ตอนที่ 191 พ้นจากข้อกล่าวหา
“คุณตำรวจ! เราเป็นคนโทรแจ้งตำรวจเอง! เราต่างหาก! เราโทรเรียกตำรวจเพราะเราอยากให้คุณมาจับยัยตัวอันตรายคนนี้! แล้วคุณจะปล่อยเธอกลับไปได้ยังไงกัน”
…
เจ้าหน้าที่ตำรวจเตือนด้วยน้ำเสียงดุดันที่พวกเขาเอะอะโวยวาย “เงียบ! จะตะโกนกันทำไม พวกคุณคิดว่าที่นี่ที่ไหนกัน”
นายตำรวจหันไปมองชายหนุ่มที่กระดูกแขนเคลื่อนด้วยสายตาเหยียดหยามก่อนจะตำหนิเสียงดัง “ดูพวกคุณสิ! ทั้งสูงใหญ่แข็งแรง พวกคุณยังกล้าโกหกและใส่ร้ายผู้หญิงตัวเล็กๆ ว่าทำร้ายพวกคุณอีกงั้นเหรอ ไม่รู้สึกละอายกันบ้างหรือไง”
หลังจากฟังที่นายตำรวจพูด ซ่งเย่าหนานและลูกสมุนรู้สึกเคียดแค้นและอับอาย
พวกเขาคือกลุ่มชายฉกรรจ์ที่โดนผู้หญิงตัวคนเดียวอัดซะน่วม พวกเขายังกล้ายกมือยอมรับมันได้ยังไง
ตำรวจคิดว่าพวกเขาเต็มใจที่จะสารภาพมากนักเหรอ
“คุณตำรวจ เราพูดความจริง! คุณตรวจสอบได้เลยถ้าคุณไม่เชื่อ!”
“เธอทำร้ายเราจริงๆ!”
“ใช่! ทำไมคุณถึงไม่เชื่อเรา”
หลังจากที่ได้เห็นความเจ็บแค้นและความวอดวายของซ่งเย่าหนานและพวก แม้แต่เผยอวี่ถังเองยังแอบสงสาร
คุณตำรวจ พวกเขาพูดความจริง…
เจ้าหน้าที่ตำรวจพินิจพิจารณากลุ่มชายที่ประท้วงและหันขวับไปมองด้วยความดูถูก “งั้นพวกคุณหมายความว่าผู้หญิงคนนี้มีส่วนในการทะเลาะวิวาทครั้งนี้ด้วย เธอกับคนพวกนี้ทำร้ายพวกคุณงั้นเหรอ”
นายตำรวจชี้ไปที่เผยอวี่ถังและคนอื่นๆ ขณะที่พูด
ซ่งเย่าหนานส่ายหัวไปมาอย่างแรงขณะพูดความจริง “ไม่ใช่! ผู้หญิงคนนี้ทำร้ายพวกเราด้วยตัวเธอเองคนเดียว!”
เจ้าหน้าที่ตำรวจถึงกับพูดไม่ออก…
แม้แต่เพื่อนตำรวจของเขาก็ยังไม่อยากเชื่อหู
เจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงขัดจังหวะด้วยท่าทางบึ้งตึง “คำกล่าวหาของคุณฟังขึ้นเหรอ เธอเป็นผู้หญิง เธอจะทำร้ายพวกคุณทั้งหมดนี่ได้ยังไง บอกฉันมาสิว่าเธอใช้อาวุธอะไรทำร้ายพวกคุณ”
ซ่งเย่าหนานพูดพึมพำเสียงอ่อย “ไม่มี…เธอไม่ได้ใช้อาวุธอะไรเลย…”
นายตำรวจทั้งขำทั้งโมโหขณะที่สำรวจบาดแผลพวกเขา “บอกผมมาสิว่าเธอทำให้เกิดบาดแผลพวกนี้ด้วยมือเปล่าได้ยังไง ขอเหตุผลที่ฟังขึ้นด้วยนะ!”
หลินเยียนพยักหน้าอย่างกระตือรือร้นข้างเจ้าหน้าที่ตำรวจ “ใช่ ใช่ นั่นก็จริง คุณตำรวจพูดถูก…”
เผยอวี่ถังและคนอื่นๆ เหลือบมองกันไปมาอย่างเงียบเชียบ
ด้วยความสัตย์จริง แม้ว่าพวกเขาจะเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด ขณะที่ฟังตำรวจสอบสวนซ่งเย่าหนาน พวกเขายังแทบไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ซ่งเย่าหนานและพวกที่โดนตำหนิอีกดอกร้องบอกออกมาอย่างจนปัญญา “เราจะไปรู้ได้ยังไงว่ายัยบ้าเลือดนี่ทำยังงั้นได้ยังไง”
“คุณตำรวจ เราไม่ได้โกหกจริงๆ!”
“ใช่! เชื่อเราเถอะ! ผู้หญิงคนนี้คือนางปีศาจ!”
…
เจ้าหน้าที่ตำรวจดูรำคาญใจและไม่สบอารมณ์ “เราตรวจสอบแล้ว ไม่มีกล้องวงจรปิดที่มุมนั้น”
“ไม่มีกล้องวงจรปิด…เป็นไปได้ไง”
ซ่งเย่าหนานรำพึงกับตัวเองเงียบๆ ก่อนหน้านี้พวกเขาจงใจหามุมที่ไม่มีกล้อง ไม่คิดว่าแผนนี้จะย้อนกลับมาทำร้ายเขา
หลังจากที่นายตำรวจพูดจบ เขามองไปที่หลินเยียนและให้ความมั่นใจกับเธอว่า “สาวน้อย ไม่ต้องกังวลไป พวกเราไม่ฟังคำกล่าวหาของพวกนั้นหรอก เราจะตรวจสอบและทำให้คุณพ้นจากข้อกล่าวหา!”
ตอนที่ 192 ฉันเป็นคนทำจริงๆ
ซ่งเย่าหนานและพวกอึ้งพูดอะไรไม่ออก
เวรเอ๊ย! พวกเขาต่างหากไม่ใช่เหรอที่สมควรพ้นข้อกล่าวหา
ไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย!
ซ่งเย่าหนานและพรรคพวกโหวกเหวกโวยวายขึ้นมาอีกครั้งจนโรงพักเกือบแตก
ในที่สุดหลินเยียนกระแอมและพูดขึ้น “ก็ได้ๆ หยุดตะโกนได้แล้ว…”
แม้ว่าเธอจะไม่ต้องการเปิดเผยความแข็งแกร่งที่มีมากพิเศษผิดมนุษย์มนานี้ แต่เธอรู้ดีว่าเธอต้องยอมรับเพื่อไม่ให้เผยอวี่ถังและคนอื่นๆ ต้องมาเดือดร้อนแทนเธอ
ถ้าเผยอวี้เฉิงรู้เรื่องนี้เข้า เผยอวี่ถังเจอศึกหนักแน่
อีกทั้งครั้งนี้ไม่ได้เป็นความผิดของเผยอวี่ถังเลย เขายอมทนนิ่งเฉยมาตลอดแม้ว่าจะโดนอัดจนน่วม
ซ่งเย่าหนานและพวกไม่ได้ยินที่หลินเยียนพูด พวกเขาเลยประท้วงต่อไป
หลินเยียนหรี่ตาและตะโกนอย่างเยือกเย็น “ฉันบอกให้เงียบ! ไม่ได้ยินหรือไง”
ซ่งเย่าหนานและคนอื่นๆ ตัวสั่นเทาราวกับมีลมหนาวเย็นยะเยือกกระโชกผ่าน พวกเขาหุบปากลงขณะมองไปที่หลินเยียน
ทั้งโรงพักเงียบเป็นเป่าสาก
หลินเยียนมองไปที่กลุ่มชายฉกรรจ์ด้วยสายตาเย็นชาก่อนที่จะหันไปหาตำรวจ “คุณตำรวจคะ ฉันขอโทษ ก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้เล่าความจริง ฉันคือคนที่ทำร้ายพวกเขาเองจริงๆ และฉันทำคนเดียว คนพวกนี้ไม่เกี่ยวอะไรด้วย”
เผยอวี่ถังเมื่อได้ยินคำสารภาพของหลินเยียน เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าเธอทำเพื่อเขา เขาเงยหน้าที่ปูดบวมและฟกช้ำดำเขียวจ้องไปที่หลินเยียนด้วยดวงคู่ที่ฉายชัดว่าเต็มตื้นไปด้วยความซาบซึ้งบุญคุณและความยกย่องนับถือ
เผยอวี่ถังเอ่ยออกมา “พ่อคร้าบ!”
หลินเยียนสวนกลับ “หุบปาก”
เผยอวี่ถังทำปากขมุบขมิบ “ก็ได้…”
เจ้าหน้าที่ตำรวจตกใจอย่างคาดไม่ถึงเมื่อได้ยินสิ่งที่หลินเยียนพูด เขาดูเคร่งขรึมขณะที่พูด “สาวน้อย คุณโดนพวกนี้ข่มขู่หรือเปล่า ไม่ต้องกลัว บอกความจริงผมมา!”
ซ่งเย่าหนานและพวกนิ่งอึ้ง…
แก้ต่างให้พวกนั้น! พวกเขาต่างหากที่เป็นฝ่ายถูกคุกคาม!
ดวงตาของพวกเขาส่อแววหวาดกลัวออกมาอย่างเห็นได้ชัด!
หลินเยียนดูคล้ายอับจนหนทางที่จะพูด “อะแฮ่ม…ไม่มีใครข่มขู่ฉัน…ฉันเป็นคนทำจริงๆ…”
ซ่งเย่าหนานและลูกน้องพูดแทรกเข้ามากลางปล้อง “ใช่ เธอพูดถูก! เธอเป็นคนทำจริงๆ! เธอยอมรับเอง! ทำไมคุณถึงไม่เชื่อเรา นี่ไม่ยุติธรรมเอาซะเลย!”
นายตำรวจหันไปหาหลินเยียนและย้ำชัดเจน “สาวน้อย ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว ผมเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น คุณอยู่ที่โรงพักแล้ว เราจะสืบหาความจริงเรื่องนี้ให้ได้!”
หลินเยียนเกาหัวแกรกๆ “เอิ่มมม…ไม่ ความจริงชัดเจนแจ่มแจ้ง ฉันเป็นคนทำจริงๆ ฉันทำเอง!”
ซ่งเย่าหนานและพวกแทรกขึ้นมา “ใช่ เธอนั่นแหละ! เธอเป็นคนทำ!”
เผยอวี่ถังและคนอื่นๆ ที่เหลือมองความโกลาหลนี้อย่างเงียบๆ ในขณะที่อีกฝ่ายกำลังพยายามพูดให้ตำรวจเชื่อ
ทำไมภาพตรงนี้ถึงดูพิลึกชอบกล
…
ท่ามกลางความอลหม่านสับสน รถคันสีดำก็แล่นปราดเข้ามา
ผู้ช่วยลงมาจากรถและรีบอ้อมไปเปิดประตู
ไม่นานชายในชุดสูทสีดำก็ลงมาจากรถ
เผยอวี่ถังที่ยังรู้สึกมึนตึ้บไปหมดบังเอิญเหลือบหันไปเห็นใบหน้าที่คุ้นตาเข้า
ชายคนนั้นสวมชุดสูทสั่งตัดพิเศษและแว่นตากรอบทอง เขาเดินสาวเท้าเข้ามาพร้อมเฉิงมั่วผู้ช่วยและทนายความ
ขาของเผยอวี่ถังอ่อนเปลี้ยหมดแรงและเกือบทรุดลงไปนั่งคุกเข่าลงกับพื้นตอนที่เห็นว่าชายคนนั้นเป็นใคร
คนที่ยืนข้างเขาช่วยจับและพยุงเขาเอาไว้
เวรละ…
เขาตายแน่…