็แค่ออกไปนอกป่าสัตว์วิเศษก็ชิงเอากลับมาได้แล้ว
เฟิงหรูชิงก็ไม่ได้สนใจว่าเสือโคร่งจะได้หม้อชามช้อนมาอย่างไร นางหยิบกิ่งไม้แห้งออกมาเริ่มก่อไฟ และไม่ลืมที่จะสั่งให้เสือโคร่งนำน้ำมาให้นางกาหนึ่ง
เสือโคร่งเพื่อช่วยลูกของมันก็ยอมเชื่อฟังเฟิงหรูชิงเป็นอย่างดี ไปที่ริมลำธารตักน้ำถังหนึ่งมาวางตรงหน้านาง
นางลูบปลายคางมองไปยังเสือโคร่งเบื้องหน้านัยน์ตาเป็นประกาย
อื้อ เสือโคร่งตัวนี้ทำงานได้ดี จวนของนางกำลังขาดสัตว์รับใช้เช่นนี้อยู่
ตอนนี้ไม่มีเวลาให้นางได้คิดนัก ลูกเสือน้อยร้องเอ๋าว์เอ๋าว์ไม่ขาดสายรอให้นางช่วยอยู่
หลังต้มน้ำจนเดือด เฟิงหรูชิงก็เอายาวิเศษที่หยิบออกมาใส่ลงไป
“ข้ากำลังต้มซุปยาวิเศษ อีกเดี๋ยวหลังจากเดือดแล้ว เจ้าก็เอาไปให้ทุกตัวดื่ม พวกมันจะกลับมาแข็งแรงอย่างรวดเร็ว”
นางใช้ยาวิเศษระดับสาม สำหรับลูกเสือเหล่านี้แล้วระยะเวลาในการฟื้นฟูรวดเร็วมาก
อันที่จริงไป๋เฉากั่วก็สามารถรักษาสัตว์วิเศษเหล่านี้ได้ ทว่าสัตว์วิเศษเหล่านี้บาดเจ็บสาหัส ผลการรักษาของไป๋เฉากั่วต่อให้ดีเพียงใดก็ไม่สามารถกินได้ต่อเนื่อง อยากจะหายดีคงต้องรอสิบวันถึงครึ่งเดือน
……………………….
ตอนที่ 248 เฟิงหรูชิงถูกเสือลากไปแล้ว (3)
นางไม่มีเวลามากพอที่จะมาเสียเวลาที่นี่
ในตอนที่เฟิงหรูชิงมองซุปยาวิเศษแววตานางครุ่นคิด
“ข้าควรจะให้ทัพเลือดเหล็กหรือพวกท่านตากับเสด็จพ่อเทซุปยาวิเศษติดตัวไปด้วยหรือไม่? เหมือนกับสัตว์วิเศษ? มิเช่นนั้นหากได้รับบาดเจ็บหนักขึ้นมายาวิเศษย่อมสู้น้ำซุปยาวิเศษไม่ได้ หากไปต้มตอนนั้นต้องไม่ทันการแน่…”
ในตอนต่อสู้ใครจะยังมีเวลามาเข้าครัว?
หลังจากกลับไปนางต้องเตรียมการให้พร้อม!
น้ำซุปต้มเสร็จแล้ว เฟิงหรูชิงเห็นว่าเสือโคร่งไม่สามารถยกหม้อซุปได้จึงต้องทำด้วยตนเอง นำซุปในหม้อเทลงในชามแล้วเดินไปทางลูกเสือโคร่ง
“โห่ว!” เสือโคร่งคำรามเสียงต่ำเป็นการเตือน น้ำเสียงเต็มไปด้วยความดุร้าย
หากมนุษย์ผู้นี้…กล้าหลอกมัน ทำให้ลูกของมันเจ็บ มันจะไม่ย่อมปล่อยนางไปแน่!
เฟิงหรูชิงไม่สนใจเสือโคร่ง นางโน้มตัวลงวางชามซุปลงตรงหน้าลูกเสือตัวน้อยด้วยความระมัดระวัง
ลูกเสือตัวน้อยไม่ได้รับอาหารมาเป็นเวลานาน จึงอดไม่ได้ที่จะเลียซุปในชาม
การกระทำนั้นน่าเอ็นดูราวกับสุนัข
เฟิงหรูชิงป้อนให้ลูกเสือโคร่งตัวที่บาดเจ็บหนักที่สุดก่อน เดิมทีลูกเสือไม่สามารถขยับตัวได้ หลังจากได้ดื่มน้ำซุปลงท้องมันก็ดูมีชีวิตชีวาคืนมาไม่น้อยสามารถลุกขึ้นมาได้ ส่งเสียงเอ๋าว์เอ๋าว์ให้เฟิงหรูชิง
มันอยากขอบคุณเฟิงหรูชิง ใช้ลิ้นเลียเบาๆ ที่ข้อมือนาง ส่ายหางแววตาใสสะอาดบริสุทธิ์
ร่างกายใหญ่โตของเสือโคร่งสั่นทันใด มองเสือโคร่งที่ลุกขึ้นยืนด้วยความดีใจ มันร้องคำรามหนึ่งครั้ง ในตามีน้ำตาเอ่อคลอ
ลูกเสือร้องเอ๋าว์เสียงเบาตอบเสียงร้องของแม่
เฟิงหรูชิงมองดูเสือแม่ลูกแล้วนัยน์ตาก็สั่นไหว
เสือโคร่งตัวนี้ไม่พูดไม่จาคาบเอานางมาที่นี่ เดิมทีเฟิงหรูชิงก็โกรธอยู่เล็กน้อย ตั้งใจว่าหลังจากรักษาลูกเสือเสร็จจะคิดบัญชีกับมัน
แต่พอเห็นเสือโคร่งดีใจเช่นนี้ ใจของนางก็ค่อยๆ สงบลง
บางที…ตอนที่เสือโคร่งลากนางมาก็ไม่ได้ทำให้นางเจ็บ สิ่งที่มันทำไปทั้งหมดก็เพื่อช่วยลูกตัวเอง นางจึงพอที่จะ…ให้อภัยใจที่รักลูกของแม่คนหนึ่งได้…
เฟิงหรูชิงย่อตัวลงป้อนให้กับลูกเสือตัวอื่นที่เหลือ
ลูกเสือเหล่านี้ได้รับบาดเจ็บไม่หนักเท่าลูกเสือกลายพันธุ์ พวกมันได้กลิ่นซุปยาวิเศษก็เดินเข้ามาก้มลงเลียอย่างมีความสุข
หลังจากลูกเสือทุกตัวรู้สึกได้ว่าร่างกายของมันไม่ได้เจ็บปวดเช่นเก่าแล้ว ก็พากันเดินไปเลียเฟิงหรูชิงเป็นการแสดงความขอบคุณกับนาง
“โห่ว”
ในที่สุดสายตาที่เสือโคร่งมองไปยังเฟิงหรูชิง จากเดิมหวาดระแวงก็กลายเป็นอ่อนโยน มันคิดอยู่สักพักก็คาบเอาลูกเสือกลายพันธุ์ตัวนั้นวางลงตรงหน้าเฟิงหรูชิง
เฟิงหรูชิงตกตะลึงเอ่ยถาม “ให้ข้าหรือ?”
เสือโคร่งพยักหน้า มีความอาลัยอาวรณ์แต่ก็ตั้งมั่นอยู่ในแววตา
เฟิงหรูชิงอยากได้ลูกเสือกลายพันธุ์ตัวนี้มาก แต่พอได้เห็นแววตาของเสือโคร่งแล้วก็ทนไม่ได้
นางทนไม่ได้ที่จะแยกแม่ลูกเสือโคร่งจากกันเพราะความต้องการส่วนตัวของนางเอง
“ช่างเถอะ”
เฟิงหรูชิงถอนหายใจยิ้มขมขื่น
ก่อนหน้านี้นำสัตว์วิเศษมามากมายนางไม่เคยใจอ่อนเช่นนี้มาก่อน แต่กับแม่ลูกเสือคู่นี้นางใจอ่อนจริงๆ
“โห่ว”
เสือโคร่งมองลูกเสือกลายพันธุ์คลานกลับมาที่เท้าตนก็คำรามใส่มันอย่างดุร้าย แววตากลับมาฉายแววดุดันอีกครั้ง
“เอ๋าว์เอ๋าว์”
ลูกเสือกลายพันธุ์มองเสือโคร่งอย่างอาลัยอาวรณ์ ยอมเชื่อฟังเดินมาตรงหน้าเฟิงหรูชิงใช้เท้าสองข้างกอดขานางไว้ น้ำตาคลอ
………………………….