ตอนที่ 347 ถังอิ่นผู้ดุดัน (1)
เฟิงหรูชิงไม่พูดอะไร อย่างไรหญ้าวิเศษระดับห้าก็เป็นของตระกูลถัง พวกเขาไม่ให้ก็เป็นสิทธิ์ของพวกเขา
แต่ว่า…
พอเห็นท่าทางรู้สึกผิดและเศร้าเสียใจของถังอิ่น เฟิงหรูชิงยกมือขึ้นตบไหล่นางเบาๆ แล้วเงยหน้ามองคนพวกนั้น
“เช่นนั้นยาวิเศษระดับสี่หนึ่งพันอันพอหรือไม่?”
ก่อนมาตระกูลถังนางเตรียมการทุกอย่างหมดแล้ว ขอเพียงให้ได้หญ้าวิเศษระดับห้ามา ไม่ว่าราคาเท่าไหร่ก็คุ้มค่า!
ผู้เฒ่าถังอีไม่พูดไม่จามาตั้งแต่แรก แต่พอได้ยินคำของเฟิงหรูชิงเขาก็เงยหน้ามองนางด้วยความประหลาดใจ
“ท่านปู่ถังอี”
ถังอิ่นหันหน้าไปทางผู้เฒ่าถังอี “ในตระกูลถังท่านรักข้าที่สุดมาตลอด ท่านก็จะไม่สนใจเรื่องนี้ด้วยหรือ?”
“อิ่นเอ๋อร์ ตอนนี้เจ้าให้ท่านผู้เฒ่าสูงสุดพูดให้เจ้าก็ไม่มีประโยชน์ เจ้าในฐานะคนตระกูลถังควรจะคิดคำนึงถึงผลประโยชน์ของตระกูลถังจึงจะถูก” ถังอู่ยิ้มเย็น “หากเจ้ายังยืนกรานเช่นนี้ ข้าก็ทำได้เพียงไล่เพื่อนของเจ้าผู้นี้ออกไป!”
ร่างของถังอิ่นแข็งทื่อ เสียงของนางติดแหบพร่ามองไปทางผู้เฒ่าถังอีด้วยความตื่นตะลึง “ท่านปู่ถังอี ท่านก็คิดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”
ในใจนางผู้เฒ่าตระกูลถังอ่อนโยนเช่นนี้ตลอด ไม่เคยคิดเลยว่าตระกูลถังนี้…ไม่ได้เป็นตระกูลถังอย่างที่นางคิด
“อิ่นเอ๋อร์…” ในที่สุดผู้เฒ่าถังอีก็ตัดสินใจ เงยหน้าขึ้น ดวงตาสูงวัยจับจ้องที่ถังอิ่น “หากเจ้าทำเพื่อช่วยคน…เช่นนั้นข้าจะไปพูดกับท่านผู้นำตระกูล ให้เขาเอาหญ้าวิเศษระดับห้า…มาให้เจ้า”
เขายอมแพ้ถอนหายใจเบา
วินาทีนี้ผู้เฒ่าถังอีรู้สึกเหมือนแก่ลงไปอีกเป็นสิบปี
โอกาสที่จะได้สานสัมพันธ์กับจวนเฟิงอวิ๋นถูกเขาโยนทิ้งไปเสียแล้ว
เขาเป็นคนผิดของตระกูลถัง เป็นนักโทษที่ไม่มีวันได้อภัย!
“ท่านผู้เฒ่าสูงสุด!”
สีหน้าถังซื่อกับถังอู่เปลี่ยนไปทันที พวกเขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดผู้เฒ่าถังอีจึงตัดสินใจเช่นนี้
เพียงเพื่อคนคนเดียวก็ยอมละทิ้งตระกูลถังไม่สนใจใยดี
นางหนูถังอิ่นนี่ก็น่าเอ็นดูจริง แต่นั่นก็เทียบกับทั้งตระกูลถังไม่ได้ อันไหนเบาอันไหนหนักเหตุใดท่านผู้เฒ่าสูงสุดจึงแยกไม่ออก?
“ท่านผู้เฒ่าสูงสุด” นัยน์ตาถังอู่มืดลง “ท่านผู้เฒ่าสูงสุด ท่านลืมไปแล้วหรือตอนแรกเพื่อช่วยศิษย์ของท่านคนหนึ่งท่านได้ให้สัญญากับตระกูลถัง? ท่านเคยพูด หลังจากเรื่องนี้แล้ววันหน้าจะไม่ยุ่งกับการตัดสินใดๆ ของผู้นำตระกูล”
หลังจากผู้นำตระกูลถังไม่อยู่ ตระกูลถังก็อยู่ในความดูแลของถังลั่ว พลังของถังลั่วในตอนนั้นยังไม่แข็งแกร่งเช่นตอนนี้ และผู้เฒ่าถังอีกลับเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในตระกูล
ตอนนั้น นางหนูถังจือนั่นทรยศตระกูลถัง เพื่อปกป้องถังจือผู้เฒ่าถังอีเคยให้คำสาบานหนักแน่น หากตระกูลถังไว้ชีวิตถังจือ ต่อจากนี้เขาจะไม่คิดใช้อำนาจอีก ทั้งตระกูลถังล้วนกลับคืนสู่ผู้นำตระกูลถัง
ตอนนี้เพียงแค่ยี่สิบปีเท่านั้น
เขาก็คิดจะเข้าไปยุ่งกับการตัดสินใจใดๆ ของผู้นำตระกูลอีกแล้ว
“ถังซื่อ ถังอู่” ถังเอ้อขมวดคิ้ว “เรื่องเก่าไม่ต้องพูดถึงอีก หากแม่นางผู้นี้สามารถนำยาวิเศษระดับสี่หนึ่งพันอันมาได้จริง พวกเราตระกูลถังก็ไม่ได้ขาดทุนนัก”
เรื่องในตอนนั้นเป็นความเจ็บปวดในใจผู้เฒ่าถังอีมาตลอด ยี่สิบปีนี้ไม่มีใครกล้าเอ่ยขึ้น คิดไม่ถึงว่าสองคนนี้จะพูดเรื่องในตอนนั้นขึ้นมา
มองดูใบหน้าสูงวัยของผู้เฒ่าถังอีที่ซีดลงเล็กน้อยแล้วถังเอ้อก็ถอนหายใจ
จนถึงตอนนี้ท่านผู้เฒ่าสูงสุดก็ยังไม่เชื่อว่าถังจือจะทรยศตระกูลถัง แต่มีทั้งหลักฐานและพยาน ท่านผู้เฒ่าสูงสุดแม้ใจอยากปกป้องนาง แต่ตระกูลถังนี้ไม่ได้อยู่ภายใต้การตัดสินใจของท่านผู้เฒ่าสูงสุด
…………………..
ตอนที่ 348 ถังอิ่นผู้ดุดัน (2)
หากเขาแข็งข้อมากเกินไป ถังลั่วจะต้องเอาเวทมนตร์ที่ผู้นำตระกูลคนก่อนเหลือทิ้งไว้ออกมา ถึงตอนนั้นถังจือจะยิ่งหมดหนทางออกจากตระกูลถัง
ดังนั้นเขาจึงได้แต่ปล่อยให้ถังจือถูกขับออกจากตระกูล ใช้ชีวิตอยู่อย่างลำพัง
“ท่านผู้เฒ่ารอง” ถังอู่เพิ่งพูดจบก็นึกเสียใจขึ้นมา แต่ก็ไม่ยอมรับความผิดของตัวเองฝืนยิ้มเย็นชาเอ่ยขึ้น “ข้าเพียงแค่ไม่อยากให้ท่านผู้เฒ่าสูงสุดเลือกทางผิดก็เท่านั้น”
…
ถังอิ่นมองบรรดาผู้เฒ่าถกเถียงกันด้วยจิตใจเลื่อนลอย ใบหน้าเล็กของนางซีดขาวไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้อยู่นาน
ในตอนนี้เองหางตาของนางก็เหลือบไปเห็นถังลั่วเดินมาไม่ไกลออกไปนัก ร่างเล็กๆ เกร็งขึ้นจิตใต้สำนึกคว้าแขนเฟิงหรูชิง น้ำตาคลออยู่ในดวงตา
“เสี่ยวชิง ข้าจะต้องเอาหญ้าวิเศษระดับห้ามาให้เจ้าให้ได้”
ต่อให้จะต้องแลกด้วยอะไร!
ไกลออกไป ถังลั่วเห็นบรรดาผู้เฒ่าถกเถียงกันไม่เลิกก็ขมวดคิ้ว
เมื่อครู่เขารู้แล้วว่าถังอิ่นกลับมาแล้ว ผู้เฒ่าถังอีกับผู้เฒ่าถังเอ้อตาแก่สองคนนี่รักเอ็นดูถังอิ่นมาตลอด ถังซานเป็นกลางมักแสดงออกว่าไม่เกี่ยวข้องท่าทางสงบนิ่งเรียบ
แต่ในสายตาถังซื่อและถังอู่ไม่มีผู้ใดสามารถเทียบตระกูลถังได้
ตอนนี้พวกเขาทะเลาะกัน ให้เดาก็เดาออกว่าเพราะอะไร
ดีที่ถังอวี้นำหญ้าวิเศษระดับห้าจากไปแล้ว ไม่ว่าตระกูลถังจะสู้กันอย่างล้วนไม่เกี่ยวกับเขา
ฉับพลันถังลั่วก็เห็นหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างกายถังอิ่น
สีหน้าหญิงสาวนิ่งสงบเฉยชา ดวงตาคู่นั้นแฝงด้วยความเย้ยหยัน หน้าตานางงดงาม งามล่มเมือง ทำให้ฝีเท้าเขาหยุดชะงัก นัยน์ตาหดลงวินาทีนั้นหัวใจเกือบหยุดเต้น
เหตุใดจึง…เหตุใดจึงมีคนเหมือนเยียนเอ๋อร์ได้ถึงเพียงนี้?
หลังจากเห็นหน้าตาของหญิงสาวในใจของเขาก็เกิดตื่นตระหนกอย่างไม่อาจอธิบายได้ เป็นความตื่นตระหนกอย่างที่เขาไม่เคยมีมาก่อน ราวกับว่าการปรากฏตัวของหญิงสาวจะช่วงชิงเอารักแท้ในใจของเขาไป
นั่นเป็นรักแท้ที่เขาให้ความสำคัญเสียยิ่งกว่าชีวิต
ถังลั่วกำหมัดแน่น
บังเอิญ ทั้งหมดนี่เป็นเรื่องบังเอิญ!
ก็แค่รูปร่างหน้าตาเหมือนเท่านั้น บนโลกนี้ไม่ใช่ไม่เคยมีเรื่องเช่นนี้มาก่อน หน้าตาไม่ได้มีความหมายอะไร
“อิ่นเอ๋อร์ เจ้ากลับมาแล้วหรือ?” สีหน้าถังลั่วค่อยๆ สงบลง ก้าวเท้าไปทางถังอิ่นช้าๆ
“แม่นางท่านนี้คือ…” ถังอิ่นชะงัก นางกัดริมฝีปากแน่
เมื่อก่อนนางชอบทุกคนในตระกูลถังมาก นอกเสียจากถังอวี้ตอนนี้ นางรังเกียจคนตระกูลถังทุกคน นอกจากปู่ถังอีกับปู่ถังเอ้อ
“เพื่อนของข้า เพื่อนที่ดีที่สุด” นางเน้นย้ำสี่ห้าคำสุดท้าย
นัยน์ตาถังลั่วฉายแววเล็กน้อย “แม่นางท่านนี้รูปงามเช่นนี้ หากมีพี่ชายน้องชายจะต้องรูปงามมากเช่นกัน”
“เสี่ยวชิงไม่มีพี่ชายน้องชาย มีแค่น้องสาวหนึ่งคน แล้วก็เป็นน้องสาวพ่อเดียวกันแต่คนละแม่ด้วย!” ถังอิ่นไม่เข้าใจว่าถังลั่วต้องการอะไรแต่ก็ตอบคำถามเขาไป
ไม่มีพี่ชายน้องชาย?
นัยน์ตาถังลั่วแฝงด้วยแสงบางอย่างที่ไม่อาจสังเกตได้ถนัด
เยียนเอ๋อร์ให้กำเนิดมังกรและหงส์คู่หนึ่ง หากแม่นางผู้นี้มีความเกี่ยวข้องกับเยียนเอ๋อร์ไม่มีทางที่จะตัวคนเดียว อีกอย่างเขาเอาเยียนเอ๋อร์กลับมาเมื่อสิบปีก่อน และหลังจากที่เยียนเอ๋อร์เสียสติไปก็จำได้เพียงช่วงเวลาที่แยกจากลูก ลูกยังอยู่ในผ้าห่อตัว
เช่นนี้แล้วลูกสาวของเยียนเอ๋อร์น่าจะอายุสิบปีจึงจะถูก อายุก็สอดคล้องกัน…
แต่แม้จะเป็นเช่นนั้น ได้เห็นหน้าตาที่คล้ายกับหรงเยียนแล้ว ใจถังลั่วก็ยังหนักอึ้งและสับสนวุ่นวาย