บทที่ 204 เพิ่มหลาน

ห้วงเวลาบุปผาผลิบาน

ท่าน​แม่เฒ่า​เผย​เข้าใจ​ความหมาย​ของ​เฉิน​ต้า​เหนียง​ดี​ ​นาง​ก็​รู้สึก​ว่า​ไม่เหมาะสม​อยู่​บ้าง​ ​แต่​ฐานะ​ของ​อวี​้​ถัง​…​ไม่​เพียง​อยู่​คนละ​รุ่น​ ​อายุ​ยังน้อย​เกินไป​อยู่​บ้าง​ ​นาง​คิด​ว่า​ลูกชาย​คง​ไม่​ถึงกับ​มี​ความคิด​เช่นนี้​ ​ถึงแม้ว่า​ลูกชาย​จะ​มี​ความคิด​เช่นนี้​ ​นาง​ก็​ไม่​อยาก​ยุ่ง​เช่นกัน

ลูกชาย​คนที​่​สาม​ของ​สกุล​พวกเขา​ ​หาก​ดื้อรั้น​ขึ้น​มา​ไม่ว่า​ใคร​ก็​เอา​ไม่อยู่

สามี​จากไป​แล้ว​ ​นาง​ไม่​อยาก​ระหองระแหง​กับ​พวก​ลูกชาย​อีก

สิ่ง​ที่​สำคัญ​ที่สุด​คือ​ผู้​ที่​เป็น​หัวหน้าครอบครัว​ ​แม้​ผม​ขาว​ก็​จะ​ไม่​ร้าง​ลาจาก​นาง​กลับ​หาย​ไป​อย่างกะทันหัน​เช่นนี้​ ​นาง​จึง​ตระหนัก​ได้​ว่า​โลก​นี้​ไม่มี​อะไร​แน่นอน​ ​ยาม​ที่​ยัง​อ่อนเยาว์​ ​เรื่อง​ไม่​สลักสำคัญ​ที่​ปล่อย​ได้​ก็​ควร​ปล่อยไป

ท่าน​แม่เฒ่า​เผย​เอ่ย​กับ​เฉิน​ต้า​เหนียง​อย่าง​แฝง​ความนัย​ ​“ส​ยาก​วง​อายุ​น้อยที่สุด​ ​เป็น​ลูกหลง​ของ​พวกเรา​ ​ยาม​ที่​ให้กำเนิด​เขา​ ​พี่ชาย​ทั้งสอง​ก็​เติบใหญ่​หมด​แล้ว​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​ล้วน​เป็น​คนที​่​เรียน​ตำรา​เก่ง​ทั้งนั้น​ ​พวกเรา​ก็​ไม่ได้​ตั้งความหวัง​กับ​เขา​เหมือน​พี่ชาย​ทั้งสอง​ขนาด​นั้น​ ​คำ​โบราณ​กล่าว​ได้ดี​ ​ตามใจ​หลาน​ไม่​ตามใจ​ลูก​ ​แต่ส​ยาก​วง​ ​ตั้งแต่​เล็ก​ก็​เติบโต​บน​บ่า​ของ​พ่อ​เขา​ ​เป็น​เด็ก​คน​แรก​ที่​ท่าน​ผู้เฒ่า​ดูแล​ด้วยตัวเอง​จน​เติบใหญ่​ ​กระทั่ง​หลาน​คนโต​อย่าง​เผยถง​ ​ก็​ไม่เคย​ได้รับ​การ​เอาใจใส่​เช่นนี้​มาก​่อน​”

“​เจ้า​อย่า​มองว่าส​ยาก​วง​มักจะ​ต่อต้าน​ท่าน​ผู้เฒ่า​ ​ในความเป็นจริง​เขา​เป็น​คนที​่​สนิท​กับ​ท่าน​ผู้เฒ่า​มาก​ที่สุด​ ​ส่วน​ท่าน​ผู้เฒ่า​ก็​เอ็นดู​เขา​เป็น​ที่สุด​ ​ท่าน​ผู้เฒ่า​จากไป​ ​กระทั่ง​ข้า​ที่​ยัง​มีชีวิต​อยู่​ค่อยๆ​ ​สบายใจ​ขึ้น​มา​เพราะ​มีลูก​หลาน​ปรนนิบัติ​กตัญญู​ ​แต่ส​ยาก​วง​ ​ถึง​ยาม​นี้​ก็​ยัง​กักเก็บ​ไว้​ใน​ใจ​!​ ​เจ้า​อย่า​คิด​ว่า​พวก​เจ้า​ปิด​ข้า​แล้ว​ข้า​จะ​ไม่รู้​ ​ไม่​กี่​วันก่อน​ ​สาวใช้​ที่​ชื่อ​จื่อ​อะไร​นั่น​ใน​เรือนส​ยาก​วง​ ​พรม​น้ำหอม​บน​ตัวเล็ก​น้อย​ ​เขา​ก็​เรียก​นายหน้า​ขาย​ทาส​มาทัน​ที.​..​ก่อนหน้านี้​เขา​ไม่ใช่​คนที​่​อารมณ์ร้อน​เช่นนี้​ ​แต่​เจ้า​ดู​สอง​ปีนี​้​…​”

“​ใน​ใจ​เขา​เจ็บปวด​ ​กลับ​ไม่​พูด​ออกมา​ ​ข้า​นั้น​รู้ดี​ ​หาก​เรื่อง​นี้​ทำให้​เขา​มีความสุข​ได้​ ​ก็​ปล่อย​เขา​ไป​เถิด​”

เฉิน​ต้า​เหนียง​ครุ่นคิด​เล็กน้อย​ก็​ค่อย​กระจ่าง​ใจ​ตาม​ ​เอ่ย​ด้วย​รอยยิ้ม​ ​“​ก็​ถูก​เจ้าค่ะ​ ​นายท่า​นข​อง​พวกเรา​เป็น​คน​มี​ความคิด​ ​สิ่ง​ที่​พวกเรา​คิดได้​ ​เขา​ก็​ย่อม​คิดได้​เช่นกัน​ ​พูดถึง​คุณหนู​อวี​้​ผู้​นี้​ ​ก็​เป็น​คนที​่​น่ารักน่าเอ็นดู​ ​นอกจาก​จะ​พูดเก่ง​แล้ว​ ​นิสัย​ยัง​สุภาพอ่อนโยน​ ​รู้จัก​ความเหมาะสม​”

ท่าน​แม่เฒ่า​ไม่​ปริปาก​เอ่ย​อัน​ใด​ ​ถาม​เรื่อง​วัน​สรงน้ำพระ​ขึ้น​มา​ ​“​ที่พัก​ของ​พระ​ชั้นสูง​จัดการ​เรียบร้อย​แล้ว​หรือยัง​?​ ​ให้​หู​ซิ่ง​จับตาดู​หน่อย​ ​เขา​ก็​เป็น​คน​เก่าแก่​แล้ว​ ​บาง​กฎเกณฑ์​ก็​ไม่จำเป็น​ให้​ข้า​ต้อง​พูด​”

เฉิน​ต้า​เหนียง​รีบ​ละล่ำละลัก​เอ่ย​ ​“​ท่าน​วางใจ​เถิด​เจ้าค่ะ​ ​นอกจาก​หู​ซิ่ง​ ​นายท่าน​สาม​ยัง​ส่ง​ผู้ดูแล​อีก​สอง​คน​เข้ามา​ช่วยเหลือ​ ​ไม่ว่า​เรื่อง​อะไร​ย่อม​จัดการ​อย่างเหมาะสม​ทั้งนั้น​”

ทั้งสอง​คน​นั่ง​พูดคุย​กัน​ภายใต้​แสงไฟ​ริบหรี่

ทาง​ร้านค้า​เครื่อง​ลงรัก​สกุล​อวี​้​ใน​เมือง​หลิน​อัน​ ​กลับ​ไม่ได้​นอน​ทั้งคืน

จาก​ความต้องการ​ของ​เผย​เยี​่​ยน​ ​อวี​้​หย่วน​จึง​คอย​นำซ​ย่า​ผิง​กุ้ย​ให้​เร่ง​ทำ​กล่อง​ไม้​ ​ทั้งสอง​คน​ตาแดง​ก่ำ​ไป​หมด​ ​โดยเฉพาะซ​ย่า​ผิง​กุ้ย​ ​เพราะ​ต้อง​ถือ​มีด​แกะสลัก​เป็นเวลา​นาน​ ​มือ​จึง​เริ่ม​สั่น​ขึ้น​มา

อวี​้​หย่วน​เห็น​ว่านี​่​ไม่ใช่​เรื่องใหญ่​อะไร​ขนาด​นั้น​ ​เกลี้ยกล่อม​ว่า​ ​“​เจ้า​อย่า​ได้เสีย​การ​ใหญ่​เพราะ​เรื่องเล็ก​ ​หาก​ไม่ไหว​ก็​พักผ่อน​เสียก่อน​”

ซ​ย่า​ผิง​กุ้ย​ยิ้ม​เจื่อน​ ​เอ่ย​ว่า​ ​“​สี​ใหม่​จะ​มาถึง​เมื่อใด​ขอรับ​?​”

อย่างไร​อวี​้​หย่วน​ก็​เป็น​ลูก​เจ้าของร้าน​ ​สิ่ง​ที่​สนใจ​ย่อม​เป็นยอด​จำหน่าย​ใน​ร้าน​ ซ​ย่า​ผิง​กุ้ย​เป็น​ช่างฝีมือ​ย่อม​ใส่ใจ​เรื่อง​งานฝีมือ​มาก​ที่สุด​ ​คำพูด​ของ​เผย​เยี​่​ยน​คล้าย​กับ​ฟ้าร้อง​ที่​ดังก้อง​หู​เขา​ ​จู่ๆ​ ​เบื้องหน้า​ก็​ส่องสว่าง​ ​เรื่อง​ที่​เมื่อก่อน​คิด​ไม่​ตก​ ​ยาม​นี้​กลับ​มอง​อย่าง​ทะลุปรุโปร่ง​ ​เผย​เยี​่​ยน​ไม่เข้าใจ​เครื่อง​ลงรัก​ ​กลับ​รู้จัก​เห็นคุณค่า​ ​ทั้ง​ยัง​ประเมินคุณค่า​ไว้​สูง​ ​เขา​คิด​ว่า​โอกาส​ที่จะ​พบ​เจอ​ ​ทั้ง​ได้​ฟัง​คำแนะนำ​เช่นนี้​เป็นเรื่อง​ยาก

เขา​อยาก​คว้า​โอกาส​ครั้งนี้​ไว้

หากซ​ย่า​ผิง​กุ้ย​ไม่มี​ความเด็ดเดี่ยว​เช่นนี้​ ​ก็​คง​คล้อยตาม​ไป​กับ​อวี​้​ป๋อ​แล้ว

อวี​้​หย่วน​เห็นซ​ย่า​ผิง​กุ้​ยก​็​รู้​ว่า​ตัวเอง​คง​เกลี้ยกล่อม​เขา​ไม่ได้​ ​จึง​ไม่​โน้มน้าว​อะไร​ต่อ​ ​“​พรุ่งนี้​เช้า​น่าจะ​มา​แล้ว​ ​จาก​ประสบการณ์​ปี​ที่ผ่านมา​ ​คงจะ​ทันเวลา​อยู่​”

หน้าฝน​ของ​เจียง​หนา​นอยู​่​ถัดจาก​เทศกาล​ไหว้​บ๊ะ​จ่าง

ซ​ย่า​ผิง​กุ้​ยพ​ยัก​หน้า​ ​ก่อน​จะ​พุ่ง​สายตา​มา​จดจ่อ​ที่​กล่อง​ไม้​เครื่อง​ลงรัก​บน​โต๊ะ​ ​“​ท่าน​คิด​ว่า​ครั้งนี้​ข้า​แกะสลัก​กลีบดอก​บัว​เป็น​อย่างไร​?​ ​ลายเส้น​เฉียบคม​ ​เหลี่ยม​มุม​เด่นชัด​เหมือน​ที่นาย​ท่าน​สาม​ต้องการ​หรือไม่​?​”

อวี​้​หย่วน​เอ่ย​ด้วย​รอยยิ้ม​ ​“​ไม่ว่า​จะ​เหมือน​หรือไม่​ ​เจ้า​ก็​ไป​งีบ​เสียหน่อย​เถิด​ ​รอสี​ใหม่​มาถึง​ ​ข้า​จะ​เรียก​เจ้า​อีกครั้ง​…​ครั้งนี้​ร้านค้า​ของ​พวกเรา​จะ​หาเงิน​ก้อน​ใหญ่​อย่างที่​นายท่าน​สาม​พูด​ได้​หรือไม่​ ​ก็​ต้อง​ดู​ที่​เจ้า​แล้ว​ ​เจ้า​อย่า​ได้​ทำ​พัง​ใน​ยาม​ที่​สำคัญ​เชียว​”​ ​จากนั้น​ก็​ยัง​เตือน​ซ้ำแล้วซ้ำอีก​ ​“​แม้​จะ​ไม่​ทำ​เพื่อ​ตัวเอง​ ​ก็​คิด​เผื่อ​พวก​ศิษย์​พี่​ศิษย์​น้อง​ใน​ร้าน​บ้าง​เถิด​!​”

ซ​ย่า​ผิง​กุ้​ยลัง​เลอ​ยู่​พักใหญ่​ ​ก่อน​จะ​มี​ศิษย์​ตัวเล็ก​คน​หนึ่ง​วิ่ง​ตึก​ตัก​เข้ามา

​“​อาจารย์​ ​อาจารย์​”​ ​เขา​ไม่ทัน​ได้​สังเกต​รอบ​ห้อง​ให้​ดี​ก็​ตะโกน​โวยวาย​ไป​ทั่ว​ก่อน​ ​“​เถ้าแก่​น้อย​ล่ะ​?​ ​นาย​หญิง​น้อย​คลอด​คุณชาย​น้อย​แล้ว​ขอรับ​ ​นาย​หญิง​ใหญ่​ให้​เถ้าแก่​น้อย​รีบ​กลับ​ไป​!​”

“​หา​!​”​ ​ไม่​เพียง​อวี​้​หย่วน​และซ​ย่า​ผิง​กุ้ย​ ​คนใน​ร้าน​ต่าง​ก็​เงยหน้า​ขึ้น​มาม​อง​อวี​้​หย่วน

ศิษย์​ตัวเล็ก​ที่​ปฏิกิริยา​ว่องไว​ผุด​ลุก​ยืน​ตะโกน​ว่า​ ​“​ดีใจ​กับ​เถ้าแก่​น้อย​ด้วย​”

ก่อน​คนอื่น​จะ​ดึง​สติก​ลับ​มา​ ​ทยอย​กล่าว​อวยพร​ให้​อวี​้​หย่วน

อวี​้​หย่วน​ยิ้ม​จน​ดวงตา​กลายเป็น​ขีด​เดียว​ ​ไม่สน​ใจ​จะ​พูดคุย​เรื่อง​กล่อง​ไม้​เครื่อง​ลงรัก​กับซ​ย่า​ผิง​กุ้​ยอีก​ ​รีบเร่ง​ออก​ไป​ข้างนอก​ทันที​ ​วิ่ง​ไป​พลาง​ ​ตะโกน​บอก​ไป​พลาง​ ​“​ผิง​กุ้ย​ ​ที่นี่​ก็​ฝาก​ให้​เจ้า​แล้วกัน​ ​ข้า​จะ​กลับ​ไปดู​ที่​เรือน​ก่อน​ ​สักพัก​ใหญ่​ถึง​จะ​กลับมา​ ​มิสู​้​เจ้า​ไป​หลับ​สัก​งีบ​ก่อน​!​”

ไม่​รอ​ให้ซ​ย่า​ผิง​กุ้ย​ได้​ตอบ​ ​เขา​ก็​วิ่ง​ไป​แทบ​ไม่เห็น​เงา​แล้ว

กลับมา​ที่​เรือน​ ​คน​สกุล​หวัง​ก็​หอบ​ผ้าอ้อม​ไว้​ใน​อก​แล้ว​ ​กำลัง​พูดคุย​กับ​คน​สกุล​เฉิน​อย่างดี​ใจ​ ​“​ไม่ว่า​จะ​พูด​อย่างไร​ก็​ต้องหา​สะใภ้​ที่​ร่างกาย​แข็งแรง​หน่อย​ ​เจ้า​ดู​สะใภ้​ของ​หลานชาย​เจ้า​ ​เมื่อ​เย็น​วาน​เริ่ม​มี​อาการ​ ​วันนี้​เช้าตรู่​ก็​คลอด​เสีย​แล้ว​ ​ไม่​เพียง​น้ำหนัก​เด็ก​เกือบ​แปด​จิน​ ​แต่​พอนั​่ง​ขึ้น​มาก​็​กิน​ได้​แล้ว​ ​เจ้าตัว​น้อย​ของ​พวกเรา​ผู้​นี้​ลืมตา​ก็​มี​ของ​ให้​กิน​แล้ว​ ​ข้า​เตรียม​น้ำข้าว​ไว้​ล้วน​เสียเปล่า​”

คน​สกุล​เฉิน​มอง​เด็ก​ที่อยู่​ใน​ผ้าอ้อม​อย่าง​ยาก​ที่จะ​ได้​พบ​ ​ปาก​ก็​ขานรับ​ว่า​ ​“​แน่​สิ​ ​ปีนั​้​นข​้า​ยัง​แทบ​ไม่ไหว​ ​อา​ถัง​ของ​พวกเรา​เกิด​มาก​็​รับเคราะห์​ไป​ด้วย​ ​หลาน​สะใภ้​กิน​ได้​ก็ดี​แล้ว​ ​ข้า​พูด​กับ​คน​ขาย​เนื้อ​ทาง​ตะวันออก​ของ​เมือง​ไว้​แล้ว​ ​พรุ่งนี้​เช้า​ข้า​จะเข้า​ไป​เอา​ขา​หมู​เข้ามา​”

เนื้อหา​ที่​พูดคุย​พา​ให้​อวี​้​หย่วน​ใบหน้า​แดง​แทบ​เป็น​หยด​เลือด​ ​เขา​กลับ​ยังคง​ฝืนใจ​เข้าไป​ทักทาย​ผู้ใหญ่​ทั้งสอง​คน

คน​สกุล​หวังมี​หลานชาย​คนโต​แล้ว​ ​ไม่ว่า​อะไร​ก็​รื่นหู​รื่น​ตา​ทั้งนั้น​ ​ผงกศีรษะ​ให้​ลูกชาย​ ​เอ่ย​ว่า​ ​“​รีบ​เข้าไป​ดู​สะใภ้​เจ้า​เถิด​ ​นาง​สร้าง​ประโยชน์​ใหญ่หลวง​ให้​สกุล​พวกเรา​ ​ภายหลัง​เจ้า​ต้อง​ดูแล​นาง​ให้​ดี​”

อวี​้​หย่วน​ขานรับ​ระรัว​ ​มอง​ไปร​อบ​ๆ​ ​พบ​ว่าน​อก​จาก​มารดา​และ​คน​สกุล​เฉิน​แล้ว​ ​ก็​มี​แม่นม​ที่​ขอให้​มาดู​แล​ลูกชาย​และ​คน​ข้าง​กาย​คน​สกุล​เซียง​อีก​สอง​คน​ ​จึง​อด​เอ่ย​ไม่ได้​ ​“​อา​ถัง​ล่ะ​?​ ​แจ้ง​นาง​แล้ว​หรือยัง​?​”

“​แจ้ง​แล้ว​ๆ​”​ ​คน​สกุล​เฉิน​เอ่ย​ติดต่อกัน​ ​“​ไป​พร้อมกับ​คนที​่​ไป​ส่งข่าว​ให้​เจ้า​ ​คำนวณ​เวลา​ดู​ ​นาง​ก็​คง​ทราบ​แล้ว​เช่นกัน​”

อวี​้​หย่วน​ยิ้ม​รับ​ว่า​ ​“​เช่นนั้น​ก็ดี​”​ ​ก่อน​จะ​รับ​เด็ก​ใน​ผ้าอ้อม​จาก​มือ​มารดา​มาดู​หน้า​ดู​ตา​ ​รู้สึก​ว่า​เด็ก​ผู้​นี้​ตัว​แดง​แจ๋​ ​ผิว​ยับ​ย่น​ราวกับ​ลูก​ลิง​ ​ก่อน​จะ​ส่งคืน​สู่​อ้อมอก​มารดา​อีกครั้ง​ ​เอ่ย​ว่า​ ​“​ข้า​จะ​ไปดู​แม่​ของ​เด็ก​”​ ​พลาง​เข้าไป​ใน​เรือน​อย่างเร่งรีบ

คน​สกุล​หวัง​เห็น​แล้วก็​สั่น​ศีรษะ​ ​เอ่ย​กับ​คน​สกุล​เฉิน​ด้วย​รอยยิ้ม​ ​“​เจ้า​คง​เห็นชัด​เจน​แล้ว​ ​นี่​ก็​คือ​มีสะ​ใภ้​แล้ว​ลืม​แม่​”

คน​สกุล​เฉิน​แย้มยิ้ม​ ​“​พี่สะใภ้​ก็​เหมือนกัน​มิใช่​รึ​ ​เมื่อก่อน​ยาม​ที่​อวี​้​หย่วน​กลับมา​ท่าน​ก็​เป็นห่วง​เขา​อย่างยิ่ง​ ​ไม่​เพียง​ถาม​ว่า​กิน​อะไร​ดื่ม​อะไร​หรือยัง​ ​ยัง​ริน​ชา​ให้​เขา​เสียด​้วย​ซ้ำ​ ​ย้อน​ดูท่าน​เมื่อ​ครู่​ ​อย่า​พูดว่า​น้ำชา​อะไร​เลย​ ​กระทั่ง​สายตา​ยัง​แทบ​ไม่​มอง​เขา​ ​เอาแต่​จ้อง​หลานชาย​คนโต​ของ​ท่าน​ ​ท่าน​ก็​นับว่า​หลับ​บน​ที่นอน​ไม้​ไผ่​ ​หัวเราะ​ใส่​คนที​่​นอน​พื้น​ ​ใคร​ก็​ไม่ดี​ไป​กว่า​กัน​เท่าใด​หรอก​”

คน​สกุล​หวัง​ถูก​หยอก​ก็​ไม่ได้​อารมณ์เสีย​แต่อย่างใด​ ​หัวเราะ​เสียงดัง​ ​ก่อน​จะ​พูด​เรื่อง​หลาน​ตัวเอง​กับ​คน​สกุล​เฉิน​ ​ส่วน​อวี​้​หย่วน​วางแผน​จะ​ทำ​อย่างไร​กับ​ภรรยา​ของ​ตนเอง​ ​คน​สกุล​หวัง​นั้น​ถาม​จน​คร้าน​จะ​ถาม​แล้ว

ล่วง​ถึง​ยาม​บ่าย​อวี​้​ถัง​จึง​กลับ​เรือน​ตามมา

ยัง​มา​พร้อมกับ​ของ​อีก​หนึ่ง​คัน​รถ

นอกจาก​จะ​มี​ของ​ที่​ท่าน​แม่เฒ่า​ส่ง​มา​ ​ยัง​มี​ของ​จาก​เผย​เยี​่​ยน​ด้วย

เพราะ​อวี​้​ป๋อ​และ​อวี​้​เหวิน​ต่าง​ก็ได้​รับ​จดหมาย​แล้ว​ ​ยาม​นี้​คน​ทั้งหมด​จึง​นั่ง​ล้อมรอบ​เด็กน้อย​ ​มองดู​ด้วย​ใบหน้า​ยิ้มแย้ม​ ​พลาง​พูดคุย​กัน​ไป​ ​แทบ​ไม่มี​คน​ตระหนัก​ได้​ว่า​รถ​คัน​นี้​มี​ของขวัญ​จาก​ท่าน​แม่เฒ่า​ ​ทั้ง​ยัง​มี​ใน​ส่วน​ของ​เผย​เยี​่​ยน

เมื่อ​ของ​ถูก​ยก​ออกมา​ ​ก็​มอบให้​คน​สกุล​หวัง​เลือก​ก่อน​ ​เป็น​ของ​ที่​บำรุง​ร่างกาย​ให้​คน​สกุล​เซียง​ ​จากนั้น​เกี้ยว​จึง​ค่อย​นำ​ของ​ไป​ส่ง​ที่​เรือน​อวี​้​ถัง

อวี​้​หย่วน​พัก​อยู่​ใน​เรือน​เกือบ​ค่อนวัน​แล้ว​ ​ต้อง​รีบ​กลับ​ไป​ที่​ร้าน​ ​ยังคง​ทัน​เอ่ย​ถาม​อวี​้​ถัง​ ​“​เจ้า​กลับมา​เร็ว​ขนาด​นี้​เชียว​ ​เรื่อง​ธูปหอม​เป็น​อย่างไรบ้าง​?​”

อวี​้​ถัง​เอ่ย​ด้วย​รอยยิ้ม​ ​“​ไม่มีปัญหา​อะไร​ ​นายท่าน​สาม​ส่ง​คน​ไปดู​แล้ว​ ​วางใจ​ได้​กว่า​พวกเรา​เสียอีก​”

อวี​้​หย่วน​ตบ​ไหล่​อวี​้​ถัง​เบา​ๆ​ ​เป็นนัย​ว่า​ตัวเอง​รับรู้​แล้ว​ ​ก่อน​จะ​รีบเร่ง​ออกจาก​ประตู​ไป

อวี​้​ถัง​ฉวยโอกาส​อุ้ม​เด็กน้อย​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​คล้อยหลัง​ก็​เข้าไป​พูดคุย​ใน​เรือน​กับ​คน​สกุล​เซียง​ ​รอยา​มที​่​นาง​ออกมา​ ​พวก​ผู้ใหญ่​ก็​กำลัง​ปรึกษา​เรื่อง​จัด​ ​‘​พิธี​สรง​สาม​’​ ​ให้​กับ​เด็กน้อย

ยุ่ง​วุ่นวาย​อยู่​เช่นนี้​หลาย​วัน​ ​เด็กน้อย​ก็​ผ่าน​ ​‘​พิธี​สรง​สาม​’​ ​แต่​โดยดี​ ​ด้าน​อวี​้​หย่วน​ก็​ทำ​กล่อง​ไม้​เสร็จ​แล้ว​เช่นกัน​ ​เขา​ชวน​อวี​้​ถัง​เข้าไป​จวน​สกุล​เผย​ด้วยกัน

อวี​้​ถัง​เห็น​เขา​หนวดเครา​หร็อมแหร็ม​ ​ตั้งแต่​หลานชาย​นาง​คลอด​วันนั้น​ ​เขา​กลับมา​ดู​เพียง​ครั้ง​เดียว​ก็​พัก​อยู่​ที่​ร้าน​มาโดยตลอด​ ​นาง​อด​เอ่ย​ไม่ได้​ ​“​มีความจำเป็น​ต้อง​รีบ​ขนาด​นี้​เชียว​รึ​?​”

“​จะ​ไม่​รีบ​ได้​อย่างไร​!​”​ ​สีหน้า​อวี​้​หย่วน​เต็มไปด้วย​ความ​อ่อนล้า​ ​แต่​แววตา​กลับ​เปี่ยม​ไป​ด้วย​ความ​กระตือรือร้น​ ​“​ยาม​นี้​ข้า​เป็น​พ่อ​คน​แล้ว​ ​ยิ่ง​ต้องหา​เงิน​ให้​ได้​ ​ไม่อย่างนั้น​คง​ไม่พอ​กระทั่ง​ค่าเรียน​หนังสือ​ให้​ลูก​ ​ครั้งนี้​จะ​ยืม​แรง​นายท่าน​สาม​ได้​หรือไม่​ ​ก็​ต้อง​ดู​ที่​กล่อง​ไม้​พวก​นี้​แล้ว​”

อวี​้​ถัง​คิด​ว่า​หาก​เปลี่ยนเป็น​ตัวเอง​คงจะ​รับ​ไม่ได้

นาง​เอ่ย​ว่า​ ​“​ท่าน​ละเลย​พี่สะใภ้​เกินไป​แล้ว​”

ใคร​จะ​รู้​ว่า​อวี​้​หย่วน​กลับ​เอ่ย​อย่าง​ภาคภูมิใจ​ ​“​นี่​ก็​เป็นความ​ต้องการ​ของ​พี่สะใภ้​เจ้า​ ​นาง​และ​ข้า​คิด​เหมือนกัน​ ​ล้วน​คาดหวัง​ให้​สามารถ​ทำ​กล่อง​ไม้​ตามที่​นายท่าน​สาม​ต้องการ​ออกมา​”

อวี​้​ถัง​นวด​ขมับ​ ​ขบคิด​แล้วก็​ไม่​แปลกใจ​ที่​คนแก่​มักจะ​สอน​ลูกหลาน​ว่า​ ​อย่า​ได้​สอด​มือ​ยุ่ง​เรื่อง​ใน​ครอบครัว​คนอื่น​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​มีเหตุผล​ไม่น้อย

นาง​ยก​กล่อง​ไม้​ที่​อวี​้​หย่วน​พก​มาดู​ ​กล่อง​ที่​มี​ลวดลาย​แกะสลัก​เป็น​ภาพ​ดอกบัว​และ​ดอก​เหมย​ที่​เผย​เยี​่​ยน​วาด​ ​กล่อง​ที่​ไม่มี​ลวดลาย​ก็​เป็นพื้น​เรียบ​ ​กล่อง​ที่​มี​ลวดลาย​เป็น​ดั่ง​ที่​เผย​เยี​่​ยน​ว่า​ ​แม้​จะ​แกะสลัก​เพียง​ดอกไม้​ ​ส่วนประกอบ​กลับ​เด่นชัด​ขึ้น​มา​ ​พา​ให้​เครื่อง​ลงรัก​ดู​งดงาม​ขึ้น​มา​หลาย​ส่วน​ ​กล่อง​ไม้​ที่​ไม่มี​ลวดลาย​นั้น​สว่าง​วาว​ราวกับ​กระจก​ ​เผย​ความ​โบราณ​เรียบง่าย

อวี​้​ถัง​เอ่ย​อย่างตกใจ​ ​“​นี่​ ​นี่​ก็​นับว่า​สำเร็จ​แล้ว​อย่างนั้น​รึ​?​”

“​ไม่รู้​เช่นกัน​!​”​ ​อวี​้​หย่วน​แสร้งทำ​เป็น​ถ่อมตัว​ ​ความจริง​กลับ​เอ่ย​อย่าง​ลำพอง​ ​“​ต้อง​ให้​นายท่าน​สาม​ดู​ถึง​จะ​รู้​”

“​ข้า​คิด​ว่า​อาจจะ​สำเร็จ​ก็ได้​!​”​ ​ความจริง​อวี​้​ถัง​คิด​ว่า​กล่อง​ไม้​ที่​ไม่มี​ลวดลาย​นั้น​ควร​วับ​วาว​ได้​กว่านี​้​อีก​ ​ลวดลาย​ดอกบัว​และ​ดอก​เหมย​ก็​มี​จุด​เล็ก​ๆ​ ​ที่​ทำให้​คน​ไม่สบาย​ตา​อยู่​บ้าง​ ​แต่​นาง​เห็น​ญาติ​ผู้​พี่​ลำบาก​ตรากตรำ​เช่นนี้​ ​ก็​ไม่​อาจ​พูด​บั่นทอน​เขา​ได้​ ​“​เช่นนั้น​พวกเรา​นำ​ไป​ให้​นายท่าน​สาม​ดูก่อน​ ​จากนั้น​ท่าน​ก็​สามารถ​กลับมา​นอนหลับ​ดี​ๆ​ ​ที่​เรือน​สัก​งีบ​แล้ว​”

ครั้งนี้​อวี​้​หย่วน​ไม่ได้​โต้แย้ง

สอง​พี่น้อง​หอบ​กล่อง​ไม้​ ​ขึ้น​เกี้ยว​ไป​ยัง​จวน​สกุล​เผย

—————————-