“นางเป็นคนแรกเลยที่เดินออกจากป่าแห่งความฝันได้” เสียงของสีเฉ่าซื่อเรียบนิ่ง
“เช่นนั้นก็ไปกำจัดนางเถอะ ข้าคิดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนเช่นนี้ในวิหารแห่งแสง” สีเฉ่าฉีพึมพำ “คนโง่ทั้งหลายของวิหารแห่งแสงล้วนเชื่อฟังเทพีไม่ใช่หรือ? ปกติแล้วถึงแม้จะรู้ว่าเป็นภาพลวงตาก็ไม่กล้าดูหมิ่น แต่ยัยนี่แก้ไขด้วยดาบเดียวไปเลย แล้วนางยังพูดอะไรอีกนะ?”
“นางด่า พูดคำหยาบเลยล่ะ” สีเฉ่าซื่อพูดออกมา
“ไม่ใช่มั้ง? นางด่าอะไร?” สีเฉ่าฉีพูดอย่างตื่นเต้น นี่เป็นเรื่องแปลกจริงๆ คนของวิหารแห่งแสงผู้สูงศักดิ์และบริสุทธิ์จะพูดคำด่าที่ไม่ดีจริงๆ หรือ แต่เขาไม่สงสัยในสิ่งที่สีเฉ่าซื่อพูดเลย เพราะสีเฉ่าซื่อไม่เคยอ่านปากพลาด!
“นางด่าว่าเทพีแห่งแสงผู้สูงศักดิ์และบริสุทธิ์จะมีเพศสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นเพื่อมีลูกได้หรือ?” สีเฉ่าซื่อพูด
“หือ?” สีเฉ่าฉีอ้าปากค้าง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ อาจารย์ของพวกเขาก็มองไปที่หญิงสาวในลูกแก้วด้วยความประหลาดใจเช่นกัน
“เพราะเทพีแห่งแสงมักจะชอบพูดคำว่าลูกของข้าเสมอ” สีเฉ่าซื่อพูดเบาๆ พร้อมกับยักไหล่
“อะฮ่าๆ… ฮ่าๆ… ใช่ๆ หญิงผู้นั้นน่าทึ่งมาก นางมีลูกเยอะขนาดนั้น นางจะต้องมีเพศสัมพันธ์กับผู้ชายกี่คนถึงจะคลอดได้ฮ่าๆ มีลูกเก่งจริงๆ” สีเฉ่าฉีหัวเราะ
“เอาล่ะ รีบไปจัดการเร็วเข้า” ชายชราชุดคลุมสีดำมองทั้งคู่ด้วยความปวดหัวและโบกมือให้พวกเขาไปจัดการอย่างรวดเร็ว
“ครับ อาจารย์ จะไปเดี๋ยวนี้ ไปฆ่านางทันทีเลย” สีเฉ่าฉียิ้มและพยักหน้าตอบ
“รีบไปรีบกลับมาเร็วๆ” ชายชราชุดดำกำชับ
“ไม่ต้องห่วง อาจารย์ ข้าจะทำคนเดียว พี่ชาย เจ้าคอยตามดูคนอื่นๆ ไปนะ ข้าไปไม่นานเดี๋ยวก็กลับ” สีเฉ่าฉีออกไป
ในห้อง สีเฉ่าซื่อมองภาพในลูกแก้วเงียบๆ ดวงตาของเขามองที่ร่างของแคลร์โดยไม่ขยับเขยื้อน
“อาจารย์ บางทีคราวนี้อาจารย์อาจจะต้องออกไปด้วยตัวเองนะ” สีเฉ่าซื่อมองแคลร์และพูดประโยคนั้นด้วยเสียงทุ้ม
“หืม? ใครล่ะ? ป่าแห่งความฝันหยุดไม่ได้หรือ?” ชายชราชุดดำเดินมาข้างหน้าและมองภาพในลูกแก้ว
“เด็กผู้หญิงที่กำลังจะออกจากป่าแห่งความฝัน ข้าคิดว่านางไม่ธรรมดาอย่างที่เห็นหรอก สีเฉ่าฉีไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนาง” สีเฉ่าซื่อขมวดคิ้ว “นางเป็นคนของวิหารแห่งแสงที่มีความเคารพเทพีน้อยมาก แต่พระสันตปาปากลับยอมให้นางเข้าวิหารแห่งแสง สิ่งนี้น่าจะมีปัญหาบางอย่างนะครับ”
ชายชราในชุดดำขมวดคิ้วและพูด “เว้นแต่ว่าเด็กผู้หญิงผู้นี้จะมีความพิเศษ นางจึงถูกดึงเข้าไปในวิหารแห่งแสง”
“ใช่” สีเฉ่าซื่อพยักหน้า
“เอาล่ะ ข้าจะไปดู สีเฉ่าฉีไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่” ชายชราในชุดคลุมสีดำพยักหน้า แต่เขาชื่นชมสีเฉ่าซื่ออยู่ในใจ ศิษย์ของเขาตา ดีมากจริงๆ
ที่ริมป่าแห่งความฝัน แคลร์ยืนนิ่งมองคนที่ปรากฏตรงหน้าเงียบๆ ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าอายุประมาณยี่สิบต้นๆ เขาสวมเสื้อคลุมสีดำและมองตรงมาที่นางด้วยดวงตาสีน้ำเงิน
“น้องสาว มาเถอะ พี่ชายจะดูแลเจ้าเอง” ชายผู้นั้นพูด ดวงตาที่ยิ้มหรี่ลงเป็นเส้นดูน่าอึดอัดมาก
แคลร์รู้สึกหนาวสั่น
“มาเถอะ น้องสาว ข้าจะอ่อนโยนกับเจ้าให้มากๆ” สีเฉ่าฉีหยิบไม้กายสิทธิ์ของเขาออกมาและหัวเราะ
แคลร์มองและค้นหาตัวตนของคนตรงหน้าเขาเป็นนักเวทย์มนตร์ดำ เขามีลมหายใจแห่งความมืดแม้ว่าคนๆ นี้จะหัวเราะ แต่เขาก็ไม่สามารถซ่อนกลิ่นอายสังหารของเขาได้เลย
“ลุง ข้าว่าให้ข้าดูแลลุงจะดีกว่านะ” แคลร์ยิ้มเยาะ จากนั้นดาบเปลวไฟขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นในมือของนาง
หลังจากที่สีเฉ่าฉีฟังคำพูดของแคลร์ เขาก็อึ้งไป ลมหายใจที่ร้อนแรงผิดปกติพุ่งเข้ามาหาเขาแล้ว!
“อ๊า…” สีเฉ่าฉีตะโกนอย่างแปลกประหลาดและรีบถอยกลับ เขาสามารถหลบการโจมตีที่รุนแรงของแคลร์ได้ทัน ดาบเปลวเพลิงจึงฟาดลงบนพื้นและ ส่งเสียงดังฉ่าอย่างน่ากลัวมาก
“เจ้าทำอะไรน่ะลุง? เจ้าไม่ได้บอกว่าจะดูแลข้าอย่างดีหรอกหรือ?” แคลร์พูดพร้อมกับยกมุมปากอย่างเย้ยหยัน
สีเฉ่าฉีเช็ดเหงื่อเย็นที่ไหลออกจากหน้าผากของเขาและมองไปที่หญิงสาวตรงหน้าเขา นางเป็นนักรบจริงๆ! ความแข็งแกร่งและความเร็วเหนือกว่าเขาเสียอีก!
“อย่ากังวลเลย ข้าจะปล่อยให้เจ้าเป็นคนแรกที่เดินออกจากป่าแห่งความฝันได้…” แต่ก่อนที่สีเฉ่าฉีจะพูดจบสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก และเขาก็เดินถอยกลับอีกครั้งด้วยความลำบากใจ
แคลร์น่ะหรือจะให้เวลาสีเฉ่าฉีได้พูดจบ นับประสาอะไรกับการร่ายคาถา สีเฉ่าฉียกโล่ของเขาเพื่อต่อต้านการโจมตีของแคลร์อย่างลำบาก แต่ทุกครั้งที่แคลร์โจมตี สีเฉ่าฉีก็ตกใจมาก พลังมหาศาลนั้นทำให้สีเฉ่าฉีแทบไม่สามารถรับมือได้เลย
สีเฉ่าฉีรู้ดีว่าถ้าเขาดึงเวลาแบบนี้ต่อไป เขาจะต้องแพ้อย่างไม่ต้องสงสัยเลย! เขาไม่เคยคิดเลยว่าผู้หญิงที่ดูอ่อนแอผู้นี้จะเป็นนักรบจริงๆ!
ไม่ถูกต้องสิ! รูม่านตาของสีเฉ่าฉีขยายออกทันที นักรบสามารถปลดปล่อยพลังยุทธ์ในรูปแบบของเปลวไฟได้หรือ? สามารถเปลี่ยนเปลวไฟได้ด้วยหรือ? ไม่ได้สิ!
ถ้าเช่นนั้น นางก็เป็นนักรบเวทย์น่ะสิ!
เป็นนักเวทย์และเป็นนักรบด้วย!
“ความฟุ้งซ่านระหว่างการต่อสู้เท่ากับการฆ่าตัวตายนะลุง!” คำพูดที่เย็นชาของแคลร์ดังขึ้นในหูของสีเฉ่าฉี วินาทีต่อมา สีเฉ่าฉีก็ถูกโจมตีด้วยพลังรุนแรงพาเขาลอยขึ้นไปในอากาศแล้วกระแทกเข้ากับต้นไม้ใหญ่ด้านหลังอย่างรุนแรง
ดวงตาที่เจ็บปวดของสีเฉ่าฉีเปลี่ยนเป็นสีดำและเขาแทบจะเป็นลมไปเลย
ที่หน้าลูกแก้วขนาดใหญ่ สีหน้าของสีเฉ่าซื่อก็เปลี่ยนไป สีเฉ่าฉีประมาทเกินไป! แน่นอนว่าการที่เขาประเมินศัตรูต่ำเกินไปทำให้เขาขาดเจ็บหนัก เขาหวังว่าเด็กผู้นี้จะได้เรียนรู้บทเรียนนี้ สีเฉ่าซื่อถอนหายใจ โชคดีที่อาจารย์ทำตามที่เขาขอ มิฉะนั้นผลที่ตามมาจะต้องหายนะแน่นอน!
แคลร์ถือดาบเปลวเพลิงและค่อยๆ เดินเข้าไปหาสีเฉ่าฉีที่กำลังพิงต้นไม้อยู่ด้วยใบหน้าที่เย็นชา
“ลุง ลาก่อนนะ” ใบหน้าของแคลร์เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่สดใสจนทำให้สีเฉ่าฉีตะลึง จากนั้นแคลร์ก็ยกดาบเปลวเพลิงขึ้นมาและจะแทงไปที่หน้าอกของสีเฉ่าฉี
เมื่อเห็นว่าดาบเปลวเพลิงกำลังจะแทงทะลุร่างของสีเฉ่าฉีเข้ากับต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ข้างหลัง การเคลื่อนไหวของแคลร์ก็หยุดลง
มือของแคลร์ที่ถือดาบเปลวเพลิงแข็งค้างอยู่เช่นนี้ และนางไม่สามารถขยับได้อีกต่อไป
สีเฉ่าฉีไม่ได้รับความเจ็บอย่างที่เขาคาดไว้ เขาจึงเปิดตาขึ้นช้าๆ และเห็นหญิงสาวตรงหน้าเขาหยุดการเคลื่อนไหวในมือของนาง ใบหน้าของหญิงสาวเปลี่ยนไปและนางไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อีกต่อไป
“ฮ่าๆ เจ้าบอกข้าว่าลาก่อนไม่ใช่หรือ? แค่ก… ” สีเฉ่าฉีลุกขึ้นอย่างมีความสุข เขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นตรงหน้า ดูเหมือนว่าอาจารย์จะช่วยเขาไว้นะ!
ดาบเปลวเพลิงในมือของแคลร์ค่อยๆ หายไปช้าๆ และพลังของนางก็ถูกแช่แข็งไว้อย่างนั้น แคลร์ไม่สามารถใช้พลังได้ นี่เป็นสถานการณ์เดียวกับตอนที่นาง อยู่ในรูปดาวห้าแฉกสีดำนั่นเลย!
“สีเฉ่าฉี เจ้าประเมินศัตรูต่ำเกินไป ครั้งหน้าเจ้าจะต้องสูญเสียครั้งใหญ่ จงจำบทเรียนนี้ไว้สำหรับอนาคต” ในเวลานี้เสียงแก่ๆ ก็ลอยเข้ามาในหูของแคลร์ ชายชราในชุดคลุมสีดำปรากฏตัวขึ้นด้านหลังแคลร์เงียบๆ ราวกับผี
“อาจารย์ ฮิๆ ก็ไม่เป็นไรนี่นา พลังที่ได้รับจากเทพเจ้าแห่งความมืดนั้นยอดเยี่ยมจริงๆ มีประโยชน์มาก” สีเฉ่าฉียิ้มเล็กน้อย แต่ไม่กล้าหัวเราะออกมาดัง ๆ เพราะกลัวบาดเจ็บ
แคลร์มองลงไปและเห็นดาวห้าแฉกสีดำที่นางก็ไม่รู้ว่ามาปรากฏที่ใต้เท้าของนางตั้งแต่เมื่อไหร่ การปรากฏตัวของชายชราอย่างกะทันหันไม่ใช่เรื่องธรรมดาเลย เขาวางดาวห้าแฉกโดยที่นางไม่ทันรู้ตัว
เดี๋ยวนะ! แคลร์ขมวดคิ้ว พลังที่ได้รับจากเทพเจ้าแห่งความมืดงั้นหรือ?
“ชายชรา รูปแบบของเจ้าได้รับการสอนโดยเทพเจ้าแห่งความมืดที่น่าสังเวชนั่นหรือ?” แคลร์ถามดังๆ ด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ
“สาวน้อย คนที่กำลังจะตายอย่างเจ้าพูดเรื่องไร้สาระมากมายจังนะ” สีเฉ่าฉีตะคอกอย่างเย็นชาด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่หลังเขารู้สึกเสียใจและยังรู้สึกอับอายที่เขาประเมินศัตรูต่ำเกินไปและถูกโจมตีอย่างนั้น
“เทพเจ้าแห่งความมืดเป็นสิ่งที่พวกคนเจ้าเล่ห์ของเทพีแห่งแสงดูหมิ่นได้งั้นหรือ?” ชายชราชุดดำขมวดคิ้วและทำหน้าบึ้ง พวกวิหารแห่งความมืดเกลียดชังคนของเทพีแห่งแสงมาโดยตลอดไม่จบไม่สิ้น
เห้อ! แคลร์ตัดพ้อด้วยน้ำเสียงดูถูก นางเข้าใจว่าคนไร้ยางอายอย่างเทพเจ้าแห่งความมืดให้ความสนใจกับตัวเองตลอดเวลา แต่ แปลกที่เขาจะปล่อยให้นางถูกฆ่าตาย! นางไม่คาดคิดเลยว่าว่าจะถูกผู้ศรัทธาในตัวเขาลงมือในครั้งนี้
“ลาก่อน น้องสาว” สีเฉ่าฉีหัวเราะเยาะ เขาดึงมีดสั้นที่ถือมาด้วยออกมาและกำลังจะแทงทะลุหัวใจของแคลร์อย่างรุนแรง
“เทพเจ้าแห่งความมืด!” แคลร์ตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวและการเคลื่อนไหวของสีเฉ่าฉีก็หยุดลง
“เจ้ากำลังพูดบ้าอะไรกัน? แม้ว่าเจ้าจะเปลี่ยนศรัทธาและหันมาเชื่อในเทพเจ้าแห่งความมืดของเราตอนนี้ ข้าก็ไม่สามารถไว้ชีวิตของเจ้าได้หรอกนะ!” สีเฉ่าฉีพูดอย่างเย็นชา เมื่อเขาถูกแคลร์ตะโกนใส่ก็ตกใจ
แคลร์ไม่พูดอะไร และกระตุกมุมปากเบาๆ นางกำลังรอการมาถึงของเพื่อนที่ไร้ยางอายนั้น
กริชของสีเฉ่าฉียกขึ้นสูงอีกครั้ง แต่ในเวลาต่อมาบริเวณโดยรอบก็เริ่มมืดลงอย่างรวดเร็ว!
แรงบีบบังคับที่ชายชราชุดดำคุ้นเคยกำลังมา!
โดยรอบมืดลงเรื่อยๆจนมองไม่เห็น
เวลานี้ใบหน้าของสีเฉ่าซื่อที่อยู่หน้าลูกแก้วเปลี่ยนไป ลูกแก้วที่แสดงภาพของแคลร์กลายเป็นสีเข้มและไม่มีอะไรให้เห็นเลย เขาเคยสัมผัสกับภาพแบบนี้มาแล้วครั้งหนึ่ง เพียงครั้งเดียวเท่านั้น และเขาก็จำได้ไม่รู้ลืม!
สีหน้าของชายชราในชุดดำและสีเฉ่าฉีก็เปลี่ยนไปเช่นกัน
พวกเขาจะไม่มีวันลืมแรงบีบบังคับเช่นนี้!
เทพเจ้าแห่งความมืดมาแล้ว!
ความสับสนวุ่นวายและความมืด แรงบีบบังคับที่น่ากลัวเช่นนี้มีเพียงเทพเจ้าแห่งความมืดเท่านั้นที่ทำได้!
แต่! ทำไมเทพเจ้าแห่งความมืดจึงมาที่นี่โดยไม่มีการเตือนล่วงหน้าเลยล่ะ?
………………………………………………………………………………