เนื่องจากลักษณะภูมิศาสตร์ที่ติดทะเล สภาพอากาศของเมืองตงไห่จึงไม่ค่อยปกตินัก มันร้อนในเวลากลางวัน และหนาวในเวลากลางคืน
แต่ก็มีสถานที่หนึ่งที่ทุกคนมักจะรวมตัวกันไม่ว่าสภาพอากาศจะเป็นอย่างไร
ตำหนักไข่มุก
ถูกต้องแล้ว ร้านแผงลอยข้างทางทั้งหมดเองก็ล้วนขายวัตถุโบราณ เหล่าผู้ที่หลงไหลในวัตถุโบราณเองก็ล้วนรวมตัวที่นี่เช่นกัน พวกเขาซื้อของราคาถูกโดยหวังว่ามันจะเป็นของที่มีมูลค่าสูง
คนขายวัตถุโบราณไม่กี่คนกำลังมีการต่อรองที่ดุเดือดกับลูกค้าของพวกเขา
เสียงของเครื่องยนต์รถดังออกมาเมื่อแดร์ริลหยุดรถ เขาเหลือบมองไปทั่วเพื่อดูให้มั่นใจว่าไม่มีอะไรที่เขาควรจะซื้อไว้ ก่อนจะเดินขึ้นชั้นบน อีวอนที่รอการมาถึงของเขามานานที่ตำหนักไข่มุกอยู่ชั้นบน
อีวอนเดินมาหาเขาด้วยรองเท้าส้นเข็มของเธอพร้อมกับรอยยิ้มเมื่อเห็นว่าแดร์ริลมาถึง “ทำไมอยู่ ๆ คุณถึงสนใจหนังสือเกี่ยวกับอาวุธกองทัพขึ้นมาล่ะ?”
อีวอนสงสัย ในวงการวัตถุโบราณ อาวุธกองทัพนั้นไม่ใช่สิ่งที่เป็นที่นิยมในหมู่พวกเขา แล้วแดร์ริลจะค้นคว้าพวกมันไปทำไม
แดร์ริลยิ้ม “ก็ไม่มีอะไรมาก ผมแค่อยู่ ๆ ก็สนใจในสรรพาวุธอาวุธโบราณขึ้นมาเท่านั้นเอง”
อีวอนกัดริมฝีปากแล้วตอบอย่างนุ่มนวล “คำพูดของพ่อฉันอาจจะฟังดูหยาบคายไปหน่อยวันก่อน อย่าใส่ใจเลยนะ”
ใบหน้าเธอขึ้นสีก่อนที่จะพูดจบด้วยซ้ำ
เหตุการณ์นั้นทำให้เธอนึกถึงก่อนหน้านี้ที่สามสาวถูกมัดไว้ในขณะที่แดร์ริลยืนอยู่ด้านหน้าพวกเธอ มันยากที่จะไม่เข้าใจผิด
แดร์ริลนั้นไม่ได้คิดมากเลยสักนิด “ไม่เป็นไรหรอก ผมไม่ได้คิดอะไร”
เขากล่าวเสริมอีก “คุณยังเลิกเข้าใจผิดแล้วใช่ไหมตอนนี้?”
อีวอนเปิดปากออกมาเล็กน้อยและรู้สึกอับอายเมื่อเธอนึกไปถึงคำพูดของพ่อเธอ
พ่อของเธอบอกเธอว่า “ลูกจะคบกับแดร์ริลก็ได้ แต่เขาต้องหย่ากับลิลี่ก่อน และไม่ควรยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น…”
คำพูดเหล่านั้นยังคงวนเวียนอยู่ในหูของอีวอน ใบหน้าของเธอแสบร้อน และหัวใจของเธอก็เต้นรัว
นี่ตอนนี้เธอมีความรู้สึกให้แดร์ริลงั้นเหรอ?
อีวอนกล่าวอย่างแผ่วเบาในขณะที่พยายามระงับอารมณ์ของตัวเองไปด้วย “ไม่แล้วค่ะ ฉันอธิบายกับเขาหมดแล้ว”
แดร์ริลยิ้มและถาม “คุณอธิบายกับเขายังไง?”
“ฉัน… ฉันก็แค่บอกความจริงเขาไป”
ในตอนนั้น อีวอนดูน่าหลงไหลมากเพราะอาการกระวนกระวายที่ดูเหมือนเด็กน้อยของเธอ
เขาไม่เคยคิดเลยว่าอีวอนที่เขินอายจะน่าหลงไหลขนาดนี้
แดร์ริลหัวเราะ เขาต้องการจะแกล้งเธออีกแต่ก็หยุดลงเมื่อเห็นคนอื่นรอบ ๆ
เกิดอะไรขึ้น?
‘เกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณยังกับแดร์ริล? ทำไมคุณยังถึงดูแปลกไปในวันนี้ล่ะ?’ พนักงานของตำหนักไข่มุก ปีเตอร์รู้สึกแปลกใจและสงสัย
อีวอนนั้นปกติจะเย็นชาต่อพนักงานของเธอและไม่เคยแสดงอารมณ์ใด ๆ
อย่างไรก็ตาม เธอดูอ่อนโยนและขี้อายมากเมื่ออยู่ต่อหน้าแดร์ริล
หรือว่าอีวอนสนใจในตัวลูกเขยบ้านคนอื่น?
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมคงต้องขอตัวก่อน” แดร์ริลกล่าวเมื่อเขาสังเกตได้ถึงบรรยากาศแปลก ๆ
อีวอนพยักหน้า “ได้สิ”
แดร์ริลพยักหน้าแล้วออกจากตำหนักไข่มุกไป
มือถือของแดร์ริลดังขึ้นเมื่อเขาไปถึงรถ
เมื่อเห็นว่ามันเป็นเบอร์แปลก แดร์ริลขมวดคิ้วแล้วรับสาย
“ลูกพี่แดร์ริล ผมสกายเลอร์เองครับ” น้ำเสียงของสกายเลอร์ดูตื่นเต้นมากจากปลายสาย “ลูกพี่แดร์ริล แก็งค์ของผมได้รวบรวมดอกบุปผาสองสีจำนวนมากได้แล้ว ให้ผมส่งพวกมันให้คุณยังไงครับ?” สกายเลอร์ถามอย่างสุภาพและกังวลในเวลาเดียวกัน
‘โอ้ โอ้ พวกเขาพูดถึงเรื่องการกลั่นยาแก้พิษนี่เอง’
แดร์ริลพยักหน้าแล้วบอกให้สกายเลอร์ไปพบเขาที่บริษัทแพลทินัม บุปผาสองสีนั้นเป็นสมบัติที่สามารถใช้ในการปรุงยาและโอสถหลากหลายชนิด ยารักษาอาการเจ็บป่วยทั้งหมดและโรคนอนไม่หลับนั้นต้องการบุปผาสองสีเป็นวัตถุดิบแกนหลัก
ในห้องประธาน แดร์ริลกำลังยิ้มกว้างอยู่ที่โต๊ะของเขา
งานดีมาก มีบุปผาสองสีเป็นสิบ ๆ เลยทีเดียว
‘สกายเลอร์พูดความจริงก่อนหน้านี้ มันมีสถานที่ที่บุปผาสองสีจำนวนมากโตจริง ๆ’ แดร์ริลคิด
แล้วแดร์ริลก็จมดิ่งกับงานของเขา