ตอนที่ 245 ให้เขาหุบปาก (4)
นางอาศัยฤทธิ์ของอาหารบำรุงสุขภาพถึงได้สำเร็จได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้ ฉินเฉินมีพรสวรรค์เช่นนี้ทั้งที่อายุยังน้อย เหตุใด…ก่อนหน้านี้เขาถึงอยู่อย่างหลบซ่อนน่าอนาถเช่นนั้น?
ปึ้ง!
ดาบยาวตวัดสร้างพายุบ้าคลั่ง อายดาบเย็นเข้าไปถึงกระดูก
ถังซานเบี่ยงตัวหลบคมดาบเฉียดแขนเขาไป ผลันก็มีเลือดสีแดงสดไหลจากแขนของเขาย้อมเต็มแขนเสื้อของเขา
“เด็กน้อย เจ้าคิดต่อต้านตระกูลถังงั้นหรือ?” ถังซานกัดฟันถาม
ฉินเฉินเงียบไม่ตอบ
นอกจากเฟิงหรูชิงแล้วเขาไม่ยอมพูดมากความกับผู้ใด
เพราะฉะนั้น ที่ตอบถังซานมีเพียงการโจมตีที่ว่องไวดุจสายฝน หนักแน่น ทำให้เขาหลบหลีกด้วยความยากลำบาก
ทั้งที่ทั้งสองคนเป็นหลิงอู่ระดับสูงด้วยกันแท้ๆ แต่ภายใต้การโจมตีของฉินเฉินถังซานหลบหลีกตอบโต้กลับได้ยากยิ่งนัก
หน้าผากของเขามีเหงื่อเย็นไหลซึม
สมควรตาย เจ้าสารเลวสองคนนี่มาจากที่ใดกันแน่! แม้แต่ตระกูลถังยังไม่อยู่ในสายตา ถังจือไป
ประจบสอพลอคนแข็งแกร่งเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน?
“ถังจือ เจ้าบอกให้เขาหยุดซะ เจ้าลืมความแข็งแกร่งของตระกูลถังไปแล้วหรือ? วันนี้หากข้าต้องบาดเจ็บที่นี่ ภายหน้าพวกเจ้าจะต้องถูกตระกูลถังตามฆ่าแน่ ไม่ตายไม่เลิกรา!”
ดวงตาถังซานแดงก่ำ หันกลับไปด้วยความโมโหร้องตะโกนใส่ถังจือ
ถังจือกัดฟันกรอด “ต่อให้วันนี้พวกข้าปล่อยเจ้าไป เจ้าจะยอมปล่อยยาวิเศษในมือนายหญิงหรือไม่? ต่อให้นายหญิงไม่มียาวิเศษ ข้ากับหมาป่าสีขาวฆ่าคนตระกูลถังไปมากมายเช่นนี้แล้วตระกูลถังยังจะปล่อยพวกข้าไปงั้นหรือ?”
ในเมื่อบทสรุปเหมือนกันไม่สู้ฆ่าเพิ่มอีกคนดีกว่าหรือ
อีกอย่าง หากถังซานตายที่นี่…
ตระกูลถังก็จะไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในป่าสัตว์วิเศษ
“ถังจือ ตอนนั้นคุณหนูเชียนเชียนพูดไว้ไม่มีผิด เจ้าเป็นคนทรยศ คนทรยศที่หักหลังตระกูลถัง!”
เจ้าคนทรยศสมควรตายนี่ เดิมทีตระกูลถังมากมายตามเกี้ยวพานาง แต่นางก็ทำเย็นชาเย่อหยิ่งไม่ยอมรับผู้ใดทั้งนั้น! แล้วยังร่วมมือกับคนข้างนอกคิดจะยึดครองสมบัติตระกูลถัง
หากไม่ใช่ผู้เฒ่าถังอีขอร้องผู้นำตระกูลถังผู้ล่วงลับไปแล้วไว้ ในตอนนั้นไม่มีทางที่จะละเว้นชีวิตนางเป็นอันขาด
คนทรยศเช่นนี้สมควรตาย ไม่คู่ควรที่จะเป็นคนตระกูลถัง
ในตอนนั้นเขาชอบนางมากตามเกี้ยวพานางอยู่หลายปี นางกลับไม่แม้แต่จะสนใจเขา
“ฉังลี่ เจ้ายังจำได้หรือไม่? คุณชายตระกูลฉังผู้นั้น เดิมทีเจ้าร่วมมือกับเขาคิดจะยึดครองสมบัติตระกูลถัง ผลสุดท้ายถูกคุณหนูเชียนเชียนพบเข้า ต่อมาฉังลี่ก็ยอมรับว่าเจ้าเป็นคนบีบบังคับให้เขาช่วย ฉังลี่เสียใจจริงๆ ก็เลยส่งของมีค่ามามากมายเป็นการตอบแทน ตระกูลถังก็ยกโทษให้เขา”
“อ้อ จริงสิ ฉังลี่กับคุณหนูเชียนเชียนแต่งงานกันแล้ว”
หมัดของถังจือกำแน่น จังหวะหายใจของนางเร็วขึ้นแต่ทว่าไม่ได้โต้ตอบกลับคำพูดของถังซาน
เฟิงหรูชิงหันกลับไปมองนาง
จากสีหน้าของถังจือนางมองไม่เห็นความเสียใจผิดหวังใดๆ แต่กลับเป็นความโกรธเกรี้ยวอย่างที่สุดผสมกับเยาะเย้ยจางๆ
เฟิงหรูชิงครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ก็พอจะรับรู้ว่าเกิดเรื่องราวอะไรขึ้น นางหันกลับไปมองฉินเฉิน “ฉินเฉิน ให้เขาหุบปาก ข้าไม่อยากได้ยินเขาพูดอีกแม้แต่คำเดียว!”
แววตาฉินเฉินเย็นยะเยือก คมดาบวายุของเขานับไม่ถ้วนถูกปล่อยออกไปพร้อมกัน ราวกับมังกรยักษ์นับไม่ถ้วนพุ่งโจมตีถังซาน
บรรดาคนตระกูลถังถูกถังจือจัดการไปหมดตั้งนานแล้ว ทั้งสนามรบเหลือเพียงถังซานคนเดียว…
หน้าผากของเขามีเหงื่อเย็นซึมออกมา สีหน้าวิตกกังวลขึ้นเรื่อยๆ หากเขายังไม่รีบคิดหาวิธีออกไปจากที่นี่คงจะไม่ได้ออกไปจริงๆ เป็นแน่
“โห่ว!”
ในวินาทีนั้นเอง มีเสียงคำรามมาจากในป่าลึก เสียงนี้ดังกึกก้องจนแก้วหูสั่นสะเทือนแม้แต่พื้นแผ่นดินยังสั่นไหว
…………………………
ตอนที่ 246 เฟิงหรูชิงถูกเสือลากไปแล้ว (1)
พื้นสั่นภูเขาสะเทือน
ทุกคนต่างก็ตกตะลึงกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้ ทว่าไม่รอให้ใครได้ทันตั้งตัว เสือตัวใหญ่ยักษ์ตัวหนึ่งก็พุ่งออกมาจากในป่า ลายของมันมีสามเส้น หน้าตาดุร้ายทรงพลัง ภายใต้ความทรงพลังของมันแม้แต่ถังซานยังตัวสั่นความกลัวฉายชัดบนใบหน้า
“สัตว์วิเศษระดับห้าเสือโคร่ง!”
สัตว์วิเศษระดับห้า! นี่เป็นบริเวณรอบนอกของป่าสัตว์วิเศษเหตุใดจึงมีสัตว์วิเศษระดับห้าได้?
เสือโคร่งไม่ได้สนใจถังซาน ร่างกายใหญ่โตของมันพุ่งตรงไปที่เฟิงหรูชิง อ้าปากงับเสื้อของนางไว้ ในตอนที่ทุกคนยังไม่ทันได้สติมันก็ลากนางเข้าไปในป่าลึก
“ชิงชิง!”
วินาทีนั้นสีหน้าฉินเฉินเปลี่ยนโดยพลัน เขาไม่สนใจถังซานอีกรีบมุ่งหน้าตามเสือโคร่งไป
“เอ๋าว์!”
หมาป่าสีขาวโมโห มันพุ่งตัวไปร่างกายดุจสายฟ้ามุ่งตามไปด้วย
เทียนหลิงกั่ว…อ๊ะเพย! นายท่านเป็นของทุกคน แต่กลับมีสัตว์วิเศษกล้ามาแย่งนายท่านไปต่อหน้าต่อตามัน ต่อให้ฝ่ายตรงข้ามเป็นสัตว์วิเศษระดับห้ามันก็แย่งนายท่านกลับมาให้ได้!
สัตว์วิเศษตัวอื่นๆ ที่หมาป่าสีขาวพามาแม้จะหวาดกลัวอยู่บ้าง แต่พวกมันกลัวที่จะต้องเผชิญหน้ากับมนุษย์เช่นถังซานมากกว่า สุดท้ายก็เลือกที่จะรีบตามหมาป่าสีขาวไป
“พวกเราก็ตามไปด้วย!”
แววตาถังจือดำมืด กัดฟันร้องตะโกน
สิ้นเสียง กองทัพเลือดเหล็กทั้งหมดก็พุ่งไปตามทิศทางที่เสือโคร่งหายลับไป ในตอนนั้นเหลือทิ้งไว้เพียงถังซานกับสายลมแผ่วเบา
ถังซานเช็ดเลือดที่มุมปากมองไปทางที่ทุกคนหายลับไปพร้อมกับรอยยิ้มเย็น
“กล้าตามสัตว์วิเศษระดับห้าตัวนั้นไป ถังจือรนหาที่ตายนัก!” ถังซานเอ่ยด้วยความเกลียดชัง “น่าเสียดายที่ไม่ได้ยาวิเศษเหล่านั้นกับสัตว์วิเศษมาไว้ในมือ แต่ว่า…สัตว์วิเศษระดับห้าตัวนั้นช่วยข้าฆ่าคนพวกนี้ได้ก็เพียงพอแล้ว”
โชคดีที่สัตว์วิเศษระดับห้าตัวนั้นมาได้ทันเวลา ไม่เช่นนั้นชีวิตของเขาคงได้ทิ้งไว้ที่นี่เป็นแน่!
ถังซานมองไปทางที่คนอื่นๆ หายไปด้วยความเยือกเย็น หันหลังเดินออกไปทางนอกป่าสัตว์วิเศษ
ดวงตาของเขาไม่แม้แต่จะมองคนตระกูลถังที่ตายไปแม้แต่น้อย
คนพวกนี้มีชีวิตอยู่ก็ยังใช้เยี่ยงทาสได้ หากตายไปแล้วก็ไร้ซึ่งประโยชน์ เขาไม่มีความจำเป็นจะต้องเก็บศพให้คนเหล่านี้
…
ภายในป่าสัตว์วิเศษ
เสือโคร่งคาบเฟิงหรูชิงพุ่งชนไปข้างหน้าทำเอานางเวียนหัวตาลาย ถ้าไม่พลังจิตที่เข้มแข็งกว่าคนทั่วไป เกรงว่าคงหมดสติไปนานแล้ว
ถึงอย่างนั้นเฟิงหรูชิงก็ยังรู้สึกไม่ดีนัก ท้องไส้นางปั่นป่วนทรมานเป็นอย่างมาก
ทว่าเสือโคร่งตัวนี้ไม่ได้ทำร้ายนาง เพื่อแต่ไม่ว่ารู้จะพานางไปที่ใด อีกอย่างเผชิญหน้ากับสัตว์วิเศษระดับห้าแม้ฉินเฉินจะตามมาก็ไม่มีโอกาสจะชนะได้เลย
ไม่นานเสือโคร่งก็หยุดลงที่หน้าปากถ้ำแห่งหนึ่ง
ภายในถ้ำมีกลิ่นคาวเลือดเลือนรางทำให้เฟิงหรูชิงคิ้วกระตุกแต่ก็ไม่ได้ทำอะไร ปล่อยให้เสือโคร่งก้าวต่อไปพานางเข้าไปในถ้ำ
เสือโคร่งตัวนี้ไม่ได้วิ่งต่อ มันก้าวเท้าด้วยความระมัดระวังเกรงว่าจะรบกวนอะไรบางอย่าง
เพียงไม่นานเฟิงหรูชิงก็ได้รู้ถึงจุดมุ่งหมายของเสือโคร่ง
ภายในถ้ำมีลูกเสือโคร่งตัวน้อยนอนอยู่สามสี่ตัว เหล่าลูกเสือโคร่งตัวน้อยดูเหมือนจะเพิ่งเกิดมาได้ไม่นานแต่กลับไม่รู้ว่าถูกอะไรโจมตีมีตัวหนึ่งตายไปแล้ว เสือตัวน้อยตัวอื่นๆ ก็บาดเจ็บร่อแร่เต็มที
“โห่ว”
แววตาเสือโคร่งมีด้วยความเจ็บปวด มันทิ้งเฟิงหรูชิงลงแล้วใช้ลิ้นเลียลูกเสือตัวน้อยตัวหนึ่ง นัยน์ตาแฝงด้วยความรักและความอ่อนโยน
…………………………