ตอนที่ 315 โอหัง ได้ใจ และหยิ่งยโส (2)
“อวี้เฉิน ข้ารักท่าน ข้ายินดีแลกทุกอย่าง แม้กระทั่งความบริสุทธิ์ของข้า! แล้วท่านล่ะรักข้าหรือไม่ สมัยก่อนท่านรักที่ความงามของข้า ตอนนี้เฟิงหรูชิงสวยกว่าข้า ท่านก็เปลี่ยนใจเสียแล้ว ใช่หรือไม่” ถานซวงซวงพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนคนใจสลาย แววตาทุกข์ระทม
น้ำตาของนางไหลพรากเป็นสาย เปียกปอนใบหน้า
“ไร้เหตุผลสิ้นดี!”
หลิ่วอวี้เฉินไม่พูดอะไรอีก เขาลุกขึ้นแล้วก้มลงหยิบเสื้อผ้าที่ตกที่พื้น เขาเดินออกจากห้องไปโดยไม่มองดูถานซวงซวงที่นอนแก้ผ้าอยู่บนเตียงเลยแม้แต่น้อย
ปล่อยให้ถานซวงซวงร้องไห้ฟูมฟาย น้ำตาไหลนองอยู่เพียงลำพัง
…
ดวงอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า
ด้านหน้าจวนองค์หญิงอันดับหนึ่ง
หลิ่วอวี้เฉินหลบอยู่ในมุมที่ไม่มีใครสังเกต เหม่อมองดูหญิงสาวที่กำลังเดินเข้าไปในจวนองค์หญิง
ใบหน้าอันงดงามของหญิงสาว ราวกับเทพธิดาจำแลง ทำคนให้หลงใหล ผู้คนต่างคลั่งไคล้
แม้แต่หลิ่วอวี้เฉินก็ไม่เข้าใจ ทั้งๆ ที่เขาไม่คิดจะไปเกาะแกะนาง แต่ก็ยังอุตส่าห์มาถึงละแวกจวนองค์หญิงจนได้ ตั้งแต่เช้ายันค่ำ เขารอดูนางทั้งวัน
เพียงเพื่อได้เห็นรอยยิ้มอันแสนงดงามนั่นอีกครั้ง
สายตาอันเคลิบเคลิ้มของเขา ผ่านไปนานยังคงเป็นเช่นนั้น
หญิงสาวช่างงดงามเหลือเกิน งามดั่งเทพธิดาจำแลง มีเพียงนางคนเดียวเท่านั้นที่งามที่สุดในโลกหล้า
ไม่ว่าจะยิ้ม จะโกรธ หรือหน้านิ่วคิ้วขมวด ก็เป็นความงามอีกแบบหนึ่ง!
ทั้งๆ ที่หลิ่วอวี้เฉินรู้ดีว่าเขาก็ไม่มีโอกาสนั้นอีกแล้ว แต่ก็ยังอยากใกล้ชิดนาง
ต่อให้ได้ใกล้ชิดที่ระยะเท่านี้ ก็ยังทำให้เขาซาบซ่านไปทั้งกายและใจ!
“เสี่ยวชิง” ดูเหมือนถังอิ่นสังเกตเห็นสายตาอันเคลิบเคลิ้มคู่นั้น นางหันหลังไปดูเงาตะคุ่มที่ซ่อนตัวอยู่ นางขมวดคิ้วแล้วร้องฮึ “ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกัน”
เฟิงหรูชิงรู้แต่แรกแล้วว่าเป็นหลิ่วอวี้เฉิน แต่เพราะนางเป็นกำลังห่วงเรื่องสุขภาพของเฟิงเทียนอวี้ และหลิ่วอวี้เฉินเองก็ไม่ได้ออกมาหาเรื่อง นางจึงไม่สนใจเขา
ตอนนี้ได้ยินถังอิ่นถาม นางจึงหยุดเดินแล้วตอบไปว่า “สามีเก่าของข้าเอง”
“สามีเก่าหรือ” ถังอิ่นตกตะลึง แววตาของนางเต็มไปด้วยความสงสัย
สามีเก่าหมายความว่าอย่างไร
“อืม…” เฟิงหรูชิงเอามือจับคาง “เป็นสามีที่ข้าหลงผิดไปแต่งงานด้วย สุดท้ายเขาก็หย่ากับข้า”
ถังอิ่นกระจ่างในทันที
ตอนที่เชียนหนิงมาสืบเรื่องเฟิงหรูชิง ก็ได้ยินว่านางเคยแต่งงานแล้ว ตั้งแต่แต่งงานเข้าบ้านฝ่ายชาย ก็ได้แต่อยู่เฝ้าเรือนหอเพียงลำพัง สุดท้ายจึงฆ่าตัวตาย ช่างน่าสงสาร
ตอนที่นางฆ่าตัวตาย ผู้คนภายนอกถึงรู้ว่านางแต่งงานกับหลิ่วอวี้เฉินมาหลายเดือนแล้ว แต่ยังคงเป็นสาวบริสุทธิ์มาตลอด
“หมอนี่หน้าตาเจ้าเล่ห์ คงไม่ใช่คนดีอะไร หย่าไปก็ดีแล้ว” ถังอิ่นร้องฮึ “เสี่ยวชิงของพวกเราหน้าตาสะสวย งดงามเหนือใคร อย่าว่าแต่ผู้ชายเลย ผู้หญิงด้วยกันเห็นแล้วยังชอบ คนเหลือเดนแบบนั้น อยู่ไกลเท่าไรยิ่งดี ไปไกลๆ ไม่ต้องเจออีกเลยยิ่งดี!”
เจ้าคนลามกนี่ ไม่เห็นหรืออย่างไรว่าเสี่ยวชิงหย่าขาดกับเขาแล้ว ยังมีหน้ามาแอบดูเสี่ยวชิงของนาง ช่างหน้าด้าน…หน้าทนเสียจริง!
มันน่าโมโห!
ถังอิ่นเห็นสายตาของหลิ่วอวี้เฉินแล้วรู้สึกหงุดหงิด!
เป็นความรู้สึกที่ของรักของหวงของตัวเองถูกคนอื่นมาแอบดู มันทำให้นางหมั่นไส้ อยากจะเข้าไปตีเจ้าหมอนั่นให้ตาย!
ขณะนั้นเฟิงหรูชิงเดินเข้าจวนไปแล้ว นางไม่มองหลิ่วอวี้เฉินเลยแม้แต่น้อย
ราวกับเขาไม่มีตัวตน
แววตาของหลิ่วอวี้เฉินดูเศร้า ด้วยฌานระดับหลิงอู่ของเฟิงหรูชิง นางไม่มีทางไม่รู้ว่าเขาแอบดูอยู่ แต่สุดท้ายนางก็ไม่ชายตาดูเขาเลยสักนิด
ในใจของนาง ไม่มีที่ให้เขายืนแล้วจริงๆ หรือนี่
ตอนที่ 316 โอหัง ได้ใจ และหยิ่งยโส (3)
“เจ้าชื่อหลิ่วอวี้เฉินใช่ไหม” ในขณะที่หลิ่วอวี้เฉินกำลังเสียใจ เสียงใสๆ คล้ายกับเสียงเด็กก็ดังมาจากตรงหน้า เขาค่อยๆ เงยหน้าขึ้น เห็นใบหน้างดงามมาปะทะที่สายตา
หญิงสาวหน้าตาสะสวย ดูจิ้มลิ้ม เสียอย่างเดียวคือตัวเตี้ยไปหน่อย หลิ่วอวี้เฉินพยายามตั้งสติ
หญิงสาวคนนั้นติดตามเฟิงหรูชิงอยู่เมื่อครู่นี่ คงเป็นสาวใช้ในจวนองค์หญิงสินะ
“หลิ่วอวี้เฉิน ข้าขอเตือน เจ้าอย่าคิดจะมาใกล้ชิดเสี่ยวชิงของพวกเรา” ถังอิ่นเชิดหน้าขึ้น สีหน้าของนางดูหยิ่งผยอง
“เสี่ยวชิงเป็นของข้า ถ้าเจ้ากล้าเข้าใกล้นาง ข้าจะตีขาเจ้าให้หักคอยดู!”
หลิ่วอวี้เฉินหน้านิ่วคิ้วขมวด ไม่พูดไม่จา
“อีกอย่าง เมื่อก่อนเจ้าทำผิดกับเสี่ยวชิง นางหย่ากับเจ้าเป็นเรื่องสมควรแล้ว” ถังอิ่นสีหน้าไร้อารมณ์
“ถ้าไม่มีเจ้า ไม่รู้ว่าจะมีหญิงชายมากมายแค่ไหนที่อยากแต่งงานกับเสี่ยวชิง เจ้ามันไม่รู้ผิดชอบชั่วดี ทำให้เสี่ยวชิงของพวกข้าต้องเสียใจ”
“…”
ตอนนี้เฟิงหรูชิงกลายเป็นคนสวย แถมยังฆ่าผู้มีฌานระดับหลิงอู่ได้เพียงชั่วพริบตา นางช่างดึงดูดใจผู้ชายมากมายเหลือเกิน แล้วมันเกี่ยวอะไร…กับการที่ผู้หญิงอยากแต่งงานกับนางด้วยล่ะ
“เจ้าพูดเป็นหรือไม่” ถังอิ่นรู้สึกว่าหลิ่วอวี้เฉินไม่สนใจนาง นางจึงโมโหมาก
“เจ้าเป็นใบ้หรือไง ถ้าต่อไปข้าเจอเจ้าอยู่ละแวกจวนองค์หญิงอีก รอให้เชียนหนิงกลับมาก่อน ข้าจะให้นางฆ่าเจ้าซะ!”
เพราะถังอิ่นเป็นคนของสกุลถัง นางย่อมมีศักดิ์ศรีและความหยิ่งผยองของตัวเองในโลกสันโดษ แต่น้อยครั้งนักที่นางจะทำตัวโอหังและวิวาทกับคนอื่น
แต่เมื่ออยู่ตรงหน้าหลิ่วอวี้เฉิน นางก็แสดงนิสัยแบบคุณหนูผู้โอหังและเสเพลออกมาเต็มที่ นางอดทนต่อคนที่รังแกเสี่ยวชิงไม่ได้ แถมเขายังมาด้อมๆ มองๆ เสี่ยวชิงอยู่ด้านหน้าจวนองค์หญิงอีก
เห็นแบบนี้มันน่าโมโห!
“องค์หญิง…สบายดีหรือไม่ อาการประชวรของฝ่าบาทเป็นอย่างไรบ้าง”
ผ่านไปสักครู่ น้ำเสียงอันขัดแย้งในใจของหลิ่วอวี้เฉินก็ดังขึ้น
“เสี่ยวชิงมีข้าอยู่เป็นเพื่อน นางต้องมีความสุขอยู่แล้ว ส่วนอาการของท่านลุงฮ่องเต้มีข้าคอยช่วยอยู่ ข้าจะช่วยนางหายาวิเศษมารักษาท่านลุงฮ่องเต้” ถังอิ่นเชิดหน้าขึ้น แล้วชี้นิ้วมาที่ตัวเอง
“คือข้าถังอิ่นที่ช่วยเสี่ยวชิงหายาวิเศษ! คือข้าที่อยู่เป็นเพื่อนาง!”
“อ้อ จริงสิ พี่หลิวลี่บอกข้าว่า เสี่ยวชิงชอบคนบริสุทธิ์ เมื่อก่อนเจ้ามีเมียน้อยเยอะแยะไปหมด แถมยังมีผู้หญิงที่ชื่อถานซวงซวงเข้าไปอยู่ในจวนด้วย เจ้ายังมีหน้ามาหาเสี่ยวชิงของพวกเราอีกหรือ”
ถังอิ่นยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ หลิ่วอวี้เฉิน ร้อยยิ้มของนางดูโอหัง ได้ใจ และหยิ่งยโส
“ส่วนข้าไม่เคยผ่านมือผู้ชายมาก่อน ข้าสะอาดบริสุทธิ์แน่นอน!”
แม้จะมีคู่หมั้นอยู่คนหนึ่ง แค่ก็ยังไม่เคยพบหน้า?
ไม่เคยพบหน้าแล้วจะมีอะไรได้
นางมีคุณสมบัติที่จะอยู่ในจวนองค์หญิงต่อไป
หลิ่วอวี้เฉินริมฝีปากกระตุก เดิมเขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้เป็นสาวใช้คนใหม่ของจวนองค์หญิง คิดไม่ถึงว่า…นางจะมีความสัมพันธ์แบบนี้กับเฟิงหรูชิง
เมื่อก่อนเฟิงหรูชิงมีกั๋วซือ ต่อมาก็พาเด็กหนุ่มจากข้างนอกมาอยู่ในจวนด้วย บัดนี้แม้แต่ผู้หญิงก็ยังไม่เว้น
นี่แสดงว่า เขาเองก็มีโอกาสใช่หรือไม่
ต่อให้…ต้องอยู่ในจวนองค์หญิงร่วมกับผู้ชายคนอื่น
“เจ้ายังไม่กลับไปอีก?” ถังอิ่นมองดูหลิ่วอวี้เฉิน
“เจ้าสู้ฉินเฉินไม่ได้เลยสักนิด มิหนำซ้ำยังมีข้ากับหนานเสียน ดังนั้นเจ้าเลิกเพ้อฝันได้แล้ว รีบไสหัวไปซะ ถ้ายังมาสร้างความวุ่นวายให้เสี่ยวชิงอีกละก็ เจ้าเตรียมโลงศพไว้ได้เลย”
ข้างกายเฟิงหรูชิง หนานเสียนกั๋วซือเป็นคนที่ยอดเยี่ยมที่สุด ส่วนฉินเฉินก็ไม่เลวนัก มีเพียงกั๋วซือเท่านั้นที่โดดเด่นกว่าฉินเฉิน