ตอนที่ 269 เทียบกันไปเทียบกันมา โมโหกันเปล่าๆ
สายตาของเว่ยสวีเฟิงจ่อไปยังโทรทัศน์ เขาขมวดคิ้วเข้มและมีความสงสัยผ่านเข้ามาในแววตา
“บอส…” เว่ยสวีเฟิงพึมพำขึ้น
“บอส” เป็นฉายาที่แฟนคลับใช้เรียกเยวา
“ฮ่าๆ เป็นไงล่ะ เซอร์ไพรส์ไหมจ๊ะ ตื่นเต้นไหมจ๊ะ? ”ฉีเซ่าหยวนที่อยู่ข้างๆ นั่งลงข้าง เว่ยสวีเฟิงแล้วเอ่ยขึ้นพร้อมหัวเราะ
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เว่ยสวีเฟิงหันหน้ามาเหลือบมองฉีเซ่าหยวนแล้วพูดขึ้น “เหมือนบอสจริงๆ แฮะ แต่เสียดายที่ดูน่าเบื่อไปหน่อย”
ในวงการรถแข่งทั้งในและต่างประเทศชอบใช้อะไรที่เป็นสีเงิน ซึ่งถือว่าพบเจอได้บ่อยมากแล้ว แม้กระทั่งนักแข่งรถจำนวนมากก็ชอบเลียนแบบเรซแทร็คส์ กริมรีปเปอร์ เยวา
ฉีเซ่าหยวน “…”
“คนนี้เป็นใครน่ะ?” เว่ยสวีเฟิงชี้ไปยังหลินเยียนในจอแล้วเอ่ยถามฉีเซ่าหยวน
ฉีเซ่าหยวน ”นายว่าเป็นใครล่ะ”
“คนใหม่จากทีมรถแข่งตระกูลเฮ่อเหรอ” เว่ยสวีเฟิงถามขึ้น
ฉีเซ่าหยวน “…”
เขาพูดอะไรได้บ้างล่ะ บอกเว่ยสวีเฟิงตรงๆ เลยว่า แฟนคลับอย่างแกแย่มาก ขนาดเรซแทร็คส์ กริมรีปเปอร์ เยวาตัวจริงยังไม่ดูไม่ออกงั้นเหรอ?
แต่จะว่าไปแล้วนี่ก็โทษเว่ยสวีเฟิงไม่ได้จริงๆ ต่อให้เป็นคนอื่นก็คงไม่เชื่อว่าเยวาตัวจริงมาเยือน อีกทั้งยังเป็นการแข่งขันที่เกรดต่ำขนาดนี้
“ก็ใช่แหละ” สุดท้ายฉีเซ่าหยวนถอนหายใจแล้วพูดขึ้น “เนวิเกเตอร์ใหม่ของเฮ่อเล่อเฟิงอะไรนั่นจากทีมรถแข่งตระกูลเฮ่อ”
เว่ยสวีเฟิงพยักหน้าแล้วไม่ได้พูดอะไรต่อ ตั้งใจดูการแข่งขันต่อไป
“นายว่านานขนาดนี้แล้วทำไมบอสไม่มีข่าวอะไรเลย การแข่งขันลีกระดับโลกอันดับหนึ่งรุ่นต่อไป อย่าบอกว่าบอสจะไม่ลงแข่งนะ…”
เว่ยสวีเฟิงเงียบไม่ถึงสองนาที เขาได้มองไปทางฉีเซ่าหยวนข้างๆ แล้วเอ่ยปากขึ้น
“ฉันจะไปรู้ได้ไงล่ะ เผลอๆ มันอยู่ใกล้เอื้อมมือเลยนะเนี่ย”ฉีเซ่าหยวนนั่งตัวตรงแล้วมองไปยังเว่ยสวีเฟิงตรงๆ
“ใกล้เอื้อมมืองั้นเหรอ?” เว่ยสวีเฟิงชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นขมวดคิ้วขึ้นแล้วถาม “นายหมายถึง…บอสเป็นคนจีนงั้นเหรอ?”
ฉีเซ่าหยวน “…”
เขาใบ้ได้ชัดเจนมากแล้ว
“ต้องเป็นคนจีนน่ะสิ” ฉีเซ่าหยวนพยักหน้า
“ไม่แน่นะ อาจจะเป็นคนจากประเทศอื่นก็ได้” เว่ยสวีเฟิงพูดขึ้น
“ฉันบอกว่าคนจีนก็คนจีนสิ ถ้าบอสไม่ใช่คนจีนฉันจะไปตายเลย”ฉีเซ่าหยวนพูดขึ้นด้วยอารมณ์ตื่นเต้น “อีกอย่าง นายเคยเจอหน้าบอสแล้วไม่ใช่เหรอ”
เว่ยสวีเฟิงถอนหายใจ “เฮ้อ ตอนนั้นบอสใส่ผ้าปิดปากอยู่ มองไม่ชัดเลย…แต่ว่าเอาจริงๆ นะ ฉันมั่นใจได้ว่าบอสต้องเป็นคนสวยแน่ๆ อีกอย่างนอกจากฉันแล้วคิดว่าไม่น่าจะมีแฟนคลับคนไหนได้เห็นบอสตัวจริงแล้วล่ะ!”
“ไม่เคยมีใครเคยเจอบอสตัวจริง?”
ได้ยินเว่ยสวีเฟิงพูดแบบนี้ฉีเซ่าหยวนหัวเราะเบาๆ “เหอๆ…“
ไม่ใช่แค่เคยเจอบอสตัวจริง แล้วยังได้เห็นโฉมหน้าของบอสด้วย อีกทั้งยังได้พูดกับบอส บอสให้เขาเลี้ยงข้าวเธอ อีกอย่างนะ! เขาช่วยบอสไว้ได้ บอสบอกขอบคุณกับเขาด้วยล่ะ!
อีกอย่าง! อีกอย่าง! บอสให้วิธีติดต่อเธอไว้!!!
“เฮ้อ เทียบกันไปเทียบกันมา โมโหกันเปล่าๆ น่ะ น่าสงสารจัง” ฉีเซ่าหยวนมองไปยังเว่ยสวีเฟิง พูดขึ้นอย่างไม่แยแส
เว่ยสวีเฟิงมองฉีเซ่าหยวนแล้วหัวเราะขึ้น “นายก็อย่าท้อล่ะ มีโอกาสอีกเยอะ… เผลอๆ วันไหนนายจะได้เข้าใกล้บอสในระยะประชิดเหมือนฉัน อย่าท้อแท้ไปเลยน่ะ”
ฉีเซ่าหยวน “…”
คนที่เขาสงสารคือเว่ยสวีเฟิงเองเหอะ เจ้าหน้าโง่นี่ยังไม่รู้อีโหน่อีเหน่เลย
ที่น่าสงสารไม่ใช่เพราะว่าเว่ยสวีเฟิงไม่เคยเจอโฉมหน้าตัวจริงของบอส แต่เพราะว่าบอสอยู่ตรงหน้าแล้วเว่ยสวีเฟิงกลับไม่รู้อะไรเลย
ฉีเซ่าหยวนอยากบอก แต่ว่าตัวเองรับปากกับบอสแล้วว่าจะไม่บอกให้ใครรู้ เขาทรมานจริงๆ …ทำตัวยากสุดๆ
ตอนที่ 270 ศึกระหว่างแฟนคลับ!
ฉีเซ่าหยวนอยากพูดออกมาแบบไม่ต้องกังวลอะไรเลย แล้วก็ยืนหัวเราะอยู่บนหัวเว่ยสวีเฟิง
ถ้าเป็นความลับของคนอื่น อย่าว่าแต่เป็นความลับตัวเอง เขายังอดที่จะพูดไม่ได้…. แต่ว่านี่มันความลับของบอสเลยนะ!
ไม่ได้ เขาบอกไม่ได้เด็ดขาด ตีให้ตายก็พูดไม่ได้… อย่างมากก็แค่ให้คำใบ้เป็นพอ!
……
“การแข่งขันครั้งนี้ ตระกูลเฮ่อแพ้แน่ๆ” จู่ๆ เว่ยสวีเฟิงก็เปลี่ยนประเด็นแล้วพูดกับฉีเซ่าหยวน
ฉีเซ่าหยวนชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นเขาส่ายหัวแล้วพูดขึ้น “ไม่จริง ตระกูลเฮ่อชนะแน่!”
ได้ยินแบบนั้น เว่ยสวีเฟิงเหลือบมองฉีเซ่าหยวนแล้วพูดขึ้นพร้อมหัวเราะเล็กน้อย “ทีมรถแข่งเหล่าทังมีความสามารถที่สุด ทีมรถแข่งตระกูลเฮ่อไม่เคยชนะเลย โดยเฉพาะในจังหวะแบบนี้ ตัวถ่วงอย่างเฮ่อเล่อเฟิง อีกทั้งมีเปลี่ยนเนวิเกเตอร์กะทันหันอีก คิดว่าทั้งสองคนยังไม่ลงตัวกันเลย เปอร์เซ็นต์ชนะของทีมรถแข่งตระกูลเฮ่อคือศูนย์”
ในฐานะผู้ชมการแข่งรถระดับมืออาชีพมาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ ถ้าแค่นี้ยังดูไม่ออก งั้นการศึกษาผลการแข่งขันของแต่ละทีมในหลายปีที่ผ่านมาก็ถือว่าไร้ประโยชน์
“เฮ้ เอางี้ไหม เรามาเดิมพันกันไหม ฉันขอเดิมพันว่าทีมรถแข่งตระกูลเฮ่อจะชนะ ถ้าฉันชนะ ฉันขอรูปพร้อมลายเซ็นของบอส!” ฉีเซ่าหยวนรีบพูดขึ้น
เว่ยสวีเฟิงเก็บรักษารูปพร้อมลายเซ็นของเรซแทร็คส์ กริมรีปเปอร์ เยวาไว้อย่างดี ปกติเอาไว้บูชาอยู่ในบ้าน ไม่ให้ใครดูทั้งนั้น ซึ่งฉีเซ่าหยวนจ้องมานานแล้ว
“เหอๆ เดิมพันด้วยรูปพร้อมลายเซ็นของบอสงั้นเหรอ ได้ นายเอาอะไรมาเดิมพันล่ะ” เว่ยสวีเฟิงหัวเราะ
“เสื้อพร้อมลายเซ็นของบอส!” ฉีเซ่าหยวนพูดขึ้นอย่างคึกคะนอง
“เสื้อพร้อมลายเซ็นงั้นเหรอ” เว่ยสวีเฟิงได้ยินเช่นนั้นแล้วชะงักไปครู่หนึ่งแล้วถามขึ้นด้วยความสงสัย “นายมีเหรอ”
“แน่นอน!” ฉีเซ่าหยวนยืนขึ้นแล้วเดินไปข้างๆ เว่ยสวีเฟิง กระดกนิ้วโป้งไปด้านหลัง “ดูเอาเอง!”
ทันใดนั้น เว่ยสวีเฟิงมองไปยังแผ่นหลังของฉีเซ่าหยวนตามจิตใต้สำนึก “เยวา”
“ของปลอมแน่นอน!” เว่ยสวีเฟิงหัวเราะแล้วพูดขึ้นแบบไม่คิด
“ไม่จริง นายตั้งใจดูดีๆ ใช่ลายมือของบอสหรือเปล่า!” ฉีเซ่าหยวนตะคอกขึ้น
กล้าดียังไงมาบอกว่าลายเซ็นที่บอสให้ไว้เป็นของปลอม รับไม่ได้!
ขณะนั้น เว่ยสวีเฟิงสำรวจแผ่นหลังของฉีเซ่าหยวนอีกครั้ง หลังจากหายใจเข้าออกไปหลายครั้งแล้ว จู่ๆ เว่ยสวีเฟิงขมวดคิ้วเข้มขึ้น
ไม่ใช่ของปลอมแฮะ…
เป็นลายมือของบอสจริงด้วย
เว่ยสวีเฟิงมีรูปพร้อมลายเซ็นอยู่ใบหนึ่ง บอสเองยังเซ็นต์ชื่อลงบนตัวเขามาก่อน ดังนั้น เขาคุ้นเคยกับลายมือเรซแทร็คส์ กริมรีปเปอร์ เยวามาก
“บ้าเอ๊ย!”
จู่ๆ เว่ยสวีเฟิงยืนขึ้นจากที่นั่งด้วยความอึ้งทึ่ง จะเอื้อมมือไปถอดเสื้อของฉีเซ่าหยวน
“ทำไรน่ะ จะแย่งเหรอ จะแย่งใช่ไหมเนี่ย” ฉีเซ่าหยวนรีบหันหลัง เดินถอยหลังไปหลายก้าว
“แกเอามาจากไหน!” เว่ยสวีเฟิงจ้องเขม็งใส่ฉีเซ่าหยวน กัดฟันไว้แน่น แววตาเต็มไปด้วยความอิจฉา
เขาใช้เงินเยอะมากถึงได้ประมูลสร้อยคอในงานกุศลมาได้ ตอนแรกได้เจอตัวจริงแล้วมีโอกาสขอลายเซ็นเอาไว้ แต่เนื่องจากว่าไม่มีกระดาษ แถมเนื้อผ้าของเสื้อก็เขียนไม่ติด สุดท้ายได้แต่เซ็นต์ไว้บนเอว หลังจากนั้นเขาทุ่มสุดแรงกว่าจะได้รูปพร้อมลายเซ็นมาสักใบ แต่เจ้าฉีเซ่าหยวนนี่ ดันหาเสื้อพร้อมลายเซ็นมาจากไหนก็ไม่รู้อย่างง่ายดายซะงั้น!
ทนไม่ได้…ทนไม่ได้แน่นอน!
อีกอย่าง ที่ทำให้เว่ยสวีเฟิงรู้สึกสงสัยมากที่สุดคือ ด้วยนิสัยของฉีเซ่าหยวนถ้าเขามีเสื้อลายเซ็นของบอสจริง คงจะถือโทรโข่งประกาศให้ทั่วโลกรู้แล้ว ไม่มีทางที่เขาจะอดทนไว้แล้วมาโอ้อวดตอนนี้…
“นายระวังหน่อยสิวะ ถ้ามันเลอะขึ้นมา ฉันเอามีดมาเล่นด้วยนะ!” ฉีเซ่าหยวนรีบถอดเสื้อออกมา เห็นว่าลายเซ็นไม่เป็นไรแล้วก็โล่งอกขึ้นมาหน่อย เพิ่งเซ็นเมื่อกี้มันจะเลอะง่าย!
“เดี๋ยวก่อน นายนี่…เหมือนเพิ่งเซ็นได้ไม่นานเลยนะ” เว่ยสวีเฟิงเผยสีหน้าประหลาดใจ
“เหอๆ ไม่ต้องยุ่งน่า แค่เป็นของจริงก็พอแล้ว” ฉีเซ่าหยวนยิ้มด้วยความภาคภูมิใจ