การแสดงออกของฮ่อหยุนเฉิงเปลี่ยนไปเป็นเย็นชาอย่างเห็นได้ชัด
การปฏิเสธและการต่อสู้ดิ้นรนของหญิงสาวในอ้อมแขนของเขา กระตุ้นความปรารถนาของเขาที่จะพิชิตมัน
เขาต้องการบอกซูฉิงด้วยการปฏิบัติจริง ว่าระวางเธอกับเขามันมีมากกว่าสัญญาการแต่งงาน
บางที ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาอรจจะสามารถไปได้อีกขั้นก็ได้
มือที่แข็งแรงของฮ่อหยุนเฉิงกอดเอวของซูฉิงไว้แน่นและกดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา
ซูฉิงตกใจ เธอดิ้นรนเล็กน้อย และพูดอย่างเย็นชาว่า “ปล่อยฉันนะ!”
“ถ้าฉันไม่ปล่อยล่ะ?” ฮ่อหยุนเฉิงกัดริมฝีปากอย่างเย็นชา
ในขณะนี้ บรรยากาศในห้องเริ่มเย็นขึ้นเล็กน้อย
ทันใดนั้น ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น “มีใครอยู่ข้างในไหม?”
อีกเสียงหนึ่งพูดอย่างไม่อดทนว่า “ใครที่ผิดศีลธรรมถึงขนาดล็อกห้องชาคุณคิดว่าตู้กับข้าวเป็นของเขาจริงๆ เหรอ?”
ซูฉิงใช้โอกาสนี้เพื่อหลุดออกจากฮ่อหยุนเฉิง “ปล่อยฉัน มีคนอยู่ในนี้”
หลังจากหลุดจากอ้อมแขนของฮ่อหยุนเฉิงแล้ว ซูฉิงก็เปิดประตูและวิ่งหนีไปอย่างรีบร้อน
พนักงานสองคนที่มาที่ห้องน้ำชาก็ต่างมองหน้ากัน
“เมื่อกี้นี้ใช่ซูฉิงหรือเปล่า?” พนักงาน A ถามด้วยความสงสัย
พนักงาน B พูดอย่างโกรธเคือง “ใช่ๆๆ นั่นเธอ ไม่คิดเลยว่าตระกูลฮ่อกรู๊ปของเราจะมีฆาตกรอยู่ และเธอก็ขึ้นอับอับการค้นหายอดนิยมด้วยนะ เธอทำให้เสียหน้า หมดเลย คนแบบนี้ทำไมยังมีหน้ามาแสดงตัวในบริษัทอีกล่ะ?”
ทั้งสองกำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน ทันใดนั้นก็มีเสียงเย็นเยียบมาจากข้างใน “พรุ่งนี้คุณทั้งสองไม่ต้องมาทำงานแล้วนะ”
เมื่อพวกเขาเห็นฮ่อหยุนเฉิงที่ใบหน้าดูเย็นชา ทั้งคู่ก็ตกตะลึงเป็นอย่างมาก
ประธานที่ยืนอยู่ข้างหน้าพวกเขา ซึ่งมีใบหน้าหล่อเหลาและมีออร่าที่รุนแรง ทำให้อุณหภูมิในห้องชาลดลงเหลือศูนย์ทันที
เมื่อคำพูดนั้นเบาลง ฮ่อหยุนเฉิงก็เดินออกจากห้องชาไป และทิ้งไว้แค่เพียงพนักงานที่กำลังตกตะลึงอยู่เพียงสองคนนั้นเท่านั้น
ท่านประธานมาอยู่ในห้องชาได้อย่างไรกัน!
ทันทีที่ซูฉิงกลับมาที่ที่นั่งของเธอ เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากเจ้าหน้าที่หวัง
“เจ้าหน้าที่หวัง มีอะไรหรือเปล่าคะ?” ซูฉิงรับโทรศัพท์และถามอย่างสุภาพ
อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เสียงฟังดูเคร่งขรึมของเจ้าหน้าที่หวังก็ดังขึ้น “เซี่ยซิงซิง ฝื้นแล้ว”
ซูฉิงยกริมฝีปากของเธอขึ้น “จริงเหรอคะ?”
เจ้าหน้าที่หวังกล่าวอย่างเคร่งขรึม “หลังจากที่เซี่ยซิงซิงตื่นขึ้น เราขอให้เธอสารภาพโดยเร็วที่สุด และเธอก็ยืนยันว่าคุณเป็นคนผลักเธอลงไปในน้ำ”
“อ๋อ” คิ้วของซูฉิงกระตุกและเธอก็พูดเบา ๆ
ซูฉิงไม่แปลกใจที่เซี่ยซิงซิงจะฟื้นขึ้นมาแล้วยืนยันว่าเธอเป็นฆาตกร นี่ก็เป็นไปตามที่เธอคาดไว้เท่านั้น
เธอพยายามอย่างยิ่งที่จะช่วยชีวิตเซี่ยซิงซิง แต่ตอนนี้เซี่ยซิงซิงกลับหัวมาแว้งกัดเธอ เหอะๆ
เจ้าหน้าที่หวังพูดเสริมว่า “ดังนั้น ในช่วงเวลานี้ ขอความร่วมมือคุณหนูซูอย่าเพิ่งออกจากเมือง A และให้ความร่วมมือกับการสอบสวนของเรา เราจะค้นหาความจริงของเรื่องนี้ได้อย่างแน่นอน”
ซูฉิงพยักหน้า “เข้าใจแล้วค่ะ”
แม้ว่าฮ่อหยุนเฉิงจะสั่งให้คนจัดการกับการค้นหายอดนิยมแล้ว แต่ตอนนี้เซี่ยซิงซิงฝื้นขึ้นมาและพยายามบอกว่าซูฉิงเป็นฆาตกรที่ผลักเธอ ดังนั้นนักข่าวที่ได้ยินข่าวก็จึงได้มารวมตัวกันรอบ ๆ โรงพยาบาลและต้องการสัมภาษณ์เซี่ยซิงซิง
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากไม่ใช่เวลาเยี่ยม โรงพยาบาลจึงสั่งห้ามนักข่าวและไม่ปล่อยให้พวกเขาเข้าไปในวอร์ด
ดังนั้นนักข่าวจึงสามารถติดต่อเซี่ยซิงซิงทางโทรศัพท์เท่านั้น “คุณเซี่ยซิงซิงมีข่าวลือทางอินเทอร์เน็ตว่าคุณถูกผลักตกน้ำในทะเลสาบแห่งรัก มีคนผลักคุณลงไปในน้ำโดยเจตนา และคนนี้ก็เป็นคู่หมั้นของประธานตระกูลฮ่อกรุ๊ปอีกด้วย เรื่องนี้จริงหรือไม่อย่างไรคะ ?”
ทางโทรศัพท์เซี่ยซิงซิงฟังดูเสียงแหบมาก เธอกล่าวตอบว่า “ใช่ค่ะ ที่ฉันตกน้ำมันไม่ใช่อุบัติเหตุค่ะ ซูฉิง เป็นคนผลักฉันลงไปในทะเลสาบคะ! คุณต้องทวงถามความยุติธรรมให้ฉันนะคะ!”
“คุณช่วยเล่าเกี่ยวกับสถานการณ์ในตอนนั้นให้เราฟังหน่อยได้ไหม?” นักข่าวถาม “ทำไมซูฉิงถึงจงใจผลักคุณลงไปในน้ำ?”
“ถ้าอย่างนั้น วันพรุ่งนี้พวกคุณก็มาที่วอร์ดผู้ป่วยและเราจะบอกคุณต่อหน้าสดๆกันไปเลย” ดวงตาของเซี่ยซิงซิงเป็นประกาย
ถ้าเขาทำทุกอย่างเสร็จในคราวเดียว มันก็จะดังแค่แปบเดียวเท่านั้น
เธอบอกว่าเธอจะเก็บไว้ครึ่งหนึ่งและจะยอมรับการสัมภาษณ์สดในวันพรุ่งนี้ ซึ่งนี่จะทำให้ผู้คนน่ารับประทานมากขึ้น และได้รับความสนใจมากขึ้นอีกด้วย นอกจากนี้ยังเป็นการปล่อยให้ความคิดเห็นของประชาชนฆ่าซูฉิงให้ตายช้าๆ!
เซี่ยซิงซิงได้นัดกับนักข่าวแล้ว เธอจะให้สัมภาษณ์สดในวอร์ด เธอจะบอกรายละเอียดว่าเธอถูกซูฉิงทำร้ายเธออย่างไร และเธอถูกซูฉิงผลักลงไปในน้ำอย่างไร และวิธีการของซูฉิงก็ช่างเลือดเย็น
หลังจากวางสายโทรศัพท์จากนักข่าว ดวงตาของเซี่ยซิงซิงก็ส่องประกายถึงความโหดเหี้ยม
คราวนี้เธอตายทั้งเป็นแน่ เขาจะส่งซูฉิงเข้าไปนอนในคุกให้ได้อย่างแน่นอน!
มันไม่คุ้มที่เธอจะจมน้ำและเกือบเอาชีวิตไม่รอด แต่ขอเพียงเธอสามารถกำจัดซูฉิงได้ ทุกอย่างมันก็คุ้มค่า
ในเวลานี้เซี่ยซิงซิงได้รับโทรศัพท์ที่ไม่คุ้นเคย เธอคิดว่ามันเป็นสายของนักข่าวอีกคน เธอสร้างอารมณ์และทำหน้าเหมือนตนเป็นเหยื่อ “สวัสดี สวัสดีคะ”
“เซี่ยซิงซิงฉันเอง ฉันไง” เสียงของสวีหว่านเอ๋อร์ ดังมาจากปลายอีกด้านของโทรศัพท์ “คราวนี้เธอทำได้ดีมาก”
“คุณไม่ต้องกังวลไป คราวนี้ซูฉิงหนีไม่พ้นแน่นอน!”
ริมฝีปากของเซี่ยซิงซิงขดยิ้มอย่างพอใจ “ตราบใดที่ฉันอยู่ต่อหน้าตำรวจและสื่อ ฉันก็จะยืนยันว่าเป็นซูฉิงที่ผลักฉันลงไปในน้ำ และด้วยคำให้การของฮ่อเฉียนและคนอื่นๆ ถ้าครั้งนี้ฉันเอาซูฉิงไปนั่งในคุกไม่ได้ ก็ไม่ต้องเรียกฉันแซ่เซี่ยแล้ว!”
“ไม่เลว” สวีหว่านเอ๋อร์พอใจมาก “แม้ว่าคราวนี้จะไม่บรรลุผลตามที่คาดไว้ แต่ก็ไม่เลว แต่ยังไงก็ตาม เธอไม่ได้ทิ้งเบาะแสอะไรไว้ใช่ไหม?”
“ไม่มีแน่นอน” เซี่ยซิงซิงกล่าวอย่างมั่นใจ “ฉันลงมืออย่างแยบยน ในเวลานั้นไม่มีใครนอกจากฉันและซูฉิงแม้แต่ฮ่อเฉียนและคนอื่น ๆ ก็เข้ามาหลังจากที่ฉันตกลงไปในน้ำแล้ว ฉันแน่ใจว่าไม่มีใครรู้ว่าฉันเผลอตกน้ำเอง”
“ดี” สวีหว่านเอ๋อร์พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ “ขอเพียงเรื่องนี้เสร็จสิ้น ฉันสัญญาว่าเธอจะได้กลับไปทำงานที่ตระกูลฮ่อกรุ๊ปอีกครั้งแน่นอน”
“ขอบคุณคะ!” ดวงตาของเซี่ยซิงซิงเป็นประกายด้วยความมุ่งมั่นที่จะชนะ
คราวนี้ เพื่อกำจัดซูฉิงและกลับไปทำงานที่ตระกูลฮ่อกรุ๊ป เธอได้พยายามอย่างดีที่สุดแล้ว
ดังนั้นต้องสำเร็จเท่านั้น ไม่สามารถล้มเหลวได้!
ในตอนกลางคืนการค้นหายอดนิยมก็เริ่มที่ปะทุขึ้นอีกครั้ง
เนื่องจากคำให้การส่วนตัวของเซี่ยซิงซิงในครั้งนี้ จำนวนการอ่านเกี่ยวกับการค้นหายอดนิยมจึงถูกโพสต์โดยตรงหลายครั้ง และสงครามการโจมตีซูฉิงก็รุนแรงขึ้น
ในห้องทำงานของประธาน ฮ่อหยุนเฉิงเอนหลังพิงที่นั่ง นิ้วที่เรียวยาวของเขาเปิดหน้าจอโทรศัพท์มือถือ และอ่านข้อกล่าวหาและการดุด่าของเซี่ยซิงซิงในการค้นหายอดนิยม และดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย
หลินเหยียนเฟิงผลักประตูเข้ามาและกล่าวว่า “ท่านประธาน ผมเจอสิ่งที่คุณขอให้ไปค้นหาแล้วครับ”
ขณะที่เขาพูด เขาก็ยื่นแฟลชไดรฟ์ให้ฮ่อหยุนเฉิง
ฮ่อหยุนเฉิงนำแฟลชไดรฟ์เสียบเข้ากับคอมพิวเตอร์และเริ่มเล่น
เมื่อดูเนื้อหาบนหน้าจอ ริมฝีปากของเขาก็ยกขึ้น “ดีมาก”
“ให้ผมไปหาใครซักคนถอนการค้นหายอดนิยมเกี่ยวกับคุณหนูซูออกไหมครับ?” หลินเหยียนเฟิง ให้คำแนะนำ
สื่อเหล่านี้กล้าเขียนอะไรก็ได้เพื่อการเข้าชมจริงๆ
แถมยังจะมีการสัมภาษณ์สดอีก ใจร้อนกันไปไหม?
ฮ่อหยุนเฉิงจ้องไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ริมฝีปากบางของเขายกขึ้นเล็กน้อย และเขาพูดเบา ๆ ว่า “ไม่จำเป็น”