บทที่ 118 ราคาสูงเสียดฟ้า
“การประมูลโทเคนกิลด์เริ่มแล้ว จะไม่มีราคาตั้งต้นขอเชิญเสนอราคากันได้เลยค่ะ!”
ได้ยินแบบนั้นทุกคนต่างก็เงียบกริบและจ้องมองแผ่นไม้อยู่แบบนั้น
“โอ้? ถ้าไม่มีใครเสนอราคาแผ่นไม้นี้ก็คงจะไม่ถูกขายอีกแล้วนะคะ” หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนไร้ซึ่งความกังวล
“ไม่! เดี๋ยวก่อน! เอาไป 1000 เหรียญทอง!”
ทันใดนั้นก็มีใครบางคนเสนอราคาขึ้นมาทันที ต่อให้เฉียนโตวโตวจะไม่กำหนดราคามาก่อนแต่มันก็สูงแทบจะในทันที
หรือก็คือ…โทเคนกิลด์สามารถราคาสูงได้มากกว่านี้อีก!
“1200!”
“1500!”
“กิลด์ไนฟ์ขอเสนอที่ 2000!”
…
การประมูลโทเคนกิลด์ยังไม่ถึงจุดสิ้นสุดและราคายังมีแนวโน้มจะสูงขึ้นเรื่อยๆ
แต่ทุกคนที่มองการประมูลนี้ก็รับรู้ได้เลยว่าสถานการณ์กำลังจะถึงจุดสิ้นสุดแล้ว
“หยุดเล่นตลกได้แล้ว กิลด์ดูมส์เดย์ลีกจะขอซื้อมันในราคา 10000 เหรียญทอง”
ก็อดออฟวอร์หรือดูมส์เดย์ก็อดลุกขึ้นเสนอราคาที่สูงสุดขึ้นมา
“นั่นสินะ พวกยาจกน่ะไม่ต้องซื้อหรอก พวกเราวอร์สปิริตฮอลล์ขอเสนอราคาที่ 100,000 เหรียญทอง”
ผู้เล่นในห้องส่วนตัวเสนอราคาที่สูงยิ่งกว่าออกมาอีก เป็นราคาที่หยามหน้าพวกดูมส์เดย์ลีกเป็นอย่างมาก…
ทุกคนเงียบกริบและเห็นสีหน้าของก็อดออฟวอร์ที่ซีดลง ผู้เล่นธรรมดาหรือกิลด์เล็กไม่อาจสู้ได้แล้ว
“พวกเราเทาน์แมนอัลแลนซ์ขอเสนอ 200,000 เหรียญทอง”
แต่ก็ยังมีคนที่ยอมเสนอราคาที่สูงกว่า
“300,000 เหรียญทอง”
“พวกเรากิลด์เดธ ขอเสนอ 500,000 เหรียญทองและจะขอถอนตัวถ้ามีคนที่เสนอราคามากกว่า 500,000 ของเรา”
ผู้เล่นคนอื่น ๆ ต่างเสนอราคาขึ้นมาสูงที่สุด โทเคนกิลด์ชิ้นแรกจะมีเพียงผู้เล่นกิลด์ใหญ่เท่านั้นที่จะคว้ามันมาได้
และ 500,000 เหรียญทองมีค่าเทียบเท่า 50 ล้านหยวนเลยทีเดียว!
“พวกเรามิดซัมเมอร์ขอเสนอราคา 1 ล้านเหรียญทอง”
ทุกคนตกตะลึงเมื่อได้ยินเสียงของหญิงสาวคนหนึ่งที่ชวนหลงใหล และนับได้ว่าหายากยิ่งในเกมแบนี้
ผู้เล่นอดหันมามองยังเธอไม่ได้ หญิงสาวรูปร่างงดงามองอาจ ถึงจะยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนในห้องแต่ก็แสดงรัศมีแห่งความยิ่งใหญ่ออกมา เธอสวมหน้ากากสีขาวที่มีดอกบัวสีชมพูเป็นจุดเด่นเป็นสง่า
เธอนั้นงดงามจนดึงดูดสายตาทุกคน…
ชื่อพร้อมคำนำหน้าอย่างมิดซัมเมอร์โรสเองก็สะดุดตาทุกคนเหมือนกัน
ผู้ชายหลายคนจ้องมาที่เธอด้วยความตะลึง ไม่ใช่แค่ความสวยงามแต่เป็นความบ้าบิ่นที่เธอยอมเสียเงินมากถึง 100 ล้านหยวน!
ผู้ชมที่ดูการถ่ายทอดสดอยู่ต่างก็ชื่นชมความกล้าหาญของเธอมาก แต่เชื่อเลยว่านี่ยังไม่ใช่ราคาสุดท้าย
“กิลด์กลอรี่ขอเสนอ 2 ล้านเหรียญทอง”
สุดท้ายแล้วก็มีคนเสนอราคาแทรกความเงียบขึ้นมา
“นั่นกิลด์ของไนน์นี่นา การต่อสู้ของจริงเริ่มแล้วล่ะ” สกายที่นั่งอยู่ในห้องส่วนตัวนั่งลงและยอมแพ้การแข่งราคาไปแล้ว เขามีงบไม่มากพอเหมือนกับคนพวกนั้น
“แล้วจืออี้ไปไหนล่ะ?” สกายหันกลับไปก็ไม่เห็นเพื่อนของเขาแล้ว
“ไม่รู้สิ เธอน่าจะออกไปข้างนอกมั้ง” ไนฟ์มองไปรอบตัวและเห็นว่าจืออี้ไม่อยู่ในห้องนี้เช่นกัน
“รีบไปบอกให้กลับมาเร็วเข้า ตั๋วเราที่ได้มาจากเจ้าของตำหนักจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ”
ในเวลาเดียวกันเซียวเฟิงที่นั่งอยู่ในห้องของเขาก็เกิดอาการคอแห้งเลยลุกออกมาหาอะไรดื่ม…
2 ล้านเหรียญทอง! มันเทียบเท่า 200 ล้านหยวนเลยนะ!
อันที่จริงเซียวเฟิงรู้ดีว่าในเกมนี้การเงินมีค่ามาก แต่ก็ไม่คิดว่าโทเคนกิลด์จะสร้างเม็ดเงินมหาศาลแบบนี้…
ทันใดนั้นก็มีเสียงคนเคาะประตูจากด้านนอก เซียวเฟิงเดินออกไปเปิดและพบกับผู้เล่นสาวคนหนึ่ง
“แหวนรวดเร็วที่คุณเพิ่งซื้อไปค่ะ” เธอกล่าวอย่างนอบน้อม เซียวเฟิงจำได้ว่าเธอทำงานให้กับเฉียนโตวโตว ดังนั้นจึงเอาสินค้าที่ซื้อมาให้กับเขา
“คุณเฉียนบอกว่าไม่ต้องเก็บเงินค่ะ” เธอพูดต่อและมองเซียวเฟิงด้วยความสงสัย
ห้องหมายเลข 1 ถือว่าเป็นสถานที่ลึกลับสำหรับผู้เล่นและสมาชิกของตำหนักขุมทรัพย์ การที่เฉียนโตวโตวบอกให้เอาของมาให้ฟรีแบบนี้มันเกินความคาดหมายมาก
ขนาดหัวหน้ากิลด์ไดนัสตี้ยังอยู่ได้แค่ห้องหมายเลข 2 แล้วคนที่อยู่ห้องหมายเลข 1 จะเป็นใครกันล่ะ? น่าจะต้องทรงอำนาจมากแน่
แต่น่าเสียดายที่เซียวเฟิงใส่หน้ากากและปกปิดชื่อเอาไว้ทำให้ตัวตนของเขายังไม่ถูกเปิดเผย
ชายหนุ่มเอาแหวนมาและใส่โดยไม่ได้พูดอะไร เขาคือผู้เล่นคนเดียวที่มีเลเวล 15 จากทั้งเซิร์ฟนี้และไม่มีใครที่ใส่มันได้อีก!
“นายอยู่ที่นี่จริง ๆ ด้วย” เซียวเฟิงที่กำลังจะปิดประตู แต่จืออี้ก็เดินมาหาเขาด้วยท่าทางเป็นมิตร
ลูกน้องของเฉียนโตวโตวอาจเดาตัวตนเขาไม่ออก แต่ถ้าเป็นจืออี้ล่ะก็เธอจดจำเขาได้ทันที
“คุณผู้หญิง กรุณาอย่าเข้ามาห้องส่วนตัวของคนอื่นด้วยค่ะ แบบนี้มันจะทำให้เรื่องยุ่งยาก…”
จืออี้ที่กำลังจะเข้าไปข้างในห้องหมายเลข 1 ก็ถูกห้ามเอาไว้ เพราะตามกฎแล้วข้อมูลของลูกค้าทุกท่านในห้องส่วนตัวของตำหนักนี้จะต้องถูกเก็บเป็นความลับ
“ไม่เป็นไรหรอก เธอไปได้แล้ว” เซียวเฟิงโบกมือให้หญิงสาวที่มาส่งของกลับออกไป
“ค่ะ” เธอตอบรับแล้วมองหน้าทั้งสองก่อนจะเดินจากไปด้วยความลังเล
“นายได้โทเคนกิลด์สินะ? ไม่คิดเลยว่านายจะมันมาได้ทั้ง ๆ ที่มันหาได้จากแค่บอสเลเวล 30 ขึ้นไปเท่านั้น” จืออี้ถามทันที พร้อมทั้งเบียดร่างอันแสนเย้ายวนของเธอเข้าหาอีกฝ่าย
สาวที่มาส่งของเมื่อสักครู่นี้ที่กำลังแอบฟังอยู่ เมื่อเห็นท่าทางแบบนั้นก็รีบเดินหนีออกไปทันที
“จืออี้นี่นา” พี่น้องนิโคลัสหันมามองแขกไม่ได้รับเชิญคนนี้ทันที
“ไงป้า” อาโอเชินทักทายเธอและกลับเข้าห้องโดยไม่หันมามอง
“เฮ้ย ไอ้เด็กเปรต! ทำไมอยู่ในห้องนี้ได้ล่ะ?” จืออี้หน้าแดงด้วยความโกรธแล้วเข้าไปดึงหูอีกฝ่ายทันที
“หยุดแกล้งฉันนะ พี่ใหญ่ช่วยด้วย!” เด็กหนุ่มตะโกนออกมา
“ใครเป็นพี่ชายนายกัน? อาโอเชินเข้าเกมด้วยหรือไง? ฉันจำได้ว่าหมอนั่นอยู่บ้านแน่ๆ” จืออี้ถามกลับไปตรงๆ
“ไม่! มาสเตอร์ฮีลเลอร์จะเป็นพี่ชายฉัน และฉันจะถวายชีวิตให้เขา!” อาโอเชินพูดอย่างมาดมั่น
“หา?” จืออี้หรี่ตาแล้วไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ทำไมนายน้อยลำดับที่สองของตระกูลซางกวงถึงได้ทำตัวน่าตบกบาลแบบนี้กันนะ?
“พวกเรากิลด์ไดนัสตี้ขอเสนอ 3 ล้านเหรียญทอง”
การต่อสู้ด้วยราคายังคงไม่หยุด และเสียงนั่นดังมาจากห้องข้าง ๆ ตัวเธอ จืออี้กับอาโอเชินต่างมองหน้ากันด้วยความสั่นกลัว
“นั่นคลาวน์ปริ้นส์”
คลาวน์ปริ้นส์ คือฉายาที่มอบให้กับผู้เล่นคนนี้
ถ้าหากเป็นคนอื่นคงจะถูกเหยียดไปแล้ว แต่ไม่ใช่กับคน ๆ นี้!
เขาคือหัวหน้ากิลด์ไดนัสตี้ที่มีอาณาเขตกว้างใหญ่ที่สุดในเขตเหนือ และในอีกหลายเกม…
ไม่มีใครรู้ว่ากิลด์ไดนัสตี้ยิ่งใหญ่แค่ไหน แต่ทุกกิลด์ในเขตเหนือต่างก้มหัวให้กับกิลด์นี้และยอมทำงานร่วมกันอย่างช่วยไม่ได้
ไดนัสตี้ใช้เวลาไม่กี่เดือนกลายเป็นกิลด์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเขตฮัวเซียโดยที่ไม่ต้องเผชิญอุปสรรคอะไรเลย เพราะส่วนใหญ่เลือกที่จะยอมแพ้ให้ทันทีที่เจอหน้า
อาจบอกได้ว่าตัวตนของหัวหน้ากิลด์ไดนัสตี้อาจเป็นนักการเมืองระดับสูง นักธุรกิจพันล้าน หรือแม้แต่จอมพลแห่งกองทัพเขตเหนือก็ได้!
และการที่เขาตั้งชื่อตัวเองว่าคลาวน์ปริ้นส์ก็มีความหมายแฝงเช่นกัน
เขาคือหนึ่งในสิบอันดับผู้เล่นในหอเกียรติยศเพราะอำนาจที่ยิ่งใหญ่นี่แหละ!
กิลด์ไดนัสตี้สร้างอำนาจอยู่ในเขตเหนือมาหลายปี และไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาทรงพลังแค่ไหน…