กระจกแปดด้าน?
แดร์ริลหัวเราะเสียงเย็น เขามองหน้าแจ็คสันแล้วถาม “น้องชาย น้องก็คิดว่าพี่เป็นคนทำเหรอ?”
แดร์ริลสนิทกับแจ็คสันที่สุดในตระกูล พวกเขาเหมือนพี่น้องท้องเดียวกัน แดร์ริลเชื่อว่าแจ็คสันจะไม่เหมือนคนอื่น ที่โทษเขาโดยที่ไม่รู้ความจริง
ยังไงก็ตาม คำตอบของแจ็คสันทำให้หัวใจของแดร์ริลหล่นวูบ
“พี่รอง ผมเชื่อพี่ แต่ผมสงสัยมากกว่าในเรื่องกระจกแปดด้าน ทำไมมันอยู่ที่นั่น?” แจ็คสันถามอย่างไร้ความรู้สึก
วินาทีต่อมา แจ็คสันนั้นก็เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวอันขุ่นเคืองใจ เขากรีดร้อง “พี่รู้ไหมผมคบกับรีเบคก้ามานานแค่ไหน? หลายปีมาก และในที่สุดเราก็ได้แต่งงานกัน แล้วทำไมพี่ทำแบบนี้? ทำไม?!”
“ไอ้ชั่ว ไสหัวออกไปซะ! ไปตายที่ไหนก็ไป!”
หลายคนเริ่มปาอาหารใส่แดร์ริล
“แดร์ริล ได้โปรดออกไป แกไม่ได้รับการต้อนรับที่นี่!”
“แกกับพ่อแม่แก ไปตายซะ! อย่าโผล่หัวมาที่นี่อีก!”
เสื้อผ้าของแดร์ริลเต็มไปด้วยเศษอาหาร หัวใจของเขาเจ็บปวด เขากำหมัดแน่นแล้วกล่าว “ได้ ได้เลย! ฉันมันโชคร้ายเอง! ก่อนหน้านี้ฉันช่วยพวกแกในการลงทุนสามพันล้าน และฉันก็ได้แค่บริษัท แพลทินัม กลับมา ฉันเกือบจะวางความเกลียดชังลงแล้ว จากนี้ไป ฉันไม่มีอะไรเกี่ยวกับพวกแกอีก!”
จากนั้น แดร์ริลก็หันหลังจากไป
“ไอ้โง่!”
“โสโครก!”
“นี่มันยังกล้าทำแบบนั้นอีกเหรอ?”
“อย่าใช้นามสกุลดาร์บี้ไปหลอกคนอื่นเชียว!”
‘นามสกุลดาร์บี้ พวกแกคิดว่าฉันสนเหรอ?’ แดร์ริลคิด เขาหัวเราะ ดวงตาของเขารื่นไปด้วยน้ำตา เขาไม่ได้เสียใจเพราะถูกเตะออกจากตระกูลอีกครั้ง แต่เขารับไม่ได้ที่แจ็คสัน น้องชายที่เขาสนิทสนมที่สุด ก็ไม่เชื่อเขาด้วย
จากนั้น ฝนก็โปรยลงมา
เมื่อแดร์ริลจากไป รถมินิแวนหรูหราก็ขับเข้ามาด้านหน้าคฤหาสน์ดาร์บี้
ชายหนุ่มในสูทสีดำลงจากรถ ตามมาด้วยชายไม่กี่คน ชายคนนี้ดูไม่จืด แต่ดวงตาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น
ถ้าแดร์ริลอยู่ที่นี่ เขาต้องแปลกใจมากแน่ที่สกายเลอร์ เบอร์ หัวหน้านิกายจ้าวสวรรค์สาขาเมืองตงไห่มาอยู่ที่นี่
สกายเลอร์นำคนของเขาตรงเข้ามา เหล่าคนรับใช้รู้สึกได้ถึงรังสีอันตราย พวกเขาจึงไม่กล้าถามอะไร
คนที่เหลือยังคงวิจารณ์แดร์ริล ในขณะที่พวกเขาสังเกตเห็นสกายเลอร์
“แกเป็นใคร?” ยูมิถาม
สกายเลอร์มองกวาดไปรอบ ๆ เขาถาม “แดร์ริล ดาร์บี้ อยู่ที่นี่รึเปล่า?” ถึงแม้เขาจะดูสงบ แต่ความจริงแล้วเขาก็กำลังปะทุไปด้วยไฟโทสะ
เขาถูกแดร์ริลหลอก หลอกว่าเป็นราชันย์บูรพาก่อนหน้านี้ที่สาขานิกาย เขาสงสัยอยู่แล้วตอนที่แดร์ริลให้พวกเขาแหกกฏห้ามดื่ม ซึ่งมันทำให้เขาถูกวางยากล่อมประสาท เมื่อพวกเขาตื่น เขาก็รู้ได้ทันทีว่าเขาถูกหลอกเข้าแล้ว
ดังนั้น สกายเลอร์จึงส่งคนไปสืบหา แล้วพวกเขาก็พบว่าคนที่แสร้งทำตัวเป็นราชันย์บูรพานั้นคือแดร์ริล ดาร์บี้
เขาได้ไปที่ตระกูลลินดันมาก่อนหน้านี้ แต่มันไม่มีใครที่นั่น เขาจึงตรงมาที่ตระกูลดาร์บี้
เมื่อได้ยินชื่อของแดร์ริล ทุกคนเริ่มหงุดหงิด เขาตามหาแดร์ริล? คนประเภทเดียวกันมักอยู่ด้วยกัน เขาเองก็คงเป็นพวกไม่มีอะไรดีเหมือนกัน
“ที่นี่ไม่มีแดร์ริล ดาร์บี้” ยูมิตอบอย่างหยาบคาย
สกายเลอร์ขมวดคิ้ว เขาถามอย่างสับสน “แดร์ริลไม่ใช่สมาชิกตระกูลกดาร์บี้รึไง?”
ยูมิจ้องเขา แล้วกล่าวห้วน ๆ “ใครบอกแกแบบนั้น? สัตว์เดรัจฉานนั่นไปแล้ว ถ้าแกมองหาเขา ก็ไสหัวไป อย่ามารบกวนมื้ออาหารของพวกเรา! แกมีมารยาทบ้างไหม? แกรู้ไหมที่นี่มันที่ไหน? แกเข้ามาได้ยังไง!”
สกายเลอร์เดือดจัด กล้าดียังไงพูดกับเขาแบบนี้! เขาเป็นหัวหน้าของนิกายจ้าวสวรรค์สาขาเมืองตงไห่เชียวนะ เขาถามด้วยความโกรธ “ฉันจะถามอีกครั้ง แดร์ริล ดาร์บี้ อยู่ที่ไหน!”
ยูมิเองก็โกรธเช่นกัน “นี่แกฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องใช่ไหม? พวกเราบอกแล้วว่าแดร์ริลไม่อยู่ที่นี่ เราไม่รู้ว่ามันวิ่งไปตายที่ไหนแล้ว! จะออกไปหรือจะให้ฉันโทรหาตำรวจ!”
นี่เธอแส่หาเรื่องใช่ไหม? สกายเลอร์มองด้วยท่าทางอำมหิต หัวหน้าสาขาถูกด่าโดยผู้หญิงได้ยังไง! ถึงเธอจะสวยก็ตาม!