ตอนที่ 267 จากไป (3)
“ชิงชิง”
เจ้าปลอดภัย ดีจริง
เด็กหนุ่มหลับตาลง ช่วงเวลาที่เขาหมดสติไปสิ่งที่ปรากฏในหัวเขา ร่างที่เห็น ริมฝีปากแย้มรอยยิ้มบาง
เมื่อครู่…น่าจะเป็นผู้ชายคนนั้นโผล่มาช่วยชิงชิงไว้…
“เฉินเอ๋อร์ พวกเรากลับบ้านกันเถอะ” เฟิงหรูชิงยื่นมือไปให้เด็กหนุ่ม รอยยิ้มสว่างไสวดุจดั่งแสงอาทิตย์
เด็กหนุ่มนิ่งไปก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับดวงตาคู่นั้นที่อบอุ่นเหมือนกับตอนแรก
ดวงตานั้นเหมือนแสงแดดอุ่นหลอมละลายใจที่ถูกปกคลุมด้วยฝุ่นมาเนิ่นนานของเขา
“ได้”
เขาวางมือลงบนมือหญิงสาว
และบ้านคำนี้…เขาเพิ่งจะได้ยินเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีนี้
ฉินเฉินยิ้ม รอยยิ้มที่บริสุทธิ์ราวกับหิมะแรกในฤดูหนาว สะอาดไม่แปดเปื้อนฝุ่นผง
ใช่แล้ว ต่อจากนี้เขามีบ้านแล้ว
ที่ที่มีนางก็คือบ้านของเขา!
เฟิงหรูชิงจูงมือฉินเฉินเดินไปตามทางที่มา
ถังจือและคนอื่นๆ กำลังรอนางอยู่!
เดิมเฟิงหรูชิงตั้งใจว่าวันหน้าจะส่งคนในมือมาฝึกตบะต่อ ตอนนี้ตาน้ำถูกนางเอาไปโดยบังเอิญแล้ว หลังจากไม่มีน้ำวิเศษพลังวิเศษในน้ำพุแห่งนี้ก็จะค่อยๆ จางลง นานวันเข้าก็จะกลายเป็นเบาบางจนถึงไม่เหลืออยู่
ดังนั้น ที่แห่งนี้ไม่มีความจำเป็นต้องมาอีก
จากไกลๆ นางเห็นทุกคนยังคงฝึกตบะอยู่ในน้ำพุวิเศษ มุมปากนางยกขึ้นพร้อมกับเสียงใสดุจระฆัง “ถังจือ หลิงอวิ้น พวกเจ้าขึ้นมาได้แล้วพวกเราต้องไปแล้ว”
ถังจือได้ยินเสียงที่คุ้นเคยก็รีบลืมตาขึ้น
สิ่งที่นางเห็นเป็นอย่างแรกคือฉินเฉินที่ร่างอาบด้วยเลือดก็ชะงักไป วินาทีที่เบนสายตาไปดวงหน้างดงามก็ปรากฏสู่สายตานาง
มุมปากหญิงสาวแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มบาง ผิวนางขาวเนียนมันวาว คิ้วดั่งจันทร์เสี้ยว รูปร่างบอบบางทว่าส่วนที่ควรนูนขึ้นมาก็นูนขึ้นมาหมด
ชุดของนางใหญ่ไปเสียหน่อยแต่ไม่สามารถปิดซ่อนความงามไว้ได้
หญิงสาวงดงามราวกับภาพวาด ทำให้คนที่ยืนข้างนางทุกคนถูกบดบังไป
“ท่าน…นายหญิง?” ถังจือเบิกตาโตด้วยความตกตะลึง
เฟิงหรูชิงก่อนหน้านี้ก็ทำให้นางรู้สึกตกใจมากพอแล้ว แต่ใบหน้านางยังกลมอยู่เล็กน้อย รูปร่างอวบอ้วน นางในเวลานั้นนับได้ว่าเป็นสาวงาม
แต่ตอนนี้…ได้เห็นเฟิงหรูชิง ถังจือในฐานะผู้หญิงคนหนึ่งแท้ๆ หัวใจของนางยังเต้นแรงอย่างไม่อาจควบคุม
งดงามราวกับดอกไม้ งามสะกดผู้คนทั้งเมือง
“ข้ารู้สึก…ดูเหมือนข้าจะตกหลุมรักนายหญิงเสียแล้ว” มือของหลิงอวิ้นยกขึ้นกุมอกใจเต้นตูมตาม
ทำอย่างไรดี อยากแต่งงาน!
อยากถูกเกี้ยว!
“จะไปหรือไม่ไป?” เฟิงหรูชิงยักไหล่
เสียงของนางเรียกสติของคนตรงนั้นกลับมาได้ในที่สุด
“องค์หญิง” หญิงสาวคนหนึ่งในกองทัพเลือดเหล็กรีบกระโดดขึ้นมาเดินไปข้างกายเฟิงหรูชิง นางเขินอายเล็กน้อย “ข้าอยากถามท่านมาโดยตลอด ท่านผอมลงได้อย่างไร ข้าก็อยาก…”
“เจ้าอยากลดน้ำหนัก?” เฟิงหรูชิงยิ้มน้อยๆ นิ้วของนางเชยคางหญิงสาวขึ้นแล้วรอยยิ้มก็น่ามองขึ้นอีก “ข้ากลับไปจะทำอาหารบำรุงสุขภาพให้เจ้าสักสองสามชุด เจ้ากินทุกวันก็ได้แล้ว”
อาหารบำรุงสุขภาพไม่เหมือนอาหารทั่วไป เพราะในนั้นมีพลังวิเศษอยู่จึงไม่เน่าเสียง่ายๆ สามารถเก็บรักษาได้นานเพียงแต่จะมีผลต่อรสชาติเล็กน้อยเท่านั้น
หากใช้กล่องเก็บยาวิเศษมาใส่อาหารบำรุงสุขภาพ เวลาในการเก็บรักษาก็จะยาวนานขึ้นไปอีก
ใจหญิงสาวเต้นแรง “ขอบพระทัยเพคะ องค์หญิง”
…………………………..
ตอนที่ 268 จากลา (4)
“เช่นนั้นพวกเรากลับกันเถอะ ฉินเอ๋อร์ พวกข้าจะไปก่อน เจ้าไปอาบน้ำแต่งตัว พวกข้าจะรอเจ้าอยู่ข้างนอก” ตอนนี้ฉินเฉินตัวเปื้อนเลือดไปหมด ย่อมทำอะไรไม่สะดวก
“ได้” ฉินเฉินยิ้มน้อยๆ
“เดี๋ยวข้าตามไป”
…
ป่าที่อยู่ของสัตว์วิเศษ
หญิงสาวสองคนที่เสื้อผ้าขาดวิ่นเดินอยู่ด้วยความระมัดระวัง ด้วยเกรงว่าจะไปทำให้พวกสัตว์วิเศษตกใจและเข้ามาทำร้าย
แม้เป็นเช่นนั้น พวกนางทั้งสองก็อยู่เพียงรอบนอกของป่า ไม่กล้าเข้าไปด้านใน เกรงว่าจะพบกับอันตราย
“คุณหนู พวกเราอยู่ที่นี่มาหลายเดือนแล้ว ยังหาตัวพวกนางไม่พบเลย หรือว่าพวกนางกลับไปแล้ว” เชียนหนิงเบะปาก แววตาของนางดูเศร้าโศกและคับแค้นใจ
ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา มันเกินกว่าที่คนจะทนไหว เสบียงที่พวกนางติดมาก็กินจนเกือบหมดแล้ว เวลากลางคืนก็ไม่อาจนอนหลับได้อย่างสนิทใจ
แม้กระทั่งอาหารที่เป็นเนื้อสัตว์ก็ไม่ได้กินมานานแล้ว!
ในป่าที่อยู่ของสัตว์วิเศษมีเนื้อสัตว์มากมาย แต่นางทั้งสองคนกลับไม่กล้าล่าสัตว์วิเศษพวกนั้นมาเป็นอาหาร ทำได้เพียงกินหมั่นโถวเสบียงเล็กๆ น้อยๆ ที่ติดมาบรรเทาเพื่อความหิว
ถ้าไม่ได้กลับบ้าน นางต้องเป็นบ้าแน่!
“เชียนหนิง เจ้าหุบปากไปเลย!” เสี่ยวหลัวลี่ขมวดคิ้วงามๆ ผมเผ้าที่รุงรังปิดบังความงามที่แท้จริงของนางไว้
“ถ้าข้าตามหาเฟิงหรูชิงไม่พบ ข้าไม่มีทางกลับหรอก นางอยู่ในนี้ได้ตั้งนาน แล้วข้าจะอยู่ไม่ได้ ได้อย่างไร ข้าไม่ยอมแพ้หรอก”
จะแพ้ใครนางไม่สน ขอแค่ไม่แพ้ให้กับศัตรูหัวใจ!
เชียนหนิงอ้าปากคิดจะพูดโน้มน้าวต่อ แต่นางรู้ดี สิ่งที่คุณหนูตัดสินใจแล้ว ห้ามไปก็ไร้ผล ทำได้เพียงเดินตามไปด้วยท่าทางหงอยๆ
ในเวลานั้นเอง…
พลังที่รุนแรงพุ่งลงมาจากท้องฟ้า มาปรากฏอยู่ตรงหน้าถังอิ่น
ถังอิ่นใจตกลงที่ตาตุ่ม นางรีบถอยหลังอย่างรวดเร็ว นางรู้สึกตกใจไม่น้อยจึงใช้มือลูบอกไม่หยุด
“ตกใจหมด”
คน คน นี้บ้าไปแล้วหรือไง!
ไม่รู้เหรอว่านางเป็นคนขี้กลัว เจอเรื่องที่ทำให้ตกใจกลัวไม่ได้?
“เจ้าคือถังอิ่นใช่ไหม?” ชายวัยกลางคนมองถังอิ่นด้วยสายตาเย็นชา แววตาของเขามีประกายของความอำมหิต
“เจ้าคือ…”
“คุณหนู!” เชียนหนิงผวาจึงดึงตัวถังอิ่นเอาไว้ นัยน์ตาของนางเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
“คน คน นี้เป็นคนของจวนเฟิงอวิ๋น ป้ายหยกรูปเมฆที่ห้อยอยู่ที่เอวเขา เป็นสัญลักษณ์ประจำตัวคนของจวนเฟิงอวิ๋น”
ถังอิ่นเพิ่งจะเห็นว่าชายวัยกลางคนพกป้ายหยกห้อยอยู่ที่เอว แววตาของนางมีประกาย ข่มใจตัวเองให้อยู่ในความสงบแล้วถามไปว่า “ข้าถังอิ่นไม่เคยล่วงเกินคนของจวนเฟิงอวิ๋นมาก่อน พวกเจ้ามาหาข้ามีเรื่องอะไร”
ชายวัยกลางคนส่งเสียงฮึ “เจ้าแย่งชายของคุณหนูพวกข้า ข้าจะมาเอาชีวิตเจ้า!”
“คุณหนูของพวกเจ้า?” ถังอิ่นงุนงง
“นายหญิงของจวนเฟิงอวิ๋นหายสาบสูญไปตั้งนานแล้วไม่ใช่หรือ นางจะมีลูกสาวได้อย่างไร!”
“คุณหนูของพวกข้าไม่ใช่ลูกสาวของนายหญิงแห่งจวนเฟิงอวิ๋น แต่เป็นลูกศิษย์ของนางต่างหาก!”
ชายผู้นั้นไม่อยากให้ถังอิ่นตายไปโดยไม่รู้ความจริง ก่อนที่เขาจะฆ่านางจึงบอกเหตุผลให้นางรู้ แต่เรื่องของจวนเฟิงอวิ๋น ไม่ว่าเป้าหมายที่จะฆ่าเป็นใคร ก็จะได้รับฟังเหตุผลอย่างตรงไปตรงมาเสมอ!
ถังอิ่นถอยไปข้างหลัง นัยน์ตามีความรู้สึกหวาดกลัว
หลายปีที่ผ่านมา ด้วยปัญหาสุขภาพ นางจึงไม่ได้ออกไปเจอะเจอผู้ชายข้างนอก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการจะไปแย่งผู้ชายของคุณหนูจวนเฟิงอวิ๋น
มีเพียงชายคนเดียว…นั่นก็คือหนานเสียน
แม้นางจะเป็นคู่หมั้นของหนานเสียน แต่นางยังไม่เคยพบหน้าเขา อีกอย่างตอนนั้นที่นางตอบตกลงรับหมั้นก็เพราะคนในตระกูลต่างบอกนางว่าหนานเสียนดีอย่างโน้นอย่างนี้
แถมเรื่องแต่งงาน หนานเสียนยังเป็นฝ่ายมาพูดด้วยตัวเอง
ผู้ชายที่แสนดีแบบนี้ แถมยังเป็นฝ่ายพูดเรื่องการแต่งงานด้วยตัวเอง นางก็ต้องตอบตกลงสิ
หรือว่า…ผู้ชายของคุณหนูจวนเฟิงอวิ๋นจะเป็นหนานเสียนกันนะ?