บทที่ 106
หลินเทียนหยารู้สึกเขินเล็กน้อยและด่าทอว่า “แม่งเอ๊ย ไม่มีอะไรจริงๆ ด้วย”
สวีตงฮ่านหัวเราะและพูดว่า “คุณชายหลิน เป็นยังไงล่ะ ไม่เชื่อฟังคำคนแก่ ก็ต้องเจอบทเรียนด้วยตนเอง!”
“หึ!” หลินเทียนหยาไม่ได้สนใจเขา นั่งอยู่ที่เดิมด้วยความโกรธ
อย่างไรก็ตาม ทุกคนมองไปที่สวีตงฮ่านด้วยความประหลาดใจ สิ่งที่สวีตงฮ่านพูดมานั้นเป็นความจริง
ฉู่เหวินสงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “บัดซบ วันนี้ไอ้สวีมันเตรียมตัวมาดี พาผู้เชี่ยวชาญมาด้วย! คราวนี้เถ้าแก่เจี่ยจะต้องขาดทุนยับแน่”
เจี่ยจิ้งอานดูหงุดหงิดจึงตะโกนว่า “นำหินหมายเลข 2 ขึ้นมา”
หินรอบนี้เป็นหินสีฟ้าขนาดเท่าลูกบาสเกตบอล ดูดี โดยเฉพาะบนพื้นผิวของมันแอบเผยชั้นสีเขียวจางๆ ออกมา มีแนวโน้มว่าข้างในอาจจะมีอัญมณีดีๆ ซ่อนอยู่
“หินหมายเลข 2 ราคาเริ่มต้นหนึ่งล้าน!” เจี่ยจิ้งอานเกียจคร้านที่จะนะนำ จึงเอ่ยราคาเริ่มต้นมาเลย คราวนี้สวีตงฮ่านเอ่ยปากออกมาโดยไม่รอให้คนอื่นพูดเลย “ข้างในหินนี้มีอัญมณีสีเขียวขุ่นคุณภาพดี และมีมูลค่าสองล้าน ถ้าเกินซื้อด้วยราคาที่สูงกว่านี้ก็จะขาดทุน ผมขอประมูลสองล้าน!”
ทุกคนมองไปที่สวีตงฮ่าน เขามีความมั่นใจอย่างมาก เขาประมูลโดยตามราคา1ล้านในทันที!
เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดตอนหินก้อนแรก ทุกคนที่อยู่ในงานไม่มีใครแย่งประมูลกับสวีตงฮ่าน แต่หลินเทียนหยากลับไม่เชื่อเขาเท่าไหร่ จึงด่าทอว่า ” บัดซบ ฉันไม่เชื่อหรอก2ล้าน1หมื่น! ”
สวีตงฮ่านหัวเราะ “ให้นายไปเถอะ!”
ไม่มีใครเสนอราคาต่อ เจี่ยจิ้งอานให้พนักงานเปิดหินของหลินเทียนหยาด้วยสีหน้าที่สบอารมณ์เท่าไหร่ เป็นไปตามคาด มีสีเขียว
อัญมณีสีเขียวขนาดเท่ากำปั้นปรากฏ และเมื่อประเมินตามราคาท้องตลาด มีมูลค่าประมาณ2ล้านเท่านั้น
หลินเทียนหยามองสวีตงฮ่านด้วยสายตาแปลก ๆ “เถ้าแก่สวี ดูเหมือนว่าคุณจะพาผู้เชี่ยวชาญมาด้วยนะเนี่ย!”
สวีตงฮ่านยิ้มและพูดอย่างสุภาพว่า ” ใช่ที่ไหนล่ะ ผมแค่โชคดีเท่านั้นเอง”
ฟางปู้ถงเจ้าสัวร่ำรวยอันดับ1ของชิ่งหยางมองไปที่สวีตงฮ่านด้วยสายตาครุ่นคิด
คนอื่นๆ ก็มองไปที่สวีตงฮ่านด้วยสีหน้าที่แตกต่างกันออกไป
เจี่ยจิ้งอานที่อยู่บนเวทีโกรธเสียจนอยากด่าคำหยาบ หากไม่ใช่เพราะความมั่งคั่งมหาศาลของตระกูลหอรวมทรัพย์ สวีตงฮ่านเล่นแบบนี้ ตนคงล้มละลายอย่างแน่นอน หากไม่ใช่เพราะไม่ยอมเสียศักดิ์ศรี เจี่ยจิ้งอานอยากจะประกาศหยุดการประมูลประเดี๋ยวนี้เลย
ฉู่เหวินสงก็ตกใจเช่นกัน ถ้าครั้งแรกสวีตงฮ่านกล่าวถูกเพราะโชค เช่นนั้นครั้งที่สองต้องเพราะความสามารถแน่ๆ ดูเหมือนว่างานพนันหินครั้งนี้ สวีคงฮ่านคงจะทำเงินได้มากมาย
ถัดมาหินหมายเลข3 สวีตงฮ่านเอ่ยเพียงแค่ว่า 1.5ล้าน เขาแสดงตนว่าไม่สนใจ และจะไม่เข้าร่วมการประมูลครั้งนี้ สุดท้ายฟางปู้ถงเจ้าสัวร่ำรวยอันดับหนึ่งแห่งชิ่งหยางได้หินก้อนนี้ไปในราคา1.3ล้าน หลังจากตัดหินออกมาแล้ว พบว่าเป็นอัญมณีทับทิมแดงที่มีมูลค่าประมาณ 1.5 ล้านจริงๆ
ตอนนี้ ใครๆ ก็อยากหลุดคำสบถอย่างมาก สวีตงฮ่านเหมือนเปิดเนตรที่สามารถมองทะลุได้ แบบนี้จะให้คนอื่นๆ เล่นยังไง? โดยเฉพาะเจี่ยจิ้งอาน เขาอยากไล่สวีตงฮ่านออกไปประเดี๋ยวนี้เลย แต่สวีตงฮ่านไม่ได้มาป่วน เขาทำด้วยความสามารถของตน หากว่าเขาไล่ออกไป เช่นนั้นจะเสียชื่อเสียงของสร้างปัญหาด้วยความสามารถของเขา ถ้าเขาขับไล่ผู้คนออกไป มันจะทำลายชื่อเสียงของภูมรวมทรัพย์อย่างมาก
เมื่ออัญมณีหมายเลข 5 ถูกนำขึ้นมา สวีตงฮ่านหัวเราะและกล่าวว่า ” มีหยกอยู่ในนั้น ราคาสูงสุดให้8แสน ผมเสนอราคา8แสน หากใครให้เกินว่า8แสนก็เอาไปเลย!”
ไม่มีใครกล้าเสนอราคา แม้แต่หลินเทียนหยาเองก็เงียบ เจี่ยจิ้งอานโกรธเคืองอย่างมาก แต่เขาทำอะไรไม่ได้
ในขณะที่ทุกคนคิดว่าหินก้อนนี้จะตกเป็นของสวีตงฮ่าน เฉินโม่ก็ยกมือขึ้นและพูดเบา ๆ ว่า “1ล้าน!”
บทที่ 105 เฉินโม่เสนอราคา
บทที่ 107 เขามีเงินเหรอ