หัวใจของซูฉิงในตอนนี้ เกิดความสับสนเล็กน้อย
เธอลืมตาขึ้นเพื่อมองไปยังชายตรงหน้า ทั้งสองคนหันหน้าเข้าหากัน ดวงตาของเขาทั้งสองคนประสานกัน มีอารมณ์ที่สั่นไหวอย่างอธิบายไม่ถูกซึ่งค่อยๆ เติบโตในหัวใจของซูฉิง
“ขอบคุณค่ะ” ซูฉิงเอื้อมมือไปหยิบตุ๊กตาลูกแมวตัวนั้น
ร่างของแมวที่เดิมทีที่เป็นขนปุยสีขาวได้เปื้อนเลือดของฮ่อหยุนเฉิง ทำให้ในบางแห่งก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม
ช่วงเวลาที่ซูฉิงจับแมว ฮ่อหยุนเฉิงก็หัวเราะเบา ๆ
“อย่าโกรธเลยนะ?” ฮ่อหยุนเฉิงเอื้อมมือออกไปโอบอุ้มซูฉิงเอาไว้ในอ้อมแขนของเขา พร้อมกับเอ่ยคำพูดที่แสดงถึงความรักใคร่ของเขา ให้ดังก้องอยู่ในหูของเธอ “ทุกสิ่งที่ฉันพูดกับเธอเมื่อวานนี้เป็นความจริง เชื่อฉันเถอะนะ”
ซูฉิงยิ้มออกมาเบา ๆ อย่างห้ามไม่ได้
เธอเอื้อมมือออกไปและผลักฮ่อหยุนเฉิงเบา ๆ “ปล่อยฉัน”
“เธอยิ้มแล้ว งั้นก็หมายความว่าเธอไม่โกรธฉันแล้ว” ฮ่อหยุนเฉิงพูดด้วยเสียงต่ำ
“ฉันจะโกรธหรือไม่โกรธ มันสำคัญด้วยเหรอ?” ซูฉิงลูบตุ๊กตาแมวที่อยู่ในมือของเขา
“สำคัญมาก” ฮ่อหยุนเฉิงมองลึกไปที่ซูฉิง แล้วตอบด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
ซูฉิงเม้มริมฝีปากของเธอและไม่พูดอะไร
ฮ่อหยุนเฉิงเงียบไปครู่หนึ่งแล้วถามว่า “เกิดอะไรขึ้นในห้องน้ำเมื่อกี้นี้?”
“เปล่า เปล่า แค่แอนนี่ไม่ชอบฉัน เธอเลยพาคนสองคนจะมาลักพาตัวฉัน” ซูฉิงพูดเบาๆ
เมื่อนึกถึงสถานการณ์ในตอนนั้น ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้ว “งั้น…สองคนคือคนที่คุณสู้จนเป็นแบบนี้?”
“แล้วคิดว่ายังไงล่ะ?” ซูฉิงยักไหล่และถามด้วยน้ำเสียงเบา
ดวงตาของฮ่อหยุนเฉิงหรี่ลงเล็กน้อย แล้วถามโดยมองกวาดสายตาไปทั่วร่างกายของซูฉิง
คู่หมั้นของเขาจากชนบท เธอสามารถต่อสู้แบบนี้ได้ด้วยเหรอ?
เมื่อเห็นดวงตาที่น่าสะพรึงกลัวของฮ่อหยุนเฉิง ซูฉิงก็ยืนขึ้นและกล่าวว่า “ไปกันเถอะ การประมูลน่าจะยังไม่จบนะ”
เนื่องจากแมวตัวนี้ถูกฮ่อหยุนเฉิงถ่ายไปแล้ว ซูฉิงจึงทำได้แค่ถ่ายภาพอย่างอื่นแทน
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ในฐานะหัวหน้าผู้เป็นเบื้องหลังของลีโอสตูดิโอเธอควรเชียร์สตูดิโอของตัวเองและทำให้ดีที่สุด
แต่ในขณะที่ซูฉิงกำลังจะก้าวเท้าออกไป ฮ่อหยุนเฉิงก็เอื้อมมือออกไปและคว้าแขนของเธอ
ฮ่อหยุนเฉิงออกแรงเล็กน้อย เพื่อพาซูฉิงให้มาอยู่ในอ้อมแขนของเขา
ซูฉิงไม่ได้ตั้งหลักให้มั่นคงนัก จึงล้มลงบนตักของฮ่อหยุนเฉิง
การกระทำเช่นนี้…มองยังไงมันก็ดูคลุมเครือ
ซูฉิงต้องการที่จะยืนขึ้น แต่มือที่แข็งแรงของฮ่อหยุนเฉิงก็ได้จับไหล่ของเธอเอาไว้แน่น
เสียงที่ทุ้มต่ำของเขา ดังเข้ามาในหูของซูฉิง”ซูฉิงทำไมเธอไม่ยอมรับว่าเธอมีฉันอยู่ในใจ?”
ซูฉิงสูดลมหายใจเข้า “อย่าพูดเรื่องไร้สาระ”
ฮ่อหยุนเฉิงมองเธออย่างลึกซึ้ง “ทำไมเธอถึงไม่สามารถเผชิญกับความรู้สึกของเธอได้?”
ซูฉิงทำตัวแข็ง เธอขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ฉันไม่ได้รู้สึกอะไร”
ก่อนที่เธอจะตอบคำถามจบ ฮ่อหยุนเฉิงก็ก้มหน้าลง และจูบเธอเหมือนดังพายุที่โหมกระหน่ำ
จูบที่เยือกเย็นและร้อนแรงทำให้หัวใจของซูฉิงเต้นแรงราวกับกวางที่กำลังกระโดดโลดเต้นอยู่
อุณหภูมิในห้องพักเริ่มสูงขึ้น ภายในห้องราวกับมีแรงดึงดูด…
“ซูฉิง เธออย่าปฏิเสธฉันอีก” ฮ่อหยุนเฉิงอ้าปากพูดด้วยความปรารถนาลึก ๆ ในดวงตา ของเขา
เมื่อซูฉิงรู้สึกตัว ในตอนนี้เธอกลับไม่ได้ผลักเขาออกไป!
สูดหายใจเข้าลึกๆ สองสามที เมื่อซูชิงสงบลงก็จ้องไปที่ฮ่อหยุนเฉิง “ฮ่อหยุนเฉิง อย่าทำกับฉันแบบนี้อีก! ก่อนที่ฉันจะให้คำตอบกับนาย อย่าทำอย่างนี้กับฉัน!”
เมื่อเห็นใบหน้าที่สวยงามที่กำลังโกรธของซูฉิง ฮ่อหยุนเฉิงก็ยกมุมริมฝีปากขึ้นเบา ๆ “ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้ทำแบบไหนกับเธอเหรอ?”
“ก็แบบเมื่อกี้นี้”
ฮ่อหยุนเฉิงหัวเราะเบา ๆ “เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น?”
ฉากที่คลุมเครือเมื่อสักครู่นี้ยังคงอยู่ในใจของซูฉิง และเธอก็ต่อยฮ่อหยุนเฉิงเข้าที่หน้าอกด้วยความอับอาย “นายยังจะมาพูดอีก!”
ฮ่อหยุนเฉิงคว้ามือของซูฉิงและลูบริมฝีปากของเขา “ซูฉิง ฉันจะรอคำตอบจากเธอนะ”
ฮ่อหยุนเฉิงพักอยู่ที่ฝรั่งเศสอีกสองสามวัน เมื่อแผลที่แขนใกล้หายดีแล้ว เขาก็พร้อมที่จะกลับจีน
ในวันที่ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่สดใส
ซูฉิงหยุดอยู่หน้าเครื่องบินส่วนตัวของฮ่อหยุนเฉิง
“เป็นอะไรไป?” ฮ่อหยุนเฉิงเหลือบมองไปที่ผู้หญิงข้างๆ เขา ดวงตาฉายแววกังวล
ซูฉิงส่ายหัวเบาๆ “ไม่มีอะไร”
ด้วยเหตุผลบางอย่าง หัวใจของเธอก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
ยิ่งกว่านั้น ความรู้สึกไม่สบายใจก็กลับรุนแรงมากขึ้น ราวกับว่ามีบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น
“เธอยังกังวลเกี่ยวกับการกลัวความสูงอยู่หรือเปล่า ไม่ต้องกลัวฉันอยู่นี่แล้ว” มือใหญ่ของ ฮ่อหยุนเฉิงจับมือของซูฉิงแล้วพูด
เสียงที่เย็นและสงบของฮ่อหยุนเฉิงทำให้อารมณ์ของซูฉิงคลายลงได้มาก เธอยิ้มและเดินตามฮ่อหยุนเฉิงขึ้นเครื่องบินไป
เครื่องบินบินขึ้นและพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว
เมื่อมองดูเมฆที่ลอยผ่านหน้าต่าง ความคิดของซูฉิงก็ล่องลอยไป
การเดินทางไปฝรั่งเศสครั้งนี้ สิ่งที่ได้กลับมาคือการได้รู้ว่าใครอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ “น้ำแข็งและไฟ” ทำให้ฮ่อกรุ๊ปสามารถกลับไปสู่เส้นทางที่ถูกต้องและก้าวไปอีกขั้นได้
“จริงสิ โจนส์และมาริลิน สารภาพความจริงกันหรือยัง?” ซูฉิงเหลือบมองที่ฮ่อหยุนเฉิงและถาม
ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้ว “โจนส์รับว่าเป็นคนจัดการทุกอย่าง ส่วนมาริลินก็ทำให้ตัวเองบริสุทธิ์”
“อย่างนั้นเหรอ…” ซูฉิงครุ่นคิด “ดูเหมือนว่าโจนส์จะยังรักมาริลินอยู่จริงๆ”
น่าเสียดายที่โจนส์ตาบอดเพราะสิ่งอย่างห้ามไม่ได้
“ฉันไม่รู้ว่าเลิฟ&เลิฟมีส่วนร่วมในเรื่องนี้มากแค่ไหน?” ซูฉิงขมวดคิ้วและถามอีกครั้ง
แม้ว่าโจนส์จะขัดขืนข้อกล่าวหาทั้งหมด แต่ซูฉิงมักจะรู้สึกว่าสิ่งต่างๆ ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น
ฮ่อหยุนเฉิงเหลือบมองที่ใบหน้าซีดเซียวของซูฉิงด้วยความอ่อนโยนที่หายากในดวงตาของเขา “อย่าคิดมากเลย มาฝรั่งเศสสองสามวันนี้เธอเหนื่อยมาก พักผ่อนเถอะ”
“อืม” ซูฉิงพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง เธอรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย จึงหลับตาเพื่อพักผ่อน
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ซูฉิงก็เข้าไปในดินแดนแห่งความฝัน
ในขณะนี้ เครื่องบินเริ่มสั่น ตอนแรกสั่นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น จากนั้นการสั่นสะเทือนก็รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ซูฉิงสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที เธอจับมือฮ่อหยุนเฉิงโดยไม่รู้ตัว “ฮ่อหยุนเฉิง เกิดอะไรขึ้น?”
“อาจเพราะมีกระแสลมแรงน่ะ” ฮ่อหยุนเฉิงยื่นมือออกมาและโอบกอดซูฉิงไว้ในอ้อมแขนของเขา ปลอบโยนอย่างนุ่มนวล “ไม่ต้องกลัวนะ หลับตาเถอะ อีกเดี๋ยวมันก็จะผ่านไป”
อ้อมกอดที่อบอุ่นและคุ้นเคยของฮ่อหยุนเฉิง ทำให้ซูฉิงมั่นใจเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม เครื่องบินก็สั่นสะเทือนมากขึ้นเรื่อยๆ
หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงก็เคร่งขรึม การสั่นอย่างต่อเนื่องและรุนแรงเช่นนี้ไม่ได้เกิดจากกระแสลมธรรมดาอย่างแน่นอน!
บางสิ่งบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น!
พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินวิ่งเข้ามาด้วยความตื่นตระหนก “คุณฮ่อ ไม่ดีแล้วครับ! ตอนนี้เราไม่สามารถควบคุมเครื่องบินได้!”