ตอนเย็นใกล้ได้เวลาเลิกงานแล้ว เสี่ยวหลินเริ่มทำใจกับความเจ็บปวดได้แล้ว
ชื่อเต็มของเสี่ยวหลินก็คือหลินหร่าน ตอนมาทำงานที่แผนกฉุกเฉินเธอยังไม่โตนัก ผลลัพธ์ของชายชราคนนี้เสี่ยวหลินล้วนเห็นอยู่ในสายตา ทำให้เธอรู้สึกเสียดายและเจ็บปวด
หลินหร่านไม่รู้ว่าตัวเองหลั่งน้ำตาเพราะชายชราเป็นผู้บริสุทธิ์ หลั่งน้ำตาเพราะเสียใจแทนผู้หญิงคนนั้น หรือบางทีอาจเป็นเพราะไม่อาจช่วยเหลือชีวิตหนึ่งได้กันแน่
แผนกฉุกเฉินไม่เชื่อในน้ำตา เฉินชางยังไม่ทันได้เศร้า การผ่าตัดเคสหนึ่งก็มาเยือนกะทันหัน!
“เฉินชาง รีบมาที่ห้องผ่าตัดด่วน! เร็วเข้า!” หลี่เป่าซานกล่าวขึ้น น้ำเสียงนั้นทำให้เฉินชางสัมผัสได้ถึงอันตรายของชีวิตผู้ป่วย!
เขาวิ่งตรงไปที่ห้องผ่าตัดด้วยใจที่ไม่สงบ ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? เฉินชางไม่เข้าใจ!
ไม่มีเวลาให้คิดมากนัก เฉินชางวิ่งตรงไปที่ห้องผ่าตัด หัวหน้าพยาบาลในห้องผ่าตัดรออยู่ด้านนอกแล้ว เมื่อเห็นเฉินชางเข้ามาก็กล่าวด้วยใบหน้ากระวนกระวาย “รีบล้างมือเปลี่ยนชุดเถอะค่ะ! ห้องผ่าตัดหมายเลขสาม!”
เมื่อเฉินชางได้ยินคำว่าห้องผ่าตัดหมายเลขสามก็อดเคร่งเครียดขึ้นมาไม่ได้
ปกติห้องผ่าตัดหมายเลขสามของโรงพยาบาลอันดับสองจะปล่อยว่างไว้ตลอดเพื่อเตรียมรับการผ่าตัดฉุกเฉินได้ตลอดเวลา เช่นผู้บาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุรถยนต์ที่ถูกส่งมากู้ชีพกะทันหัน คนเหล่านั้นจะถูกส่งมาเตรียมผ่าตัดที่ห้องผ่าตัดหมายเลขสาม ซึ่งหลี่เป่าซานจะเป็นคนผ่าตัดเคสเหล่านี้เอง
หลี่เป่าซานก็คือเสาหลักของแผนกฉุกเฉินแห่งโรงพยาบาลอันดับสอง คือโครงสร้างหลักของแผนก! มีเขาอยู่ย่อมรองรับการผ่าตัดขนาดใหญ่ของโรงพยาบาลอันดับสองได้!
ยิ่งคิดเฉินชางก็ยิ่งเครียด!
หลังจากเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้วหั วหน้าพยาบาลหลี่อิงก็มองไปที่เฉินชาง กล่าวให้กำลังใจว่า “สู้ๆ นะคะ!”
เฉินชางพยักหน้าแล้วเข้าไปในห้องผ่าตัด!
……
……
ภายในห้องผ่าตัดกำลังทำการกู้ชีพที่ค่อนข้างเคร่งเครียด! ในห้องมีหลี่เป่าซาน หัวหน้าแผนกฉุกเฉิน เถามี่ หัวหน้าแผนกศัลยกรรมหัวใจ หลี่เจี้ยนเหว่ย หัวหน้าแผนกศัลยกรรมกระดูก และจางโหย่วฝู หัวหน้าแผนกศัลยกรรมทั่วไป!
ผู้บาดเจ็บจากอุบัติเหตุรถยนต์ค่อนข้างอันตราย มักจะมีอวัยวะเสียหายรุนแรง ตอนนี้ทุกคนกำลังเผชิญหน้ากับ “การบาดเจ็บที่หน้าอกและช่องท้อง” ซึ่งเกิดจากอุบัติเหตุรถยนต์
กล้ามเนื้อของผู้ป่วยเสียหายรุนแรง ตับถูกแทงทะลุ กระเพาะทะลุ ลำไส้เสียหายหนัก กระดูกหักหลายแห่ง กระดูกเชิงกรานหักรุนแรง ตอนที่ถูกส่งมายังโรงพยาบาลมีแผลบริเวณทรวงอกและท้องเหนือสะดือ เยื่อบุช่องท้องเสียหายมาก ตลอดจนมีอาการช็อคเพราะเสียเลือดมาก ความดันเลือดเพียง 70/40
ร่องรอยทุกอย่างแสดงให้เห็นว่าสภาพของผู้ป่วยแย่มาก! ชีวิตของเด็กหนุ่มที่เพิ่งจะอายุสิบแปดปีกำลังเหือดแห้งไปช้าๆ
หัวหน้าแผนกทั้งหมดของโรงพยาบาลอันดับสองลงมือแล้ว พวกเขากำลังรักษาเคสนี้!
รักษาตับที่เสียหาย เย็บตับ!
รักษากล้ามเนื้อ เย็บกระเพาะ
ใช้เกลือจำนวนมากเพื่อล้างช่องท้อง…
ภายในห้องผ่าตัดเหลือเพียงเสียงของเครื่องจักรและเสียงอุปกรณ์ดังไปมา
ตอนนี้ไม่มีใครกล้าหายใจแรงสักคน!
เนื่องจากอาการของผู้ป่วยค่อนข้างพิเศษ เวลาผ่าตัดจึงไม่ควรเกินสี่ชั่วโมง มิฉะนั้นอาการจะเปลี่ยนแปลงได้ง่าย! และเพื่อรักษาประสิทธิภาพในการผ่าตัด ทุกคนจึงทำได้เพียงปล่อยผ่านส่วนที่ไม่อันตรายไปก่อน หรือไม่สนใจการผ่าตัดส่วนที่ไม่ส่งผลอันตรายถึงชีวิต เพื่อทำการรักษาส่วนที่อันตรายมากๆ กระทั่งผ่าตัดทรวงอกและเย็บตับไปในเวลาเดียวกัน!
ดวงตาทั้งสองของจางโหย่วฝูหนักแน่นจริงจัง ไม่กล้าหายใจแรงแม้แต่น้อย การเย็บตับต้องใช้เข็มหนาและทำการผ่าตัดอย่างระมัดระวังถึงขีดสุด!
ตอนนี้จู่ๆ ผู้ป่วยก็มีเลือดไหลออกมา!
มีเลือดไหลออกมาสองครั้งแล้ว ตอนนี้ต้องทำบายพาสหัวใจและหลอดเลือด แล้วสาเหตุที่เลือดไหลออกมาอยู่ที่ไหนกัน?
ทันใดนั้นทุกคนพบว่าส่วนที่แตกคือหลอดเลือดแดงบริเวณม้าม!
ทุกคนพลันรู้สึกชาที่หน้า ระดับความยากเพิ่มขึ้นอีกแล้ว!
หยุดเลือดไม่ให้ไหลได้[1]แล้ว! หาสาเหตุพบแล้ว แต่ไม่นานก็มีปัญหาหนึ่งเกิดขึ้นเบื้องหน้าทุกคน
จางโหย่วฝูเบิกตากว้าง กล่าวด้วยความหวั่นเกรง “ตอนนี้ความดันเลือดของผู้ป่วยต่ำมาก แต่บริเวณรอบๆ มีเลือดไหลเวียนไม่เยอะ ที่สำคัญก็คือความดันไปกระจุกรวมกันอยู่ที่หลอดเลือดแดงบริเวณม้าม และตอนนี้หลอดเลือดแดงที่ม้ามได้รับความเสียหายแล้ว เส้นเลือดใกล้เคียงก็บางมาก ผมกลัวว่าจะทนได้ไม่นาน…อาจมีเลือดไหลมาก ถึงตอนนั้นอาการคงไม่ดีแน่…”
ทุกคนพลันหน้าเปลี่ยนสี “เย็บไม่ได้หรือครับ?”
เถามี่ส่ายหน้า “ร่างกายของผู้ป่วย…แย่เกินไป! ถ้าจะเย็บมีเวลาไม่ถึงเก้าสิบวินาทีเท่านั้น เมื่อดูจากสภาพของเขาในตอนนี้ หากเย็บนานเกินไป ต่อให้เย็บได้ก็จะมีปัญหาเรื่องการฟื้นตัวอยู่ดี!”
ปัญหายุ่งยากปรากฏเบื้องหน้าทุกคนแล้ว!
ทำอย่างไรจึงจะเย็บหลอดเลือดให้เสร็จภายในเก้าสิบวินาทีได้
หลอดเลือดแดงบริเวณม้ามเป็นตัวส่งเลือดไปหล่อเลี้ยงอวัยวะต่างๆ ของร่างกาย เช่น กระเพาะ ตับอ่อน และม้ามเป็นต้น ถ้าเสียเลือดไปจำนวนมาก อาจทำให้อวัยวะเสียหายรุนแรงอย่างยากจะหลีกเลี่ยง
ในการรักษาทางคลิกนิก ผู้ป่วยส่วนหนึ่งอาจปรากฏอาการหลอดเลือดบริเวณม้ามอุดตันจนทำให้ม้ามตาย หรือผู้ป่วยอาจม้ามแตกในขณะที่ทำการผ่าตัดอยู่ การหาหลอดเลือดแดงบริเวณม้ามอย่างแม่นยำและควบคุมเลือดที่ไหลออกมาจึงเป็นส่วนสำคัญที่สุด
ตอนนี้จู่ๆ ก็มีปัญหาโผล่ขึ้นมา หากจะหยุดเลือดก็ต้องเย็บหลอดเลือดซึ่งมีเวลาในการเย็บไม่ถึงเก้าสิบวินาที เนื่องจากการสร้างระบบไหลเวียนภายนอกส่งเลือดไปยังอวัยวะต่างๆ ได้ไม่ครบ
หลี่เจี้ยนเหว่ยเงยหน้าขึ้น “เหล่าเถา คุณเย็บได้หรือเปล่า?”
หลี่เจี้ยนเหว่ยเป็นหัวหน้าแผนกศัลยกรรมกระดูกและเป็นรองผู้อำนวยการโรงพยาบาล ตอนนี้คำพูดของเขาเพียงประโยคเดียวก็เป็นเหมือนความคาดหวังในใจของทุกคน มีผลต่อความปรารถนาของทุกคน!
เย็บได้หรือเปล่า?
เก้าสิบวินาทีจะเย็บหลอดเลือดแดงที่ม้ามได้หรือไม่!
เถามี่รู้สึกเครียดขึ้นมาโดยพลัน ผ่านไปครู่หนึ่งเขาจึงสูดหายใจลึก “ผม…ผมอาจทำไม่ได้!”
ประโยคนี้ของเถามี่ทำให้ทุกคนสิ้นหวัง แม้แต่เถามี่ผู้เป็นหัวหน้าแผนกศัลยกรรมหัวใจก็ยังทำไม่ได้ แล้วใครจะทำได้ล่ะ?
คำพูดประโยคนี้ของเถามี่เสมือนเป็นการแจ้งข่าวร้ายกับผู้ป่วย…
เถามี่สูดหายใจลึกอีกครั้งแล้วพูดต่อไปว่า “ไม่ใช่ว่าผมไม่มีความสามารถและไม่ใช่ว่าผมแก่แล้วนะครับ แต่ว่า…เก้าสิบวินาทีเป็นไปไม่ได้เลยจริงๆ ผมเคยเห็นคนที่เย็บเร็วที่สุดทำได้ แต่คนคนนี้อยู่ที่เมืองหลวง ตอนนี้คงมาไม่ทัน ส่วนที่มณฑลตงหยางของพวกเรา คนที่จะเย็บหลอดเลือดในเวลาเก้าวิบวินาทีได้อาจจะ…อาจจะไม่มีแม้แต่คนเดียว!”
เถามี่ส่ายหน้า ยากเกินไป…ยากเกินไปจริงๆ!
“นี่เป็นการเย็บที่ต้องการความคล่องตัวของมือสูง ทั้งยังต้องการหมอที่มีทักษะในการเย็บหลอดเลือดในระดับดีและมีความนิ่งสูง นี่คือเส้นเลือดแดง ในขณะที่เย็บ นอกจากเร็วแล้วยังต้องเย็บให้แน่นหนาและมั่นคงด้วย จึงต้องเย็บอย่างน้อยสามสิบเข็ม นี่…ยากเกินไป!”
จริงๆ แล้วการเย็บหลอดเลือดก็ยากมากอยู่แล้ว ยิ่งไปอย่างนั้นกว่านั้นยังมีความต้องการสูง จำเป็นต้องเย็บให้แน่นหนาและมั่นคง มิฉะนั้นจะเกิดปัญหากับผู้ป่วยหลังผ่าตัดได้ง่าย
หลี่เจี้ยนเหว่ยได้ยินดังนั้นสีหน้าพลันเปลี่ยนไปทันที!
“หัวหน้าแผนกจาง ในแผนกของพวกคุณมีคนเชี่ยวชาญด้านการเย็บหลอดเลือดอยู่บ้างหรือเปล่า?”
จางโหย่วฝูส่ายหน้า หากแผนกของเขามีคนเช่นนี้…ก็คงดี…
ทุกคนอดถอนใจไม่ได้ จะทำอย่างไรดี? จะจัดการอย่างไรดี!
หลี่เจี้ยนเหว่ยพูดขึ้นว่า “เหล่าเถา คุณมาเย็บเถอะ พยายามให้เต็มที่! พยายามให้เต็มที่ก็พอแล้ว!”
นอกจากพยายามเต็มที่ ตอนนี้ก็ทำอย่างอื่นไม่ได้อีก
ทำได้เพียงเชื่อมั่นในตัวเถามี่เท่านั้น
ตอนนี้เองอยู่ๆ หลี่เป่าซานก็คิดถึงคนคนหนึ่ง “ผมมีตัวเลือกอยู่ครับ ลองดูหน่อยก็ได้!”
[1] ในที่นี้คือการหยุดไม่ให้เลือดไหลผ่านบริเวณที่บาดเจ็บ ไม่ใช่การห้ามเลือดจากบาดแผล