จ้าวซวี่หน้าแหยไปทันที ยาหยางเดียวเป็นยาชีวิตที่เหนือกว่ายาธรรมดา ผู้ฝึกชี่ระดับสองเล็กๆ อย่างเขา จะมีสูตรการกลั่นยาระดับยาชีวิตได้อย่างไร
ลู่ฝานก็รู้ว่าเขาไม่มี แค่ปฏิเสธแบบทางอ้อมไปเท่านั้น
ยาเม็ดเหมือนกับแดนฝึกฝน แบ่งเป็นยาธรรมดา ยาชีวิต ยาทิพย์ ยาเสวียนและยาเซียนทั้งหมด5ระดับ ยาหยางเดียวอยู่ในระดับยาชีวิต และเป็นยาที่มีชื่อมาก อย่างน้อยยาชีวิตชั้นห้าขึ้นไป อาจารย์บำเพ็ญชี่ทั่วไปไม่มีทางกลั่นออกมาได้
จ้าวซวี่กัดฟันพูดว่า “สูตรการกลั่นยาของยาหยางเดียว ฉันไม่มี เอาอย่างนี้ เอายาวิเศษกับยาเม็ดของฉันไป เพื่อแลกกับยากลั่นซ้ำของนายเม็ดนี้ได้ไหม?”
ลู่ฝานพูดว่า “ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้ นายยังมียาเบญจธาตุอีกไหม? เอายาเบญจธาตุมาอีก2เม็ด แล้วฉันจะแลกด้วย”
จ้าวซวี่หน้าแหย ยาเบญจธาตุ2เม็ดจะมีราคาสูงกว่ายากลั่นซ้ำเยอะมากเลย ฝั่งตรงข้ามคิดจะแกล้งเขา ไม่มีใจคิดจะแลก ยิ่งกว่านั้น ไม่ต้องพูดถึงเอายาเบญจธาตุมาอีก2เม็ดหรอก แค่ยาเบญจธาตุเม็ดนี้ เป็นอาจารย์ของเขาให้เขาต่างหาก
สะบัดแขนเสื้อจากไป จ้าวซวี่ก็เก็บหม้อไฟแรงของตนเองแล้วเดินจากไป
โม่เทียนเห็นดังนั้นก็ได้แต่ต้องกลับไป คนของตระกูลลู่ก็ดีใจกัน คำพูดร้ายๆ ทุกอย่างก็ไปตกลงที่คนของตระกูลโม่กันหมด
ลู่หาวยิ้มไปพูดไปว่า “ลู่เทียนกัง ระวังมารยาทหน่อย จะไปใช้คำสำหรับหมาไร้บ้านไปอธิบายเจ้าบ้านโม่ได้อย่างไร เขามีบ้านอยู่ พวกเอ็งระวังคำพูดกันด้วยนะ”
พวกของลู่เทียนกังก็พยักหน้า ความนัยของลู่หาว ก็คือไม่ต้องหยุดนั่นแหละ ด่าว่าเป็นหมาไร้บ้านมันไม่เหมาะ ก็เปลี่ยนไปด่าอย่างอื่น ก็ไม่มีปัญหาแล้ว
ผู้คนโดยรอบที่เข้ามาดูก็ค่อยๆ แยกย้ายกันกลับไป ได้มาดูผู้ฝึกชี่ทำการประลองวิชายากัน ถือว่าพวกเขาได้เปิดหูเปิดตามากแล้ว
ลู่หาวเดินเข้าไปพูดว่า “คุณผู้ชายเถ่เมี่ยน ครั้งนี้ต้องขอบคุณคุณมากเลย ไม่ทราบว่าจะขอเชิญเข้าไปคุยกันในตระกูลลู่หน่อยได้ไหมครับ ถึงแม้ในบ้านจะธรรมดาๆ แต่เหล้าปลาอาหารก็ไม่เลวอยู่นะครับ”
ลู่ฝานพูดว่า “ไม่ต้องขอบคุณกันหรอกครับ ผมก็ได้ยาเบญจธาตุเม็ดหนึ่งมาแล้ว ไม่ต้องเข้าไปคุยกันแล้วล่ะครับ ผมมีธุระคงต้องขอตัวก่อน ถ้าวันข้างหน้ามีเรื่องอะไร ให้ลู่ฝานมาหาผมก็ได้ครับ ขอตัวก่อน”
พูดจบ ลู่ฝานก็รีบเผ่นทันที
ลู่หาวมองดูลู่ฝานทางด้านหลัง ก็พูดเบาๆ ว่า “เป็นนิสัยของคนเก่งจริงๆ ด้วย ไม่รู้ว่าลู่ฝานไปรู้จักคุณผู้ชายเถ่เมี่ยนคนนี้ได้อย่างไร เฮ้อ เสียดายที่ตระกูลลู่เราไม่มีของดีสักอย่าง ไม่อย่างนั้นก็สามารถช่วยลู่ฝานแลกยากลั่นซ้ำเม็ดนั้นมาเสียก็ดี”
ลู่หาวไม่รู้หรอกว่า ยากลั่นซ้ำแบบนี้ ตอนที่ลู่ฝานฝึกวิชาในเขานั้น กินยากลั่นซ้ำเล่นเป็นลูกอมเลย เพราะว่าการกลั่นยาแบบนี้ใช้ตัวยาไม่ที่ไม่ยากมาก ดังนั้นตอนที่หวูเฉินสอนเขากลั่นยานั้น ก็ได้เน้นสอนเขากลั่นยากลั่นซ้ำเป็นพิเศษ
ก็หมายถึงว่าลู่ฝานอาศัยยากลั่นซ้ำนี้ ถึงสามารถคุ้นชินกับน้ำหนักของกระบี่หนักไม่คมได้ในเวลาอันสั้น
เมื่อห่างบ้านของตระกูลลู่ไป ลู่ฝานก็ไปหาที่ลับตาคนแล้วถอดเสื้อคลุมสีดำกับหน้ากากออก จากนั้นถอนหายใจออกมายาวๆ
หยิบยาเบญจธาตุออกมา ลู่ฝานก็ยิ้ม
ยาที่มีแสงออกมา ดูไปแล้วมันเตะตามาก ยาเบญจธาตุเป็นยาที่ให้ผู้ฝึกชี่เพิ่มพลังชี่โดยเฉพาะ ในสูตรการกลั่นยาที่หวูเฉินให้เขามา ก็มียาเบญจธาตุอยู่ด้วย
จริงๆ แล้วช่วงเวลานี้ลู่ฝานก็อยากจะลองกลั่นออกมาสักเม็ด แต่ว่ายังรวบรวมวัตถุดิบไม่ครบ ดังนั้นก็เลยพักไว้ก่อน
แต่ว่าตอนนี้ ยาเบญจธาตุที่เสร็จสมบูรณ์มาอยู่ในมือเขาแล้ว มีเหตุอะไรเล่าที่จะไม่กินมัน
มองดูยาที่แทบจะเป็นเงินของผู้ฝึกชี่ได้เม็ดนี้ ลู่ฝานก็ตั้งจิตกำหนดลมหายใจ จากนั้นก็กลืนยาลงไป
รวมพลังห้าธาตุจากฟ้าดิน มาเพิ่มพลังในกายให้แข็งแกร่ง
ทันใดนั้น ลู่ฝานก็รับรู้ได้ว่าพลังของห้าธาตุอันพลุ่งพล่านและบริสุทธิ์เคลื่อนไหวในร่างกายของตน จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นปราณชี่ของตนเอง
ลู่ฝานยืนนิ่งไม่ขยับ ที่ตันเถียนมีแสงสว่างขึ้นมา
รูขุมขนบนตัวเปิดออก พลังจากฟ้าดินโดยรอบไหลเข้าไปภายในกายไม่หยุด
มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ปราณชี่ของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ความรู้สึกแบบนี้มันไม่ใช่ความรู้สึกดีธรรมดาๆ
ปราณชี่ที่ผนึกกันเป็นสายไหลไปทั่วกาย สิ่งผิดปกติทุกอย่างในร่างกายถูกกำจัดหมดไปอย่างรวดเร็ว
สองตามีแสงเป็นประกายส่องออกมา ความสามารถทางการได้ยินสูงขึ้น
พลังบริสุทธิ์นี้ไหลเวียนต่อเนื่องเกือบหนึ่งชั่วยาม ในที่สุดก็หยุดลง
ตอนที่พลังของห้าธาตุสายสุดท้ายถูกร่างกายของเขาดูดซับ ลู่ฝานก็ค่อยๆ หายใจเอาพลังเสียออกมา
แค่ยาเม็ดเดียว พลังก็ได้รับการเพิ่มขึ้นมา
ยืนมือออกไปหนึ่งกระบวนท่า พลังฟ้าดินที่สามารถควบคุมได้ก็มีมากขึ้น
แค่ยาเบญจธาตุเม็ดเล็กๆ เม็ดเดียว ก็ทำให้เขายืนอยู่ในระดับปราณในชั้นหนึ่งขั้นสูงสุด ถ้าเป็นระดับเดียวกับผู้ฝึกชี่ก็คือระดับสามขั้นสูงสุดคาดว่าฝึกไปอีกสักระยะ เขาก็จะบรรลุไปถึงระดับสี่ได้
จริงๆ แล้วเขารับรู้ได้ว่า ถ้าเป็นแค่ผู้ฝึกชี่อย่างเดียวจริงๆ ตอนนี้คงจะบรรลุไปถึงระดับสี่แล้ว
ประสิทธิภาพของยาเบญจธาตุจะดีกว่าที่คิดไว้อีก
ลู่ฝานก็ครุ่นคิดว่า หลังจากนี้จะต้องรวบรวมวัตถุดิบให้ครบให้ได้ จะต้องมีให้กินเล่นเป็นเหมือนลูกอมให้ได้ จนกระทั่งจะไม่ได้ผลของยาเบญจธาตุอีก
คิดไปอย่างนี้ แล้วลู่ฝานก็หัวเราะส่งเสียงออกมา
ลู่ฝานก้าวเท้าเดินกลับออกไปอย่างตัวเบาหวิว