ตอนที่ 175 งานเลี้ยงครบรอบ (6)
พวกเขาอยากจะทำเช่นนั้นใจจะขาด!
นี่แหละสิ่งที่เขาต้องการจะให้เกิดขึ้น!
เฉินเชียนโหรวผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก แต่เธอก็ไม่คิดเลยว่าจู่ๆ เฉินฝานซิงจะพูดถึงขนาดนั้น
ยังแอบคิดว่าเธอต้องออกแรงเองเสียอีก!
ดูเหมือนเธอจะประเมินอีกฝ่ายสูงไป!
สีหน้าเฉินเชียนโหรวได้ใจ
จ้องมองไปยังเฉินฝานซิงที่อยู่บนเวทีด้วยความสะใจที่เพิ่มขึ้นทุกที
ฝานซิง เธอไม่ใช่แค่แพ้นะ แต่เธอแพ้อย่างน่าสมเพช
ช่างน่าสงสาร!
ในที่สุดสีหน้าอึมครึมของเจียงหรงหรงก็ปรากฏรอยยิ้ม เพียงแค่ไม่ได้ปรากฏขึ้นมาในชั่วพริบตา
เฉินฝานซิงยังคงยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับ ยกยิ้มเย็นขึ้นมองเจียงหรงหรงที่กำลังก้าวเข้ามา
เจียงหรงหรงมองมายังเธอ ก่อนจะถามขึ้นอย่างจำใจ
“แกแน่ใจแล้วเหรอว่าจะถอนหมั้น”
เฉินฝานซิงเลิกคิ้วขึ้นพลางกรีดยิ้มเย็นตรงมุมปาก “แน่นอน”
หลังจากที่พ่นลมหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง สีหน้าของเจียงหรงหรง ก็ฉาบไปด้วยความอ่อนล้าและเคร่งขรึม “ฝานซิง แกนี่ไม่เอาไหนจริงๆ เรื่องสำคัญขนาดนี้ทำไมไม่ปรึกษาฉันสักคำ”
เฉินฝานซิงหัวเราะหยัน!
ไร้ยางอาย!
ไร้ยางอายสิ้นดี!
อยู่มาจนอายุปูนนี้แล้ว หนังหน้ามันหนาไปแล้วรึไง!
“ประธานเจียง คุณแน่ใจเหรอว่าอยากให้ฉันพูดต่อ”
ไม่ว่าจะสีหน้าหรือน้ำเสียงของเธอนั้นล้วนเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม
เจียงหรงหรงสีหน้าเจื่อนไป โทสะในใจก็พลันปะทุออกมา!
“แกหมายความว่าไง!”
“…” เฉินฝานซิงมองเธออย่างเยือกเย็นไม่พูดจา
เจียงหรงหรงพ่นลมหายใจก่อนจะปัดมือไปมา
“เอาเถอะๆ พวกแกมันปีกกล้าขาแข็งกันหมดแล้ว ไม่เคยเห็นหัวผู้หลักผู้ใหญ่ แต่ยังไงแกก็เป็นหลานสาวฉัน ในเมื่อแกตัดสินใจแบบนี้ ฉันก็ขัดอะไรแกไม่ได้ เดี๋ยวเรื่องนี้ฉันจะอธิบายกับสกุลซูเอง…เรื่องของแกกับคุณชายติง หาเวลากลับบ้านมาคุยกันสักหน่อย!”
สีหน้าของเฉินฝานซิงดูขรึมลง!
“คุณหมายความว่าไง ฉันกับคุณชายติงมีอะไร ฉันไม่เห็นจะรู้เรื่อง!”
เจียงหรงหรงขมวดคิ้วขึ้น “แกจะไม่เข้าใจที่ฉันพูดได้ยังไง เหตุผลที่แกมาถอนหมั้นวันนี้ไม่ใช่เพราะคุณชายติงรึไง!”
สิ้นคำนั้นคนทั้งงานก็แตกตื่นทันที!
“ว่าไงนะ นี่คุณหนูใหญ่ถอนหมั้นเพราะคุณชายติง?!”
“ได้ยินมานานแล้วว่าเธอจิตใจงดงาม ที่แท้ก็พวกกำเริบเสิบสาน คิดไว้ไม่มีผิด!”
“ผู้หญิงคนนี้ น่าจับมาแล่เนื้อเถือหนังจริงๆ คบซ้อนแล้วขอถอนหมั้นแบบนี้ เห็นสกุลซูเป็นอะไร!”
คำพูดไม่เข้าหูดังขึ้นมาจากด้านล่างของเวทีไม่ขาดสาย
แต่เจียงหรงหรงกลับจ้องมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยสัญญาณเตือน!
แถมยังบีบคั้นให้เธอตอบเรื่องนี้!
จู่ๆ เธอก็อยากตบหน้าเจียงหรงหรงแรงๆ สักฉาด
ในเวลาแบบนี้อีกฝ่ายยังไม่ลืมที่จะหาเรื่องมาให้เธอ!
เธอคิดเหรอว่าเฉินฝานซิงจะไม่กล้าฉีกหน้าเธอต่อหน้าคนพวกนี้!
“เจียงหรงหรง คุณยังมียางอายอยู่บ้างไหม! ตอนที่คุณพูดเรื่องพวกนี้ คุณเคยรู้สึกผิดสักนิดไหม”
ด้านล่างเวทีฮือฮากันยกใหญ่ จนไม่ทันได้ใส่ใจคำพูดของเฉินฝานซิงและเจียงหรงหรง!
“เรื่องของคุณชายติงฉันขอฟังคำตอบที่นี่ จะพูดแบบไหนก็เหมือนกัน! ในฐานะคนสกุลเฉิน ก็ต้องมีจิตสำนึกรับผิดชอบต่อสกุลเฉิน! แกให้คำตอบฉันเรื่องนี้มา!”
น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยคำสั่งที่หนักแน่นอย่างไม่ต้องสงสัย ทำเอาเฉินฝานซิงรู้สึกเกลียดจนเข้าไส้!
นักข่าวที่เจียงหรงหรงนัดเอาไว้ก่อนหน้านี้ก็แห่กันเข้ามาโยนคำถามใส่เฉินฝานซิงที่อยู่บนเวทีแบบไม่ยั้ง!
“คุณหนูใหญ่ ขอถามหน่อยครับว่าคุณชายติงนี่ใช่คุณชายติงเฉิงอวี่จากบริษัทลงทุนเหิงติ่งรึเปล่าครับ”
“คุณหนูใหญ่ ขอทราบหน่อยว่าคบกับคุณชายติงตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ”
“คุณหนูใหญ่ ที่เมื่อกี้พูดว่าเป็นเพื่อนกับประธานซูมาสิบกว่าปี คบกันแปดปีไหนจะเรื่องการหมั้นอีก ขอถามหน่อยค่ะ คุณไม่รู้สึกผิดบ้างเลยเหรอคะ!”
ตอนที่ 176 งานเลี้ยงครบรอบ (7)
ความวุ่นวายในงานตอนนี้ยากเกินจะรับมือ!
เฉินฝานซิงกัดฟันกรอด นิ้วมือจิกลงไปบนฝ่ามือแน่น
ใบหน้าเธอซีดขาวอย่างผิดปกติ ทว่าหางตาของเธอนั้นกลับเหลือบไปเห็นร่างบางร่างหนึ่งที่กำลังฝ่าฝูงชนเข้ามาทางนี้ทีละก้าวทีละก้าว
ในที่สุดเธอก็โกรธจนมุมปากที่เกร็งอยู่นั้นกระตุก!
เธอสะบัดหน้าไปมองเจียงหรงหรง แม้จะโมโหแต่ทว่ากลับเผยรอยยิ้มออกมา
“เจียงหรงหรง คืนนี้คุณทำให้ฉันตาสว่างมาก! เป็นหลานสาวของคุณเหมือนกัน แต่ความลำเอียงของคุณนี่ทำเอาฉันนับถือเลยจริงๆ ถึงฉันจะไม่เข้าใจว่าทำไมคุณลงทุนออกหน้าจนคนทั้งสกุลเฉินพากันถือหางเฉินเชียนโหรวกันหมด แต่คุณจำเอาไว้นะ สักวัน ฉันจะทำให้คุณเสียใจ! ฉันจะทำให้คุณเสียใจจนนอนตายตาไม่หลับ!”
จากที่เธอไม่เคยเป็นคนลบหลู่ผู้ใหญ่มาก่อน แต่สำหรับเจียงหรงหรงที่อยู่ตรงหน้าเธอนี้ การแช่งให้เธอตายตาไม่หลับนั้นยังไม่อาจระบายความคับแค้นในใจของเธอได้ด้วยซ้ำ!
“ขอทางหน่อยค่ะ…”
“โทษนะคะ ช่วยหลบหน่อย”
เสียงหวานที่เอ่ยขึ้นอย่างร้อนใจดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เธอหันหน้ากลับมาจ้องเจียงหรงหรง อย่างเยือกเย็นจับใจ ก่อนจะกรีดยิ้มออกมา!
“ฉันรู้ตั้งนานแล้วว่าพวกคุณมันไร้ยางอาย แต่ไม่รู้ว่าความหน้าด้านของพวกคุณมันจะหนักข้อขึ้นทุกวัน สรุปว่าคนตระกูลเฉินเห็นฉันเป็นอะไร ให้ฉันทำร้ายตัวเองเพื่อพวกคุณ? ไปเอาความมั่นใจแบบนั้นมาจากไหน!”
ได้ฟังเฉินฝานซิงพูดเช่นนั้น นัยน์ตาของเจียงหรงหรงก็หดเล็กลงทันที เธอตวัดหน้าขึ้นหรี่ตาจ้องเฉินฝานซิงอย่างกินเลือดกินเนื้อ!
“วันนี้แกไม่ได้มาเพื่อประกาศถอนหมั้นเพียงอย่างเดียว?”
เฉินฝานซิงหัวเราะหยัน “คุณคิดว่าฉันเป็นพระโพธิสัตว์รึไง”
“แกคิดจะทำอะไร!” เจียงหรงหรงมองเธออย่างหวาดระแวง หัวคิ้วผูกกันแน่น!
เธอดูออกตั้งแต่แรกแล้วว่าเฉินฝานซิงดูแปลกไป แต่พอสุดท้ายเฉินฝานซิงประกาศถอนหมั้นไปแล้วเธอถึงได้ลดความตื่นตัวลงได้!
จนถึงตอนนี้…เธอมองรอยยิ้มบนใบหน้าเย็นชาไปถึงกระดูกของเฉินฝานซิง เลศนัยหรงหรงถึงกับอยู่ไม่สุขขึ้นมา!
“ตกลงแกคิดจะทำอะไรกันแน่!”
“ไม่ต้องรีบ…ไหนๆ ฉันก็ทนมาจนถึงตอนนี้แล้ว! แค่ไม่กี่นาทีคุณรอไม่ได้เลยเชียวเหรอ”
“เฉินฝานซิง!”
เสียงแหลมที่เต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราดดังขึ้น!
เธออดหลุดเสียงหัวเราะเสียงเย็นออกมาไม่ได้ เธอมองเจียงหรงหรงด้วยสายตามีเลศนัยนั้นวูบหนึ่ง
เจียงหรงหรงพยายามข่มความรู้สึก คิ้วที่ขมวดกันแน่นบ่งบอกถึงความร้อนรนและความขุ่นแค้นได้เป็นอย่างดี!
ทันใดนั้นเฉินฝานซิงก็ได้หันไปมองเฉินเชียนโหรวที่สาวเท้าเข้ามาหยุดอยู่ข้างเธออย่างร้อนใจ
ใบหน้าหวานเล็กเพียงฝ่ามือนั้นทั้งรู้สึกโกรธและหมองเศร้า!
“พี่ทำแบบนี้ได้ยังไง! ฉันไม่นึกเลยว่า…พี่จะหักหลังพี่เหิงที่คบกันมาหลายปีเพื่อไปหาผู้ชายคนอื่น!”
เหอะ…
นั่นคือคำพูดของแม่ดอกสาลี่ต้องหยาดฝน เฉินฝานซิงอดจะนับถือเธอไม่ได้จริงๆ การแสดงครั้งนี้ถือว่าผ่าน!
“ความสัมพันธ์ของพวกพี่ตลอดหลายปีมานี้ พี่รู้บ้างไหมว่าพี่เหิงรักพี่แค่ไหน แคร์พี่แค่ไหน! พี่ทำได้ยังไง…ทำไปได้ยังไง…”
“พี่เหิงไม่ดีตรงไหน พี่ถึงได้หักหลังเขาแบบนี้…”
เสียงของความเจ็บปวดนั้น ทำเอาคนทั้งงานรู้สึกตงิดใจขึ้นมา
ท่าทีแบบนี้ จะชัดเจนกว่านี้ไปไม่ได้แล้ว!
คนโง่ยังดูออก ว่าเฉินเชียนโหรวชอบซูเหิง!
เฉินฝานซิงได้แต่ยิ้ม ไม่ชี้แจงสิ่งใด เธอเพียงแค่เลื่อนสายตาเยือกเย็นนั้นไปมองพวกนักข่าวที่กำลังตั้งหน้าตั้งตารอ!
เมื่อเห็นว่าสุดท้ายเธอก็ยอมหันมาหาพวกเขา จึงรีบถามขึ้นอย่างร้อนรน!
“คุณหนูใหญ่ ช่วยตอบคำถามของพวกเราด้วย!”
เฉินฝานซิงกลับตอบว่า “ถ้าฉันจำไม่ผิดละก็ คุณชายติงจากบริษัทลงทุนเหิงติ่งจะเพิ่งกลับประเทศมาได้ครึ่งปี…”
นักข่าวบางคนทราบเรื่องนี้ดี “ใช่ครับ ตอนที่เขาเพิ่งกลับมา ผมเองก็เคยไปสัมภาษณ์เขา!”
เฉินฝานซิงยิ้มพลางพยักหน้า ก่อนจะไม่พูดอะไรอีก!
ทุกคนหันมองหน้ากัน ไม่รู้ว่าเธอต้องการจะสื่ออะไร!
ก่อนจะละสายตากลับมาที่เธออีกครั้ง!
เห็นก็แต่เจ้าของสีหน้าเย้ยหยันนั้น ได้ค่อยๆ โน้มหน้าลงมา!
จากนั้นก็มองลงไปบนแผงควบคุมระบบสัมผัสที่อยู่ตรงหน้าเธอ ก่อนจะยกมือขึ้น…
ไม่ทันที่เธอจะได้ลงมือ จอแอลอีดีระบบสัมผัสขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างหลังเธอก็กะพริบขึ้นสองครั้ง!
ตามมาด้วยเสียงตกใจของคนทั้งงาน!
เธอเก็บมือกลับมาด้วยความฉงน แล้วหันหน้ากลับไปดู!
ความประหลาดใจฉายชัดขึ้นบนใบหน้าสวย!
ใครกัน
ที่กำลังช่วยเธออยู่!