บทที่ 215 ตระกูลจางที่แสนเลือดเย็น
ส่วนจางเป่าเกินก็ไม่ใช่คนโง่ รู้ว่าการทำแบบนี้ย่อมเป็นผลดีกับตัวเอง
อย่างไรเสียดอกไม้ผ้าที่เขานำมาก็แค่หยิบติดมือมาเท่านั้น ส่วนอยากจะแทนคุณแม่เถาก็เป็นเพียงคำหลอกลวง เขาทำเพื่อเอาใจให้แม่เถามีความสุข จะได้รับตำลึงเงินมากขึ้น
ตอนนี้แม่เถาต้องการให้เขายกดอกไม้ผ้าให้ตนเอง เขาย่อมไม่ขัดอยู่แล้ว
จางอวี่หมินได้รับผลประโยชน์จากจางเป่าเกิน เวลานี้ต้องพูดเข้าข้างจางเป่าเกินเป็นธรรมดา
จางต้าหูพูดด้วยเสียงแหบแห้ง “ท่านแม่ ข้าขอตำลึงเงินสักนิดเถอะ ข้าจะได้ไปตามหมอมาให้เหมยจื่อ….ในท้องของนางไม่ว่าจะเป็นลูกชายหรือลูกสาวก็เป็นคนตระกูลจางของเรานะ”
แม่เฒ่าจางได้ยินแล้วแค่นเสียงเย็นชา “เป็นลูกชายถือว่ายังดี ถ้าเป็นลูกสาวล่ะ? ก็ต้องเป็นตัวขาดทุนอยู่แล้ว นี่ยังไม่ทันจะเกิดก็ต้องใช้เงินของที่บ้านแล้วรึ?”
“ท่านแม่….ถือว่าข้าขอร้องท่าน” จางต้าหูเอ่ยด้วยตาแดงก่ำ
เขาเป็นคนกตัญญูจริง แต่ก็ยังนึกถึงแม่โจวอยู่บ้าง ไม่ว่าจะนึกถึงแม่โจวหรือเด็กในท้องแม่โจว เขาก็อยากตามหมอให้นาง
จางต้าเหอพูดด้วยสีหน้าครุ่นคิด “ต้าหู….ถึงท่านแม่จะพูดจาใส่อารมณ์ไปหน่อย แต่เจ้าก็ต้องคิดในมุมของท่านบ้างนะ เกรงว่าท่านคงจะไม่เหลือตำลึงเงินแล้ว”
แม่เฒ่าจางในตอนนี้ก็สะกดอารมณ์กราดเกรี้ยวลงมาเล็กน้อย “ใช่ ข้ามีตำลึงเงินเหลือที่ไหนกัน”
“เจ้าก็รู้นี่ คราวก่อนเพื่อเป็นการไล่ผีออกจากตัวจางซิ่วเอ๋อ ข้าเสียตำลึงเงินไปไม่น้อยเลย บ้านเราไม่เหลือเงินให้เหมยจื่อรักษาหรอก” แม่เฒ่าจางพูดด้วยสีหน้าลำบากใจ
เมื่อครู่นี้จางต้าหูยังรู้สึกไม่พอใจอยู่บ้าง แต่พอได้ยินแบบนี้ ความไม่พอใจนั้นก็สลายหายไป จริงสิ ไม่ใช่ว่าแม่ของเขาไม่อยากรักษาเหมยจื่อ แต่แม่ไม่มีเงินแล้วจริง ๆ
ก่อนหน้านี้ที่เหมยจื่อมีอาการไม่สู้ดีนัก ไม่ใช่ว่าแม่ของเขาก็จ่ายตำลึงเงินไปหรือ?
จางต้าหูในตอนนี้จะไปรู้ความคิดของพวกแม่เฒ่าจางได้อย่างไรกัน
ตามหลักแล้ว ถึงแม่เฒ่าจางจะเกลียดแม่โจว แต่ก็ยังหวังว่าแม่โจวจะคลอดลูกชายสักคน
เพราะฉะนั้น สมัยก่อนต่อให้นางไม่เต็มใจแค่ไหนก็ยอมควักเงินออกมารักษาแม่โจวบ้าง แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน ตอนนี้นางไม่อยากเสียเงินให้กับแม่โจวสักแดงเดียว
เฮอะ แม่โจวมีลูกสาวแสนดีตั้งหลายคนไม่ใช่เหรอ? เช่นนั้นค่ารักษาของแม่โจวก็ให้จางซิ่วเอ๋อออกให้สิ!
จางซิ่วเอ๋อมีความสามารถพอที่จะกลับจากตระกูลเนี่ยโดยไม่เป็นอะไร นั่นก็หมายความว่าคนตระกูลเนี่ยยังให้การยอมรับจางซิ่วเอ๋ออยู่ ไม่แน่ว่าจางซิ่วเอ๋ออาจจะตักตวงผลประโยชน์มาได้อีก
ต่อให้ครั้งนี้ไม่ได้อะไร แต่ก่อนหน้านี้จางซิ่วเอ๋อก็ต้องมีตำลึงเงินไม่น้อย
ดูจากการแต่งตัวของจางซิ่วเอ๋อก็รู้แล้ว ที่นางบอกว่าไม่มีตำลึงเงินเป็นเรื่องโกหกทั้งเพ!
ครั้งนี้นางไม่เชื่อหรอกว่าจางซิ่วเอ๋อจะไม่สนชีวิตของแม่ตัวเอง? ถึงตอนนั้นค่อยให้จางต้าหูไปขอตำลึงเงินจากจางซิ่วเอ๋อ ขอให้ให้เยอะ ๆ เช่นนั้นแล้วที่เหลือจากค่ารักษาค่าหมอของแม่โจว ก็เป็นของนางหมดน่ะสิ?
ส่วนจางต้าเหอมีความคิดที่แตกต่างจากแม่เฒ่าจาง
แม้ว่าเขาเองก็หวังจะได้ตำลึงเงินจากจางซิ่วเอ๋อ แต่ต่อให้ได้มาก็ไม่ถึงมือเขา
เขากลับหวังว่าแม่โจวจะไม่มีลูกชายไปตลอดชีวิต ขอเพียงแม่โจวไม่มีลูกชาย ลูกชายของเขาก็จะเป็นคนสำคัญของตระกูลจาง ไม่ต้องพูดเรื่องที่ชีวิตนี้ทั้งชีวิตจางต้าหูก็ต้องต้อยต่ำกว่าเขา
เอาแค่สมบัติตระกูลจางที่เขาตรากตรำเก็บมาให้ในหลายปีมานี้ ก็ต้องเป็นของเขาหมดไม่ใช่หรือ?
และตอนนี้สถานะในตระกูลจางของเขาก็สูงกว่าจางต้าหู เขาไม่อยากให้จางต้าหูพลิกสถานการณ์ได้หรอก
เพราะฉะนั้นเมื่อครู่ที่จางต้าเหอพูดว่าจะให้จางเป่าเกินไปเป็นลูกชายให้จางต้าหูนั้น เขาต้องการจะรับสืบทอดทั้งตระกูลจางอย่างถูกต้องตามทำนองคลองธรรม
สรุปก็คือ คนตระกูลจางมีจุดประสงค์ที่แตกต่างกันออกไป จางต้าหูโดนต้มซะเปื่อย
แต่คนน่าสงสารก็มีจุดที่น่ารังเกียจเช่นเดียวกัน เป็นลูกชายของแม่เฒ่าจางเหมือนกัน ก็ดันโง่เง่าทำงานไม่เก่งเหมือนจางต้าเหอ จึงเป็นผลให้แม่เฒ่าจางลำเอียงจางต้าเหอเช่นกัน
“แล้วจะทำอย่างไรดี? ท้องของเหมยจื่อจะเป็นอะไรไปไม่ได้นะ ข้ายังไม่มีลูกชายเลย” จางต้าหูคิดอะไรไม่ออก
แม่เฒ่าจางเหลือบมองจางต้าหูพลางเอ่ย “เจ้าไปหาซิ่วเอ๋อสิ ดูซิว่าครั้งนี้นางคืนตำลึงเงินที่ติดบ้านเราไว้ได้ไหม เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงชีวิตของแม่นาง ถ้าจนป่านนี้แล้วนางยังจะเฉไฉอีกก็เกินไปหน่อยแล้ว”
เวลานี้จางซิ่วเอ๋อเดินมาถึงบ้านตระกูลจางแล้ว ได้ยินที่แม่เฒ่าจางพูดพอดี
นางโมโหจนแทบกระอักเลือด!
แม่เฒ่าจางนี่วางแผนมาดีจริง ๆ!
ตำลึงเงินที่ติดไว้อะไรกัน? เกี่ยวพันถึงชีวิตของแม่โจวอะไรกัน? ถ้าคนอื่นมาได้ยินคงต้องคิดว่าตัวเองติดเงินไม่คืน และไม่สนด้วยว่าแม่ตัวเองจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร!
จะมาขอเงินตัวเองโดยอ้างเรื่องแม่โจวชัด ๆ!
จางซิ่วเอ๋อผลักประตูและแค่นเสียงเย็น “ข้อแรก ข้าไม่ได้ติดตำลึงเงินพวกเจ้า! ข้อสอง แม่ข้าบาดเจ็บ ข้าจะรักษาแม่ข้าเอง แต่นั่นเพราะข้าเป็นคนกตัญญู ไม่ใช่เพราะข้าติดค้างอะไรพวกเจ้า!”
จางซิ่วเอ๋อพูดพลางกวาดตามองไปรอบ ๆ สายตาจับจ้องที่จางต้าหูพลางเอ่ย “ท่านแม่ข้าล่ะ?”
เมื่อครู่นางไปดูที่ห้องฝั่งตะวันตกแล้ว แม่โจวไม่ได้อยู่ในห้อง นางได้ยินเสียงจากห้องนี้จึงคิดว่าแม่โจวอยู่นี่เสียอีก!
จางต้าหูเห็นจางซิ่วเอ๋อ ก็พูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ “เจ้ามาทำอะไรที่นี่?”
จางต้าหูในตอนนี้ไม่ชอบจางซิ่วเอ๋อเอาเสียเลย ในสายตาของเขาแล้ว ลูกสาวตัวเองนอกจากจะมีพฤติกรรมออกนอกลู่นอกทางแล้วยังอกตัญญูมากอีกด้วย!
มีความสัมพันธ์คลุมเคลือกับคนในหมู่บ้านตั้งเยอะตั้งแยะไม่พอ ยังจะไปมั่วสุมกับคนนอกหมู่บ้านอีก ตระกูลจางต้องอับอายขายหน้าเพราะจางซิ่วเอ๋อ!
จางต้าหูไม่อยากเห็นจางซิ่วเอ๋อ แต่ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นไม่อยาก
ตาของแม่เฒ่าจางเป็นประกายเล็กน้อย “ซิ่วเอ๋อ ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าเป็นคนกตัญญู เจ้าเอาตำลึงเงินกลับมารักษาแม่เจ้าใช่ไหม? เจ้าวางใจเถอะ ขอแค่เจ้าเอาตำลึงเงินมาข้าก็จะตามหมอมาให้แม่เจ้า”
จางซิ่วเอ๋อขำพรืด “นี่ท่านย่า ท่านโง่เองหรือย่าคิดว่าข้าโง่กันเหรอ? ต่อให้ข้าเอาตำลึงเงินให้ ท่านก็ไม่ตามหมอให้แม่ข้าหรอก!”
จางซิ่วเอ๋อมองปราดเดียวก็ดูออกว่าแม่เฒ่าจางวางแผนอะไรในใจ
ถ้าตอนนี้หลงกลสิคงโง่จริง ๆ
แม่เฒ่าจางกวาดตามองจางซิ่วเอ๋อ ในใจเคืองโกรธอย่างสุดแสน ตั้งแต่ที่จางซิ่วเอ๋อแต่งงานออกไป นังเดนตายนี่ก็เปลี่ยนจากคนซื่อบื้อไปเป็นคนเฉลียวฉลาด นี่ถ้าเป็นเมื่อก่อน แค่นางพูดแบบนี้จางซิ่วเอ๋อก็ต้องเอาตำลึงเงินออกมาให้แล้วแท้ ๆ
เฮอะ ไม่แน่นะ เจ้าหูครึ่งเซียนนั่นอาจจะพูดถูกก็ได้ จางซิ่วเอ๋อในตอนนี้ถูกผีเข้าสิงจริง ๆ
“น้องสี่ เจ้าไม่สั่งสอนซิ่วเอ๋อหน่อยเหรอ เจ้าดูซิ เด็กบ้านไหนเขาพูดจาเช่นนี้กับย่าตัวเองกัน จะไร้ระเบียบเกินไปแล้วนะ ข้าว่านางไม่ค่อยกตัญญูต่อเจ้าเช่นกันใช่ไหม? เจ้าช่างเป็นพ่อที่ล้มเหลวจริง ๆ!” แม่เถายุแยงตะแคงรั่วอยู่ข้าง ๆ
ตอนนี้จางซิ่วเอ๋อไม่มีเวลามาต่อปากต่อคำกับคนพวกนี้แล้ว
นางพูดเสียงเย็นขึ้นมาอีกครั้ง “แม่ข้าล่ะ!”
………………………………………………………………………………………………………………………..
สารจากผู้แปล
ในเมื่อเลือดเย็นกันนักก็จุดไฟเผาบ้านสักหน่อยดีไหมคะ เผื่อจะได้เลือดอุ่นขึ้นมาบ้าง
ไหหม่า(海馬)