ในคืนที่เงียบสงัด ซูฉิงกำลังเอนกายอยู่บนโซฟา จ้องมองที่หน้าจอโทรศัพท์มือถือของเธอ และมีคนมากมายที่กำลังต่อว่าด่าทอเธอบนนั้น
ยิ่งกว่านั้น มันขู่ว่าต้องชดใช้ด้วยชีวิตของซูฉิง
ทุกคนต่างตั้งตารอการถ่ายทอดสดในวันพรุ่งนี้ และรอดูว่าเซี่ยซิงซิงผู้เป็นเหยื่อจะเผยท่าแท้ของซูฉิงผู้หญิงใจร้ายคนนั้นว่าอย่างไร
ซูฉิงยกมุมริมฝีปากของเธอขึ้น ในวันพรุ่งนี้งั้นเหรอ? เธอรู้ตั้งหน้าตั้งตารอจริงๆ
และในทันใดนั้น โทรศัพท์มือถือของซูฉิงก็ดังขึ้น
เธอมองลงไปก็เห็นว่าเป็นแอนโธนี่ที่โทรมา
“พี่เอด้า ฉันตรวจสอบข้อมูลที่คุณขอให้ตรวจสอบแล้ว และฉันก็ส่งไปที่อีเมลของคุณแล้ว” แอนโธนี่ที่อยู่ปลายสายของโทรศัพท์พูด
ซูฉิงพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ มุมปากของเขาโค้งเล็กน้อย “ดีมาก”
“เซี่ยซิงซิงคนนั้นกล้ามากระตุกนวดเสือ เขาก็แค่เป็นคนใจร้อนคนหนึ่งเท่านั้น” แอนโธนี่เยาะเย้ย “พี่เอด้า อย่าปล่อยพวกเขารอดไปได้นะคะ!”
“ทำไม ฉันดูเหมือนคนที่อ่อนโยนงั้นเหรอ?” เสียงของซูฉิงเรียบๆ แต่กลับทำให้ผู้คนรู้สึกหนาวสั่นได้
แอนโธนี่จงใจพูดเกินจริงและอุทานออกมาว่า “พี่เอด้าออกโรง ทุกอย่างก็ง่ายทันที!”
ซูฉิงหัวเราะ “อยู่เป็น”
หลังจากวางสายโทรศัพท์ ซูฉิงกำลังเตรียมที่จะเปิดอีเมลของเธอเพื่ออ่านข้อมูลที่แอนโธนีส่งให้เธอ เธอก็ได้ยินเสียงดังฟังชัดลอยมาจากประตู “เธอกำลังโทรหาใคร?”
ซูฉิงเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าเป็นฮ่อหยุนเฉิงที่กำลังพิงกับกรอบประตูด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ที่มุมปากของเขา
ซูฉิงตกใจ เธอจำได้ว่าเธอปิดประตูแล้ว เมื่อครู่นี้เอง?
ไม่รู้ว่าโทรศัพท์สายเมื่อกี้… เขาได้ยินมากแค่ไหน?
แต่ก็ดูเหมือนเธอจะไม่ได้พูดอะไรที่เธอไม่ควรพูด
ซูฉิงนั่งตัวตรงและถามอย่างแผ่วเบา “นายมาที่นี่ทำไม? ฉันจำได้ว่าฉันปิดประตูไปแล้ว”
ฮ่อหยุนเฉิงก้าวเข้ามาในห้องและยกริมฝีปากขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ “นี่คือบ้านของฉันนะ”
ซูฉิงพูดไม่ออก “โอเค…”
ฮ่อหยุนเฉิงเดินไปหาซูฉิงและนั่งลง ขาของเขาไขว้กันอยู่อย่างเป็นระเบียบ “เห็นการค้นหายอดนิยมแล้วหรือยัง? ฉันได้ยินมาว่าเซี่ยซิงซิงไลฟ์สดให้สัมภาษณ์พิเศษในวันพรุ่งนี้?”
“บนอินเทอร์เน็ตบอกแบบนั้น” ซูฉิงกล่าวอย่างใจเย็น
“คุณไม่กลัวเลยเหรอ?” ฮ่อหยุนเฉิงหันไปด้านข้างจ้องมองไปที่ซูฉิงด้วยดวงตาที่ลึกล้ำ
“ฉันทำอะไรอย่างบริสุทธิ์ใจ ฉันต้องกลัวอะไร?” ซูฉิงเย้ยหยันที่มุมปากของเธอ “คนที่ควรกลัวคือคนที่พูดเรื่องไร้สาระโดยไม่มีมโนธรรมไม่ใช่หรอกเหรอ ?”
“อื้ม” ฮ่อหยุนเฉิงเปล่งเสียงพยางค์เดียวออกจากโพรงจมูกของเขาอย่างแผ่วเบา
หากเป็นผู้หญิงคนอื่นถูกใส่ร้ายแบบนี้ และต้องเผชิญกับการดูหมิ่นอย่างมากมายขนาดนี้ คงกลัวตัวเองจะถูกทำร้ายและต้องกลัวถึงขีดสุดแน่ๆ
แต่ซูฉิงนั้นยังสงบนิ่งราวกับไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลย
สภาพจิตใจของเธอแข็งแกร่งมากจริงๆ
“มีอะไรอีกไหม? ฉันจะไปพักผ่อนแล้ว” ซูฉิงอดใจรออ่านข้อมูลที่แอนโธนีส่งให้เธอไม่ไหวแล้วและสั่งให้เขาออกไปทันที
ตอนแรกฮ่อหยุนเฉิงต้องการให้ซูฉิงไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการถ่ายทอดสดในวันพรุ่งนี้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะคิดมากไป
เขามองลึกไปที่ซูฉิงแล้วยืนขึ้น ยกริมฝีปากขึ้นและพูดว่า “รีบพักผ่อน”
หลังจากที่ฮ่อหยุนเฉิงจากไป ซูฉิงก็รีบคลิกที่อีเมลของเธอและเปิดข้อมูลที่แอนโธนี่ส่งให้เธอ
ซูฉิงยกริมฝีปากขึ้นอย่างพึงพอใจ เซี่ยซิงซิงที่งี่เง้าคนนี้ ฉันจะทำให้เธอเปิดเผยทุกอย่างต่อหน้าทุกคนในการสัมภาษณ์สดวันพรุ่งนี้เอง!
เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น นักข่าวจากสื่อต่างๆก็มารวมตัวกันที่ทางเข้าโรงพยาบาลตั้งแต่เนิ่นๆ เพราะกลัวว่าจะพลาดข้อมูลแรกไป
เมื่อถึงเวลาเยี่ยม นักข่าวก็รีบเข้าไปในวอร์ดผู้ป่วย
นอกจากเซี่ยซิงซิงที่นอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลด้วยใบหน้าที่ป่วยแล้ว ฮ่อเฉียนก็อยู่ที่นั่นด้วย พูดอย่างดิบดีว่า มาเยี่ยมเซี่ยซิงซิง
“เพื่อนๆสื่อมวลชนทุกท่าน ขอบคุณมากที่มาในวันนี้” เซี่ยซิงซิงดูอ่อนแอและพยายามลุกขึ้นจากเตียง
ต่อหน้าสื่อฮ่อเฉียนรีบช่วยเซี่ยซิงซิงอย่างรวดเร็ว “ระวังนะ”
นำโดยหัวหน้าของกลุ่มนักข่าวซุบซิบ ได้เริ่มถ่ายทอดสด “สวัสดีทุกคน ฉันเชื่อว่าทุกคนคงเต็มไปด้วยความสงสัยเกี่ยวกับเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นระหว่างซูฉิงพนักงานของตระกูลฮ่อกรุ๊ปและอดีตพนักงานเซี่ยซิงซิง ความจริงของเรื่องนี้คืออะไร วันนี้เราจะมา คุยกันที่วอร์ดผู้ป่วยของเซี่ยซิงซิง มาถามเธอดูกันเถอะ”
นักข่าวสัมภาษณ์ฮ่อเฉียนก่อน “คุณหนูฮ่อ ฉันได้ยินมาว่าซูฉิงเป็นคู่หมั้นของประธานฮ่อ คุณคิดอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้?”
ฮ่อเฉียนกระแอมในลำคอทันทีและชี้แจงว่า “นี่เป็นข่าวลือ คุณไม่รู้หรือว่าลูกพี่ลูกน้องของฉันเป็นใคร? เขาจะมีคู่หมั้นที่โหดเหี้ยมขนาดนี้ได้อย่างไรกัน? ครอบครัวฮ่อของเราเป็นครอบครัวที่มั่งคั่งและมีชื่อเสียง จะไปเกี่ยวข้องกับฆาตกรแบบนี้ได้อย่างไร? ”
“ที่แท้ก็เป้นเช่นนี้นี่เอง” นักข่าวพยักหน้าอย่างชัดเจน เดิมทีพวกเขายังคงกังวลว่าจะทำให้ฮ่อหยุนเฉิงขุ่นเคือง
แต่เนื่องจากฮ่อเฉียนพูดอย่างนั้น เห็นได้ว่าซูฉิงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับฮ่อหยุนเฉิง พวกเขาจึงไม่ต้องระแวงอะไรอีก
นักข่าวหันไปหาเซี่ยซิงซิงซึ่งเป็นตัวเอกของวันนี้
“คุณเซี่ย ตอนที่คุณตกลงไปในทะเลสาบแห่งรักในวันนั้น สรุปแล้วมันเกิดอะไรขึ้น คุณช่วยเล่าให้เราฟังหน่องได้ไหม ? ชาวเน็ตของเราหลายคนเป็นห่วงคุณมาก”
เซี่ยซิงซิงพยักหน้าซีดๆของเธอและพูดด้วยดวงตาสีแดงก่ำ “ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงของทุกคน”
“วันนั้นฉันชวนเพื่อนไปเที่ยวที่ทะเลสาบแห่งรัก แต่เพื่อนของฉันผิดนัดกระทันหัน เนื่องจากฉันไปที่นั่นแล้ว ฉันเลยตัดสินใจเดินเล่นคนเดียว”
แต่ใครจะไปรู้ว่าฉันได้เจอกับซูฉิงที่ทะเลสาบแห่งรักนั่นเหมือนกัน ทันทีที่เธอเห็นฉันในวันนั้นเธอก็ตะโกนใส่ฉันและบอกให้ฉันไปตายซะ ฉันไม่โต้ตอบอะไรเธอเลย เธอรีบวิ่งมาผลักฉันลงไปในน้ำ เขาเอาแต่บอกให้ฉันตาย! ! ”
เซี่ยซิงซิงเช็ดน้ำตาของเธอและเธอก็พูดจบลงภายในลมหายใจเดียว
สปอตไลต์ของนักข่าวยังคงกระพริบๆอย่างต่อเนื่อง และเขาก็ถามอีกครั้ง “ถ้าอย่างนั้น ฉันขอถามคุณเซี่ยหน่อยนะคะ ทำไมซูฉิงถึงผลักคุณลงไปในน้ำคะ?”
ดวงตาที่สวยงามและกำลังมีน้ำตาของเซี่ยซิงซิง “ตอนที่ฉันอยู่ในตระกูลฮ่อกรุ๊ป ซูฉิงอิจฉาฉันและไม่ชอบฉัน ฉันคิดว่าซูฉิงแค่ไม่ชอบฉันเฉยๆ แต่ฉันไม่ได้คิดว่าเธอจะเป็นเช่นนี้ ดุร้ายและปฏิบัติกับฉันอย่างนี้ คิดจะฆ่าฉัน และผลักฉันลงทะเลสาปแบบนี้!
ฉันว่ายน้ำไม่เป็น ตอนนั้นฉันดิ้นรนอยู่ในน้ำอย่างสิ้นหวัง ร้องขอความช่วยเหลือ แต่ซูฉิงก็ไม่สนใจ และมองดูฉันดิ้นรนอย่างเลือดเย็น และตระโกนสั่งให้ฉันไปตายซะ! ”
ฮ่อเฉียนกล่าวเสริมว่า “นั่นเป็นเรื่องจริง เพื่อนร่วมชั้นของฉันกับฉันก็ไปเที่ยวที่ทะเลสาบแห่งรักในวันนั้นเช่นกัน และบังเอิญเห็นฉากที่ซูฉิงผลักเซี่ยซิงซิงลงไปในทะเลสาบพอดี”
“ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าความจริงของเรื่องนี้จะเป็นอย่างที่ทุกคนคาดเดากันก่อนหน้านี้ คุณเซี่ยถูกซูฉิงผลักลงน้ำโดยเจตนา เราเชื่อว่า สวรรค์มีความยุติธรรม คนทำผิดก็ต้องถูกลงโทษ หากทำผิดจริง จะต้องโดนลงโทษอย่างแน่นอน ความยุติธรรมไม่เคยรอใคร!” นักข่าวพูดอย่างชอบธรรม
คำพูดของนักข่าวได้รับการยกย่องจากฝูงผู้ชมในห้องถ่ายทอดสด และความเกลียดชังที่มีต่อซูฉิงก็มาถึงขีดสุด
เมื่อซูฉิงมาถึงวอร์ด เธอก็บังเอิญได้ยินคำพูดเหล่านี้เข้า
เธอเดินเข้าไปในวอร์ดด้วยก้าวเดินที่มั่นคง มองดูเซี่ยซิงซิงบนเตียงในโรงพยาบาลอย่างเย็นชา และพูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำว่า “พูดได้ดี ความยุติธรรมจะไม่มีวันรอใคร หากทำผิดจริง จะต้องโดนลงโทษอย่างแน่นอน “เซี่ยซิงซิง คุณว่าอย่างนั้นไหม?”