ตอนที่ 431 ไปรับน่าหลานเยียนที่ตระกูลถัง (3)
ชิงจู๋มองเฟิงหรูชิงด้วยท่าทางน่าสงสาร ในใจกลับรู้สึกยินดีในความทุกข์ของผู้อื่น
แต่ไรมานายท่านไม่ชอบสนทนาปราศรัยกับผู้อื่นมากความ เมื่อครู่เขาพูดมากถึงเพียงนี้ ไม่ใช่อธิบายให้เฟิงหรูชิงฟัง แต่…ไม่อยากให้นางเข้าใจผิด มิฉะนั้น ด้วยพฤติการณ์ที่ผ่านมาของเขา ต่อให้ถูกเข้าใจผิดแล้ว เขาก็คร้านจะพูดพร่ำมากความ
นั่นเป็นเพราะว่าเขาจะลงมือทันที!
ดังนั้นที่พูดไปมากความล้วนทำเพื่อบอกให้เฟิงหรูชิงฟัง เฟิงหรูซวงดันโง่งมถึงขั้นนี้ เห็นว่านายท่านมองนางเล็กน้อยก็เข้าใจว่านายท่านแอบหลงรักนางแล้วหรือ
เขากำลังคิดจะระบายโทสะแทนเฟิงหรูชิงอย่างไรดีต่างหาก เจ้าคนโง่งม
“นายท่าน” ชิงจู๋เอ่ยด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์ “ตอนที่พวกเราเพิ่งมาถึง เฟิงหรูซวงพูดจาไร้ยางอายเยี่ยงนี้ ไฉนท่านไม่ตรงเข้าไปอัดนางเลย ช่างเสียเวลายิ่งนัก”
หนานเสียนขมวดคิ้ว แววตาเผยความฉงนออกมา “ตอนนั้นนาง…พูดอะไรหรือ”
ชิงจู๋ “…”
มันโกรธแล้ว ทั้งหันหัวไปหางเฟิงหรูชิง “องค์หญิง ท่านไม่โกรธหรือ เฟิงหรูซวงออดอ้อนนายท่านอย่างน่ารังเกียจเยี่ยงนี้”
เฟิงหรูชิงเบิกตากว้าง นางลังเลชั่วครู่ ถามอย่างอึดอัดว่า “เฟิงหรูซวงพูดอะไรกัน ขอโทษด้วย ข้าไม่ทันได้ฟัง…”
ชิงจู๋หมดคำพูดแล้ว “…”
ทำไมมันถึงรู้สึกเหมือนสำลักความหวานอย่างไร้เหตุผลเช่นนี้
เมื่อครู่ในสายตาของสองคนนี้มีเพียงกันและกันเท่านั้น เฟิงหรูซวงเป็นๆ ทั้งคน เสียงก็มิได้เบานัก กลับถูกละเลยไปได้
เฟิงหรูซวงตระหนักได้ นางเจ็บปวดหัวใจ แววตาโหมลุกด้วยเพลิงโทสะ
“หนานเสียน ข้าไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของเฟิงเทียนอวี้ พ่อของข้าคือคุณชายแห่งพรรคเภสัชเทพ ท่านต้องแต่งกับข้า ไม่เช่นนั้นข้าจะให้คนทำลายแคว้นหลิวอวิ๋นซะ!”
หัวใจหลิวหรงสั่นสะท้าน สีหน้าหวาดหวั่น หรือเฟิงหรูซวงยังไม่เห็นว่าเมื่อครู่หนานเสียนใช้ฝ่ามือเดียวสยบคุณชายเจิ้นหยางลงได้
เวลานี้ไม่เพียงแค่หลิวหรงคิดบีบคอลูกสาวให้ตาย กระทั่งกู้เจิ้นหยางยังคิดฆ่านางในบัดดล
“เฟิงหรูซวง หุบปากเดี๋ยวนี้ !” กู้เจิ้นหยางลุกจากพื้น เขาจับหน้าอกไอแห้งๆ สองครั้ง สายตามองไปที่หนานเสียน “คุณชายหนานเสียน หนานเสียนกั๋วซือแห่งแคว้นหลิวอวิ๋นก็คือท่านกระมัง”
หลายปีมานี้เขาคอยจับตามองแคว้นหลิวอวิ๋นมาตลอด นั่นก็เพื่อคอยสังเกตคนของเฟิงเทียนอวี้เท่านั้น กอปรกับเขาหลบอยู่เบื้องหลังไม่เผยตัว เขาจึงไม่เคยเหยียบย่างเข้าป่าไผ่ทิศใต้มาก่อน จึงไม่เคยพบหน้าหนานเสียน
คนแซ่หนานหาได้ยากมาก ทั่วทั้งแผ่นดินเกรงว่าจะไม่มีอีกแล้ว
ทวีปกว้างใหญ่เพียงนี้ คนนับร้อยล้านคน คนที่ชื่อแซ่เดียวกันก็ไม่น้อย
กอปรกับอิทธิพลของจวนเทียนเสินยิ่งใหญ่ คุณชายหนานเสียนเองก็โดดเด่น ด้วยเหตุนี้กู้เจิ้นหยางจึงคิดไม่ถึงว่าหนานเสียนผู้สูงส่งนั้นจะมาเป็นกั๋วซือตัวเล็กๆ ที่แคว้นหลิวอวิ๋น…
สายตาหนานเสียนก้มมองกู้เจิ้นหยาง
พลังกดดันแข็งกร้าวสยบคุณชายพรรคเภสัชเทพจนมิอาจขยับเขยื้อนได้ กระทั้งร่างกายยังแข็งทื่อ เงยหน้ายังลำบากอย่างยิ่ง
ทว่าเขาไม่คิดแสดงความอ่อนแอต่อหน้าเฟิงเทียนอวี้ ฝืนเงยหน้าขึ้นมอง กัดฟันแน่น สายตาแข็งกร้าวและลำพอง
เฟิงหรูซวงอื้ออึงเสมือนถูกสายฟ้าฟาด
ในสายตานาง คุณชายพรรคเภสัชเทพผู้สูงส่ง ไฉนถึงแสดงความอ่อนแอต่อหน้าหนานเสียน
พรรคเภสัชเทพ…เป็นค่ายพรรคทรงอิทธิพลอันดับแถวหน้ามิใช่หรือ สามารถเทียบเคียงกับจวนเทียนเสินและเทียนหลิงได้
วันนี้คุณชายพรรคเภสัชเทพผู้สูงส่ง กลับถูกหนานเสียนสะกดไว้
เฟิงหรูซวงอ่อนเปลี้ยไปทั้งร่าง ล้มกองไปอยู่ที่พื้น แววตาริษยาจ้องเขม็งไปที่เฟิงหรูชิง หัวใจนางคล้ายถูกเข็มทิ่มแทงยากจะรับไหว
……………………
ตอนที่ 432 ไปรับน่าหลานเยียนที่ตระกูลถัง (4)
นางไม่ยอม!
นางไม่อยากแพ้ให้กับเฟิงหรูชิง!
นางจิ้งจอกอย่างเฟิงหรูชิง ไม่สมควรมีชีวิตอยู่!
“ไม่!”
ครั้นเห็นหนานเสียนตรงไปทางกู้เจิ้นหยาง เจินฉิงค่อยได้สติขึ้นมา โถมเข้าไปหาเฟิงหรูชิง
นางรู้อาศัยกำลังของตัวเองหาใช่คู่ปรับของหนานเสียน นางต้องยื้อเวลา เพื่อให้กู้เจิ้นหยางหนีไป!
พลังทั้งหมดถูกใช้ออกเป็นกำลังคลุ่มคลั่งรุนแรงเสี้ยวขณะนั้น น้ำเสียงของนางหาได้เสแสร้งแกล้งดัดอีกต่อ ทั้งแก่ แหบพร่าและทุ้มต่ำ
“คุณชายเจิ้นหยาง ท่านรีบหนีไป รีบหนีไป!”
กู้เจิ้นหยางสั่นสะท้าน มองสีหน้าสิ้นหวังของเจินฉิง เขาหมุนกายเหาะหนีขึ้นฟ้าไปยังจุดไม่ไกลออกไป
หนานเสียนไม่สนใจอีกฝ่ายจริงๆ เขาร่อนตัวลงมาตรงหน้าเฟิงหรูชิง ดึงนางเข้ามากอด
นิ้วมือเขา เคาะที่หัวเจินฉิงเบาๆ ระเบิดพลังเมื่อครู่มลายหายสิ้น หัวเจินฉิงเกิดรู นางเบิกตากว้าง ร่างล้มลงพื้นเปรอะดินคลุ้งตลบ
เฟิงหรูชิงกะพริบตา “ความจริง ข้าไม่กลัวคนอื่นระเบิดพลัง”
อย่างมาก…ดูดพลังเข้ามิติเวลาไปเสียก็สิ้นเรื่องแล้ว
“อืม” หนานเสียนแววตานิ่งสงบ “นางคิดฆ่าเจ้าก็ไม่ถูกแล้ว”
ดังนั้นก็เจิ้นหยาง…แววตาคมกริบของหนานเสียนมองไปยังทิศทางที่กู้เจิ้นหยางหนีไป
หลวงจีนหนีได้ แต่วัดเคลื่อนย้ายไม่ได้[1]
ดูท่า เขาคงต้องไปเยือนพรรคเภสัชเทพสักเที่ยวหนึ่ง
“เขาติดค้างเจ้าสองชีวิต…” หนานเสียนชะงักเล็กน้อย มองฉินเฉิน “สามชีวิต อีกสองสามวันข้าจะไปทวงคืนให้เจ้า”
“ยังมีหลินกงกงอีก พวกท่านตาก็บาดเจ็บกันหมด ศึกครั้งนี้ แคว้นหลิวอวิ๋นมีคนตายมากมายนัก”
เฟิงหรูชิงหนักใจอยู่บ้าง
ศึกครั้งนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับกู้เจิ้นหยางแน่นอน ทุกอย่างเขาคอยบงการอยู่เบื้องหลัง
ดังนั้นที่เขาติดค้างมิใช่แค่สามชีวิต
“ดี ข้าจะทวงคืนให้เจ้าทั้งหมด”
น้ำเสียงชายหนุ่มยังคงนิ่งเรียบ ทว่า…ทุกคนล้วนได้ยิน น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความรักสงสาร
สิ่งที่เจ้าต้องการ ข้าจะหามาให้ทั้งหมด
ต่อให้เป็น…ชีวิตคนอื่นก็ตาม!
กู้เจิ้นหยางหนีไป หนานเสียนไม่รีบร้อน เทียบกับการฆ่าอีกฝ่ายแล้ว ที่สำคัญกว่าก็คือเฟิงหรูชิงและเฟิงเทียนอวี้
“หยาดน้ำตาหงส์ขาวที่เจ้าต้องการข้าหามาให้แล้ว”
เขายกมือขึ้น ขวดกระเบื้องตกลงในมือ เขาจับมือเฟิงหรูชิงวางมันลงในมือนางเบาๆ
เฟิงหรูชิงหัวใจเต้นระรัว
ยาวิเศษทั้งหลายได้มาหมดแล้ว ยามนี้ได้หยาดน้ำตาหงส์ขาวมาอีก พิษของเสด็จพ่อก็จะขจัดได้เสียที!
นางชะงักเล็กน้อย สายตาเบือนมองแม่ลูกหลิวหรง
“เฉินเอ๋อร์ ช่วยนำตัวพวกเขา…ไปให้ท่านตา เพลิงโทสะของไพร่ฟ้า อาศัยแค่หลิวอวิ๋นเซียวคนเดียวยากจะดับลงได้ ต้องใช้ตระกูลหลิวชดใช้!”
หลิวหรงร่างกายอ่อนยวบล้มลงพื้น
นางรู้ว่าท่านพ่อทำอะไรลงไป หากใช้พวกนางมาดับไฟแค้นของคนทั่วหล้า เช่นนั้นพวกนางต้องตายอย่างมิต้องสงสัย!
“ไม่ เฟิงเทียนอวี้ พวกเราเป็นสามีภรรยาหนึ่งวันผูกบุญคุณชั่วชีวิต ถึงไม่เคยมีความสัมพันธ์ทางกาย อย่างไรข้าก็เป็นพระสนมของท่าน ท่านทำเช่นนี้กับข้าไม้ได้!”
หลิวหรงลนลานแล้ว นางตะกายไปอยู่ตรงหน้าเฟิงเทียนอวี้ น้ำตาไหลทะลักนองหน้า
เฟิงเทียนอวี้แววตาคมกริบ “ความผิดของตระกูลหลิว ต้องใช้เลือด…มาชดใช้ วิญญาณวีรบุรุษทั่วหล้ายังรอเลือดของพวกเจ้าไปเซ่นไหว้อยู่! หลิวกงกง รับราชโองการ คนของตระกูลหลิวที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ทั้งหมด กำจัดทิ้งซะ!”
หลิวกงกงยังเจ็บหน้าอก ใบหน้าแก่ชราบิดเบี้ยว ร่างกายโงนเงนสั่นเทิ้ม
……………………..
[1] หลวงจีนหนีได้ แต่วัดเคลื่อนย้ายไม่ได้ หมายถึง หลบไปได้ แต่หนีไม่พ้น