ณ วิลลล่าเฝยชุ่ย
หวังเจียเหยานอนพลิกไปมากระสับกระส่ายบนเตียงใหม่ที่เพิ่งซื้อ ไม่ว่าอย่างไรก็นอนไม่หลับ
จึงตัดสินใจผุดลุกขึ้นมาในทันที ด้วยใบหน้าหมดอาลัยตายอยาก
หลิ่วอวี่เจ๋อรีบร้อนลุกขึ้นนั่งเช่นกันแล้วปลอบภรรยาสาว “ภรรยาที่รักของผมคุณเป็นอะไรไปครับ? นอนไม่หลับเหรอ?”
หวังเจียเหยาทำปากยื่น ถึงแม้ว่ากำลังจะแต่งงานเป็นครั้งที่สาม อีกทั้งยังกำลังจะเป็นแม่คนแล้ว แต่ท่าทางของหญิงสาวก็ยังดูใสซื่อบริสุทธิ์อยู่
หวังเจียเหยากล่าว “ก็ข้างบ้านเราน่ะสิเสียงดังหนวกหู! ที่บ้านของฉินหงเหยียนมีคนมาเยอะเลย แค่คิดว่าพวกเขากำลังดื่มเหล้ากันอย่างมีความสุขฉันก็หงุดหงิดแล้ว เขามีสิทธิ์อะไร? เย่เฉินนอนกับน้องสาวฉัน แถมตอนนี้ยังจะไปเกาะแกะอยู่กับฉินหงเหยียน เขาเปลี่ยนผู้หญิงมาสามคนในเวลาไม่ถึงเดือน!”
ช่วงนี้หวังเจียเหยามีแค่เย่เฉินกับหลิ่วอวี่เจ๋อ แต่เย่เฉินได้นอนกับผู้หญิงมากกว่าหล่อน ทำให้หล่อนรู้สึกเสียเปรียบชายหนุ่ม
หลิ่วอวี่เจ๋อชะงักไป ที่นี่เป็นวิลล่าส่วนตัว ไม่เหมือนห้องเป็นตัวตึก ที่มักจะมีปัญหาเสียงดังเล็ดลอดออกมาจากด้านบนหรือด้านล่าง
อย่างน้อยๆ หลิ่วอวี่เจ๋อก็ไม่ได้ยินเสียงอะไร
“ผมไปคุยกับพวกเขาให้!”
ในตอนที่หลิ่วอวี่เจ๋อกำลังชันตัวลุกขึ้นนั้นเอง หวังเจียเหยาก็รั้งแขนเขาเอาไว้ “เอ้อ ที่รักคะ คุณไม่ต้องไปหรอก”
หวังเจียเหยากลัวว่าเดี๋ยวถ้าเขาไปมีเรื่องวิวาทกับเย่เฉินแล้วจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ
หวังเจียเหยากล่าว “ฉินหงเหยียนมีเพื่อนที่เทียนไห่เยอะเลยใช่ไหมคะ? วันนี้หล่อนเพิ่งซื้อบ้านก็มีคนมากินเลี้ยงที่บ้านเยอะเลย แล้วฉันเห็นรถของพวกเขาหรูหรากันทุกคันเลย”
หลิวอวี่เจ๋อหัวเราะเสียงแผ่ว “คงงั้นล่ะมั้ง แต่ว่าเส้นสายน้อยนิดของหล่อนจะเทียบอะไรได้กับเส้นสายของคนตระกูลหลิ่วของผมในเทียนไห่ อีกอย่างผมก็ส่งคนไปสืบทะเบียนของรถพวกนั้นที่เพิ่งขับมาแล้ว เดี๋ยวเราก็รู้แล้วว่าพวกเขาเป็นใคร
ที่รักคุณหลับเถอะ คุณสบายใจได้ ฉินหงเหยียนกับเย่เฉินกล้าทำแบบนี้กับพวกเรา ผมไม่มีทางปล่อยให้พวกเขาได้เสวยสุขในเทียนไห่แน่!”
ผ่านไปครึ่งชั่วโมงหลิ่วอวี่เจ๋อก็ได้รับสาย
“เพิ่งสืบเจอครับ พี่อวี่เจ๋อ รถพอร์ชสีชมพูคนนั้นเป็นรถของเหวินเชี่ยนเชี่ยนเจ้าของบริษัทผลิตภัณฑ์เสริมความงามเหวินเชี่ยน ส่วนรถคันอื่นๆ ก็เป็นรถของพนักงานในบริษัท”
หลิ่วอวี่เจ๋อหัวเราะ “ที่แท้ก็บริษัทผลิตภัณฑ์เสริมความงามที่เหม่ยฉีเป็นพรีเซนเตอร์นี่เอง”
บริษัทนี้เพิ่งมามีเชื่อเสียงเล็กๆ น้อยๆ จากเหตุผลบางอย่าง หลิ่วอวี่เจ๋อเองก็พอรู้มา
ทว่าจากท่าทีของเขาก็พอจะเดาออกว่าเขาไม่เห็นบริษัทของเหวินเชี่ยนเชี่ยนอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ
ห้าทุ่มครึ่ง
พวกเหวินเชี่ยนเชี่ยนเดินออกมาจากวิลล่าของฉินหงเหยียนและเย่เฉิน โดยที่เจ้าบ้านสองคนก็ออกมาส่งหล่อนที่ประตู
“บ๊ายบาย หงเหยียน เจอกันที่บริษัทพรุ่งนี้นะ”
“บ๊ายบายครับ คุณฉิน”
พวกเหวินเชี่ยนเชี่ยนโบกมือลาฉินหงเหยียน จากนั้นก็ขับรถออกไปจากวิลล่าเฝยชุ่ย
ทว่าหล่อนเพิ่งขับออกจากวิลล่ามาได้ไม่ไกลเท่าไรห่นัก ก็มีรถเบนซ์ G-class ปาดให้รถพอร์ชนของหญิงสาวต้องหยุดลง
“ใครเนี่ย ขับรถเป็นหรือเปล่า!”
เพราะดื่มเหล้า ทำให้เหวินเชี่ยนเชี่ยนที่นั่งบริเวณข้างคนขับ สบถด่าคนขับรถเบนซ์ไป
กระจกฝั่งคนขับของรถเบนซ์ค่อยๆ ลดลงแล้วใบหน้าเหล่าอ่อนวัยก็ปรากฏขึ้น “เหวินเชี่ยนเชี่ยนใช่ไหม? ช่วยจอดแอบข้างทางแล้วคุยกันหน่อยสิ”
เหวินเชี่ยนเชี่ยนเองก็รู้สึกว่าชายคนนี้หน้าคุ้นๆ บวกกับฝั่งหญิงสาวเองก็มีคนมากกว่า มากันตั้งหลายคันรถจึงไม่กลัวฝ่ายตรงข้าม
ดังนั้นรถของเหวินเชี่ยนเชี่ยนและเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ก็จอดแอบที่บริเวณข้างทางแล้วเปิดไฟขอทางเอาไว้
เหวินเชี่ยนเชี่ยนจิกรองเท้าส้นสูงแล้วเดินมาอย่างวางมาดก่อจะถาม “คุณคือใคร? รู้จักฉันได้ยังไง?”
หลิ่วอวี่เจ๋อก็จอดรถเช่นกัน เขาจุดบุหรี่แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ว่าง่ายดีนี่ ผมหลิ่วอวี่เจ๋อ บริษัทชุนเฟิงเอ็กซ์เพรสคือธุรกิจของที่บ้านผมเอง”
“ชุนเฟิงเอ็กซ์เพรส! ตระกูลหลิ่ว!”
เหวินเชี่ยนเชี่ยนมีท่าทีตื่นตระหนกทันที!
เทียนไห่เป็นสถานที่ที่มีพยัคฆ์ซ่อนมังกรหมอบ บวกกับหลิ่วอวี่เจ๋อขับรถหรูหรา ดังนั้นถึงหลิ่วอวี่เจ๋อจะขับรถปาดหน้าหญิงสาว หล่อนก็ไม่สบถ ด้วยเกรงว่าถ้าไม่ระวังจะไปเผลอเรอไปล่วงเกินคนใหญ่คนโตเข้า
ได้ยินหลิ่วอวี่เจ๋อประกาศกร้าวถึงพื้นฐานครอบครัว เหวินเชี่ยนเชี่ยนก็ตกใจ
ทำธุรกิจอยู่ที่เทียนไห่ ใครจะไม่รู้จักตระกูลหลิ่วที่มีทรัพย์สินรวมแสนล้านกันล่ะ?
ต่อให้เป็นคนธรรมดา ก็ต้องรู้จักบริษัทขนส่งลำดับหนึ่งในประเทศตอนนี้บริษัทชุนเฟิงเอ็กซ์เพรส!
เหวินเชี่ยนเชี่ยนฉีกยิ้มทันที “มิน่าฉันก็ว่าทำไมคุณหน้าคุ้นจังเลย ที่แท้ก็คุณชายหลิ่วนี่เอง คุณมาพบฉันเพราะอยากรู้จักฉันหรือไง? มาสิ มาพวกเรามาเพิ่มเพื่อนในวีแชทกัน”
หลิ่วอวี่เจ๋อยื่นมือออกมาปฏิเสธ “คุณเหวินผมอยากจะถามคุณว่า คุณเป็นอะไรกับฉินหงเหยียน?”
เหวินเชี่ยนเชี่ยนตอบตามความจริง “พวกเราเป็นเพื่อนสนิทกัน หล่อนเพิ่งมาเทียนไห่นี่เอง ตอนนี้เป็นรองผู้บริหารของบริษัทฉันเอง”
“อย่าบอกนะว่าคุณหลิ่วเองก็ชอบฉินหงเหยียนเข้าน่ะ? เสียดายจริงๆ หล่อนมีแฟนแล้ว”
เหวินเชี่ยนเชี่ยนคิดว่าหลิ่วอวี่เจ๋อแอบชอบฉินหงเหยียนดังนั้นจึงมาหาหล่อนเพื่อขอให้ตนเองเป็นแม่สื่อให้เขา
อย่างไรเสียฉินหงเหยียนเองก็สะสวยโดดเด่น เป็นสเป็คของนักธุรกิจพวกนี้อยู่เหมือนกัน
หลิ่วอวี่เจ๋อกล่าว “ผมไม่ชอบฉินหงเหยียนที่สุดแล้ว ดังนั้นถึงได้หวังว่าบริษัทคุณจะไม่จ้างหล่อน”
เหวินเชี่ยนเชี่ยนกล่าวอย่างลำบากใจ “จะทำอย่างนี้ได้ยังไง? หล่อนร่วมลงทุนกับฉันไปแล้ว อีกทั้งฉันเป็นคนเชื้อเชิญหล่อนมาที่เทียนไห่เอง…”
หลิ่วอวี่เจ๋อแค่นเสียง “ถ้าหากว่าคุณไม่ไล่หล่อนออก ผมจะใช้อำนาจของตระกูลผมเล่นงานคุณ คุณคิดว่าถ้าโดนที่บ้านผมหาเรื่องล่ะก็ บริษัทผลิตภัณฑ์เสริมความงามอย่างคุณจะอยู่ในเทียนไห่รอดอีกหรอ?”
เหวินเชี่ยนเชี่ยนกัดริมฝีปาก หล่อนย่อมต้องรู้ถึงศักยภาพของตระกูลหลิ่วดีอยู่แล้ว!
ถ้าหากว่าตระกูลหลิ่วจะหาเรื่องหล่อนจริงๆ บริษัทผลิตภัณฑ์เสริมความงามเหวินเชี่ยนสิบแห่งก็ไม่พอให้พวกเขาล้มหรอก!
เหวินเชี่ยนเชี่ยนหันไปมองหลิ่วอวี่เจ๋อ “คุณเป็นคนตระกูลหลิ่วจริงเหรอ?”
มีคนโผล่มาขวางที่กลางถนน บอกให้หญิงสาวทอดทิ้งเพื่อนสนิทตนเอง ไม่ว่ายังไงหญิงสาวก็ทำไม่ลง
หลิ่วอวี่เจ๋อหัวเราะน้อยๆ “เหม่ยฉีเป็นพรีเซนเตอร์ลิปสติกของคุณใช่ไหม? ผมมีอะไรจะให้คุณดู”
หลิ่วอวี่เจ๋อหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วหารูปถ่ายในภาพส่วนตัว จากนั้นก็ส่งให้เหวินเชี่ยนเชี่ยนดู
เมื่อเหวินเชี่ยนเชี่ยนเห็นแล้วก็ตกใจทันที!
ในภาพนั้นเป็นรูปภาพของหลิ่วอวี่เจ๋อและเหม่ยฉีจุมพิตกันในโรงแรม!
เหม่ยฉีเป็นไอดอลที่กำลังโด่งดัง ถ้าหากว่าภาพนั้นหลุดออกมาล่ะก็ คงจะทำให้เวยป๋อลุกเป็นไฟแน่!
“เชื่อหรือยังล่ะ?” หลิ่วอวี่เจ๋อยิ้มเจ้าเล่ห์
“เชื่อแล้ว เชื่อแล้ว!”
เหวินเชี่ยนเชี่ยนไม่กล้าสงสัยในสถานะของชายคนตรงหน้าอีก
หลับนอนกับดารา แถมยังถ่ายภาพหนำซ้ำไม่ปล่อยภาพหลุดแบบนี้ จะต้องเป็นคุณชายที่ร่ำรวยสักคนแน่ๆ
หลิ่วอวี่เจ๋อเคยนอนกับดารามามากมาย เหม่ยฉีเป็นแค่หนึ่งในนั้นเท่านั้นเอง
……
วันถัดมาฉินหงเหยียนก็ขับรถมาทำงานที่บริษัทเหวินเชี่ยนเขี่ยนอย่างอารมณ์ดี
วันนี้เป็นวันแรกที่หล่อนเริ่มทำงานที่เทียนไห่ แล้วเจ้าหล่อนยังซื้ออาหารเช้าและของขวัญเล็กๆ น้อยๆ มาให้เพื่อนร่วมงานด้วย
หลังจากแจกของขวัญพวกนี้แล้ว ฉินหงเหยียนก็ไปที่ห้องทำงานของเหวินเชี่ยนเชี่ยน
“คุณเหวินห้องทำงานฉันอยู่ที่ไหน?” ฉินหงเหยียนถามด้วยรอยยิ้ม
ใครจะรู้เหวินเชี่ยนเชี่ยนนั่งบนเก้าอี้ ใบหน้าหญิงสาวฉายแววลำบากใจ พูดอะไรไม่ออก
ทันใดนั้นเองเหวินเชี่ยนเชี่ยนก็ยื่นบัตรธนาคารที่ฉินหงเหยียนให้หล่อนเมื่อวาน “หงเหยียน ฉันยังไม่ได้แตะต้องเงินพวกนี้เลย เธอเก็บกลับไปเถอะ”
ฉินหงเหยียนงุนงง “ทำไมล่ะ? เงินน้อยไปเหรอ? งั้นฉันลงทุนอีกร้อยล้าน ยังไงเสียฉันก็มั่นใจในบริษัทของเรา”
เหวินเชี่ยนเชี่ยนทอดถอนใจ แล้วกล่าวด้วยใบห้าลำบากใจ “ขอโทษด้วยนะหงเหยียน ฉันคงจะทำงานกับเธอไม่ได้แล้ว เธอทำงานที่บริษัทเราไม่ได้แล้วล่ะ!”