ตอนที่ 345 หงส์เจ้าน้ำตา (2)
ดังนั้นนางจะหลบซ่อนต่อไปไม่ได้ นางต้องก้าวออกมาหนุนหลังพวกเขา แทนที่จะอาศัยพึ่งพิงหนานเสียนหลบอยู่ในยอดเขา
“แม่เช่นข้าทำตัวไม่เหมาะสมกับตำแหน่งเช่นนี้หนานเสียนกลับไม่เคยโทษข้าเลย กลับเผชิญหน้ากับพวกคนน่ารังเกียจพวกนั้นด้วยตัวคนเดียว” หญิงชุดขาวหัวเราะด้วยความขมขื่น “เช่นนั้นตอนนี้ข้าจะต้องทำให้คนพวกนั้นรู้ เรื่องแต่งงานของหนานเสียนไม่มีผู้ใดสามารถตัดสินใจได้!”
ชีวิตนี้นางอยู่อย่างไม่มีความสุข นางจึงหวังว่าลูกของตัวเองจะสามารถมีความสุขได้ ขอเพียงเขาชอบไม่ว่าอีกฝ่ายจะมีฐานะอะไรนางก็รับได้หมด!
ไม่มีใครสามารถขัดขวางความสุขของเขาได้!
…
ตระกูลถัง ภายในจวนผู้เฒ่า
เสียงรายงานรีบร้อนดังเข้ามาทำลายความเงียบในจวนผู้เฒ่า
“ท่านผู้เฒ่าถังอี คุณหนูถังอิ่นกลับมาแล้ว คุณหนูนางกลับมาแล้ว!”
ในตระกูลถัง ถังอิ่นอยู่ในสถานะพิเศษ
แม้จะฝึกตบะพรสวรรค์ไม่ได้เรื่องแต่กลับได้รับความรักและทะนุถนอมเป็นอย่างมาก แม้แต่ถังอวี้คุณหนูที่แท้จริงยังตามหลังอยู่หลายส่วน
ดังนั้น หลังจากได้ยินคำนี้บรรดาผู้เฒ่าในจวนก็ล้วนรีบเดินออกมา
คนแรกในนั้นก็คือผู้เฒ่าถังอี
ไกลออกไป ผู้เฒ่าถังอีก็เห็นหน้าสะท้อนแสงสีแดงของถังอิ่น ข้างกายนางมีหญิงสาวรูปงามตามมาด้วย
หญิงสาวสวมชุดสีแดง งามล่มเมือง
หน้าตาหมดจดงดงามยิ่งนัก
แต่ผู้เฒ่าถังอีที่มีสีหน้าตื่นเต้นวินาทีที่เห็นเฟิงหรูชิงฝีเท้าเขาก็หยุดชะงัก เขามองนางตะลึงค้างนัยน์ตาแฝงด้วยความประหลาดใจ รู้สึกเหมือนหญิงสาวตรงหน้าคุ้นตาอยู่หลายส่วน แต่กลับนึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหนมาก่อน
ความจริงแล้วจะโทษผู้เฒ่าถังอีก็ไม่ได้ เขาเห็นนางในคืนที่ถังลั่วพาหรงเยียนกลับมาเท่านั้น หลังจากนั้นก็ไม่เคยไปที่หลังภูเขาเลย
แล้วก็ผ่านมาสิบปีเต็ม เขาจะไปจำได้ชัดเจนได้อย่างไรกัน?
“อิ่นเอ๋อร์ แม่นางท่านนี้คือ…” ผู้เฒ่าถังอีเก็บความสงสัยในใจไว้นัยน์ตามืดลงเอ่ยถาม
ถังอิ่นยิ้มระรื่น “นางคือเฟิงหรูชิง เพื่อนที่ดีที่สุดของข้า”
ผู้เฒ่าถังอีตกใจเล็กน้อย
นิสัยของถังอิ่นเขารู้ดีกว่าใคร นางถูกเลี้ยงในสวนส่วนตัวตั้งแต่เล็ก เพราะร่างกายของนางเป็นต้นเหตุ พวกเขาให้นางออกมาข้างนอกน้อยมาก ทำให้ตั้งแต่เล็กจนโตข้างกายนางมีเพียงเชียนหนิงผู้เดียว
นี่ก็เป็นสาเหตุที่แท้เหตุใดเขาจึงต้องปกป้องเชียนหนิงไว้
แต่ตอนนี้เห็นท่าทางแสดงออกอย่างจริงใจและชื่นชอบจากถังอิ่น ใจผู้เฒ่าถังอีก็โล่งอก
เขากังวลจริงๆ ว่าชาตินี้ถังอิ่นจะไม่มีเพื่อนสนิท ตอนนี้เขาก็สามารถวางใจได้แล้ว
“ในเมื่อเจ้าเป็นเพื่อนอิ่นเอ๋อร์ก็เป็นแขกของตระกูลถังเราด้วย พวกเจ้าเดินทางมาเหน็ดเหนื่อยเช่นนี้ ข้าจะให้คนไปเตรียมที่พักให้พวกเจ้าก่อน”
“ที่พักไม่จำเป็น ข้ากับเสี่ยวชิงยังต้องรีบไปช่วยคนอีก ท่านปู่ถังอีข้ากลับมาแล้วเหตุใดเชียนหนิงยังไม่มาต้อนรับข้า? แล้วก็หญ้าวิเศษระดับห้าเล่า พวกท่านเอาหญ้าวิเศษระดับห้ามาให้ข้า ข้าก็จะได้พาเชียนหนิงไป”
สิ้นเสียงถังอิ่นบรรยากาศดีใจเมื่อครู่ก็เงียบลงทันที
เงียบจนผิดปกติ
ทำให้คนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
ถังอิ่นนิ่งอึ้ง “ท่านปู่ถังอี เชียนหนิงบอกว่าตระกูลถังมีหญ้าวิเศษระดับห้าไม่ใช่หรือ? ข้ามีสิทธิ์เลือกยาวิเศษระดับห้าครั้งหนึ่ง พวกท่านเป็นอะไรไป? เหตุใดยังไม่นำหญ้าวิเศษระดับห้ามาให้ข้า?”
ผู้เฒ่าถังอีไม่พูดอะไร
เขาชื่นชอบถังอิ่นมากมาโดยตลอด ไม่อยากเห็นท่าทีผิดหวังของนาง ดังนั้นจึงไม่อาจตอบคำถามนี้ของนางได้
“ข้าพูดเองแล้วกัน” ถังเอ้อถอนหายใจเบา “อิ่นเอ๋อร์ หญ้าวิเศษระดับห้านั่นสำหรับตระกูลถังแล้วสำคัญมาก ก่อนหน้านี้คุณหนูถังอวี้ได้ผูกสัมพันธ์กับจวนเฟิงอวิ๋นแล้ว ขอเพียงพวกเรานำหญ้าวิเศษระดับห้าไปให้ จวนเฟิงอวิ๋นก็จะนำยาบนภูเขายาวิเศษมาขายให้กับตระกูลถังของพวกเราก่อน”
………………………
ตอนที่ 346 หงส์เจ้าน้ำตา (3)
ในแผ่นดินใหญ่ยาวิเศษมีน้อยมาก แต่กลับมีภูเขาบางแห่งที่อุดมสมบูรณ์มียาวิเศษ ด้วยเหตุนี้จึงถูกเรียกว่าภูเขายาวิเศษ
ทว่าบนภูเขาเหล่านั้นก็ไม่ได้มียาวิเศษมากนัก ดังนั้นยาวิเศษในแผ่นดินใหญ่จึงหายากเช่นนี้ แต่ว่าในจวนเฟิงอวิ๋นครอบครองภูเขายาวิเศษไว้ลูกหนึ่ง สามารถสานสัมพันธ์กับจวนเฟิงอวิ๋นก็จะมีสิทธิ์ได้ซื้อยาวิเศษก่อน นี่สำหรับตระกูลถังแล้วสำคัญมากเหลือเกิน!
สำคัญจนพวกเขาไม่อยากละทิ้ง!
ถังอิ่นตกตะลึง นางโกรธจนแก้มแดงปลั่ง
“สานสัมพันธ์กับจวนเฟิงอวิ๋นสำคัญกว่าการช่วยชีวิตคนหรือ? หญ้าวิเศษระดับห้าสามารถช่วยชีวิตคนหนึ่งได้ พวกท่านกลับใช้เพื่อประโยชน์ส่วนตัว!”
ผู้เฒ่าถังอีเอ้อขมวดคิ้ว “อิ่นเอ๋อร์ เจ้าเอาหญ้าวิเศษระดับห้าไปช่วยผู้ใดกัน?”
“ข้า…” ถังอิ่นลังเลเล็กน้อย ไม่รู้ว่าควรหรือไม่ควรพูดเรื่องเฟิงหรูชิงออกไป
พอดีกับตอนที่นางเงียบอยู่ เฟิงหรูชิงตบบ่าปลอบใจนางแล้วก้าวเท้าออกมาช้าๆ
“ที่หญ้าวิเศษระดับห้าสามารถช่วยได้คือท่านพ่อของข้า พวกท่านขายหญ้าวิเศษระดับห้าให้ข้าได้หรือไม่? ข้ายินดีใช้ยาวิเศษระดับสี่ห้าร้อยอันในการแลก”
ราคาของยาวิเศษระดับห้านั้นแพงมาก
แต่ตระกูลถังเลือกยาวิเศษระดับห้าเพื่อซื้อยาวิเศษเหล่านั้นของจวนเฟิงอวิ๋น เช่นนั้นนางก็จะใช้ยาวิเศษระดับสี่ไปแลก
อย่างไรเสียต่อให้ตระกูลถังไปซื้อยาวิเศษจากจวนหลิวอวิ๋น ก็ซื้อได้แค่ยาวิเศษระดับสี่จำนวนมาก ส่วนยาวิเศษระดับห้า…พวกเขาสามารถซื้อได้ไม่มาก
ตอนนี้นางเพียงแค่ไม่สามารถปลูกยาวิเศษระดับห้าได้ ขอเพียงแค่เวลาให้นางก้าวข้ามขั้น นางก็จะสามารถนำยาวิเศษระดับห้ามาขายให้ตระกูลถังได้
ทุกคนในตระกูลถังตกตะลึง
แม่นางนี่…ตอนพูดว่ายาวิเศษระดับสี่ห้าร้อยอัน เหตุใดพวกเขากลับรู้สึกเหมือนมันง่ายเสียยิ่งกว่าพูดว่ากินน้ำ?
“แม่นางน้อย” ผู้เฒ่าถังอู่ยิ้มเย็น “เจ้าสนิทกับถังอิ่นเพื่อยาวิเศษของตระกูลถังใช่หรือไม่? แล้วยังพูดยาวิเศษระดับสี่ห้าร้อยอันอะไรนั่น เจ้าพูดจาไร้สาระไม่คำนึงถึงความจริงจะให้พวกเราเชื่อเจ้าได้อย่างไร? อีกทั้งจวนเฟิงอวิ๋นแข็งแกร่ง ตระกูลถังเราไม่ว่าอย่างไรก็ต้องเลือกจวนเฟิงอวิ๋น ข้าว่าเจ้าอย่าได้เสียเวลาเลย!”
“ผู้เฒ่าถังอู่!” สีหน้าถังอิ่นเปลี่ยนไปพลัน
“เสี่ยวชิงเป็นเพื่อนของข้า ท่านห้ามไร้มารยาทกับนาง!” นัยน์ตานางนอกจากความโกรธโมโหแล้วยังแฝงด้วยความผิดหวัง ต่อหน้านางผู้เฒ่าถังอู่สุภาพเรียบร้อยอ่อนโยนต่อผู้อื่นมาตลอด เหตุใดกลับเปลี่ยนเป็นใจร้ายไม่เห็นใจผู้อื่นเช่นนี้?
“อิ่นเอ๋อร์ เจ้าอายุยังน้อยไร้เดียงสามาตลอดไม่เข้าใจความน่ากลัวของใจคน แม่นางนี่แค่มองก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คนดี เจ้าอยู่ตระกูลถังก็มีเชียนหนิงเป็นเพื่อนอยู่แล้ว เพียงพอแล้ว หากเจ้าอยากสานสัมพันธ์กับใคร คุณหนูถังอวี้เป็นคนดี เจ้าสนิทกับนางหน่อยจะดีกว่า”
“ปู่ถังอู่ของเจ้าพูดถูก อิ่นเอ๋อร์ พวกเราพูดเช่นนี้ก็เพราะหวังดีต่อเจ้า เจ้าไม่มีวันเข้าใจพวกคนข้างนอกจะใช้ประโยชน์จากเจ้าอย่างไร หากเจ้าไม่ใช่คุณหนูตระกูลถังเจ้าคิดว่าคนพวกนั้นจะเป็นเพื่อนกับเจ้าหรือ?”
…
หัวถังอิ่นมึนตื้อ จ้องมองบรรดาคนตรงหน้าอึ้งค้าง
นางเหมือนได้รู้จักพวกเขาครั้งแรกอย่างไรอย่างนั้น
ก่อนจะมาตระกูลถังนางยังบอกเฟิงหรูชิงถึงความดีของคนตระกูลเฉิน เพียงต้องการให้นางอยู่ที่นี่ตลอดไป ตอนนี้ดูแล้ว ช่างน่าหัวเราะเสียจริง…
“ขอโทษ เสี่ยวชิง ขอโทษ” นางคิดไม่ถึงว่าจะเป็นเช่นนี้ คิดไม่ถึงจริงๆ …
หญ้าวิเศษระดับห้าหนึ่งอันสามารถสำคัญไปกว่าชีวิตคนหรือ? ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ชีวิตคนช่างดูเล็กน้อยในสายตาพวกเขา?