ตอนที่ 409 เฟิงหรูซวงไม่ใช่ลูกสาวของเขา (2)
เว่ยฮูหยินกำลังคิดจะออกเสียงด่า เชียนหนิงก็ยกมือขึ้นคว้าปกเสื้อหญิงเฒ่าแล้วทิ้งนางออกไป
ตระกูลเว่ยคนอื่นๆ เห็นว่าวิกฤตคลี่คลายแล้วก็ไม่คิดอยู่ต่อกลัวจะถูกโยนออกไปจึงพากันเดินออกไปลิ่ว
ไม่มีคนเหล่านี้แล้วจวนแม่ทัพก็เงียบสงบลง
“เสี่ยวเยว่เจ้าเป็นอะไรไป?” ฉินอี๋เห็นเจี่ยงเยว่กุมท้องนั่งลงกับพื้นสีหน้าก็เปลี่ยนไปสิ้นเชิง รีบเดินเข้าไป “บาดเจ็บหรือไม่?”
เจี่ยงเยว่กัดริมฝีปากส่ายหน้า “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เมื่อครู่ข้าปวดท้องรู้สึกไม่สบายนิดหน่อยอีกสักพักก็หาย”
ได้ยินว่านางไม่เป็นไรฉินอี๋ก็วางใจ
หรืออาจจะเป็นการผ่อนคลายนี้ที่ทำให้นางตระหนักได้ว่าตัวเองใช้พลังไปเยอะมาก ร่างกายก็พลันอ่อนแรงลงทันที
“ท่านพี่” เว่ยผิ่นเหยาประคองร่างฉินอี๋ “ข้าดูแลไต้เอ๋อร์เองท่านไปพักเสียหน่อยเถิด”
วันนี้ฉินอี๋ลำบากมากจริงๆ
“ได้” ฉินอี๋ยิ้ม
พ่อสามีไม่เป็นอะไร แคว้นหลิวอวิ๋นก็ไม่เป็นอะไร นางสามารถวางใจไปพักได้แล้ว…
…
ในตำหนักหย่างซิน
คมดาบเด็กหนุ่มย้อมด้วยเลือดสด รอบตัวเขามีแสงแดดแต่ก็ไม่อาจขับไล่ความเย็นยะเยือกได้
ตรงหน้าเขามีศพกองพะเนินอยู่ เลือดไหลนองออกจากตำหนักหย่างซิน
หัวใจหลิวหรงสั่นสะท้าน ดวงตาของนางใบหน้าเย็นชาของเด็กหนุ่มค้าง ราวกับตกลงไปในห้องเย็นหนาวเข้าไปถึงกระดูก
จู่ๆ สายตาฉินเฉินก็เย็นยะเยือกขึ้นอีก เขามองไปนอกตำหนักหย่างซินคมดาบฟาดออกไปอย่างแรงโจมตีใส่ต้นไม้เก่าแก่นอกตำหนักนั่น
ต้นไม้ล้มลง ในตอนนั้นเองเฟิงหรูซวงที่แอบอยู่หลังต้นไม้ก็ไร้ที่ซ่อนปรากฏตัวออกมาสู่สายตาทุกคน
เฟิงหรูซวงตะลึงงัน
ก่อนหน้านี้ไม่นานนางได้ยินว่าเสด็จพ่อป่วยหนักตอนนี้ในวังก็ตกอยู่ในวิกฤตจึงได้กล้าเข้ามาในวังหลวง
แต่นางคาดไม่ถึงว่ายอดฝีมือที่มาลอบสังหารเฟิงเทียนอวี้จะถูกฉินเฉินฆ่าตายหมด
โดยเฉพาะฉินเฉินคนนี้ยังเป็นเมี่ยนโส่วข้างกายเฟิงหรูชิงอีก
หากเป็นเมื่อก่อนเฟิงหรูซวงอิจฉาจนคลั่งแน่ แต่ตอนนี้นางมีความรักของกั๋วซือแล้วย่อมไม่เอา
ฉินเฉินมาอยู่ในสายตา
ฉินเฉินยอดเยี่ยมเพียงใดก็เทียบกั๋วซือไม่ได้แม้แต่นิดเดียว
นางถูกชายสมบูรณ์แบบเช่นนี้รัก เหตุใดยังต้องอิจฉาเฟิงหรูชิง?
“ซวงเอ๋อร์?” นัยน์ตาหลิงหรงฉายแววตื่นตระหนก
นางมีใจที่จะใช้ประโยชน์จากเฟิงหรูซวง แต่แม้จะเป็นเช่นนั้นเฟิงหรูซวงก็เป็นลูกสาวของนาง นางย่อมไม่อยากให้เฟิงหรูซวงปรากฏตัวในสถานการณ์เช่นนี้
แต่พอคิดว่าเฟิงหรูซวงเป็นลูกสาวคนคนนั้นใจนางก็สงบลงหลายส่วน
ไม่ว่าอย่างไร…
คุณชายเจิ้นหยางก็ไม่มีทางไม่สนใจซวงเอ๋อร์
“ท่านแม่” เฟิงหรูซวงเห็นว่าตนเองถูกเปิดเผยแล้วนางก็ไม่คิดจากไป กัดฟันเดินเข้ามาจากนอกประตู “ท่านเป็นอย่างไรบ้าง?”
บนใบหน้านางไม่มีความตื่นตกใจใดๆ กลับนิ่งสงบ
ถึงเสือจะร้ายก็ไม่กินลูกตัวเอง นางเป็นลูกสาวของเฟิงเทียนอวี้ ไม่ว่าอย่างไรเฟิงเทียนอวี้ก็ไม่มีทางฆ่านางจริง
เพียงแต่…
หลังเฟิงหรูซวงเห็นมือหลิวหรงหายไปครึ่งฝ่ามือใจนางก็สั่นสะท้านหน้าซีด
“ท่านแม่ มือของท่าน…” นางเงยหน้าขึ้นด้วยความไม่อยากเชื่อ “เสด็จพ่อ อย่างไรท่านแม่ก็เป็นสนมของพระองค์ พระองค์ทำเช่นนี้กับนางได้อย่างไรเพคะ?”
เฟิงเทียนอวี้ไอออกมาเป็นเลือด
“ฝ่าบาท” หลินกงกงรีบเดินไปตรงหน้าเฟิงเทียนอวี้พยุงร่างเขาไว้
สายตาที่เฟิงเทียนอวี้มองเฟิงหรูซวงแฝงด้วยความดุร้ายและเย็นชา
สายตานั่นทำให้ใจเฟิงหรูซวงสั่นสะท้าน นางกัดริมฝีปากแล้วเอ่ยขึ้น “เสด็จพ่อ หม่อมฉันอยู่ชายแดนได้รับความลำบากมากมาย พอได้ยินว่าวังหลวงเกิดวิกฤตจึงได้กลับมา ไม่ว่าท่านตาของหม่อมฉันทำอะไรล้วนไม่เกี่ยวกับหม่อมฉันและท่านแม่แม้แต่น้อย พระองค์จะโกรธพวกเราได้อย่างไรเพคะ?”
……………………
ตอนที่ 410 เฟิงหรูซวงไม่ใช่ลูกสาวของเขา (3)
ในสถานการณ์เช่นนี้เฟิงหรูซวงย่อมรู้ดีว่าจะพูดอย่างไรให้เป็นประโยชน์ต่อตัวเองมากที่สุด ในใจของนางเสียใจเป็นหมื่นเท่า หากรู้ว่าฉินเฉินมีพลังเช่นนี้แต่แรกนางควรจะมาวังหลวงกับถังซาน
ดีกว่าไม่มีคนปกป้อง
เฟิงเทียนอวี้ยกยิ้มเย็น “เช่นนั้นเจ้าก็ถามท่านแม่คนดีของเจ้าว่าทำอะไร? สมรู้ร่วมคิดกับโลกสันโดษ วางแผนแย่งชิงบัลลังก์! วางยาข้า จงใจชี้นำลูกสาวข้าในทางที่ผิด!”
ในหัวเฟิงหรูซวงมีเสียงดังอื้อ
สมรู้ร่วมคิดกับโลกสันโดษ? ท่านแม่รู้จักคนของโลกสันโดษ?
หลิวหรงที่สั่นเทากุมมือเฟิงหรูซวงแน่น “ซวงเอ๋อร์ เจ้าไม่ต้องอธิบายแล้ว เรื่องที่ข้าทำทั้งหมดเมื่อครู่ข้าพูดออกไปหมดแล้ว”
เฟิงหรูซวงตกตะลึง นางมองสีหน้าซีดขาวของหลิวหรงแล้วหันไปมองแววตาเย็นชาของเฟิงเทียนอวี้ จู่ๆ ก็ยื่นมือผลักหลิวหรงออก
“ท่านแม่ ท่านทำเรื่องเช่นนี้กับเสด็จพ่อได้อย่างไร?” นางหันไปหาเฟิงเทียนอวี้ด้วยความคับแค้นใจแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เสด็จพ่อ หม่อมฉันกับท่านแม่ไม่เหมือนกัน หม่อมฉันเป็นลูกสาวแท้ๆ ของพระองค์ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่อาจทำร้ายพระองค์”
นางต้องถ่วงเวลารอให้ถังซานมาหานางนางจึงจะมีคนช่วย ไม่เสียแรงที่สองสามวันมานี้นางทำให้ถังซานหลงไหลเคลิบเคลิ้ม
หลิวหรงเดิมก็อ่อนแรงจากการเสียเลือดมากอยู่แล้ว ภายใต้แรงผลักของเฟิงหรูซวงร่างของนางล้มหงายหลัง ใช้สายตาที่ไม่อยากเชื่อมองไปยังนาง
นี่คือลูกสาวของนาง ลูกสาวของนางกลับผลักนางออก?
“ซวงเอ๋อร์…เจ้าไม่ใช่…”
“พอแล้ว!” สีหน้าเฟิงหรูซวงมืดลงตะโกนด้วยน้ำเสียงดุร้าย “ท่านทำเรื่องชั่วร้ายเช่นนี้ไม่คู่ควรเป็นท่านแม่ของข้า!”
ราวกับฟ้าผ่าลงมาร่างของหลิวหรงแข็งทื่อ
แววตาของนางแฝงด้วยความตะลึง ตกใจ และสิ้นหวัง
หลายปีมานี้นางจงใจสอนเฟิงหรูชิงให้เสียคน แต่ลูกสาวของตัวเองเปลี่ยนเป็นเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน?
นางทำทั้งหมดล้วนก็เพื่อนซวงเอ๋อร์แท้ๆ
ขอเพียงซวงเอ๋อร์ได้รับการยิมรับจากคุณชายเจิ้นหยาง ด้วยอำนาจของพรรคเภสัชเทพให้หนานเสียนมาสู่ขอนางจริงๆ ก็ไม่ใช่เรื่องยาก ในทางตรงข้ามหนานเสียนกั๋วซือไม่มีทางตกลงกลับงานแต่งงานนี้แน่และก่อนหน้านี้เพื่อให้เฟิงหรูซวงออกจากวังหลวงไปก่อนด้วยความเต็มใจจึงได้พูดโกหกหลอกนาง
ดังนั้นนางกำลังพยายามทำให้คำโกหกนี้กลายเป็นเรื่องจริง
“คุณหนูหรูซวง” หลินกงกงไม่ได้เรียกนางว่าองค์หญิงอีก “ผิดที่ตระกูลหลิวทำคือฆ่าล้างเผ่าพันธุ์! เจ้ามาในวังตอนนี้ก็เพียงต้องการมายินดีในความโชคร้ายของผู้อื่นเท่านั้น ถ้าไม่ใช่เพราะคุณชายฉินมีพละกำลังแข็งแกร่งเกรงว่าเจ้าคงจะไม่เป็นเช่นนี้”
คุณหนู?
เดี๋ยวก่อน?
คุณหนูอะไร?
เฟิงหรูซวงโกรธจนใบหน้างดงามแดงก่ำ นางเป็นองค์หญิง เจ้าสุนัขรับใช้นี่กลับเรียกนางว่าคุณหนู!
“ขันทีสมควรตาย เจ้ากล้าไร้มารยาทกับองค์หญิง อีกเดี๋ยวข้าจะเอาหัวสุนัขของเจ้า” เฟิงหรูซวงทำเสียงหึ๊ วางท่าสูงส่งเช่นเคย “เสด็จพ่อ อย่างไรหม่อมฉันก็เป็นลูกสาวของพระองค์ พระองค์ให้ขันทีปีนขึ้นหัวหม่อมฉันได้อย่างไร?”
เฟิงเทียนอวี้ไอแล้วยกยิ้มเยาะที่มุมปาก
“หลิวหรงไม่เคยบอกเจ้าว่า…ข้าไม่เคยแตะต้องนางมาก่อน? ในเมื่อไม่เคยสัมผัสใกล้ชิดกันเจ้าจะมาจากที่ใด?”
นอกจากหลินกงกงที่รู้ความจริงเมื่อครู่แล้ว คนอื่นๆ ที่เพิ่งได้รู้เรื่องนี้ ดังนั้นจึงพากันตกตะลึงหลังจากได้ยินประโยคนั้น
ไม่เคยสัมผัสใกล้ชิดกัน นั่นก็หมายความว่า…
เฟิงหรูซวงนาง…
วินาทีนั้นทุกสายตาตกอยู่ที่ร่างเฟิงหรูซวง
เฟิงหรูซวงตะลึงงันไปชั่วขณะ นางหน้าซีดขาวส่ายศีรษะเอ่ย “เป็นไปไม่ได้ หม่อมฉันเป็นองค์หญิงแคว้นหลิวอวิ๋น ต้องเป็นเช่นนั้น! เสด็จพ่อ หม่อมฉันเป็นลูกสาวของพระองค์ หม่อมฉันเป็นลูกสาวของพระองค์!”
………………………….