“ระวัง!”
ใครสักคนในทีมตะโกนมาพร้อมกับลูกบอลที่ขาวที่ร่วงลงมาใส่หัวของนักเวทย์
พวกเขาอยู่ในแดนทมิฬแล้ว สภาพโดยรอบปกคลุมไปด้วยหมอกสีดำที่ต่อให้ใช้คบเพลิงก็ไม่ช่วยอะไร
เซียวเฟิงกับคนอื่นยืนอยู่ท่ามกลางต้นไม้ที่มีใบหน้าเหมือนกับมนุษย์บิดเบี้ยวไปมา ซึ่งระหว่างที่กำลังเดินกันอยู่นั้นก็มีลูกบอลสีขาวร่วงลงมาใส่นักเวทย์และฆ่าเขาทันที
“อะไรวะเนี่ย!” ทุกคนตื่นตระหนกตกใจกันมากแล้วมองไปยังลูกบอลสีขาว นักบวชสาวถึงกับอาเจียนออกมาทันที
มันคือแมลงสีขาวขนาดใหญ่ที่เหมือนกับวัว รูปร่างของมันน่าขยะแขยงที่สุด!
นี่ถือเป็นการเริ่มต้นที่แย่มาก ผู้เล่นในทีมตายไปแล้วโดยที่พวกเขาแทบไม่ทันตั้งตัวเลย
หมอกที่ปกคลุมรอบตัวนี้ทำให้วิสัยทัศน์ต่ำลงมากเกินไปจนมองไม่เห็นการเคลื่อนไหวของศัตรูล่วงหน้า
“ขอบัฟหน่อยจะเข้าไปฆ่ามันให้!” นักรบหนุ่มเลเวล 14 รู้สึกกระอักกระอ่วนที่ต้องเห็นสภาพนี้แต่ก็กลั้นใจตะโกนบอกเพื่อนร่วมทีมออกอไป
“หนีก่อน! นายโดนมันฆ่าในครั้งเดียวแน่!” แต่ซูถิงถิงกลับบอกเขาแล้ววิ่งออกไปอย่างไม่ลังเล
เธอพูดถูก ไม่มีใครสามารถตรวจสอบข้อมูลอะไรของมันได้ทั้งนั้น! ไม่เว้นแม้กระทั่งเซียวเฟิง…
หนอนขาวมืด
ระดับ: หายาก
ธาตุ: ชีวิต
เลเวล: ???
พลังชีวิต: ???
พลังโจมตี: ???
พลังป้องกัน: ???
สกิล: ???
คำอธิบาย: สิ่งมีชีวิตที่อยู่ในแดนทมิฬ มันชอบซ่อนตัวและรอคอยเหยื่ออยู่ในหมอกสีดำ
เซียวเฟิงไม่สามารถตรวจจับเลเวลของมันได้ ซึ่งหมายความว่ามันต้องเกิน 30 แน่นอน ชายหนุ่มตะลึงและเข้าใจแล้วว่าทำไมบิชอปไคเซอร์ถึงไหว้วานเขาให้ทำภารกิจนี้…
ภารกิจเนื้อเรื่องอาจฟังดูยากแต่มันก็เหมือนกับการเพิ่มระดับแบบขั้นบันไดที่ค่อย ๆ เริ่มจากง่ายที่สุดไปยากที่สุดอยู่ดี
และรางวัลหลักในการทำภารกิจเนื้อเรื่องก็คือได้เปิดพื้นที่ใหม่ ๆ หรือเนื้อหาใหม่ของเกม แต่พวกเขาก็ต้องผ่านภารกิจหลักขั้นแรกไปให้ได้ก่อน
ผู้เล่นคนอื่นต่างก็ทำภารกิจกันมาอย่างโชกโชนก่อนที่จะมาเริ่มภารกิจนี้ แต่เซียวเฟิงกลับได้รับมันก่อนใครในฐานะของอาร์คบิชอป!
“หนีก่อน! มันตามจับสัตว์ขี่เราไม่ได้แน่!” หลายคนในทีมเห็นด้วยกับซูถิงถิงและไม่ทำตามที่นักรบงี่เง่าคนนั้นบอก
ผู้เล่นทั้งเจ็ดรีบควบสัตว์ขี่ทะยานหนีออกไปและหนอนตัวนั้นก็ไม่ได้ตามพวกเขามาเพราะความเชื่องช้าของตัวเอง แต่ดูเหมือนว่าที่นี่จะเป็นถิ่นของมัน พวกหนอนขาวมากมายปรากฏตัวขึ้นจากบนฟากฟ้าจนทำให้ทุกคนต้องแยกจากกัน
ผู้เล่นทั้งเจ็ดมีความเร็วที่ต่างกันตามประเภทของสัตว์ขี่ และเซียวเฟิงก็อยู่ข้างหน้าสุด
ชายหนุ่มไม่รู้จะพูดอะไร เขาทำได้แต่บังคับให้เสี่ยวเสวียชะลอความเร็วลง ก่อนที่จะถามข้อมูลของเพื่อนร่วมทีมผ่านอินเตอร์เฟส
ในเวลาเดียวกันหลาย ๆ คนก็ออกมาจากป่าได้โดยไม่มีบาดแผล
“พวกนายอยู่ที่ไหนกัน?”
“ฉันออกป่ามาแล้ว! นายอยู่ที่ไหน?! มันน่ากลัวมากเลย!”
“อย่าเพิ่งกลัว! เดี๋ยวจะไปหา!”
“อยู่ข้างนอกเอาไว้ เดี๋ยวจะตามไป!”
นักบวชที่อยู่รั้งท้ายตะโกนขอความช่วยเหลือ และพวกผู้ชายก็กำลังจะกลับเข้าไปช่วยเธอ
เซียวเฟิงขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ ที่นี่ไม่มีตำแหน่งที่ชัดเจนและเขาก็อยู่ห่างจากทุกคนที่สุด การที่พวกเขาจะเข้าไปช่วยหญิงสาวเป็นการกระทำที่งี่เง่าสิ้นดี
หลังจากครุ่นคิดเขาก็ตัดสินใจปิดหน้าจอลงแล้วกำลังจะควบม้าไปต่อ
แต่ว่าก่อนที่เขาจะทันได้วิ่งออกไปก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างกำลังเข้ามาใกล้
ชายหนุ่มรีบหันไปมองมันทันที
มีเด็กสาวคนหนึ่งเดินออกมาจากพุ่มหญ้า เธอมองเขาด้วยสายตาใสซื่อ
เสี่ยวเสวียตัวสั่นเทาและขนของมันก็ชูชันขึ้นด้วยความระแวง
เซียวเฟิงเองก็มีสภาพที่ไม่ต่างจากม้าของเขา เขาจะไม่ยอมถูกหลอกด้วยรูปลักษณ์ภายนอกเด็ดขาด!
NPC? ไม่มีทาง… เด็กสาวคนนี้เหมือนกับ NPC จากเกมอื่นด้วยซ้ำหากดูจากการแต่งกายของเธอที่แตกต่างจาก NPC ตัวอื่นที่เขาเคยเจอ
ผู้เล่นงั้นเหรอ? ไม่มีทางเป็นไปได้ ตามกฎของเขตฮัวเซียแล้วจะไม่มีมนุษย์ที่อายุต่ำกว่า 10 ปีเข้าเล่นเกมนี้ได้
“พี่ชายเห็นเจ้าหมีของหนูไหม?”
เด็กสาวถามเขากะทันหัน เธอดูอ่อนแอและผิวแห้งซีดจากการขาดสารอาหาร เธอสวมเสื้อแขนสั้นและกางเกงยีนส์ที่มีร่องรอยจากการต่อสู้อยู่
เด็กสาวคนนี้ไม่ต่างอะไรจากเด็กยากจน และเซียวเฟิงไม่คิดว่าชุดของอีกฝ่ายจะเป็นชุดแฟชั่นแน่
ชายหนุ่มกำลังครุ่นคิดถึงความเป็นไปได้อื่นอีกมากมาย อย่างเช่นบั๊ค?** หรือภารกิจพิเศษ?
**บั๊ค หรือ BUG ศัพท์เทคนิคที่มีความหมายเกี่ยวข้องกับ ความผิดพลาดของระบบ หรือ จุดบกพร่องบางอย่างภายในเกม
เซียวเฟิงไม่ได้ตอบอะไรและเด็กสาวก็ก้มหน้าด้วยความผิดหวัง ก่อนที่จะมีเสียงบางอย่างในพุ่มหญ้าข้างตัวเธอ
ชายหนุ่มกะพริบตาแล้วเธอก็หายไปในทันที ไม่มีแม้แต่เสียงหรืออะไรหลงเหลืออยู่ทั้งนั้น
เขาหรี่ตาลงด้วยความช็อก เขาไม่เชื่อว่าอีกฝ่ายเป็นภาพลวงตาแน่นอน
ในเวลาเดียวกัน เซียวเฟิงก็มองไปยังพุ่มหญ้าที่อยู่ใกล้ตัวก็พบกับความรู้สึกประหลาด
มันรู้สึกเหมือนกับมีคนให้ยาเร่งชีพจรกับเขาอยู่เลย อัตราการเต้นของหัวใจเขาเร็วกว่าปกติ 3 เท่าได้
เซียวเฟิงกะพริบตาอีกครั้ง และภาพที่เขาเห็นก็เริ่มเบลอไม่ชัดเจน แต่เด็กสาวก็ยังคงไม่ปรากฏตัว มีเพียงสายลมที่เปลี่ยนผ่าน
นี่เขาเจอภาพหลอนเข้าให้แล้วสินะ?
ทันใดนั้นก็มีเสียงเคลื่อนไหวในพุ่มหญ้าอีกครั้ง เซียวเฟิงรีบหันไปทันที
“ว๊าก! ทำบ้าอะไรเนี่ย? กลัวแทบแย่!” สิ่งที่โผล่ออกมาคือซูถิงถิงบนหมาป่าสีเทา
“ทำไมไม่อยู่กับเพื่อนเล่า?” เซียวเฟิงถอนหายใจแล้วถามกลับ
“แล้วทำไมนายไม่อยู่กับเพื่อนเล่า?” หญิงสาวถามกลับ เซียวเฟิงไม่รู้จะพูดอะไรดีเมื่อโดนจี้กลับแบบนี้
“มาตั้งทีมกัน คนอื่นมันไร้ประโยชน์ไม่เหมือนกับนาย” ซูถิงถิงเสนอ
“ก็ได้” เซียวเฟิงยอมรับข้อเสนอกับเธอ อย่างน้อยอีกฝ่ายก็แตกต่างจากคนอื่นที่ไม่มีประโยชน์อะไรอย่างที่เธอว่ามาจริงๆ
“เสียงนายคุ้น ๆ นะ เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า?” ซูถิงถิงขมวดคิ้วถามเขา
“ฮ่า ๆ คิดไปเองน่า” เซียวเฟิงหัวเราะแห้งๆ
“นั่นสินะ… งั้นไปทำภารกิจกันเถอะ” โชคดีที่หญิงสาวไม่ได้คิดอะไรมากและควบหมาป่าของเธอวิ่งออกไป
“สัตว์ขี่นายสวยดีนี่ เลเวลสูงน่าดูเลยสิท่า” ถึงอย่างนั้นซูถิงถิงก็ยังคงพูดมากตามเคย เซียวเฟิงรู้ดีว่าอีกฝ่ายเป็นคนยังไงทั้งในโลกจริงและทั้งในเกม
“ใช่แล้ว เป็นสัตว์ขี่ขั้นสูงน่ะ” เซียวเฟิงตอบกลับ
“เทียบหมาป่าของฉันไม่ได้หรอก” ซูถิงถิงยืดอกแล้วลูบหมาป่าของตัวเอง “ต้าเฮ่ยน่ะเป็นบอสมาก่อนที่จะถูกฉันจับได้ รู้ไว้ซะ!”
เซียวเฟิงหรี่ตาจ้องมองต้าเฮ่ยสลับกับเสี่ยวเสวีย ก่อนที่จะลูบขนม้าของตัวเองพลางข่มใจว่าอย่าไปเถียงสู้กับเธอเลยน่าจะดีกว่า