ถังเฉินมองดูข้อสอบในมือด้วยความตะลึง เขายังคงอยู่ในท่าเดิม ไม่มีการตอบรับ
อวิ๋นเจี่ยวเห็นเขาขยับ จึงพูดเสริมขึ้น “วางใจเถอะ พ่อเจ้าบอกว่าเจ้าชอบข่ายพลัง ด้านในมีข้อสอบกว่าครึ่งล้วนเป็นข้อสอบข่ายพลัง ดีใจไหม” นางตบไหล่เขาด้วยความภาคภูมิใจ เพราะว่าลูกศิษย์ที่ชอบข่ายพลังหายากขึ้นเรื่อยๆ “สู้ๆ หากไม่พอ มาหาข้าได้”
ถังเฉินมือสั่น เขาเกือบจะโยนข้อสอบออกไป เมื่อนึกถึงหลายวันก่อนที่ถูกพ่อของตนเองขาย ดังนั้นจากเรื่องข่ายพลังห้าธาตุปราบมาร อาจารย์อวิ๋นเข้าใจผิดว่าตนเองชอบข่ายพลัง จึงให้รางวัลเช่นนี้หรือ
เขาหันไปมองคนที่ขายลูกชาย ทันใดนั้นสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมา ก่อนจะหันกลับมามองอวิ๋นเจี่ยว “ขอบคุณอาจารย์อวิ๋น เพียงแต่ข้าศึกษาข่ายพลังได้ไม่นาน อาจมีข้อสอบบางข้อไม่อาจซึมซับได้ ข้าไม่อาจรบกวนอาจารย์เป็นผู้ไขข้อข้องใจ ดังนั้นอยากให้ท่านพ่อทำพร้อมข้าได้หรือไม่” เขาจะตายคนเดียวไม่ได้!
“อะไรนะ!” ถังอี้ที่อวดลูกชายผงะไปเมื่อถูกเรียกชื่อ ก่อนจะโพล่งออกมา “ข้าเป็นพ่อเจ้า!” เจ้าอยากทำอะไร
“เจ้าสำนักและนายท่านของแต่ละตระกูลเป็นผู้ที่ได้รับการถ่ายทอดจากอาจารย์โดยตรง” ถังเฉินทำเป็นไม่ได้ยิน เขามุ่งมั่นที่จะดึงพ่อของตนเองลงน้ำด้วย “หวังว่าอาจารย์จะอนุญาต!” ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องเอาคืนให้ได้
“ถังเฉิน!” ถังอี้ตะโกนเรียกชื่อลูกชายของตนเอง
เสียดายที่สายไปแล้ว อวิ๋นเจี่ยวพยักหน้าตอบรับ “อืม พูดมีเหตุผล” คะแนนข่ายพลังของถังอี้ต้องพัฒนา อีกทั้งพวกเขาเป็นพ่อลูก ศึกษาด้วยกันก็สะดวกดี นอกจากนี้พื้นฐานข่ายพลังของเขาแน่นหนากว่าถังเฉินเล็กน้อย ทั้งสองคนยังคอยหารือกันได้ ร่วมกันก้าวหน้า “ทำตามที่เจ้าพูดเถอะ!”
“อาจารย์อวิ๋น!” ถังอี้แทบจะร้องไห้ออกมา เขากรีดร้องราวกับหมูที่ถูกเชือด เดินขึ้นหน้าดึงลูกชายออกไป ก่อนจะพูดขึ้น “ไม่ได้ ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด! ข้า…ข้า…ข้ายังต้องสอน ไม่มีเวลาจริงๆ …”
“พวกเจ้าสลับกันไม่ใช่เหรอ” เขายังพูดไม่ทันจบ อวิ๋นเจี่ยวก็แทรกขึ้น อาจารย์มีห้าสิบคน แยกเป็นสองกลุ่มช่วยกันสอน ภาคเรียนต่อไปไม่มีห้องเรียนของเขา
“เอ่อ แต่ว่า…” ถังอี้เหงื่อตกเต็มหลัง “ข้อสอบมีเพียงชุดเดียว หากข้าทำแล้ว จะเป็นการแย่งรางวัล…ของลูกศิษย์หรือไม่ เฮอะๆๆ …”
“อืม พูดมีเหตุผล!” อวิ๋นเจี่ยวก้มหน้าครุ่นคิด “ข้อสอบมีชุดเดียว…”
เมื่อเห็นนางลังเล ถังอี้โล่งใจในทันใด “อาจารย์ไม่ควรจะแย่งรางวัลของลูกศิษย์”
“เช่นนั้น…” อวิ๋นเจี่ยวมองไปยังถังเฉินอีกครั้ง “ข้อสอบชุดนี้จากง่ายไปยาก ไม่อาจแยกคนทำได้ มิเช่นนั้นจะส่งผลกระทบต่อการเรียน อีกทั้งนี่เป็นรางวัลของเจ้า เช่นนี้…เจ้ามีสิทธิคัดลอกมัน จากนั้นหาสหายที่เหมาะสมร่วมทำข้อสอบกับเจ้า เจ้าเป็นคนเลือก ถึงเวลาเจ้าบอกรายชื่อข้า จากนั้นแต่ละเดือนส่งมาให้ข้าตรวจ เพื่อเป็นการไม่สิ้นเปลืองเวลาการศึกษาของเจ้า จำนวนควบคุมอยู่ภายในสามคน อีกทั้งไม่จำกัดว่าจะเป็นลูกศิษย์เสวียนเหมินหรืออาจารย์!”
ลูกศิษย์ “…”
อาจารย์ “…”
อะไรนะ
หลังจากที่สิ้นเสียง ทุกคนต่างสูดลมหายใจเข้าลึกๆ !
(⊙_⊙)
หมายความว่า ข้อสอบนี้สามารถคัดลอกเป็นสามชุด ถังเฉินสามารถมอบหมายให้สามคน ร่วมรับบทลง…อ่อ ไม่ รับรางวัล! อีกทั้งอีกฝ่ายยังไม่อาจปฏิเสธได้! รวมไปถึงเหล่าเจ้าสำนักด้วย!
นี่มันไม่ใช่รางวัลแล้ว มันคืออาวุธร้ายแรงที่สุดในเสวียนเหมิน
w(ﾟДﾟ)w
หลังจากเข้าใจความหมายของอวิ๋นเจี่ยวแล้ว เอวที่ถูกข้อสอบทับของถังเฉินยืดตรงขึ้นมาทันที ก่อนจะตอบกลับเสียงดัง “รับทราบ อาจารย์!” เข้ามาเลย!
จากนั้น เขาฉีกยิ้มราวกับปีศาจออกมา หันหน้ากวาดตามองผู้คนข้างใต้ ทันใดนั้นเหล่าคนที่ถูกสายตาของเขากวาดผ่านต่างถอยหลังออกไปก้าวใหญ่ แม้แต่เหล่าอาจารย์บนแท่นสูงต่างตัวสั่นเทา รีบถอยห่างจากเขานับสิบฉื่อ
เจ้ามองไม่เห็นข้าๆๆ …
น่ากลัว!
∑q|ﾟДﾟ|p
รางวัลอันดับหนึ่งอะไรกัน ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ถังเฉินกลายป็นคนที่ไม่อาจต่อกรได้มากที่สุดในเสวียนเหมิน เขาสามารถลากอีกฝ่ายเข้านรกข้อสอบได้ตลอดเวลา อีกทั้งยังเป็นการลากแบบเปิดเผย ไม่อาจปฏิเสธได้!
ถังเฉินไม่ได้กำหนดรายชื่อคนที่จะทำข้อสอบร่วมกันกับเขา แต่กลับหันไปมองพ่อของตนเองทีหนึ่ง จากนั้นยัดข้อสอบครึ่งหนึ่งไปไว้ในมือเขา “อาจารย์ถัง ต่อไปต้องรบกวนด้วย”
ถังอี้ “…”
ลูกเลว เจ้ารอก่อนเถอะ กลับบ้านไปเจ้าตายแน่!
(╯°Д°)╯︵┻━┻
ถังเฉิน “…”
ตาแก่ ใครใช้ให้ท่านขายลูกชาย บ้านเดียวกันต้องพร้อมเพรียงกัน!
凸(艹皿艹)
ทุกคน “…”
ความรู้สึกเหมือนกำลังมุงดูละครความขัดแย้งภายในครอบครัวคืออะไรกัน
“เจ้าสำนักสวี? เจ้าสำนักสวี!” อวิ๋นเจี่ยวเดินขึ้นหน้าผลักสวีชิงเฟิงที่ยืนอึ้งไป เกิดอะไรขึ้น ทำไมไม่พูดต่อ
“อา! ฮะ?” เจ้าสำนักสวีผงะ มองดูพ่อลูกที่กำลังปะทะสายตากันอยู่ ก่อนจะหันมามองอวิ๋นเจี่ยว “ทะ…ทำไมหรือ”
“มอบรางวัลเสร็จแล้ว” นางชี้ไปยังข้อสอบบนมือของอีกสองคน บอกเขาว่าให้ดำเนินการขั้นตอนต่อไป สิ้นสุดงานมอบรางวัลนี้
“อ่อ อ่อๆ !” เจ้าสำนักสวีดึงสติกลับมา เขาลืมบทสรุปที่คิดเอาไว้ไปอย่างสิ้นเชิง ก่อนจะพูดขึ้น “เช่นนั้น…การประลองเสวียนเหมินในครั้งนี้สิ้นสุดลงแล้ว หวังว่าทุกท่านจะพยายามต่อไป เพื่อให้ได้…อันดับหนึ่งในครั้งหน้า! นอกจากนี้ภาคเรียนหน้าเปิดเรียนต้นเดือนสาม ทุกท่านอย่าลืมมาให้ตรงเวลา”
พูดจบ เขากำลังจะโบกมือให้ทุกคนแยกย้ายกลับสำนัก
ทันใดนั้น…
เสียงฟ้าผ่าดังขึ้น สายฟ้าสีขาวผ่าลงมาจากกลางอากาศ พุ่งตรงมายังแท่นสูง
“ระวัง!” ไป๋อวี้อุทานออกมา ก่อนจะหยิบยันต์ป้องกันออกมาอย่างรวดเร็ว นาทีถัดมา แสงสีทองสว่างขึ้น เกราะป้องกันโปร่งใสครอบทุกคนเอาไว้ ป้องกันทุกคนจากสายฟ้านั้น
การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น ไม่เพียงแต่เหล่าเจ้าสำนัก แม้แต่เหล่าลูกศิษย์ก็ตกใจ พวกเขามองไปยังท้องฟ้าพร้อมกัน
ฟ้ามืดลงอย่างกะทันหัน เมฆดำครอบคลุมทั่วท้องฟ้า พายุกระหน่ำขึ้น ราวกับกำลังจะเกิดฝน เมฆดำที่ซ้อนทับกันหลายชั้นปรากฏสายฟ้าจำนวนมาก ราวกับจะผ่าลงมาทุกเวลา
“ใคร” เจ้าสำนักสวีเดินขึ้นหน้า เหตุการณ์แปลกประหลาดเช่นนี้หรือว่าจะมีมารกำเนิดขึ้น แต่เหตุใดในกลุ่มเมฆถึงไร้พลังมาร!
อวิ๋นเจี่ยวมองไปยังพ่อลูกที่ยืนถือข้อสอบอยู่ ทิศทางของสายฟ้านั้น…พุ่งไปหาถังเฉิน! ส่วนพลังบนสายฟ้านั้น…
เหมือนว่าจะเดาอะไรบางอย่างได้ นางรีบหันไปพูดกับเจียวเหิงอี “หัวหน้าห้องเจียว เร็วเข้า เปิดข่ายพลังคุ้มครองภูผา!”