“ท่านอาร์คบิชอป…”
การเดินทางในภูเขาเจิดจรัสได้รับการแก้ไขแล้ว ดังนั้นเซียวเฟิงจึงสามารถไปยังภูเขาเจิดจรัสผ่านการวาร์ปในวังย่อยของเมืองเทียนหลงได้ แต่เมื่อเขาอยู่ที่นั่น นักทำพิธีทางศาสนาคนหนึ่งบอกเขาว่าอาร์คบิชอปไคเซอร์กำลังตามหาเขา…
เซียวเฟิงสันนิษฐานว่าอาจมีภารกิจใหม่เข้ามา เพราะเขาทำภารกิจหลักอยู่ และเขาไม่สามารถทำมันได้ในตอนนี้ ดังนั้นจึงเป็นเหตุผลที่เขาถูกเรียก
เขาอัพเกรดและวางแผนที่จะทำในภายหลังเมื่อเขากลับมา แต่เขาควรรอจนกว่าเขาจะเจอเสี่ยวไป๋ ดังนั้นเขาจึงบอก NPC เพื่อรายงาน และไปที่ภูเขาเจิดจรัสข้างหน้า…
ในฐานะที่เป็นสำนักงานใหญ่ของวิหารแห่งแสง ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ยังคงบริสุทธิ์และยิ่งใหญ่ เซียวเฟิงเดินอย่างอิสระเมื่อเขาบอกว่าเขาทำหน้าที่ภายใต้คำสั่งของบาทหลวง ดังนั้นเขาจึงมาที่สระน้ำศักดิ์สิทธิ์อย่างรวดเร็ว
“เสี่ยวไป๋…”
เด็กหญิงที่มีปีกสีขาวดูเหมือนจะนอนหลับอยู่ในเปลือกไข่ แสงศักดิ์สิทธิ์จากฟากฟ้าตกลงมาบนตัวของเสี่ยวไป๋ ทำให้เธอดูศักดิ์สิทธิ์อย่างแท้จริง
สิ่งที่เซียวเฟิงสนใจคือไก่คููอิ้งที่เขาให้เธอไว้ มันกำลังว่ายน้ำในสระน้ำศักดิ์สิทธิ์เหมือนเป็ดและมันก็ดูมีความสุขมาก
“นา…ยท่า…”
การมาถึงของเซียวเฟิงทำให้เสี่ยวไป๋ตื่นขึ้น เธอลืมตาขึ้นมาจนเห็นรูม่านตาสีเงิน เธอเงยหน้าขึ้นและไม่แสดงสีหน้าใดๆ
“เสี่ยวไป๋ กินขนมหน่อยไหม?”
เซียวเฟิงนั่งถัดจากสระน้ำศักดิ์สิทธิ์ หยิบของว่างและนำอาหารออกมาจากกระเป๋า แล้วโบกมือไปที่เสี่ยวไป๋
“ขนมเหรอ?”
จากนั้นเธอก็ออกจากเปลือกไข่ของเธอหลังจากที่เขาทักทายเธอ และนั่งบนขาของเขาตามธรรมชาติ เธอพูดอย่างสับสนราวกับเธอไม่รู้ความหมายของคำว่าขนม
“อ้าปากสิ…”
เซียวเฟิงไม่รู้วิธีที่จะอธิบายให้เธอฟัง ดังนั้นเขาจึงอุ้มร่างเล็กและผอมเพรียวของเธอแล้วหยิบเค้กครีมใส่ปากเสี่ยวไป๋
เสี่ยวไป๋เงยหน้า เธอดูสับสนอยู่ตลอดเวลา ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้เรียนรู้ที่จะแสดงความรู้สึกของเธอ แต่เธอยังคงเปิดปากของเธออย่างช้า ๆ ซึ่งริมฝีปากของเธอมีสีชมพูดูชุ่มชื้น
ถึงเค้กจะไม่ใหญ่มากแต่เธอก็ยังกินไม่หมดในคำเดียว…
“อร่อยไหม?” เซียวเฟิงถามหลังจากที่เธอกลืนเค้กลงไป
“นี่คือ…ขนมอย่างงั้นเหรอ?”
ดวงตาของเสี่ยวไป๋ดูสดใสขึ้น และเธอเลียครีมบนริมฝีปากของเธอด้วยลิ้นอันนุ่มนวล เธอพูดด้วยเสียงที่ฟังดูน่ายินดี
แล้วเธอก็พบว่านิ้วของเซียวเฟิงยังคงเลอะครีมอยู่บ้าง จากนั้นเธอก็จับมือของเขาตามธรรมชาติแล้วก็เลียครีมด้วยลิ้นนุ่มของเธอ หลังจากที่เด็กสาวดูดมันจนสะอาด ก็ปล่อยมันไป
“อยากกินอีกไหม?”
เซียวเฟิงตกใจเล็กน้อยและพูดกับเสี่ยวไป๋ เขารู้สึกผ่อนคลายที่ปลายนิ้วของเขา
“อา…”
เสี่ยวไป๋ดูเหมือนจะเข้าใจว่ามันหมายถึงอะไร ดังนั้นเธอจึงพยักหน้าให้เซียวเฟิงและพูดด้วยความคาดหวัง…
เซียวเฟิงขำออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่แล้วก็ส่งเค้กอีกชิ้นเข้าปากของเธอ
เด็กสาวกะพริบตาอย่างสนใจ ก่อนจะกินเค้กเข้าไปทั้งหมดในคำเดียว…
เสี่ยวไป๋มีครีมเลอะเยอะมาก ใบหน้าของเธอดูน่ารักน่าชัง ซึ่งทำให้เซียวเฟิงหัวเราะอีกครั้ง เขาเช็ดครีมด้วยมือของเขาและดูเธอกินเค้กอย่างมีความสุข
“ค่าความพึงพอใจของสัตว์เลี้ยงเพิ่มขึ้น 10 หน่วย”
แล้วระบบเตือนก็พูดทันที ดูเหมือนว่าจะมีระบบดังกล่าวระหว่างผู้เล่นและสัตว์เลี้ยง รวมถึงมีรายละเอียดมากกว่าของ NPC
สัตว์เลี้ยงที่ชื่นชอบในระดับเริ่มต้นคือ 70 แต้ม พวกเขาจะทำตามคำสั่งของผู้เล่นเพื่อต่อสู้หรือทำอะไรบางอย่าง…
แต่อย่างไรก็ตามไม่ว่าผู้เล่นจะทำร้ายสัตว์เลี้ยงของพวกเขาหรือปล่อยให้สัตว์เลี้ยงตายก็จะลดระดับความโปรดปรานลง แต่ตราบใดที่ยังเกิน 60 แต้มก็จะไม่มีปัญหาใหญ่อะไร
เมื่อมันลดลงต่ำกว่า 60 สัตว์เลี้ยงจะไม่ทำตามคำสั่งของผู้เล่นอย่างเต็มที่…
50 คะแนนเป็นจุดที่เป็นกลาง โดยทั่วไปผู้เล่นไม่สามารถสั่งอะไรได้ พวกเขาไม่เพียงแต่จะไม่ช่วยในการต่อสู้เท่านั้น แต่ยังอาจวิ่งหนีได้เร็วกว่าผู้เล่นอีก!
อย่างไรก็ตามหากจำนวนลดลงต่ำกว่า 50 ถึง 40 พวกเขาอาจหักหลัง หากจำนวนลดลงเหลือ 30 หรือต่ำกว่าพวกเขาจะเกลียดคุณ
ถ้าชื่อสัตว์เลี้ยงกลายเป็นสีแดงพวกเขาจะโจมตีผู้เล่นไม่ต่างอะไรกับมอนสเตอร์ เพราะฉะนั้นควรจะดูแลพวกเขาไว้ให้ดี…
ระดับที่น่าพอใจเริ่มต้นของเสี่ยวไป๋คือ 70 คะแนน ดังนั้นเธอจึงอยู่ใกล้ชิดกับเซียวเฟิงมาก แต่หลังจากให้อาหาร เขาก็ได้แต้มเพิ่มขึ้น 10 คะแนนโดยตรง และมีถึง 80 คะแนน ซึ่งหมายความว่าภักดี…
นั่นหมายความว่าเสี่ยวไป๋จะเชื่อฟังคำสั่งของเซียวเฟิงอย่างภักดี ในเวลาเดียวกันพวกเขาจะช่วยต่อสู้โดยอัตโนมัติเมื่อมีอันตราย โดยเธอจะไม่ต่อต้านเขาอย่างแน่นอน
เซียวเฟิงไม่คิดว่าการให้อาหารจะช่วยพัฒนาความไว้ใจได้ ในตอนแรกเขาแค่รู้สึกว่าเสี่ยวไป๋จะรู้สึกเหงาดังนั้นเขาจึงมาหาเธอ แต่ตอนนี้เขาพบว่าการให้อาหารมันสนุกมาก มันทำให้เขารู้สึกว่าเขาดูแลสัตว์เลี้ยงจริงๆ
“เฉียนโตวโตวกำลังเรียกหาคุณ”
เสี่ยวไป๋นั่งบนขาและพิงอยู่บนอกของเซียวเฟิง เขาคอยให้อาหารเธออยู่ตลอด และดูเหมือนว่าเธอจะไม่รู้สึกอิ่มไม่ว่าเขาจะให้เธอกินมากแค่ไหน…
แต่เฉียนโตวโตวก็เรียกเขา โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยว่าเธอเข้าเกมมาตอนไหน
“อยู่ไหนเนี่ยลูกพี่เซียว? ได้โฉนดมาแล้วใช่ไหม?”
“ตอนนี้อยู่ในเขตระดับสูง ตอนนี้อยู่ไหนแล้วล่ะ…เดี๋ยวจะไปหา”
เซียวเฟิงตอบอีกฝ่ายระหว่างให้อาหารเสี่ยวไป๋ เนื่องจากมีอาหารเหลืออยู่ไม่มากแล้ว เขาจึงรีบให้เร็วขึ้น…
“โอเค ฉันอยู่ที่ย่านการค้าของเมืองเทียนหลง พวกนิโคลัสกับคนอื่น ๆ ก็อยู่ด้วย” เฉียนโตวโตวพูดและวางสายอย่างรวดเร็ว
เสี่ยวไป๋กินอาหารที่เซียวเฟิงนำมาให้จนหมด ซึ่งทำให้เซียวเฟิงตกตะลึงเพราะมันเยอะมาก และเขาไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะกินมันจนหมดด้วย
ดังนั้นเขาจึงต้องรีบไป หลังจากที่เช็ดปากของเสี่ยวไป๋เรียบร้อยแล้ว
“ฉันต้องไปก่อนแล้ว ไว้เจอกันวันหลังนะ”
เสี่ยวไป๋ดูเหมือนไม่ต้องการให้เขาไป แต่เมื่อรู้ว่าเธอยังคงจ้องมองกล่องใส่เค้กเซียวเฟิงก็เข้าใจทันทีว่าเธออยากกินเค้กมากกว่าที่จะให้เขาอยู่ด้วย
แต่เธอกินอาหารที่เซียวเฟิงเอามาทั้งหมดแล้ว เธอจึงต้องลุกขึ้นจากขาของเขาแล้วกลับไปที่สระน้ำศักดิ์สิทธิ์
เซียวเฟิงโบกมือให้เธอ และเตะไก่ที่ขันอยู่ที่เท้า มันทำให้เขารู้สึกรำคาญ
“กุ๊กๆๆๆ!”
ไก่คููอิ้งซึ่งเติบโตขึ้นจนมีขนาดใหญ่เท่าฝ่ามือกำลังเล่นในสระน้ำศักดิ์สิทธิ์ และซ่อนตัวอยู่ด้านหลังเสี่ยวไป๋ มันจ้องเซียวเฟิงที่จากไปแล้วเขม็ง
เซียวเฟิงปรากฏตัวขึ้นที่เมืองเทียนหลง และสวมหน้ากากจากนั้นเขาก็เดินไปที่ย่านการค้า แน่นอนว่าผู้เล่นคนอื่นจำเขาไม่ได้ตั้งแต่เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าและสวมหน้ากาก นอกจากนี้ชื่อของเขาก็ยังถูกซ่อนไว้ด้วย…
“เอ๋? ทำไมต้องแต่งตัวแบบนั้นด้วยล่ะลูกพี่เซียว?” แม้แต่คู่นิโคลัสก็เพิ่งจะจำเซียวเฟิงได้ในตอนที่เขาถอดหน้ากากออกมา
“ถามอะไรแปลก ๆ ตอนนี้เขาเป็นคนดังแล้วนะ! ก็เลยต้องปกปิดตัวตนแบบนี้ใช่ไหมลูกพี่?”
เฉียนโตวโตวไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะสัมผัสที่หกของผู้หญิงหรือไม่ เธอรู้ว่าเป็นเซียวเฟิงตั้งแต่ตอนที่เขาเดินเข้ามาแม้อีกฝ่ายจะยังไม่ทันถอดหน้ากากด้วยซ้ำ…
แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นเซียวเฟิงแต่งตัวแบบนี้
คู่นิโคลัสนั้นดูสบายดี และพวกเขาแทบไม่เปลี่ยนแปลงอะไรเลย พวกเขาแค่ดูอายุน้อยกว่าที่เคยเห็น เหมือนนักศึกษา
แต่เซียวเฟิงรู้สึกตกใจกับการเปลี่ยนแปลงของเฉียนโตวโตว เขาเพิ่งรู้ว่าเด็กผู้หญิงธรรมดาคนนี้ช่างงดงาม หลังจากที่ได้เห็นตัวจริงของเธอ
เธอดูอายุไม่เกิน 18 ปี รูปร่างผอมเพรียว น่ารัก เธอดูสง่างามมาก!
“ไม่คิดว่าลูกพี่จะดูเด็กขนาดนี้นะ ดูท่าอายุคงไม่ห่างจากพวกเรามากใช่ไหมครับ?”
พวกเขายังคงตกใจกับรูปลักษณ์ตามปกติของเซียวเฟิงที่เห็นผ่านการสตรีม เถียซูพูดขึ้นมา
“โว้ว พี่เซียวเป็นไอดอลเลยนะเนี่ย! ได้ยินมาว่าพี่มีแฟน ๆ อยู่ทั่วเขตหัวเซียเลย…เมื่อไหร่ฉันจะเป็นแบบนั้นได้บ้างน้า!”
เจ๋าซือคุยกับเซียวเฟิงอย่างตรงไปตรงมา…
“สตรีมสดนี่ลำบากมาก ๆ นะ คงไม่ได้ทำบ่อย ๆ ล่ะมั้ง” เซียวเฟิงส่ายหัวแล้วพูด ทำให้เจ๋าซือโพล่งออกมา
“พี่เซียวคงได้เงินมาเยอะน่าดูใช่ไหม? ฉันเห็นลูกพี่ในทีวีด้วยนะ!”
เฉียนโตวโตวละสายตาจากคู่นิโคลัสแล้วหันมาถามเซียวเฟิงด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย
“ก็ไม่มาก ได้มาสัก 15000 ได้” เซียวเฟิงว่าออกมาอย่างง่าย ๆ แต่ทำคนรอบ ๆ อึ้งกันหมด
“พระเจ้า!! หมื่นห้า? นี่ไม่คิดว่ามันมากเลยเหรอ! นี่ระบบแลกเปลี่ยนยังไม่เปิดให้ใช้งานเลยนะ! นี่พวกในเขตหัวเซียมีแต่เศรษฐีหรือไงเนี่ย!”
“พวกเราวิ่งไป ๆ มา ๆ ยังได้มาแค่นิดหน่อย นี่หายไปแค่ชั่วโมงหนึ่งได้มาตั้งหมื่นเลยเหรอ!”
“คราวหน้าให้ฉันไปด้วยสิลูกพี่!”
“ถ้าพวกนายเก่งเท่าพี่เซียว พวกนายก็ทำได้เองแหละ” เฉียนโตวโตวมองดูคู่นิโคลัสด้วยความดูถูก เนื่องจากพวกเขาเพิ่งชมเธอที่ช่วยให้พวกเขาได้รับเงินสำหรับเดือนนี้มาได้หยก ๆ แต่ตอนนี้ดันหักหลังกันเฉย
“ฮ่าฮ่า! พวกเราคงไม่ไหวหรอกมั้ง”
แต่ 2 ตัวกวนนั้นแค่ส่งยิ้มมาให้เธอ
“นี่โฉนด เลือกที่ได้เองเลยนะ ฉันว่าเธอเลือกได้ดีกว่าฉันแน่ ๆ” เซียวเฟิงยื่นโฉนดพร้อมกับเงินอีก 15000 ให้เฉียนโตวโตว
เฉียนโตวโตวเปลี่ยนท่าทีเป็นจริงจังในทันที
ทุกคนรู้ว่ากระดาษชิ้นนี้มีความหมายว่าอย่างไร แม้แต่คู่นิโคลัสก็หยุดพูด…
มีผู้เล่นหลายคนที่อยู่ตรงนี้นอกเหนือจากเฉียนโตวโตวและคู่นิโคลัส พวกเขาเป็นหุ้นส่วนกัน มีทั้งชายและหญิง รวมถึงบางคนก็เป็นเพื่อนร่วมห้องของคู่นิโคลัส
เฉียนโตวโตวกำลังใช้ความคิด ในขณะเดียวกันนิโคลัสก็แนะนำเซียวเฟิงให้กับคนอื่น ๆ ได้รู้จัก ซึ่งทุกคนต่างมีท่าทีเคารพเขา