ตอนที่ 329 รับเป็นลูกสาว เป็นคุณป้า
ไม่รู้เหมือนกันว่าทางฝั่งฟังจือหันพูดอะไรบ้าง ปู่เจียงกดปุ่มแฮนด์ฟรีแล้วขยับโทรศัพท์มาตรงหน้าอวี๋กานกาน ในแววตาขุ่นหมองคู่นั้นแฝงความฉลาดหลักแหลมเอาไว้ทั้งสิ้น
“คุณว่าคุณอยากแต่งงานกับผม บังคับผมก็พอแล้ว ไปบังคับคุณปู่อีกทำไม”
น้ำเสียงทุ้มแหบพร่าของฟังจือหันที่ดังออกมาจากปลายสายเจือไว้ด้วยความเอาอกเอาใจ
ปู่เจียงพยักหน้าพร้อมกับเอ่ยซ้ำ “ถูกต้องๆ”
อวี๋กานกานไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “ฉันไม่ได้บังคับปู่คุณ…”
ฟังจือหันพูดแทรกเธอขึ้นมา “คุณเล่นอยู่ที่บ้านให้สนุก พอผมเสร็จธุระแล้วจะไปรับคุณ เด็กดี”
เด็กดีอะไรกัน
อวี๋กานกานอยากตะโกนออกไป แต่ฟังจือหันวางสายไปทันที
รอยยิ้มของปู่เจียงมีเลศนัยพร้อมกับเอ่ยออกมาอย่างโหดเ**้ยม “ยายเด็กขี้เหร่มาอวดดีอยู่ต่อหน้าฉัน รอดูก่อนเถอะว่าหลานชายฉันจะจัดการกับเธอยังไง”
อวี๋กานกานหน้าบูดพลางมองไปที่เขาด้วยสายตาคับแค้นใจ “เขาจะจัดการฉันได้ยังไง ฉันก็ไม่ได้อยากแต่งกับหลานชายคุณเสียหน่อย”
ปู่เจียงจ้องอวี๋กานกานเขม็ง ยายเด็กขี้เหร่นี่มีนิสัยทั้งดื้อทั้งด้าน ถ้าไม่ใช่เพราะว่าหลานชายเขาชอบ เขาก็ไม่อยากจะพูดกับเธอให้มากหรอก…
ขณะเดียวกันเจียงฉี่ก็ยกชามน้ำแกงหวานเข้ามาสองใบ
เธอวางมันลงบนโต๊ะชาพลางเอ่ยเสียงเบาด้วยรอยยิ้ม “คุณปู่คะ ซดน้ำแกงหวานเสร็จแล้วค่อยเล่นต่อค่ะ”
ปู่เจียงถลึงตามองเจียงฉี่อย่างอารมณ์เสีย “ซดน้ำแกงอะไร ไม่เห็นว่าฉันกำลังด่าคนอยู่เหรอ”
เขามองไปทางอวี๋กานกานอีกครั้ง “ในเมื่อเธอไม่อยากแต่งกับหลานชายฉันขนาดนี้ งั้นฉันก็จะตามใจเธอ หลังจากนี้เธอจะแต่งกับหลานชายฉันไม่ได้อีก” ชายแก่หัวเราะเหอะๆ แล้วพูดต่อ “ฉันไม่มีลูกสาว แต่อยากมีลูกสาวมาโดยตลอด ดูแล้วพวกเรามีส่วนที่ถอดแบบกันมาขนาดนี้ ฉันก็จะนับเธอเป็นลูกสาวละกัน”
เจียงฉี่สับสนใจชั่วขณะ เอ่ยด้วยความแปลกใจ “คุณปู่ จะรับคุณหมอเป็นลูกสาวกันได้ยังไงกัน”
อวี๋กานกานก็เกือบจะไม่กล้าเชื่อหูของตนเอง “…”
ถอดแบบมา
พวกเขาสองคนถอดแบบกันมาตรงไหน
ยังจะนับเป็นลูกสาวอีก
ช่างน่าโมโหและน่าขำเหลือเกิน
ปู่เจียงยิ้มหน้าบาน “ทำไมจะไม่ได้ล่ะ แกไม่ได้บอกว่าชอบเขามากเหรอ แกชอบ ย่าแกก็ต้องชอบด้วยแน่ๆ ตอนนั้นย่าแกอยากมีลูกสาวสักคน ช่วยไม่ได้ที่ตอนคลอดลุงสองเขาสุขภาพไม่ดี ได้แต่เสียดายเท่านั้น”
คำพูดบอกกับเจียงฉี่ แต่สายตากลับมองอวี๋กานกาน
เห็นได้ชัดว่ายายเด็กขี้เหร่นี่อยากจะพึ่งหลานชายเขาแต่ให้ตายยังไงก็ไม่ยอมรับ ตอนนี้ลองทำให้ยายเด็กขี้เหร่นี่ร้อนใจดู
เจียงฉี่ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “คุณปู่คะ แต่ว่าเธอ…”
แม้จะไม่ได้พูดออกมาชัดเจน แต่ทุกคนต่างก็รู้อยู่แก่ใจว่านี่คือแฟนสาวของพี่ชาย
อวี๋กานกานอธิบายยาก เอ่ยถามเสียงเบา “คุณจะรับฉันเป็นลูกสาวแน่นะ”
งั้นเธอก็เป็นป้าของฟังจือหันแล้วสิ
งั้นอีกหน่อยฟังจือหันจะบอกกับเธอว่าเป็นสามีของเธอไหมนะ
เธอแอบตั้งตาคอยอย่างชั่วร้าย
ปู่เจียงมองสีหน้าลำบากใจของอวี๋กานกานแล้วหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ให้รู้ซะบ้างว่าใครหมู่ใครจ่า “เธอบอกว่าไม่อยากคบกับหลานชายฉันไม่ใช่เหรอ แบบนี้ดีที่สุดแล้ว หลังจากนี้หลานชายฉันก็คงไม่ตามตื๊อเธอแล้ว เป็นไง ไม่อยากเหรอ”
อวี๋กานกานมีหรือจะไม่รู้ว่าปู่เจียงมีความคิดอะไรอยู่
ก็แค่อยากจะบังคับเธอให้ยอมรับว่าชอบหลานชายเขา ตามตื๊อหลานชายเขาอย่างหน้าไม่อาย
เขายังด่าปู่เจี่ยนว่าเป็นตาแก่ชั่วร้ายมาก แต่เขาชั่วร้ายเสียยิ่งกว่าปู่เจี่ยนอีก
อวี๋กานกานส่งยิ้มบางๆ “อยากสิคะ จู่ๆ มีพ่อเพิ่มมาอีกหนึ่งคน มีหลานชายหลานสาวเพิ่มมาอีก ชีวิตนี้จะดีซักเท่าไหร่กัน ตอนเย็นฉันจะให้ฟังจือหันเรียกฉันว่าป้า”
ปู่เจียง “…”
เจียงฉี่ “…”
ตอนที่ 330 เจออีกแล้ว…ไม่เป็นมิตรอย่างรุนแรง
ปู่เจียงซดน้ำแกงหวานหมดก็ง่วงนอนแล้ว เจียงฉี่จึงประคองเขาไปพักผ่อนในห้องนอน ส่วนอวี๋กานกานนั่งอยู่ด้านข้างพร้อมกับจับชีพจรเขา
ไม่นานชายแก่ก็นอนหลับไป
อวี๋กานกานกับเจียงฉี่จึงค่อยๆ เดินออกไป
“แต่ก่อนคุณปู่ชอบกินเผ็ด กินเผ็ดแทบจะทุกวันเลย เมื่อวานก็ให้ในครัวทำอาหารเผ็ดให้ ฉันบอกแล้วว่ากินไม่ได้แต่ท่านก็ดึงดันไม่ยอม บอกว่ากินนิดหน่อยไม่เป็นไรหรอก ฉันก็ขัดใจท่านไม่ได้จริงๆ ก็เลยให้กินเผ็ดได้หน่อยนึง น่าจะไม่เป็นไรใช่ไหมนะ”
เจียงฉี่มองอวี๋กานกานอย่างตื่นเต้น
ว่าตามเหตุผลก็กินไม่ได้จริงๆ แต่ว่ากินเล็กน้อยก็ไม่ได้ส่งผลเสียร้ายแรงอะไร แต่อวี๋กานกานจงใจหลอกเธอ “เป็นสิ ทำให้สภาพชีพจรแย่กว่าครั้งก่อน หลังจากนี้คุณต้องห้ามไม่ให้ท่านกินเผ็ดอีก”
เจียงฉี่หน้าถอดสี นัยน์ตาแดงระเรื่อ “แต่ว่า…คุณปู่ไม่ฟังฉัน จะทำยังไงดี แย่มากไหม”
ทำสาวสวยตัวน้อยตกใจจนแทบจะร้องไห้ อวี๋กานกานรู้สึกผิดขึ้นมาในชั่วขณะจึงรีบร้อนเอ่ย “ไม่แย่ คุณไม่ต้องเป็นห่วง เพียงแค่หลังจากนี้คุณอย่ายอมอีก”
เจียงฉี่มีสีหน้าลำบากใจ “เรื่องที่คุณปู่ตัดสินใจไปแล้ว คนอื่นเปลี่ยนใจไม่ได้เลย”
ตั้งแต่เด็กจนโตพวกเขาเชื่อฟังคุณปู่จนชิน ความรู้สึกเคารพนับถืออยู่ในใจจึงไม่กล้าต่อต้านคุณปู่มาโดยตลอด
“อย่างนั้นไม่ได้นะ ต้องบังคับถึงจะถูก”
“ฉันจะพยายามอย่างที่สุด”
อวี๋กานกานถือกล่องยาเดินลงมาชั้นล่าง บอกให้เจียงฉี่ไม่ต้องเดินไปส่งเธอแล้ว เธอเรียกรถมารับกลับเองเรียบร้อย
“ไม่ได้ค่ะ” เจียงฉี่พูดอย่างหนักแน่น “ก่อนคุณปู่นอนหลับก็บอกไว้แล้ว ถ้าตื่นขึ้นมาจะต้องได้เจอคุณ และท่านก็บอกแล้วว่าพี่จะมารับคุณ คุณอยู่ที่บ้านนี้เป็นเพื่อนฉันเถอะนะคะ”
“ฉันเห็นคุณดูแลคุณปู่ที่บ้านทุกวันเลย แต่คุณยังดูเด็กมากเลย เรียนจบแล้วเหรอ”
“ฉันจะเรียนจบปีหน้าค่ะ ก็เพราะคุณปู่ป่วย ฉันก็เลยลากลับประเทศมา รอให้คุณปู่หายป่วย และก็รอดื่มสุรามงคลของคุณกับพี่ ฉันก็ต้องกลับไปเก็บหน่วยกิตต่อแล้ว”
เจียงฉี่เอียงคอพลางหัวเราะออกมา น้ำเสียงเต็มไปด้วยความขี้เล่น
อวี๋กานกานเกือบจะลืมไปแล้วว่านี่คือน้องสาวของฟังจือหัน ถึงจะอ่อนเท่าไหร่ก็ยังเป็นจิ้งจอกน้อย
“ฉันกลับก่อนดีกว่า”
“อย่าๆ…” เจียงฉี่รีบร้อนดึงเธอไว้ในทันทีพร้อมกับเอ่ย “สองวันก่อนตอนที่ฉันไปเดินซื้อของ คือซื้อของขวัญเล็กๆ น้อยๆ มาให้คุณค่ะ คุณนั่งก่อน ดื่มชากินขนม ฉันจะรีบมา”
เจียงฉี่เดินขึ้นไปหยิบของขวัญแล้ว อวี๋กานกานนั่งลงบนเก้าอี้จันทร์แดง จิบน้ำชาแล้วเห็นตำราแพทย์แผนจีนหลายเล่มซึ่งวางอยู่ใต้โต๊ะชา พวก “คัมภีร์หวงตี้เน่ย์จิง” “คัมภีร์หนานจิง” “ตำราไข้และโรคเบ็ดเตล็ด” “ตำราเภสัชวิทยาดั้งเดิมของเสินหนง” และอื่นๆ ยังมีหนังสือดูแลสุขภาพอาหารการกินอยู่หลายเล่ม
อวี๋กานกานกินขนมไปพลางหยิบหนังสือดูแลสุขภาพมาเปิดอ่าน
ขณะเดียวนั้น ประตูใหญ่บ้านเจียงถูกคนเปิดออก แม่บ้านจึงเปิดประตู เจียงไป๋อันก้าวเท้าเดินเข้ามา
พอเห็นอวี๋กานกานนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นก็จ้องมองด้วยสีหน้าเฉยชา
แม่บ้านส่งยิ้มพร้อมกับอธิบายให้เจียงไป๋อัน “คุณชายอัน หมออวี๋มาตรวจอาการคุณผู้ชายค่ะ”
เจียงไป๋อันโบกมือให้แม่บ้านออกไป หลังจากนั้นก็เดินมาทางอวี๋กานกานและนั่งลงฝั่งตรงข้าม
แววตาเยือกเย็นดุร้ายคู่นั้นฉายแววไม่เป็นมิตรอย่างชัดเจนมาที่อวี๋กานกาน
นึกถึงวันนั้นที่ด้านนอกไป๋ฟางเภสัช คำพูดที่อวี๋กานกานด่าเขา นึกถึงฟังจือหันที่ทำให้เขาลำบาก เขาก็อยากจะฆ่าหญิงร้ายชายชั่วที่ “สมรู้ร่วมคิด” คู่นี้เสีย
เขาเอนไปด้านหลังพิงเก้าอี้จันทร์แดงแล้วถือบุหรี่ขึ้นมาหนึ่งมวนจุดไฟแล้วคาบเอาไว้ เอ่ยถามด้วยรอยยิ้มหยัน “ฟังจือหันให้เงินเธอเท่าไหร่เพื่อมาประจบประแจงคุณปู่”