ตอนที่ 91: ฆ่าฟัน
อสรพิษทองริ้วเงินจ้องอย่างระวังไปที่กระบี่วายุโปรยพร้อมกับลิ้นที่เป็นแฉกของมันที่ขยับอยู่ในปาก ปราณกระบี่ที่แหลมคมและแข็งแกร่งอย่างเหลือเชื่อทำให้อากาศรอบ ๆ ดูเป็นอันตราย ดังนั้นอสรพิษทองริ้วเงินจึงไม่กล้าที่จะโจมตีออกไปอย่างบุ่มบ่าม
เจี้ยนเฉินหลับตาลงช้า ๆ ในขณะที่เขาค่อยค่อยซึมซาบความรู้สึกที่ลึกลับที่เกิดจากการใช้จิตวิญญาณของเขาในการควบคุมกระบี่ เมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ความตั้งใจของเขาก็เปลี่ยนไป และกระบี่วายุโปรยในมือของเขาก็กลายเป็นแสงสีเงินและพุ่งไปที่งูโดยที่ไม่ได้มีใครแตะต้องกระบี่เลย มันเคลื่อนไปด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ
“วูซซซ!”
ในขณะที่กระบี่พุ่งผ่านอากาศไปที่หัวของอสรพิษทองริ้วเงิน มันก็ส่งเสียงบาดอากาศออกมา ก่อนที่อสรพิษทองเขี้ยวเงินจะได้ทันตอบโต้ กระบี่วายุโปรยก็แทงเข้าไปที่หัวสมองของมันแล้ว ทันใดนั้นเอง แผลลึกก็ปรากฏขึ้นที่หัวของมันในขณะที่เลือดสดสดก็ไหลออกมาจากแผลและย้อมหัวของงูจนกลายเป็นสีแดงสด
แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะถูกหางของงูรัดเอาไว้กลางอากาศ แต่การที่เห็นบาดแผลของงูก็ทำให้เขามีความสุขมาก เมื่อเขาสามารถทำลายการป้องกันชั้นแรกของงูได้แล้ว นี่ก็หมายความว่า เจี้ยนเฉินนั้นมีโอกาสในการตัดหัวและฆ่างูได้
เจี้ยนเฉินใช้จิตวิญญาณในการควบคุมกระบี่อีกครั้งเพื่อโจมตีไปที่งูอย่างต่อเนื่อง
“วู๊ซซซซ!”
กระบี่วายุโปรยที่อยู่ภายใต้การควบคุมของเจี้ยนเฉินกลายเป็นแสงสีเงินในขณะที่มันแทงไปทางอสรพิษทองริ้วเงินอย่างซ้ำไปซ้ำมา อย่างไรก็ตาม ทิศทางที่เขาโจมตีไปในตอนนี้คือร่างของงู
เมื่อแสงสีเงินสว่างวาบขึ้นที่ร่างของอสรพิษทองริ้วเงิน แผลลึกอีกแผลก็ปรากฏขึ้นมา แม้ว่าแผลจะไม่ใช่น้อย ๆ แต่มันก็เห็นได้ชัดว่ามันไม่ได้สร้างความเสียหายให้บริเวณที่เป็นพลังชีวิตของงู
หัวใจของงูอยู่ห่างเจ็ดนิ้วจากหัวของมัน แม้ว่าการโจมตีนี้จะทำลายผิวหนังส่วนที่อยู่เหนือหัวใจของมัน แต่การป้องกันของมันที่มีพลังต้านทานสูงของมันก็ทำให้กระบี่วายุโปรยไม่สามารถทำอันตรายกับหัวใจของมันได้เลย
เมื่อสัมผัสได้ว่าชั้นผิวหนังที่อยู่เหนือหัวใจกำลังถูกโจมตี งูก็โกรธเกรี้ยวมาก งูขดรอบตัวเองอย่างรวดเร็วเพื่อที่มันจะได้ปกป้องส่วนที่เพิ่งถูกโจมตีเอาไว้ได้ ในเวลาเดียวกัน หางที่สร้างบาดแผลให้กับเจี้ยนเฉินก็คลายออกและปล่อยเจี้ยนเฉินไป
เมื่อไม่ได้ถูกงูรัดตรึงเอาไว้ เจี้ยนเฉินก็ตกลงไปที่พื้น หลังจากที่เขาลงไปที่พื้น เจี้ยนเฉินก็รู้สึกถึงความวิงเวียนอย่างมากที่พุ่งขึ้นในหัวของเขา แต่มันก็ถูกข่มลงไปอย่างรวดเร็วด้วยจิตวิญญาณของเจี้ยนเฉิน
เจี้ยนเฉินใช้มือขวาพยุงตัวเองขึ้นมาจากพื้นอย่างยากลำบาก เขามองไปที่แขนซ้ายซึ่งไร้ความรู้สึกของเขา เมื่อเจี้ยนเฉินสัมผัสได้ว่าร่างกายของเขานั้นอ่อนแอมาก ท่าทางของเขาก็เปลี่ยนไป เขาระเบิดพลังขึ้นมาที่แขนขวาของเขาและฉีกเสื้อของเขาออก เขาเห็นว่าร่างทั่วทุกส่วนจากปลายแขนขวาของเขาไปจนถึงครึ่งซ้ายของหน้าอกของเขานั้นเป็นสีดำสนิท สีนั้นก็กระจายไปที่ทั่วทั้งร่างของเขาอย่างสังเกตเห็นได้
“ช่างเป็นพิษที่ร้ายแรงอะไรแบบนี้” หน้าของเจี้ยนเฉินหมองลง แค่ไม่กี่อึดใจที่เพิ่งผ่านไปหลังจากที่เขาถูกงูกัด แต่ภายในเวลาสั้น ๆ นี้ พิษก็ได้กระจายไปครึ่งร่างของเขาแล้ว ความเร็วในการกระจายทำให้เจี้ยนเฉินรู้สึกกลัว นอกเหนือไปจากนั้น ส่วนที่น่ากลัวที่สุดก็คือ พลังเซียนของเขาไม่สามารถกดพิษเอาไว้ได้
เมื่อเจี้ยนเฉินจำได้ว่าพลังเซียนธาตุแสงสามารถช่วยในการกดพิษได้ เขาก็ไม่ลังเลเลย ในขณะที่เขาใช้กระบี่วายุโปรยในการต่อสู้กับอสรพิษทองริ้วเงินและเพื่อป้องกันไม่ให้มันโจมตีมา เขาก็เริ่มรวบรวมพลังเซียนธาตุแสงมาที่เขาอย่างรวดเร็ว
ภายใต้การควบคุมของเจี้ยนเฉิน พลังเซียนธาตุแสงก็เริ่มมารวมที่เจี้ยนเฉินด้วยความเร็วสูง เมื่อความหนาแน่นได้ที่แล้ว แสงสีขาวมัวมัวก็ปรากฏขึ้นรอบ ๆ เขา และมันสว่างขึ้นอย่างรวดเร็ว ในไม่กี่อึดใจ ชั้นแสงสีขาวมัวมัวก่อนหน้านั้นก็เปลี่ยนไปเป็นประกายสีขาวนม ซึ่งหุ้มเจี้ยนเฉินเอาไว้ด้านใน มันเหมือนกับว่าเขาถูกหุ้มอยู่ในรังไหมสีขาว และแสงสีขาวที่เปล่งประกายออกมาอย่างมากก็ไม่ได้ทำให้แสบตาเลย
ภายในรัง พลังเซียนธาตุแสงก็เริ่มเข้าไปในร่างของเจี้ยนเฉินเป็นสาย พิษที่มีปฏิกิริยาที่รวดเร็วก็เจอกับ
อุปสรรค และมันก็เริ่มช้าลงเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตามมันก็ทำได้แค่นั้น แม้ว่าพลังเซียนธาตุแสงจะมีพลังรักษาที่มหัศจรรย์และสามารถรักษาพิษของงูที่ร้ายแรงที่สุดได้หลายชนิดอย่างง่ายดาย แต่ก็ไม่ใช่กับพิษของอสรพิษทองริ้วเงิน พลังเซียนธาตุแสงทำได้แค่หยุดมันชั่วคราวเท่านั้น
ในอีกด้านหนึ่งจากรังไหม กระบี่วายุโปรยก็ที่เป็นประกายสีเงินก็ขดวนรอบงูไปอย่างไม่สิ้นสุด และทิ้งรอยแสงสีเงินเป็นวงอยู่ในอากาศ อสรพิษทองริ้วเงินติดอยู่ในวงกระบี่และจ้องอย่างระมัดระวังไปที่แสงนั้นในขณะที่มันกำลังปกป้องส่วนที่บาดเจ็บของร่างของมันโดยที่ไม่ได้เปิดจุดอ่อนออกมาเลย แม้แต่งูก็ยังตระหนักว่าชีวิตของมันกำลังอยู่ในอันตรายอย่างมาก
“วูซซซซ!”
กระบี่วายุโปรยหมุนวนรอบ ๆ งูและส่งเสียงบาดอากาศออกมา ในเสี้ยววินาทีเดียว กระบี่ก็แทงเข้าไปที่หัวของงู
ภายใต้การควบคุมด้วยจิตวิญญาณของเจี้ยนเฉิน กระบี่วายุโปรยก็เร็วเร็วเหลือเกิน มันเร็วกว่าที่เจี้ยนเฉินเหวี่ยงมันหลายเท่า ก่อนที่งูจะได้ทันตั้งตัว กระบี่ก็แทงเข้าไปที่หัวของมันอีกครั้ง
“ฉึบ!”
อสรพิษทองริ้วเงินรู้สึกเจ็บแปลบในขณะที่ลิ้นที่เป็นแฉกของมันก็แลบไปมา ในที่สุด มันก็อ้าปากออกมากว้าง และหมอกงูพิษสีเทาเข้มก็ลอยออกมา หมอกกระจายออกไปรอบ ๆ อย่างรวดเร็ว ในพริบตาเดียว พืชต่าง ๆ ก็เริ่มเหี่ยวเฉาไปอย่างรวดเร็ว แม้แต่ต้นไม้ที่มีพลังชีวิตที่แข็งแกร่งมากใกล้ ๆ ก็ไม่สามารถทนพิษได้ มันเริ่มเหี่ยวเฉาในขณะที่ใบไม้ที่เคยเขียนชอุ่มก็กลายเป็นสีส้มและร่วงหล่นลงมาที่พื้นอย่างช้า ๆ เหมือนว่ามันเป็นฤดูใบไม้ร่วง
ในขณะที่หมอกพิษกระจายไปในอากาศรอบรอบบริเวณ ต้นไม้ที่เคยเขียวขจีก็เหี่ยวแห้งในตอนที่มันสัมผัสกับหมอกพิษ
ในตอนที่หมอกพิษปรากฏขึ้นมาตอนแรก เจี้ยนเฉินก็กลั้นหายใจเอาไว้ ในขณะที่รังสีขาวนวลที่หุ้มเขาไว้ก็กระจายหายไปอย่างรวดเร็ว แม้แต่พลังเซียนธาตุแสง แต่มันก็ไม่สามารถรักษาพิษที่อันตรายของงูได้ ดังนั้นเจี้ยนเฉินจึงกลัวหมอกนี้มาก
อสรพิษทองริ้วเงินใช้หมอกพิษในการอำพรางแล้วเริ่มเคลื่อนไหว มันเลื้อยถอยหลังไปเพื่อจะหนี งูที่มีชื่อเสียงในทางไม่ดีที่ทำให้คนกลัวได้เพียงแค่ชื่อได้ยินชื่อของมันยังรู้สึกกลัวจับใจจากความเร็วของกระบี่วายุโปรย เพราะไม่สามารถตามความเร็วของกระบี่ได้ทัน ในสถานการณ์เป็นตายแบบนี้ อสรพิษทองริ้วเงินก็เลิกล้มในการไล่ล่าเจี้ยนเฉิน
เมื่อได้เห็นว่างูพยายามที่จะหนี เจี้ยนเฉินก็กังวล เขาไม่ลังเลและสั่งให้กระบี่วายุโปรยไล่ตามไปด้วยความเร็วสูงที่สุดเท่าที่ทำได้
ในเมื่อเขาได้รับพิษมาก่อนหน้านี้ เขาจึงจำเป็นที่จะต้องได้เลือดของอสรพิษทองริ้วเงินเพื่อที่จะมารักษาตัวเอง นอกเหนือไปจากนั้น แม้ว่าเขาจะใช้พลังเซียนธาตุแสงในการกดการกระจายของพิษเอาไว้ แต่เขาคงต้องตายในตอนท้ายอยู่ดี นี้เป็นเพราะพลังเซียนธาตุแสงเป็นใช้การได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น
กระบี่วายุโปรยพุ่งเหมือนเป็นสายลำแสงใหญ่เข้าไปในป่า ในพริบตาเดียว มันก็ไล่ตามอสรพิษทองริ้วเงินไปได้ทัน และมันก็แทงเข้าไปที่ร่างของมันตรงหัวใจ
เมื่อต้องเจอกับความเร็วสูงของกระบี่วายุโปรย งูก็ไม่มีเวลาทันได้โต้ตอบเลย กระบี่แทงเข้าไปด้านใต้และทะลุหัวใจของมัน
ในตอนที่กระบี่แทงเข้าไปที่หัวใจของมัน อสรพิษทองริ้วเงินก็สั่นเทาอย่างรุนแรงก่อนที่มันจะหยุด มันตกลงไปที่พื้นอย่างไร้ชีวิต
“ฟู่ ! ” เจี้ยนเฉินถอนหายใจยาวออกมา หัวใจของเขาที่เต้นแรงก็สงบลงในที่สุด เพราะว่าเจี้ยนเฉินได้ปกป้องชีวิตของเขาเอาไว้ได้แล้ว
เสียงโลหะดังขึ้นมาในขณะที่กระบี่วายุโปรยลอยออกมาจากร่างกายของอสรพิษทองริ้วเงินก่อนที่มันจะบินไปรอบ ๆ ท้องฟ้า จากนั้นมันก็พุ่งไปทางเจี้ยนเฉินและกลับไปที่มือขวาของเขา
เมื่อได้เห็นกระบี่ลอยกลับมา เจี้ยนเฉินก็ข่มความอิ่มเอมในใจเอาไว้ เขาไปที่ร่างของอสรพิษทองริ้วเงินทันที เขาต้องการที่จะเอาเลือดของมันมาเพื่อที่จะแก้พิษให้กับตัวเอง เขาต้องทำมันในตอนนี้เพราะว่าเขาอยู่ในแนวภูเขาสัตว์อสูร ทุก ๆ ขณะที่เขาช้าลงจะทำให้มีอันตรายที่เขาไม่รู้เพิ่มขึ้นมาอีก
เขาเดินตัวสั่นไปที่ซากงูยาว 50 เมตร จากนั้นเจี้ยนเฉินก็คุกเข่าลง เขาคว้าเอาส่วนที่เลือดออกของงูมาและเอามันเข้าไปในปากของเขา เขาเริ่มดูดเลือดอย่างไม่ลังเล
“อึก!” “อึก!”
เจี้ยนเฉินดูดเลือดของงูเข้าไปไม่หยุด เขารู้สึกได้ชัดเจนถึงพลังงานพิเศษจากเลือดของงูในขณะที่มันไหลไปที่ท้องของเขา ที่ใดที่เลือดผ่านไป พิษที่คลืนคลานไปอย่างช้า ๆ ก็ลดน้อยลงทันที เหมือนว่าร่างกายของเขากำลังตอบโต้และรักษาอาการพิษ
เมื่อเจี้ยนเฉินสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของร่างกาย เขาก็ดื่มเลือดของงูเข้าไปมากกว่าเดิมอีกอย่างเร็ว เหมือนว่ามันเป็นอาหารอันโอชะที่เขาหยุดกินไม่ได้