เซียวหยู่เซวียนเอียงหัวแล้วพูดเสียงเบาว่า “เจ้าคงไม่ได้วาดห้าสิบรูปจริงๆนะ?”
“ข้าเป็นเด็กดี การบ้านที่อาจารย์สั่งก็ต้องตั้งใจทำให้สำเร็จสิ”
ถ้าคนอื่นพูดแบบนี้ก็ไม่เป็นไรหรอก แต่กู้ชูหน่วนพูดแบบนี้ออกมา ใครฟังแล้วก็ต้องรู้สึกสงสัย
กู้ชูหน่วนนั่งตรงกลาง เย่เฟิงกับเซียวหยู่เซวียนนั่งประกบซ้ายขวาของนาง
ทั้งสองมองภาพที่นางวาดโดยไม่ได้นัดหมาย
พวกเขาสองคนไม่ดูยังดี พอดูแล้ว สีหน้าของเย่เฟิงก็แดงระเรื่อขึ้นมา เซียวหยู่เซวียนก็ลุกขึ้นยืน แล้วพูดว่า “ยัยขี้เหร่ ทำไมเจ้าวาดภาพต้องห้าม……อัน……อันน่าเกลียดเช่นนี้ล่ะ?”
เสียงของเซียวหยู่เซวียนดังมาก คนทั้งห้องได้ยินกันหมด ทุกคนต่างก็หันมามองเซียวหยู่เซวียนและกู้ชูหน่วน
กู้ชูหน่วนมองค้อนเขา
พูดอะไรบางอย่างแบบไม่ออกเสียง
นางยังไม่ได้กระจายรูปนี้ทั่วราชวิทยาลัย รวมไปถึงทั่วพระนครเลย ทุกคนได้เห็นเทพสงครามกับอาจารย์ซ่างกวนมีหน้าตาหล่อเหลาเกินจริงแค่ไหน
“กู้ชูหน่วน เอารูปมาดูสิ” อาจารย์ซ่างกวนนั่งอยู่ด้านบน คิ้วดำนั้นเลิกขึ้นเล็กน้อย รู้สึกว่าภาพนั้นต้องเกี่ยวกับเขาแน่
“อาจารย์ เมื่อกี้ข้านอนนานไปหน่อย รู้สึกขาชา ขยับตัวไม่ได้ ข้ายกขึ้นมาให้ท่านดูเลยดีกว่า”
ว่าแล้ว ไม่สนใจว่าซ่างกวนฉู่จะอนุญาตไหม กู้ชูหน่วนก็ยกภาพขึ้นมาให้ทุกคนดู
“เฮือก……”
ทุกคนในห้องเรียนต่างก็สูดหายใจเข้าไปลึกๆ
ผู้หญิงต่างก็หน้าแดงระเรื่อ ก้มหน้าอย่างเขินอายกันหมด
พวกผู้ชายก็มองตาโต ดูภาพในมือของกู้ชูหน่วนอย่างไม่อยากจะเชื่อ
นี่มันๆ……
คุณหนูสามกู้วาด……วาดภาพน่าเกลียดแบบนี้……
คุณพระ……
นี่มันเทพสงครามกับอาจารย์ซ่างกวนไม่ใช่เหรอ?
นี่มันภาพอนาจารเชียวนะ
แถมยังเป็นภาพอนาจารระหว่างชายสองคนอีก
ดูอย่างละเอียดแล้ว เทพสงครามอยู่ด้านล่าง อาจารย์ซ่างกวนอยู่บน เทพสงครามไม่พอใจ อาจารย์ซ่างกวนก็เหงื่อแตกพลั่ก
ใบหน้าทั้งสองแดงระเรื่อ
นี่มันๆๆ……
คุณหนูสามกู้รนหาที่ตายเหรอ?
กล้าวาดภาพเทพสงครามกับอาจารย์ซ่างกวนแบบนี้ได้ยังไง
แถมยังยกขึ้นให้ทุกคนดูอีก
นางเอาความกล้ามาจากไหนกัน?
ทุกคนต่างตกใจกันหมด แทบไม่กล้ามองสีหน้าของอาจารย์ซ่างกวนเลย
องค์หญิงตังตังด่าอย่างโมโห “กู้ชูหน่วน เจ้ามันไร้ยางอาย เจ้ายังเป็นผู้หญิงอยู่ไหม ภาพแบบนี้ยังกล้าวาดออกมาอีก พ่อแม่เจ้าไม่เคยสอนว่ายางอายสองคำนี้กับเจ้าหรือไง?”
กู้ชูหน่วนยักไหล่ พูดอย่างขี้เกียจว่า “ท่านแม่ข้าตายแล้ว ส่วนคนเลวนั่น เขาไม่เคยสอนข้าจริงๆ แต่เจ้าลองถามกู้ชูหยุนได้ ดูสิว่าคนเลวนั่นเคยสอนนางไหม”
“เจ้า……เจ้ามันผู้หญิงหน้าไม่อาย”
“ข้ามีใบหน้าอัปลักษณ์ ข้าไม่อายใครจริงๆ ถ้าองค์หญิงอยากได้ ข้าให้เจ้าก็ได้นะ ให้ฟรีๆไม่คิดเงิน”
องค์หญิงตังตังโกรธจนกระทืบเท้า
ถ้าเทียบฝีปากแล้ว นางสู้หญิงชั้นต่ำที่ไร้การอบรมสั่งสอนไม่ได้
อาจารย์ซ่างกวนลุกขึ้น เดินไปตรงหน้ากู้ชูหน่วนทีละก้าว นิ้วมือเรียวยาวนั้นเอาภาพในมือของกู้ชูหน่วนมา ใบหน้าอ่อนโยนนั้นใจเย็นจนน่ากลัว
ทุกคนต่างก็รอดูเรื่องสนุกกันใหญ่
ภาพที่น่าอัปยศอดสู่ขนาดนี้ ไม่ว่าใครเห็นแล้วก็ต้องโกรธเหมือนกัน
ขนาดกู้ชูหน่วนยังเตรียมตัวรับคำด่าแรงๆของซ่างกวนฉู่ไว้แล้ว
แต่ไม่คิดว่า ซ่างกวนฉู่แค่เอาภาพมาพับไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า
“คุณหนูสามวาดได้ไม่เลวเลย ภาพนี้ ข้าขอส่งให้เทพสงครามแล้วกัน”
ว่าไงนะ?
เขาไม่ควรตบะแตก แล้วด่านางแรงๆ จากนั้นก็ค่อยฉีกภาพทิ้งเป็นชิ้นๆเหรอ?
ถ้าเอารูปนี้ให้เทพสงครามจริงๆ กู้ชูหน่วนไม่อยากจะคิดเลยว่าผู้ชายที่เจ้าคิดเจ้าแค้นตอนที่โกรธจะเป็นยังไง
กู้ชูหน่วนหัวเราะแหะๆ “ข้าว่าภาพนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ข้าวาดใหม่ดีไหมเจ้าคะ”
“ข้าว่าดีนะ ภาพนี้แหละ”