ตอนที่ 177 ฉันจะรอกัปตันทีมของคุณ
สมาชิกทีมสปีดมองกันไปมาเงียบๆ แล้วจึงหันไปทางหลินเยียน พวกเขาทุกคนพูดอะไรไม่ออก
“อย่าได้ใจไปหน่อยเลย การแข่งขันครั้งนี้ยังไม่สิ้นสุดหรอกนะ”
ลูกทีมของสปีดคนหนึ่งของสปีดตะโกน “กัปตันของเรา แอร์คอมมานเดอร์ จะมาที่นี่ในอีกไม่กี่นาทีนี้!”
หลินเยียนมองไปที่ชายคนนั้นและตอบอย่างไม่ทุกข์ร้อน “อ้อ”
ก่อนที่ทีมสปีดจะทันได้ตอบโต้ สมาชิกทีมซีเอ็ชวันทุกคนรวมถึงซ่งเย่าหนานก็วิ่งตรงเข้ามาหาพวกเขา
“นี่ใช่นายน้อยซ่งหรือเปล่า ทำไมดูเหมือนหมาที่กำลังร้องหงิงๆ เลยละ น่าสมเพชจริง!” เผยอวี่ถังดูหมิ่นเขา
ซ่งเย่าหนานแสดงท่าทางฮึดฮัดขณะมองไปที่หลินเยียนและเผยอวี่ถัง “ไม่ต้องห่วง แอร์คอมมานเดอร์กำลังมา การแข่งขันยังไม่จบหรอกนะ”
แอร์คอมมานเดอร์…
หลินเยียนครุ่นคิด กัปตันทีมสปีดเคยแข่งกับลูกศิษย์ของเธอ ลั่งหมั่ง ครั้งหนึ่งและลูกศิษย์ของเธอก็เอาชนะเขาได้อย่างหมดจด
ถึงอย่างนั้นเป็นที่รู้กันดีว่าการบังคับรถและทักษะของแอร์คอมมานเดอร์ดีกว่าลูกทีมเป็นไหนๆ เขาอยู่คนละระดับกับสมาชิกในทีม
เหตุผลที่สปีดสามารถขึ้นไปอยู่ที่การแข่งขันระดับสองได้นั้นส่วนใหญ่มาจากกัปตันทีมของพวกเขา แอร์คอมมานเดอร์
อย่างไรก็ตาม ในสายตาของหลินเยียนไม่มีความแตกต่างอะไรไม่ว่าจะแข่งกับแอร์คอมมานเดอร์หรือกับลูกทีมของเขา แทบจะไม่ใช่เรื่องท้าทายอะไรสำหรับเธอ
“แอร์คอมมานเดอร์อยู่ที่นี่” ก็อดซีขมวดคิ้วมุ่นมองไปที่ทีมสปีด
พวกเขาไม่เห็นแอร์คอมมานเดอร์เลยตลอดเวลาที่ผ่านมา เพราะงั้นพวกเขาเลยสรุปว่าเขาไม่มา แต่ทีม สปีดก็เพิ่งประกาศปาวๆ ถึงการมาของกัปตันของพวกเขาที่ใกล้เข้ามา
“ฮ่า ฮ่า…ทำไม กลัวเหรอ” ซ่งเย่าหนานยิ้มเยาะขณะพูด “ทีแรกฉันก็คิดว่าไม่จำเป็นต้องไปรบกวนแอร์คอมมานเดอร์ แต่ดูเหมือนว่าเขาจำเป็นต้องมาแล้วละ”
หลังจากที่ได้ยินซ่งเย่าหนาน ทีมซีเอ็ชวันก็กลับมาว้าวุ่นใจอีกครั้ง คู่แข่งที่น่าเกรงขามที่สุดของทีมสปีดก็คือแอร์คอมมานเดอร์ หลินเยียนจะเอาชนะเขาได้ยังไง
“แต่การแข่งขันสิ้นสุดแล้ว ไม่ใช่ปัญหาของเราที่แอร์คอมมานเดอร์ไม่อยู่ที่นี่” ลูกทีมคนหนึ่งของซีเอ็ชวันพูดขึ้น
“ถ้าว่ากันตามที่นายพูด งั้นการแข่งขันก่อนหน้านี้ก็จบลงแล้วเช่นกัน ทำไมนายถึงยอมให้ผู้หญิงคนนี้เข้าร่วมแข่งขัน กติกาถูกกำหนดไว้แล้วและเราต้องทำตามนั้น” ลูกทีมสปีดคนหนึ่งสวนกลับ
“งั้นก็รอกัปตันของคุณ” หลินเยียนตอบอย่างไม่แยแสก่อนที่จะโบกมือเป็นเชิงให้หยุดเถียงกันได้แล้ว “ฉันจะไปพัก ไปเรียกฉันแล้วกันถ้ากัปตันของคุณมาแล้ว”
หลินเยียนสาวเท้าและเดินจากไป
ลูกทีมซีเอ็ชวันทั้งหมดเดินตามเธอไปติดๆ
“นี่ พี่เยียน! รอผมก่อน!” เผยอวี่ถังอยากเยาะเย้ยซ่งเย่าหนานใจจะขาด แต่หลินเยียนจู่ๆ ก็ออกมา เขาเลยต้องเร่งฝีเท้าตามเธอมา
หลายนาทีต่อมา ในห้องรับรอง หลินเยียนสุ่มหยิบนิตยสารเล่มหนึ่งขึ้นมาและเริ่มอ่าน
สมาชิกทีมซีเอ็ชวันทั้งหมดรุมล้อมรอบตัวเธอ
“ฮืมมม…คุณหลิน…”
หนึ่งในนั้นยิ้มประจบตอนไปถึงตัวเธอ
หลินเยียนวางนิตยสารที่ถือลงและถาม “มีอะไร”
“คุณหลิน ผมว่าอาจจะมีเรื่องเข้าใจผิดกัน” ลูกทีมซีเอ็ชวันคนหนึ่งพูดอย่างระแวดระวัง
“เรื่องเข้าใจผิดอะไร” หลินเยียนชำเลืองมองเขา เธอไม่เข้าใจว่าพวกเขาพูดอะไรกัน
“ก่อนหน้านี้ ผมคิดว่าคุณเป็นแค่แฟนคลับที่หลงใหลการแข่งรถ…ผมไม่รู้ว่าคุณเก่งขนาดนี้ ดูจากเทคนิคและทักษะของคุณตอนที่แข่งแล้ว คุณคงเข้าแข่งในระดับสามหรือเข้าร่วมทีมชาติได้สบาย”
ตอนที่ 178 จะน่ากลัวเกินไปแล้ว
“การแข่งขันสากลระดับสาม? ฉัน?” หลินเยียนประหลาดใจ
พูดตรงๆ เธอไม่ได้สนใจการแข่งขันสากลระดับสามเลยสักนิด
“ใช่” ก็อดซีพยักหน้าและพูด “ผมดูคุณตลอดการแข่งขัน ถ้าคุณสนใจมาอยู่ทีมเราละก็ พวกเรายินดีต้อนรับ”
หากผู้หญิงคนนี้มาอยู่ทีมซีเอ็ชวันละก็ ทีมของพวกเขาน่าจะขึ้นท็อปห้าหรือท็อปสามในการแข่งขันสากลระดับสามครั้งหน้า!
“พี่เยียน พี่สุดยอดไปเลย!” เผยอวี่ถังตรงเข้าไปหาและมองเธอไม่วางตา
“พี่เยียน มาอยู่ทีมผมได้ไหมได้โปรดเถอะนะพี่ พี่จะนำพาทีมผมไปอยู่ระดับสูงกว่านี้ได้แน่นอน!”
“ทีมนาย?” ก็อดซีเหลือบตาไปมองเผยอวี่ถัง “ทีมนายไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าแข่งระดับชาติด้วยซ้ำ แต่ยังกล้าชวนคุณหลินเข้าทีม? ไม่เป็นการทำให้พรสวรรค์ของคุณหลินเสียของไปหน่อยเหรอ ถ้าคุณหลินมาอยู่ทีมซีเอ็ชวันละก็ หนังคนละม้วนเลยนะ ทีมเรามีคุณสมบัติที่จะเข้าแข่งขันระดับสามของการแข่งขันระดับสากล ถ้าคุณหลินเต็มใจมาฝึกกับเรา ผมมั่นใจว่าทีมเราได้ท็อปสามของการแข่งสากลระดับสามแน่นอน”
สำหรับทีมซีเอ็ชวัน การได้เข้าแข่งระดับสามของการแข่งขันระดับสากลเป็นความสำเร็จที่น่าสรรเสริญ ถ้าหลินเยียนชอบการแข่งรถ เธอไม่มีทางปฏิเสธโอกาสที่จะได้เข้าทีมแน่
“นายพูดก็มีเหตุผล…” เผยอวี่ถังพูด คิดหนัก
หลินเยียนแอบยิ้มเล็กน้อยตอนที่ได้ยินคำเชิญชวนของกัปตันซีเอ็ชวัน เธอหยิบนิตยสารขึ้นมาอีกครั้ง
เธอไม่เคยคิดจะลดสายตาไปที่ระดับสามของการแข่งขันสากลเลยด้วยซ้ำ แถมเธอยังเริ่มมีความรู้สึกแอบเบื่อการแข่งขันระดับหนึ่ง อีกทั้งตอนนี้เธอถูกตัดสิทธิ์จากการแข่งขันอีก
แน่นอนว่าเรื่องถูกตัดสิทธิ์ไม่ใช่ปัญหาหลัก เธอแค่ไม่ได้สนใจการแข่งระดับสามของการแข่งขันระดับสากลก็เท่านั้น มันคงจะให้อารมณ์แบบผู้ใหญ่มากประสบการณ์รังแกเด็ก เธอไม่อยากทำอย่างนั้น
“คุณหลิน ก่อนหน้านี้ที่คุณซิ่งผ่านทางสามโค้งและแซงหักหลบฝั่งนู้นจนเกลี้ยง…เป็นเพราะโชค…หรือเพราะเรื่องอื่นเหรอครับ”
ลูกทีมของซีเอ็ชวันคนหนึ่งถามอย่างระมัดระวังขณะมองไปที่หลินเยียน
แม้ฟังดูเป็นการถามที่หยาบคาย แต่เขาค่อนข้างมั่นใจว่าไม่ใช่เรื่องโชคแน่ ถ้าเธอแค่โชคดีตอนโค้งแรก แล้วอีกสองโค้งที่เหลือล่ะ
นอกจากนี้ยังมีรายละเอียดและการวิเคราะห์เยอะแยะไปหมด ถ้าไม่ระวังละก็ อาจเกิดอันตรายถึงชีวิตได้ ถึงอย่างนั้นรถของหลินเยียนกลับวิ่งฉิวดั่งสายน้ำไหล นี่ดูยังไงก็ไม่ใช่เรื่องของดวงเลย
อย่างไรก็ตามวิธีรับมือกับทางโค้งของหลินเยียนช่างเป็นเรื่องที่ปราดเปรื่องและอัศจรรย์เกินบรรยาย ถ้านี้ไม่ใช่เรื่องโชค…ก็น่ากลัวมาก
“โชค…อาจจะใช่?” หลินเยียนยิ้มและตอบอย่างคลุมเครือ
“โชคช่วย? จะเป็นเรื่องโชคไปได้ยังไง บ้าน่า ฉันนั่งข้างเธอตลอดการแข่งขันและฉันเห็นทุกอย่างเต็มสองตา ถ้านั้นเป็นแค่เรื่องดวง ป่านนี้เราสองคนตายไปนานแล้ว!” เผยอวี่ถังพูดขัดขึ้นอย่างมีน้ำโห
เผยอวี่ถังอยู่ในเหตุการณ์ว่าหลินเยียนบ้าระห่ำแค่ไหน ความตั้งอกตั้งใจและจดจ่อในดวงตาของเธอลอยเด่นขึ้นมา เพราะฉะนั้นจะเป็นเรื่องโชคไปได้ไง
“เอาละ อย่าพูดถึงเรื่องนี้กันอีกเลย” ก็อดซีพูดขึ้น “คุณหลิน คุณอาจไม่รู้จักแอร์คอมมานเดอร์ แต่ถ้าคุณยืนกรานจะแข่งกับเขาละก็ ผมเกรงว่าการจะเอาชนะเขาเป็นเรื่องยากสำหรับคุณ ผมเคยศึกษาหาข้อมูลเกี่ยวกับแอร์คอมมานเดอร์มาก่อน คุณมาดูได้ เราพอมีเวลาอยู่”