อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาพบหลังจากนั้นกลับทำให้ 8102 ประหลาดใจระคนยินดีอย่างยิ่ง ตอนนี้แขนซ้ายของอีกฝ่ายกำลังหิ้วหุ่นรบแขนขาดตัวหนึ่ง มันคือ 8217 ที่เพิ่งจะตัดแขนขวาตัวเองและโดนหลุมดำกลืนกินเข้าไปนี่เอง
“ดูตรงมือซ้ายของหุ่นรบตัวนั้นสิ นั่นใช่ 8217 หรือเปล่า?” 8102 เอ่ยถามออกมาด้วยเสียงที่ยากจะสะกดกลั้นความยินดี ถึงเขาจะรู้ว่าตัวเองมองไม่ผิด แต่ความประหลาดใจนี้ทำให้เขาสงสัยอยู่บ้าง เพื่อนร่วมรบที่เดิมทีจะต้องตายยังสามารถกลับมาอยู่ข้างกายพวกเขาได้อีกครั้งเหรอ?
คำถามของ 8102 ทำให้ 8207 เหมือนกับฉีดเลือดไก่[1]จิตใจรู้สึกฮึกเหิมขึ้นมา เขารีบบังคับหุ่นรบซูมภาพมองไปที่ใจกลางหลุมดำ จากนั้นก็ตะโกนด้วยความตื่นเต้นยินดีโดยพลันว่า “เป็นเขา เป็นเขา เป็น 8217!”
“หุ่นรบตัวนั้น พวกนายรู้สึกว่ารูปแบบของมันดูคุ้นๆ อยู่บ้างหรือเปล่า?” 8112 วิงแมนหมายเลขหนึ่งของ 8102 ย่อมมองเห็นเช่นกัน เพียงแต่จุดที่เขาเน้นหนักคือรูปแบบหุ่นรบของฝ่ายตรงข้าม
“เป็นหุ่นรบของสหพันธรัฐเรา ฉันเห็นแขนขวาของเขามีตราดาวห้าแฉกสีทอง! นั่นเป็นเครื่องหมายเฉพาะสหพันธรัฐของพวกเรา” 8122 ที่อยู่อีกด้านตะโกนตามขึ้นมา
ในเวลานี้เอง หุ่นรบตรงใจกลางหลุมดำคล้ายกับต่อต้านแรงกลืนกินของหลุมดำอย่างสุดชีวิต ผ่านไปครู่หนึ่งหุ่นรบลึกลับตัวนั้นก็เคลื่อนที่ออกมาจากตำแหน่งใจกลางสุดของหลุมดำได้ในที่สุด บางทีแรงกลืนกินอาจจะลดลงเล็กน้อย ความเร็วของหุ่นรบลึกลับจึงเริ่มฉับไว รูปร่างของมันเปิดเผยขึ้นตรงหน้าผู้คนชัดเจนมากยิ่งขึ้น
ร่างของหุ่นรบลึกลับใหญ่กว่าหุ่นรบไพ่ราชารอบหนึ่ง เรียกได้ว่าเป็นหุ่นรบยักษ์ หุ่นรบประเภทนี้เรียกร้องเงื่อนไขต่อผู้ควบคุมสูงมาก รูปแบบหุ่นรบดูโบราณเรียบง่าย ร่องรอยความเสียหายทั่วทั้งร่างยิ่งเพิ่มความรู้สึกผ่านโลกมาอย่างโชกโชนนับไม่ถ้วน ทุกสิ่งทุกอย่างนี้ต่างยืนยันว่าหุ่นรบตัวนี้ได้ผ่านความยากลำบากได้รับความทุกข์ทรมานมาอย่างแสนสาหัส
ถึงแม้ว่าทั่วทั้งร่างของหุ่นรบลึกลับตัวนั้นจะดูเก่าชำรุดเสียหาย แต่สิ่งที่น่าประหลาดใจคือ ตราสัญลักษณ์ตัวแทนคนตรงหน้าอกของหุ่นรบกลับมีสีสันสดใสเหนือความคาดหมาย ฟีนิกซ์สีแดงเพลิงฟื้นคืนชีพจากเถ้าถ่านท่ามกลางเปลวไฟที่ลุกโชนอยู่ด้านล่าง ฟีนิกซ์ไฟโบยบินราวกับใช้พลังงานที่เปลวไฟมอบให้มัน ตราสัญลักษณ์นี้ทำให้ผู้ควบคุมหุ่นรบทุกคนของสหพันธรัฐในที่แห่งนี้รู้สึกคุ้นเคยยิ่ง และความรู้สึกคุ้นเคยแบบนี้คล้ายกับมาจากส่วนลึกในใจ…
“ฟีนิกซ์ไฟ! นี่เป็นฟีนิกซ์ไฟที่ฟื้นคืนชีพจากเถ้าถ่าน!” ไม่รู้ว่าใครตะโกนคำพูดประโยคนี้ในช่องสื่อสารที่กองทัพใช้กันอย่างสาธารณะ
“เป็นหลิงเซียว เป็นพลตรีหลิงเซียวนี่!” ทุกคนเหมือนกับถูกเรียกสติก็ไม่ปานก่อนจะทยอยกันตะโกนขึ้นมา ในสหพันธรัฐมีแค่คนเดียวเท่านั้นที่สามารถทำเครื่องหมายตราสัญลักษณ์ฟีนิกซ์ไฟที่ฟื้นคืนชีพจากเถ้าถ่านได้ นั่นก็คือพลตรีหลิงเซียว ผู้ควบคุมหุ่นรบขั้นเทวะ! และพลตรีหลิงเซียวก็ฟื้นคืนชีพจากเถ้าถ่านกลับมาที่สหพันธรัฐเหมือนกับฟีนิกซ์ไฟตัวนั้นจริงๆ!
“ไม่ผิด เป็นพลตรีหลิงเซียว ฉันเคยเห็นหุ่นรบตัวนั้นในหนังสือเรียนมาก่อน มันคือ Belief นั่นเป็น Belief หุ่นรบขั้นเทวะ!” มีคนจำหุ่นรบยักษ์ที่มีรูปแบบโบราณเรียบง่ายตัวนั้นได้ว่าเป็น Belief หุ่นรบขั้นเทวะที่อยู่ในตำนาน
นี่จึงอธิบายได้ว่าทำไมหุ่นรบตัวนี้ถึงต้านทานแรงกลืนกินมหาศาลในใจกลางของหลุมดำได้ และก็มีเพียงหุ่นรบขั้นเทวะเท่านั้นที่สามารถทำเรื่องนี้ได้
อีกทางด้านหนึ่ง คนของจักรวรรดิฮิงูเระเองก็จำหุ่นรบยักษ์ที่กำลังคิดจะหนีออกจากใจกลางหลุมดำได้เช่นกันว่าเป็น Belief พาหนะระดับเทวะของหลิงเซียวที่เล่ากันว่าถูกพวกเขาสังหารไปแล้ว
เจ้าหน้าที่ฝ่ายเสนาธิการอาโอกิที่กำลังเฝ้ามองหลุมดำอย่างใกล้ชิดอยู่ในยานบัญชาการของจักรวรรดิฮิงูเระเห็นฉากนี้เข้าร่างของเขาก็นิ่งงันไป “เป็นไปได้ยังไง นี่มันเป็นไปได้ยังไง หลิงเซียวไม่ได้โดนผู้กล้าของพวกเราสังหารไปแล้วหรอกเหรอ? ทำไมเขายังมีชีวิตอยู่ จู่ๆ ก็ปรากฏตัวออกมาจากในหลุมดำ?” เขารู้สึกว่าความทระนงในใจตัวเองกำลังพังทลาย จู่ๆ แหล่งกำเนิดความมั่นใจแต่เดิมของเขาถูกบอกว่าเป็นเรื่องหลอกลวง เขารู้สึกรับไม่ไหวไปชั่วขณะหนึ่ง “ไม่ นี่ไม่ใช่เรื่องจริงเด็ดขาด สิ่งที่ฉันเห็นคือภาพลวง เป็นภาพลวงตา!”
‘เพียะ’ ใบหน้าของอาโอกิถูกตบไปหนึ่งฉาดอย่างรุนแรง นายพลที่ยืนอยู่ด้านข้างเขาตบเรียกสติเขาหนึ่งฝ่ามือทันที “ต่อให้มีชีวิตอยู่แล้วเป็นยังไง จะให้เขาตายก็ง่ายดายมากเหมือนกัน!”
นายพลเป็นคนที่ตัดสินใจอย่างเฉียบขาดทันที เขารู้ว่าเมื่อหลิงเซียวรอดชีวิตกลับไปที่สหพันธรัฐหัวเซี่ย กำลังรบของสหพันธรัฐหัวเซี่ยก็จะไปถึงระดับสูงอย่างเป็นประวัติการณ์ นี่คือสิ่งที่จักรวรรดิฮิงูเระของเราไม่อาจรับไหว
แววตาของนายพลฉายความเหี้ยมโหดออกมาแวบหนึ่ง เขารีบเชื่อมต่อกับช่องสื่อสารทั้งกองทัพแล้วถ่ายทอดคำสั่งของเขาลงไป “สังหารผู้ควบคุมหุ่นรบขั้นเทวะหลิงเซียว ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม!”
หลังจากคำสั่งนี้ก็ทำให้เหล่าผู้ควบคุมหุ่นรบของจักรวรรดิฮิงูเระที่คาดเดาสงสัยในใจได้รับคำตอบว่า หุ่นรบลึกลับที่อยู่ใจกลางหลุมดำคือ Belief ของหลิงเซียวจริงๆ
“ฆ่าหลิงเซียว! ฆ่าหลิงเซียว! ฆ่าหลิงเซียว! ฆ่าหลิงเซียว!” ทหารของจักรวรรดิฮิงูเระได้รับการสั่งสอนอย่างล้างสมองว่า การสังหารผู้ควบคุมหุ่นรบขั้นเทวะหลิงเซียวคือผลงานการรบอันยิ่งใหญ่ที่ประเทศพวกเขาตั้งขึ้นมาเมื่อสิบหกปีก่อน พวกเขาไม่ยอมให้เกียรติยศนี้พังทลายเด็ดขาด ผู้ควบคุมหุ่นรบของจักรวรรดิฮิงูเระทุกคนต่างบังคับหุ่นรบให้เข้าไปใกล้หลุมดำ จากนั้นก็ยกปืนเลเซอร์ในมือขึ้นมาแล้วกราดยิงไปที่ใจกลางหลุมดำอย่างบ้าคลั่ง
“บัดซบ พวกมันคิดจะฆ่าพลตรีหลิงเซียวของพวกเรา!” การกระทำต่ำช้าของจักรวรรดิฮิงูเระได้กระตุ้นโทสะของทหารสหพันธรัฐที่กำลังรอคอยหลิงเซียวหนีรอดจากอันตรายด้วยความเคร่งเครียด
“ปกป้องพลตรีหลิงเซียว!” พลตรีถังซวี่เห็นฉากนี้ก็อดคำรามใส่ช่องสื่อสารอย่างโกรธเกรี้ยวไม่ได้
หลิงเซียวคืออาวุธสุดยอดของสหพันธรัฐพวกเขา เป็นหนึ่งในเทพผู้พิทักษ์ของพวกเขา จะให้เขาเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันที่นี่ไม่ได้เป็นอันขาด
“ปกป้องพลตรีหลิงเซียว!”
“ปกป้องพลตรีหลิงเซียว!”
“ปกป้องพลตรีหลิงเซียว!”
หลังจากเสียงคำรามอย่างโกรธขึ้งนี้ ทหารสหพันธรัฐทุกคนต่างยกอาวุธในมือขึ้นมาแล้วเริ่มโจมตีสกัดฝ่ายตรงข้าม ถึงขนาดที่มีผู้ควบคุมหุ่นรบมากมายพุ่งไปที่เขตชายขอบของหลุมดำ ตั้งกำแพงป้องกันหุ่นรบอย่างแน่นหนา ใช้ร่างหุ่นรบของตัวเองมาขัดขวางปืนเลเซอร์ของศัตรู
พวกเขารู้ดีว่ามีความเป็นไปได้สูงที่ทำแบบนี้แล้วจะทำให้พวกเขาจ่ายค่าตอบแทนด้วยชีวิต แต่พวกเขาไม่มีความหวาดกลัวเลย เพราะว่าสิ่งที่พวกเขาจะปกป้องคือไอดอลของพวกเขาทั้งกองทัพ ผู้ควบคุมหุ่นรบขั้นเทวะ พลตรีหลิงเซียว
ดังนั้นหลังจากที่เลเซอร์โจมตีมาแต่ละครั้ง กำแพงป้องกันหุ่นรบของสหพันธรัฐจะมีหุ่นรบระเบิดออกเสมอเพราะว่าเกินกว่าขอบเขตที่จะทนรับไหว เวลานี้เองก็จะมีหุ่นรบตัวใหม่เข้ามาอุดช่องว่างอย่างรวดเร็ว ใช้ร่างของหุ่นรบต้านทานปืนเลเซอร์ที่ยิงเข้ามาในครั้งถัดไปอีกครั้ง
แน่นอนว่าผู้ควบคุมหุ่นรบของจักรวรรดิฮิงูเระก็ไม่ได้สบายเช่นกัน ผู้ควบคุมหุ่นรบสหพันธรัฐก็โจมตีกลับใส่พวกเขาอย่างดุเดือด ปืนเลเซอร์แทบจะดังสนั่นพร้อมกัน สนามรบนี้กลายเป็นการโจมตีปราการข้าศึก ผู้ควบคุมหุ่นรบไม่ใช่ผู้ควบคุมหุ่นรบแล้ว พวกเขาไม่ได้บินอย่างปราดเปรียว ไม่ได้ใช้เทคนิคการโจมตีที่ซับซ้อน ทั้งสองฝ่ายยืนกราดยิงอยู่กับที่ใส่ฝ่ายตรงข้ามราวกับหุ่นกระบอกไม้ก็ไม่ปาน
ควรพูดว่านี่เป็นสงครามหุ่นรบที่ไม่มีแผนกลยุทธ์ ทั้งสองประเทศต่างก็เอาชีวิตของผู้ควบคุมหุ่นรบนับไม่ถ้วนมาแลกเพื่อเป้าหมายเดียวกัน นั่นก็คือหลิงเซียวที่ตอนนี้กำลังดิ้นรนหนีออกจากการกลืนกินของหลุมดำอย่างสุดชีวิต
ผู้ควบคุมหหุ่นรบของสหพันธรัฐไม่รู้ว่าต้านทานการโจมตีไปเท่าไหร่แล้ว และก็ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน แต่ในที่สุดพวกเขาก็ได้ยินเสียงโห่ร้องยินดีดังมาจากในช่องสื่อสารทั้งกองทัพว่า “พลตรีหลิงเซียวหนีออกจากหลุมดำสำเร็จแล้ว!”
พอได้ยินข่าวนี้ ผู้ควบคุมหุ่นรบของสหพันธรัฐทุกคนต่างยินดีรู้สึกว่าต่อให้ต้องตายก็คุ้มค่าแล้ว
จากนั้นก็มีเสียงนุ่มนวลอย่างยิ่งยวดดังขึ้นในช่องสื่อสารทั้งกองทัพว่า “ของคุณพี่ๆ น้องๆ ที่คุ้มครอง” เสียงนี้ทำให้ทุกคนตื่นเต้นไม่หยุด และก็ทำให้ขอบตาของพลตรีถังซวี่ร้อนผ่าวเช่นกัน เสียงที่คุ้นเคยนี้คือเสียงของหลิงเซียวที่ ‘พลีชีพ’ ไปเกือบสิบเจ็ดปี
หลิงเซียวส่ง 8217 ในมือให้กับผู้ควบคุมหุ่นรบคนหนึ่งของสหพันธรัฐแล้ว เขาก็บังคับ Belief ให้บินขึ้นไปลอยอยู่ด้านบนหุ่นรบสหพันธรัฐทันที
“เปิดระบบเทวทัณฑ์!” หลิงเซียวกล่าวเรียบๆ
“Belief รับคำสั่ง เปิดใช้งานเทวทัณฑ์!” Belief กับหลิงเซียวประสานงานกันอย่างดีเยี่ยมจนถึงที่สุดแล้ว ไม่ถึงหนึ่งวินาทีด้านหลังของ Belief ก็สยายปีกสิบสองข้างออกมาฉับพลัน หลังจากนั้นปีกก็ดูดซับพลังงานจนถึงขีดสูงสุดอย่างรวดเร็ว
หลิงเซียวบังคับหุ่นรบ Belief ให้แยกปีกทั้งสิบสองข้างไปยังสิบสองทิศทาง เล็งไปยังฝูงหุ่นรบฮิงูเระที่อยู่ห่างไกลออกไปทางด้านหน้า
หลิงเซียวกดไกปืนยิงโดยไม่ลังเล เลเซอร์อันทรงพลังสิบสองสายสาดไปยังฝูงหุ่นรบฮิงูเระที่อยู่ทางด้านหน้า ทำให้ทั่วทั้งอวกาศส่องสว่างในพริบตา ผู้ควบคุมหุ่นรบของสหพันธรัฐรู้สึกแค่ว่าสายตาของตัวเองตกอยู่ในสภาพมืดบอดเนื่องจากรัศมีแสงที่รุนแรง
เมื่อลำแสงทรงพลังสิบสองสายหายไป สายตาของผู้คนก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง ก่อนจะพบว่าเส้นทางว่างเปล่าสิบสองสายปรากฎขึ้นในฝูงหุ่นรบฮิงูเระ หุ่นรบที่เดิมทีอยู่ตรงนั้นได้หายไปแล้ว สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นคือไม่มีร่องรอยเหลืออยู่เลยสักนิดเดียว
นี่คือการโจมตีอะไรกัน? น่ากลัวมากเกินไปแล้ว! ทุกคนทอดสายตามองไปที่หุ่นรบของหลิงเซียวแล้วค่อยพบว่า ตอนนี้หุ่นรบ Belief ของหลิงเซียวเปลี่ยนรูปร่างไปแล้ว ด้านหลังของหุ่นรบตั้งปีกสิบสองข้างขึ้นมา ปีกทุกข้างอยู่ในสภาพสมบูรณ์ทำให้คนรู้สึกหลงใหล เกิดความรู้สึกไปเองในชั่วพริบตาว่ามีทูตสวรรค์จุติลงมา
เวลานี้ตรงปลายสุดของปีกกำลังผนึกพลังงานลำแสงสีขาวขึ้นมา มันค่อยๆ สว่างขึ้นเรื่อยๆ แทบจะแผดเผาดวงตาของทุกคน ไม่เพียงเท่านั้นพลังงานมหาศาลนี้เริ่มกระจายออกจากปลายสุดของปีก….
ในตอนนี้เอง ปีกทั้งสิบสองข้างเปลี่ยนทิศทางพร้อมกัน มันยังคงเล็งไปที่ฝูงหุ่นรบฮิงูเระ เพียงแต่คราวนี้ทิศทางการโจมตีทั้งสิบสองทางของมันไม่เหมือนเดิมแล้ว
ลำแสงสิบสองสายยิงออกไปอย่างรวดเร็วอีกครั้ง หลังจากที่ลำแสงหายไป มันยังคงทิ้งเส้นทางว่างเปล่าสิบสองสายใหม่เอาไว้
การโจมตีด้วยลำแสงเรียบง่ายสองครั้งได้ทำลายหุ่นรบของจักรวรรดิฮิงูเระไปเกือบสองพันกว่าตัว ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่ในนี้จะเป็นหุ่นรบระดับกลางและสูง ทว่าก็มีหุ่นรบไพ่ราชาอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน แต่ไม่ว่าจะเป็นหุ่นรบประเภทไหน เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีอันน่ากลัวเช่นนี้ พวกเขาก็ไม่มีแรงตอบโต้กลับโดยสิ้นเชิง
“บากะ ต้องฆ่าหลิงเซียวให้ได้!” เมื่อเห็นการถล่มโจมตีอันน่ากลัวของผู้ควบคุมหุ่นรบขั้นเทวะหลิงเซียว นายพลก็ยิ่งรู้ว่าไม่อาจปล่อยให้หลิงเซียวมีชีวิตรอดไปได้ ไม่อย่างนั้นมันจะก่อหายนะต่อจักรวรรดิฮิงูเระของพวกเขา “ปืนใหญ่ของยานอวกาศทั้งหมดเล็งไปที่หลิงเซียว ยิงมัน ยิงมันให้หนักๆ ต้องกำจัดหลิงเซียวให้ได้!”
นายพลรู้ดีว่าต่อให้วันนี้พวกเขาต้องตายอยู่ที่นี่กันหมด ขอเพียงสามารถฆ่าหลิงเซียวได้สำเร็จ ทุกอย่างก็คุ้มค่าแล้วเสียสละทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อจักรวรรดิคือเรื่องที่คุ้มค่า
“แย่แล้ว ฝ่ายตรงข้ามคิดจะทุบหม้อข้าวจมเรือ[2]แล้ว” การเคลื่อนไหวผิดปกติของฝูงยานอวกาศฝั่งศัตรูย่อมถูกกองบัญชาการของสหพันธรัฐสังเกตเห็น พวกเขาตื่นตระหนกลนลานอยู่บ้าง ควรรู้ไว้ว่าอานุภาพของปืนใหญ่กระบอกหลักของยานอวกาศน่าหวาดกลัวอย่างยิ่ง ต่อให้เป็นยานอวกาศลำแม่ที่มีความทนทานมากที่สุดก็ทนรับการโจมตีปืนใหญ่กระบอกหลักของยานอวกาศสามถึงห้าครั้งไม่ไหวเช่นกัน
……………………………………………….
[1] ปรียบเปรยคนที่มีอาการคึกคัก ตื่นเต้น
[2] หมายถึง ตัดสินใจสู้ตาย